Trash of the Count’s family - ตอนที่ 137.1
บทที่ 137 ด้วยกัน 5 (1)
เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
ซู่!!!!!
เสียงไหม้ปกคุลมไปทั่วห้อง
“อึ่กกก!!”
หมอผีแมรี่ครางออกมาเบาๆ
‘อ่า..แผลเป็นเริ่มปรากฏออกมาเรื่อยๆ’
คาร์ลเผลอกัดริมฝีปากตนแน่นขึ้น
~ มันต้องเจ็บมากแน่ๆ!~
เสียงเศร้าๆของราอนดังเข้ามาในหัวของคาร์ล ราอนพูดถึงทั้งแมรี่และฮันนาห์
เส้นเลือดดำปูดขึ้นทั่วร่างของฮันนาห์ ลักษณะของพวกมันพร้อมจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อแต่หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่มันก็ค่อยๆหดตัวกลับไป เส้นเลือดดำสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนบนแขนทั้งสองข้าง ใบหน้า ลำคอและช่วงน่องของเธอเริ่มเลือนหายไป แต่ในทางกลับกันสิ่งที่ดูเหมือนใยแมงมุมเริ่มปรากฏบนร่างของเธอราวกับรอยสัก
มันดูขยะแขยงจนน่าขนลุก
ลายเส้นแมงมุมสีดำแผ่กระจายไปทั่วร่างของเธอเหมือนกับแม่น้ำที่เผชิญกับความแห้งแล้งมาเป็นเวลานาน
“…ฮันนาห์”
นักบวชเอ่ยเรียกฮันนาห์พร้อมดวงตาเบิกกว้าง
ทันใดนั้น
“อืม…อึ่ก!..”
จู่ๆร่างของฮันนาห์ก็เซล้มไปข้างหน้าจนทาช่าต้องรีบคว้าร่างของเธอให้นั่งตัวตรงอีกครั้ง เปลือกตาที่ปิดสนิทของเธอก็พลันเปิดขึ้นแต่แววตาของเธอนั้นไม่ได้จับจ้องไปที่ใดเป็นพิเศษ มันดูเลื่อนลอยคล้ายกับสติไม่ได้อยู่กับตัวเธอแม้แต่น้อย
“..ส..สติ—-”
แมรี่พยายามเรียกสติของฮันนาห์แต่เธอไม่สามารถพูดมันออกมาได้เพราะร่างกายอันสั่นเทาของเธอเป็นอุปสรรคสำคัญ แรงของเธอเริ่มหมดลงเรื่อยๆ
ซู่!!!!!ซู่!!!!!
มือที่อยู่บนหลังของฮันนาห์กำลังสร้างเส้นทางให้กับพลังเวทย์แห่งความตายเพื่อให้มันไหลผ่านร่างของฮันนาห์ได้อย่างถูกต้องในขณะเดียวกันมันก็คอยดูดซับควันดำที่ออกมาจากร่างของฮันนาห์ไปพร้อมๆกัน
ซู่!!!!!ซู่!!!!!
มือของแมรี่กลายเป็นสีดำเมื่อถูกเผาไหม้
เธอได้สร้างเส้นทางสำหรับพลังเวทย์แห่งความตายให้ไหลผ่านร่างกายของผู้อื่นเป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว นั่นเป็นเรื่องยากที่จะทำมันได้ มันเป็นสิ่งที่แมรี่เท่านั้นที่จะทำมันได้เพราะเธอเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวที่รู้ว่าพลังเวทย์แห่งความตายไหลผ่านร่างกายของมนุษย์ได้อย่างไร
เสียงคาร์ลดังขึ้นในตอนนั้น
“ฮันนาห์”
คาร์ลเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างๆเตียงและจ้องเข้าไปในตาของฮันนาห์พลางพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ตื่น”
นิ้วของฮันนาห์กระตุกเล็กน้อย
ร่างของฮันนาห์ยังมีออร่าสีทองโอบรอบตัวไว้ นี่เป็นสิ่งยืนยันได้ว่าสติของเธอยังไม่หลุดหายไปโดยสมบูรณ์
“…นายน้อยคาร์ล”
ทาช่าละสายตาไปมองคาร์ลและกัดปากตนแน่นขึ้น
ในฐานะดาร์กเอลฟ์ที่มีคุณลักษณะความมืด เธอไม่สามารถช่วยเหลือแมรี่ในการสร้างเส้นทางเพื่อนำทางพลังเวทย์แห่งความตายผ่านร่างกายของฮันนาห์ได้ หากเธอทำได้เธอคงจะทำแบบนั้นตั้งแต่หลายปีก่อนเพื่อช่วยเหลือแมรี่ให้รอดพ้นจากความทรมาน เพราะเธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เธอจึงมอบหนังสือให้กับแมรี่เมื่อครั้งที่แมรี่ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตเป็นหมอผี
“ฮันนาห์…ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนที่ดิ้นรนเพื่อปกป้องชีวิตของตัวเองเสมอ”
ทาช่าได้ยินสิ่งที่คาร์ลพูดจึงเพิ่มแรงบีบไปที่ไหล่ของฮันนาห์เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับเธอ ทาช่าต้องการช่วยชีวิตของฮันนาห์ เธอต้องการช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้แม้ว่าตอนแรกเธอจะลังเลอยู่บ้างเมื่อทราบถึงความสัมพันธ์ของฮันนาห์กับวิหารพระเจ้าแห่งแสงตะวัน
ตอนนั้นเอง
“หืม?”
