Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 250

Chapter 250: จัดการทุกอย่าง

 

“ครีน!”

 

ท่ามกลางเมฆสีดํา สายฟ้าผ่าลงมาหลายเส้น และสายฟ้าสีม่วงก็พุ่งลงมาจากสวรรค์! นี่คือทัณฑ์สวรรค์ ผลสะท้อนกลับจากทั้งอาณาจักร

 

“พวกเราต้องทุ่มสุดชีวิตแล้ว!”

 

จ้าวแห่งฝันทั้งห้ามองหน้ากันแล้วคํารามออกมา

 

“หม้อโอสถกลืนไฟ!”

 

“มังกรเพลิงพิโรธ!”

 

“ท่วงทํานองสุสานดอกไม้ใ”

 

“ผนึก!”

 

จ้าวแห่งฝันทั้งสี่คนใช้กระบวนท่าประจําตัวรับมือกับสายฟ้าสีม่วง

 

กระทั่งฟางหยวนยังนิ่งขรึม พลังธาตุระดับที่หกของเขาระเบิดออกและดาบธาตุไฟของเขาก็มารวมกัน เขาตวัดดาบผ่าสายฟ้าสีม่วงสายนั้น

 

“ครืน!”

 

เมื่อสายฟ้าปะทะกับดาบของเขา มือของเขาก็สั่นและเขาก็ถอยกรูด ใบหน้าดูอึมครึม

 

“นี่มันอะไรกัน…”

 

มองดาบธาตุไฟแล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าพลังวิญญาณของมันเริ่มสลัวลง บ่งบอกว่าดาบนั้นเสียหาย และเขาก็ต้องถอนหายใจเบา ๆ

 

เขาฟื้นฟูพลังทั้งหมดของตนแล้วและทําได้เพียงเท่านี้ในการรับมือกับทัณฑ์สวรรค์ จ้าวแห่งฝันทั้งสี่ย่อมเลวร้ายกว่านี้

 

“พลังของทัณฑ์สวรรค์จะเพิ่มมากขึ้นหากพวกเรายังฝืนสู้ต่อ”

 

มองเมฆสีดําบนฟ้า ฟางหยวนก็หัวเราะอย่างเย็นชา “หากพวกเราสูญเสียกายเนื้อไป วิญญาณของพวกเราก็จะเผยออกสู่ธาตุทั้งหลาย แม้ว่าพวกเราจะอยู่ในระดับสวรรค์มายา วิญญาณของพวกเราก็ยังคงถูกจับได้และมันก็จะไม่เรียบง่ายเพียงร่างต้นได้รับบาดเจ็บ”

 

“นี่ไม่ดีแล้ว…”

 

ชุดคลุมของเฟิงซินจือสะบัดไปตามลม หน้าอกของเขาเริ่มเป็นสีแดง ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกมา “พวกเราไม่สามารถคาดเดาเจตจํานงของสวรรค์ได้ และมันก็ไม่ฉลาดที่จะต่อต้าน หนทางเดียวที่เหลือก็คือสังหารราชาแห่งประเทศเลี่ยและรับเอาพลังแห่งอาณาจักรของประเทศมาก่อนที่จะพวกเราจะหาทางกลับกัน!”

 

แม้ว่าพวกเขาจะเข้าครอบครองร่างของชนพื้นเมือง สวรรค์ก็ยังระบุตัวตนของพวกเขาได้และทัณฑ์สวรรค์ก็ยังคงดําเนินต่อไปอยู่ดี

 

โอกาสเดียวในการเอาชีวิตรอดของพวกเขาก็คือได้พลังของโลกใบนี้มา แต่ว่านั่นจะเป็นไปได้อย่างไร?

 

เพราะอย่างนั้น ฟางหยวนจึงเริ่มหัวเราะตัวเองเมื่อได้ยินที่เฟิงซินจือพูด

 

“ถูกต้อง!”

 

แต่ว่า เขาก็ไม่ได้อยู่ในฐานะเดียวกับพวกเขา เพราะว่าเขาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ไปแล้วและไม่ได้กลับไปมือเปล่า ผู้อาวุโสมังกรเพลิงและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์นั้นตรงกันข้ามล้วนรู้สึกเจ็บปวดที่ต้องสูญเสียทุกสิ่งไปดังนั้นพวกเขาจึงพุ่งตรงไปที่วังหลวงอย่างรวดเร็ว

ที่ชั้นบนสุดของวัง

 

“ปิศาจ! ปิศาจจริง ๆ!”