ทาช่าเผลออุทานออกมา เมื่อเห็นว่าฮันนาห์หลับตาลงอีกครั้งแต่ก่อนที่เธอจะหลับตาไปนั้นแววตาของเธอกลับมาเป็นปกติอีกครั้งไม่เลื่อนลอยเหมือนในตอนแรก
เฮือกกกกกก!!! แฮกก!! แฮกก!! ฮึ๊บ!!!
ทาช่าเผลอปล่อยฮันนาห์โดยไม่รู้ตัว มีเสียงดังก้องออกมาจากร่างของฮันนาห์เมื่อเธอขยับนั่งตัวตรงด้วยแรงของตนเอง
เธอหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อเริ่มพูดผ่านริมฝีปากที่มีเลือดซิบออกมา
“..ฮึ๊บ..ข้าจะไม่ตาย”
คาร์ลเริ่มยิ้มและถอยห่างออกไปช้าๆ
ตอนนั้นเอง
ผ่าง!!!
ราวกับเป็นแรงเฮือกสุดท้ายเมื่อแสงสีทองถูกปล่อยออกมาจากร่างของฮันนาห์ คาร์ลได้ยินเสียงของอูฮาเบ็นเอ่ยวิจารณ์ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
“นางใส่ทุกๆอย่างที่ตัวเองมีไว้ในเส้นทางนี้แล้ว”
ทุกๆอย่างที่ฮันนาห์มี ฮันนาห์ดิ้นรนทำทุกอย่างเพื่อให้มีชีวิตอยู่ต่อไป
หลังจากนั้นส่วนผสมของเสียงครวญครางอย่างอ่อนแรงและเสียงหัวเราะของแมรี่ก็ดังขึ้น
“อืม..ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า—”
คาร์ลมองไม่เห็นสีหน้าของเธอเพราะฮู้ดดำที่คลุมหน้าเอาไว้ แต่เขาสามารถการันตีได้ว่าแมรี่ในตอนนี้มีความสุขมากเพียงใด
แมรี่มีความสุขเมื่อเห็นว่าฮันนาห์ใส่ทุกอย่างตามเส้นทางที่เธอนำทางเอาไว้ ในเวลาเดียวกันเสียงลุกไหม้บนมือของเธอก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ
ซู่!!!!ซู่!!!!ซู่!!!!ซู่!!!!
มันเป็นเสียงที่ชวนขนลุก อีกทั้งควันดำก็เริ่มลอยออกจากร่างของแมรี่และฮันนาห์มากขึ้นเรื่อยๆ
ถึงมันจะไม่ใช่ภาพที่สวยงามแต่คาร์ลก็ไม่สามารถหยุดยิ้มได้
‘เธอรอดแล้ว’
สัญชาตญาณของเขาบอกว่าเป็นเช่นนั้น
ฮันนาห์จะมีชีวิตอยู่ต่อไป และแน่นอนว่าสิ่งที่คาร์ลคิดเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
คาร์ลไม่ได้พูดอะไรออกมาเพียงจ้องไปที่เตียงเงียบๆ ก่อนที่ควันสีดำผสมกับออร่าสีทองจะโอบล้อมบริเวณรอบๆจนมองไม่เห็นอีกต่อไป เขาวางมือไว้บนไหล่ของนักบวชเมื่อขยับมายืนอยู่ข้างๆเขาแล้ว
“ฮือฮือฮือๆๆๆๆ”
‘เขาดูอ่อนไหวมากจริงๆ’
คาร์ลตบไปที่ไหล่ของนักบวชเบาๆเมื่อเห็นอารมณ์อันหลากหลายปรากฏผ่านภาษากายของเขา นักบวชตระหนักได้ว่าน้องสาวของตนพยายามอย่างหนักเพื่อเอาชนะอุปสรรคนี้ เพราะพวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกันจึงมั่นใจว่าเธอจะต้องชนะอุปสรรคนี้ได้แน่นอน
“ขอบคุณ..ขอบคุณจริงๆ..ขอบคุณ”
นักบุญเอ่ยขอบคุณออกมาแม้ว่ามันจะไม่แน่ชัดว่าเขากำลังเอ่ยขอบคุณใครแต่คาร์ลก็ยืนฟังคำขอบคุณของนักบวชต่อไปเพื่อรอให้กระบวนการทุกอย่างสิ้นสุดลง