 

ราชาประเทศเลี่ยตัวสั่นเมื่อเห็นเงาร่างทั้งห้าสังหารอัครเสนาบดีและแม่ทัพใหญ่ แล้วยังรับทัณฑ์สวรรค์เมื่อเห็นขาเขาก็อ่อนยวบลง

 

“ปกป้ององค์ราชา!”

 

ในวัง มีผู้อื่นที่มีความสามารถเหนือกว่าอัครเสนาบดีและแม่ทัพใหญ่

 

ข้ารับใช้และแม่ทัพอีกหลายคนพุ่งเข้าใส่ทั้งห้าราวกับเป็

 

คนพยายามหยุดรถมา

 

“รนหาที่ตาย!”

 

เผชิญหน้ากับจ้าวแห่งฝันผู้สิ้นหวังหลายคน พวกเขาล้วนกลายเป็นกองเลือดเนื้อ

 

ที่โชคร้ายหน่อยก็ถึงกับถูกส่งไปรับทัณฑ์สวรรค์และรับสายฟ้าแทน

 

“องค์ราชา… เมืองหลวงและวังหลวงล้วนถูกบุกรุกแล้ว เจ้าไม่ใช่ราชาอีกต่อไป ให้ความร่วมมือกับพวกเราและมอบพลังแห่งอาณาจักรให้พวกเราเสีย และพวกเราจะปลดปล่อยวิญญาณเจ้าให้เป็นอิสระ!”

 

เฟิงซินจ่อฟาดฝ่ามือออกไปแล้วองครักษ์ในชุดเกราะหลายคนก็ปลิวไป

 

เดิมที่ แผนการของเขาคือนําชุนเหอหยซึ่งกบฏแล้วบังคับราชาให้ยกบัลลังก์ให้เขาและลงมือเมื่อพวกเขาส่งมอบพลังแห่งอาณาจักรของมังกรมา

 

แต่ตอนนี้ ในเมื่อสวรรค์พบตัวพวกเขาแล้ว แผนการจึงผิดไปหมด

“ครีน!”

 

เมฆดําปกคลุมไปทั่วทั้งประเทศและความมืดก็คืบคลานเข้าไปทุกมุมของวังหลวง ภายในไม่กี่นาทีมันก็กลายเป็นเวลากลางคืน

 

สายฟ้าสีม่วงยังคงตวัดลงมา รอบด้านสว่างขึ้นอยู่วินาทีหนึ่ง ส่องให้เห็นความวุ่นวายของเมืองหลวงและใบหน้าซีดขาวของราชาแห่งประเทศเลี่ย

 

“องค์ราชารีบหลบไป! ปิศาจพวกนี้อยู่ภายใต้ทัณฑ์สวรรค์และย่อมไม่สามารถทนรับได้นาน!”

 

ที่ด้านหนึ่ง ข้ารับใช้บอกแก่องค์ราชา

 

“มันสายไปแล้ว”

 

ราชาหัวเราะ “ข้าได้ตายตกไปแล้ว! ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าก็ไม่ยอมให้ปิศาจพวกนี้ได้ในสิ่งที่พวกมันต้องการ!”

 

ลือดก็เริ่มไหลออกจากปากเขา

 

“องค์ราชา…”

 

ข้ารับใช้ที่ข้าง ๆ ร้องไห้ โดยไม่ต้องมีคําพูดอื่นใด พวกเขาทั้งหมดเข้ามาล้อมอยู่รอบตัวองค์ราชาของพวกตนขณะพยายามช่วยองค์ราชาให้มีชีวิตอยู่นานขึ้นสักเล็กน้อยก็ยังดี

 

“องค์ราชาแห่งประเทศเลี่ยขอสั่งให้พลังแห่งอาณาจักรของประเทศกลับสู่สวรรค์ สวรรค์ได้โปรดตัดสินว่าจะจัดการกับเหล่าปิศาจพวกนี้อย่างไร!”

 

ขณะที่องค์ราชากระอักเลือดอยู่ เขาก็ใช้เลือดเขียนหลายคําออกมา ภายในไม่กี่วินาที ใบหน้าของเขาก็เริ่มมีเลือดไหลแล้วเขาก็หยุดหายใจไป

 

ส่วนจ้าวแห่งฝันทั้งห้าที่พุ่งขึ้นบันไดมาอย่างรีบร้อนล้วนตกตะลึงไป

 

เสียงคํารามเศร้าโศกของมังกรดังมา และเงาร่างอันเป็นมายาของมังกรน้ําก็ร่วงหล่น

 

ตามมาด้วยเส้นสายพลังแห่งอาณาจักรที่หนาเท่าเสาสักต้นแยกออกจากมังกรน้ําและพุ่งตรงขึ้นสู่ฟ้าก่อนจะหายลับไป

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในเสี้ยววินาทีแต่เฟิงซินจ่อก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น “น่าชังนัก!”

 

“เหตุใดองค์ราชาถึงได้หัวรั้นเช่นนี้? ถึงกับทําลายประเทศของตนเชียวหรือ?”

 

เห็นภาพนี้แล้วฟางหยวนทั้งนงงเช่นกัน

 

เดิมที่ ต่อให้องค์ราชาฆ่าตัวตาย พลังแห่งอาณาจักรมังกรก็จะถูกแบ่งไปตามความสามารถของทายาทผู้สืบบัลลังก์ซึ่งชุนเหอและหยซึ่งดูจะเป็นผู้ที่ได้รับพลังนั้น

 

หากเป็นเช่นนั้น อย่างนั้นทุกอย่างก็จะเป็นไปตามแผนการของเฟิงซินจือ

 

แต่ตอนนี้ การคืนพลังแห่งอาณาจักรของประเทศกลับสู่สวรรค์ มันทําลายความหวังทั้งหมดของพวกเขา

 

“ฮ่ม! ต่อให้เจ้าตายตกไป ข้าก็จะสังหารทายาททั้งหมดของเจ้าและเผาวิญญาณเจ้าทิ้งเสีย!!!”

 

ผู้อาวุโสมังกรเพลิงโมโห

 

ทั้งเขาและดอกบัวสวรรค์สูงสุดนั้นยอมสละพลังแห่งอาณาจักรที่ได้มาและคิดว่าจะได้รับสิ่งตอบแทนจากเรื่องนั้นแต่ตอนนี้ทุกอย่างสูญสลายไปแล้วและนั่นทําให้เขาบ้าคลั่งขึ้นมา

 

“ครืน!”

 

ส่วนสวรรค์นั้น หลังจากได้รับพลังแห่งอาณาจักรคืนจากราชา สายฟ้าและเสียงฟ้าคํารามก็ยิ่งมีพลังยิ่งกว่าก่อนหน้า

 

สายฟ้าสีม่วงจํานวนนับไม่ถ้วนเริ่มก่อตัวเป็นรูปดวงตา

 

ดวงตาสวรรค์!

 

ทันใดนั้น จ้าวแห่งฝันทั้งห้าก็รู้สึกเหมือนถูกมองทะลุได้

 

“กลับกันเถอะ!”

 

ฟางหยวนตัดสินใจ แม้ว่าเขาจะสามารถป้องกันตนเองจากทัณฑ์สวรรค์สองสามรอบก่อนหน้าได้ แต่ครั้งนี้สวรรค์ตื่นขึ้นอย่างแท้จริงแล้ว พวกเขาไม่มีทางที่จะรับมือได้และเขาก็รีบร่ายเคล็ดข้ามฝันเพื่อทิ้งกายเนื้อนี้ขณะเดินทางกลับสู่อาณาจักรเดิมของตน

 

“ซู่!”

 

ในตอนนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงคํารามจากเฟิงซินจือและคนที่เหลืออย่างคลุมเครือ และสายฟ้าสีแดงก็ตวัดใส่กายเนื้อของเขา เผามันเสียสิ้น

 

อาณาจักรต้าเฉียน รัฐทะเลทราย มณฑลตงอี

 

ฟางหยวนตัวสั่นขณะลืมตาขึ้น

 

“ฟู!”