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ร่างของแมรี่ก็ลุกขึ้นยืนช้าๆ
“…นางเข้มแข็งยิ่งนัก..นางรอดแล้ว”
ฮันนาห์นอนสลบอยู่บนเตียงด้วยท่าทางผ่อนคลาย ในขณะที่คาร์ลก็ส่ายหน้าให้กับความเห็นของ แมรี่ แมรี่ค่อยๆประคองร่างตัวเองเพื่อก้าวมาหาคาร์ลก่อนจะได้ยินเสียงคาร์ลพูดขึ้น
“ไม่ใช่เป็นเพราะนางเข็มแข็งอย่างเดียว..แต่เป็นเพราะเจ้า..แมรี่!..เจ้าช่วยชีวิตนางเอาไว้”
รอยยิ้มบางๆแต้มบนใบหน้าของแมรี่แม้ว่าจะไม่มีใครเห็นเพราะฮู้ดสีดำที่คลุมเอาไว้ จังหวะนั้นเองที่เสียงตะโกนด้วยความตกใจของทาช่าดังขึ้น
“แมรี่!”
แมรี่รู้สึกว่าร่างของตนเซไปด้านหนึ่งเพราะไม่มีแรงเหลืออยู่ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ล้มลงเพราะมีคนคว้าร่างของเธอไปประคองไว้ก่อน
ฟึ่บ!ฟึ่บ!
ชุดคลุมสีดำถูกดึงขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ร่างของเธอยืนได้ก่อนจะรู้สึกถึงน้ำหนักมือตบลงไปที่หลังเบาๆ
“เจ้าทำงานหนักมากจริงๆ..ไปพักสักหน่อยแล้วกัน”
มันเป็นเสียงของคาร์ล แมรี่ไม่ลังเลที่จะฝืนตัวเองต่อไป เธอค่อยๆหลับตาลงหลังจากได้ยินสิ่งที่คาร์ลพูด
‘ข้าช่วยชีวิตนางเอาไว้’
นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายในใจของแมรี่ก่อนที่เธอจะหมดสติลง
คาร์ลก้มมองร่างที่อยู่ในชุดคลุมสีดำซึ่งเขาประคองไว้ในอ้อมแขน เขาอาจเป็นคนช่วยเธอไม่ให้ล้มลงไปได้แต่ว่า…..
‘…ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะอุ้มแมรี่ไหวหรอกนะ?’
เขาไม่แข็งแรงพอที่จะอุ้มเธอขึ้น ขาของเขาก็ชาไปหมดเพราะยืนสังเกตการณ์มาเกือบสองชั่วโมง
คาร์ลค่อยๆละสายตาไปมองคนข้างๆและสบตาเข้ากับทาช่าทันที ทาช่ารีบวิ่งมาเพื่อประคองร่างของแมรี่เอาไว้แต่ไม่ทันคาร์ลที่ยืนอยู่ใกล้แมรี่มากกว่า เธอยืนมองทั้งสองอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี คาร์ลยังจ้องมาที่เธอและพูดขึ้น
“ทาช่า”
“หื้ม?”
“ธาตุลมของท่าน..สามารถพาแมรี่ไปนอนพักได้หรือไม่?”
“อ๊ะ!..ได้ๆๆ”
ทาช่าพยักหน้ารับ ธาตุลมสามารถเคลื่อนย้ายสิ่งต่างๆจากที่หนึ่งไปยังที่หนึ่งได้ ในกรณีที่ต้องการเคลื่อนย้ายแมรี่ก็สามารถทำได้เช่นกัน คาร์ลเริ่มยิ้มออกมา เขาใช้คางชี้ไปยังร่างของแมรี่และออกคำสั่งทันที
“ถ้างั้น..ก็จัดการย้ายนางซะ”
แรงของเขาไม่ได้มีมากพอที่จะยกใครขึ้นมาอุ้มได้
ทั้งฮันนาห์และแมรี่หมดสติลงแต่พวกเธอทั้งคู่ก็ทำภารกิจสำเร็จ พวกเธอยังคงมีชีวิตอยู่
.
.