 

หลังจากสะบัดแขนขา เขาก็เพียงแค่รู้สึกอ่อนล้ากว่าก่อนหน้าเท่านั้น มันเป็นเรื่องดีที่เขาได้ให้ร่างกายซึมซับพลังธาตุเอาไว้อย่างต่อเนื่องก่อนที่จะข้ามฝันไป เพราะอย่างนั้นทุกอย่างจึงเป็นปกติดี

 

แต่ว่า เขาก็ยังรู้สึกกลัวเล็กน้อยในวินาทีที่ออกจากอาณาจักรหยมา

 

สายฟ้าสีแดงนั้นแข็งแกร่งกว่าทัณฑ์สวรรค์ก่อนหน้าเป็นสิบเท่า! หรือร้อยเท่า!

 

ที่ระดับการฝึกตนของเขา ถ้าเขาถูกสายฟ้านั่นเข้า เขาคงจะตายอยู่ในอาณาจักรนั้นและร่างจริงของเขาก็คงได้รับผลกระทบไปด้วย!

 

“เรื่องดีก็คือ… ข้าก็ยังเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้จากการเดินทางครั้งนี้!”

 

มองหน้าต่างสถานะของตัวเองเขายิ้ม

 

“ชื่อ: ฟางหยวน

 

พลังกาย: 36.0

 

พลังลมปราณ: 30.0

 

พลังเวทย์: 30.0

 

สายวิชา: ผู้ป้องฝัน

 

การฝึกตน: สวรรค์มายา (ขั้นที่ 1), อู่จง ชีพจรที่สาม)

 

วิทยายุทธ์: [อินทรียักษ์กายาเหล็ก (ระดับ 4) (1 ใน 100 ส่วน)], ร่างทองคําร้อยพิษ (ระดับการฝึกฝนที่ 1),[ค่ายกลดาบแปดประตู (ดาบที่ 2) (10 ใน 100 ส่วน)]

 

ทักษะ: [การรักษา (ระดับ 3)], [การดูแลพืช (ระดับ 5)]”

 

“พลังแห่งอาณาจักรจากทะเลสาบมังกรทองนั้นเพียงพอให้บรรลุระดับของค่ายกลดาบแปดประตูและนั่นก็ดี พอแล้ว…”

 

สติของฟางหยวนเลื่อนไหลเข้าสู่โลกแห่งความฝันอันแท้จริง มองค่ายกลดาบแปดประตูที่ตรงกลาง ขาก็พบว่าดาบเพลิงผลาญนั้นทีมทึบลงกว่าที่เคย นี่น่าจะเป็นความเสียหายที่มันได้รับจากการรับทัณฑ์สวรรค์ แต่ว่า มันก็ไม่สําคัญในเมื่อเขาสามารถใช้พลังธาตุฝันค่อย ๆ ซ่อมแซมมันได้

 

นอกจากนั้น ยังมีผลไม้สีทองที่ลอยอยู่กลางอากาศท่ามกลางพลังธาตุฝันของเขา มีแสงสีทองล้อมรอบมันอยู่และยังเต็มไปด้วยอักขระเวทย์

 

“ให้ข้าลองหาข้อมูลเกี่ยวกับของสิ่งนี้ในอาณาจักรแห่งความฝัน…. และยังต้องไปดูเฟิงซินจือกับคนอื่น ๆ ที่เหลือ… พวกเขายังติดหนี้คะแนนภารกิจข้าเป็นกอง!”

 

ฟางหยวนหลับตาลงและเข้าสู่อาณาจักรแห่งฝัน

 

ถนนวุ่นวายตามที่เคยเป็น ทันทีที่ฟางหยวนเข้าสู่อาณาจักรแห่งฝัน ป้ายหยกของเขาก็เปล่งประกาย

 

“เฟิงซินจือ?”

 

คิ้วของฟางหยวนขมวด

 

“เป็นข้าเอง… น้องชาย ไปเจอกันที่เดิม!”

 

เสียงของเฟิงซินจ่อดูอ่อนแรง

 

“ได้”

 

ฟางหยวนจมลึกไปในความคิดของตัวเองขณะไปที่ร้านน้ําชา

 

เฟิงซินจ่อนั้นรอเขาอยู่ที่ร้านแล้วในห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง

 

ที่ข้าง ๆ หญิงสาวงดงามผู้หนึ่งที่มีรัศมีพลังอันคุ้นเคยก็เอ่ยทักทายฟางหยวน

 

“ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์น่ะ!”

 

เขายิ้มและจ่านางได้ “แล้วผู้อาวุโสมังกรเพลิงกับอวเทียนเหลาเล่า?”

 

“อเทียนเหลากับเจ้าลงมือรวดเร็วและกลับมาก่อนที่สายฟ้าจะฟาดลง ส่วนเฟิงซินจ่อกับข้าพวกเราช้ากว่าเล็กน้อยและได้รับผลกระทบอยู่บ้าง วิญญาณของพวกเราได้รับบาดเจ็บสาหัสส่วนพี่มังกรเพลิง…”

 

ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์เผยสีหน้าเศร้าสร้อย “พวกเรายังไม่ได้ข่าวจากเขา ข้าติดต่อคนที่สํานักเขาแล้วแต่ก็ยังไม่มีข่าวคราวเช่นกัน ข้าเกรงว่า… เขาจะโชคร้ายแล้ว!”

 

ฟางหยวนกัดริมฝีปากตัวเอง

 

ไม่มีใครคิดว่าภารกิจสํารวจพื้น ๆ นี่จะนํามาซึ่งสถานการณ์เช่นนี้

 

“ในอาณาจักรนั่น การตายทั่วไปย่อมนํามาซึ่งความเสียหายของวิญญาณ แต่ว่า สําหรับพวกเรา พวกเราข้ามเส้น…”

 

เฟิงซินจ่อหัวเราะขื่น ๆ “ก่อนที่ข้าจะมาที่นี่ ข้าลองค้นหาเกี่ยวกับสายฟ้าสีแดง ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นสายฟ้าจากต้นกําเนิดของธรรมชาติในอาณาจักรนั้น! จ้าวแห่งฝันที่ดึงดูดสายฟ้าเช่นนั้นย่อมไม่มีทางจบลงด้วยดี!”

 

“ต้นกําเนิดของธรรมชาติ?”

 

ฟางหยวนนิ่งคิด

 

“ถูกต้อง… พลังจากต้นกําเนิดธรรมชาติของอาณาจักรหุยนั้นมาจากพลังแห่งอาณาจักรของพวกเขาและโดยเฉพาะ มาจากพลังแห่งอาณาจักรมังกรของประเทศ สวรรค์นั้นเกรี้ยวกราดถึงจุดที่ยินยอมใช้พลังจากต้นกําเนิดธรรมชาติมาทําลายพวกเรา…”

 

มีความหวาดกลัวแฝงในน้ําเสียของเฟิงซินจือ

 

อันที่จริง เขาเตรียมตัวเดินทางสู่อาณาจักรหุยไว้อย่างเรียบร้อย ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่นําค่ายกลที่สามารถป้องกันพวกเขาจากทัณฑ์สวรรค์ได้ไปด้วย

 

พวกเขาไม่คิดเลยว่าเมื่อโลกเกรี้ยวกราดจะน่ากลัวถึงเพียงนี้ และนี่นับเป็นประสบการณ์ครั้งใหญ่ให้เขา

 

“โอ้… ข้าเกรงว่าวิญญาณของพี่มังกรเพลิงหากไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็อาจจะเสียชีวิตได้ และนั่นก็เป็นความผิดของข้า…”

 

เฟิงซินจอถอนหายใจ ดึงเอาป้ายหยกของเขาออกมาแล้วโบกมือ บนป้ายหยกของฟางหยวนก็มีคะแนนภารกิจเพิ่มขึ้นเป็นสาย “นี่เป็นคะแนนภารกิจที่สัญญาไว้!”

 

“และก็จากข้าด้วย!”

 

ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์นั้นก็ซื่อตรงพอและรีบส่งคะแนนภารกิจให้ฟางหยวนด้วยเช่นกัน

 

“ขอบคุณมาก!”

 

นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาได้ตกลงกันไว้ และฟางหยวนก็รับคะแนนเหล่านั้นไว้โดยไม่ลังเล พวกเขาพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง

 

เฟิงซินจือและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ล้วนได้รับบาดเจ็บ ไม่นานนักพวกเขาก็ขอตัวกลับไปรักษาการบาดเจ็บของตน