ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 175
บทที่ 175 รออีกนิด
เมื่อคนโรคจิตที่ตามกัวยี่เฟยอยู่นั้นเมื่อเห็นฉากนี้ก็รู้ว่าตัวเองกําลังตกที่นั่งลําบาก
อย่างไรก็ตาม เขายังคงจ้องมองไปยังนางฟ้าของเขาอยู่อย่างไม่ละสายตา
เขาไม่ต้องการที่จะปล่อยชิ้นเนื้อก้อนใหญ่ที่ลอยอยู่ตรงหน้าและมาจ่อเกือบจะถึงปากอยู่แล้ว นี่ทําให้เขาเลือกที่จะตามต่อไป
สําหรับเขาแล้ว เจียงฮ่าวก็เป็นได้แค่เด็กเวรคนหนึ่ง เขาไม่เห็นเจียงฮ่าวอยู่ในสายตา
กัวยี่เฟยเดินไปหาเจียงฮ่าวและกอดเขาในทันที หลังจากนั้นก็ได้พูดออกมาเบาๆ
“น้องชาย มีคนโรคจิตตามเจ่มาอยู่ข้างหลัง เห็นรึเปล่า”
ถึงแม้ว่าเจียงฮ่าวนั้นจะมีนงงไปเล็กน้อยเมื่อโดนกัวยี่เฟยกอด
แต่เมื่อเขาได้ยินคําพูดของกัวยี่เฟยแล้ว เขาก็ได้มองไปที่คนโรคจิตคนนั้นในทันที
ชายโรคจิตเมื่อเห็นว่าเจียงฮ่าวกําลังจ้องมองมาที่ตน เขาก็ได้รีบหลบเข้าร่มไม้ในทันทีแกล้งทําเป็นกําลังชื่นชมต้นไม้
“ไม่เป็นไรหรอกเจ่ ผมอยู่นี่แล้ว”
กัวยี่เฟยเองทําได้เพียงปล่อยให้เจียงฮ่าวจัดการเรื่องนี้เมื่อได้ยิน
ส่วนเจียงฮ่าวเอง ในตอนนี้ก็พึ่งจะเห็นหน้าตาของลูกพี่ลูกน้องของตนได้ชัดถนัดถนี้หลังจากที่ส่วนใหญ่แล้ว เห็นผ่านวิดีโอคอลเท่านั้น
ดวงตาที่ใสกระจ่าง คิ้วที่โค้งประดุจใบหลิว ขนตางอนยาวเรียวสลวยที่กําลังสั่นไหวและสวยงาม สีผิวที่กระจ่างใสที่ถูกแต่งแต้มด้วยแป้งสีแดงพองาม
ความสวยงามของเธอนี้บอกได้เลยว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าซ่งหว่านเอ๋อ ถ้าจะพูดให้ถูกหน่อยก็คงจะเป็นซ่งหว่านเอ๋อนั้นเป็นคนสวย แต่กับลูกพี่น้องลูกน้องของเขาคนนี้ดูบริสุทธิ์และน่ารัก
“เด็กบ้า มองอะไร รีบๆช่วยเจ้ลากกระเป๋าเร็วเข้า พวกเราจะได้รีบไปให้ห่างจากไอ้โรคจิตนั้น”
เมื่อพูดจบ กัวยี่เฟยได้ส่งกระเป๋าลากไปที่มือของเจียงฮ่าวแล้วลากมืออีกข้างของเจียงฮ่าวแล้วดึงให้จากไป
ถึงแม้เจียงฮ่าวอยากจะบอกเธอว่าไม่ต้องกังวลในเรื่องนั้น แต่เมื่อโดนเจ้ของตนลากไปแบบนี้แล้วเขาก็ทําได้เพียงลากกระเป๋าตามไปเท่านั้น
แต่ก่อนจะไป เจียงฮ่าวได้หันหน้าไปมองไอ้โรคจิตด้วยสายตาเย็นชา และเป็นอีกครั้งที่เขาใช้ทักษะถ่ายทอดเสียงพันออกไป
“ไอ้สวะ เลิกมาตามได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะตอนแกซะ”
โรคจิตที่กําลังแกล้งดูต้นไม้อยู่ห่างไปจากซูจิ้งสักห้าสิบเมตรเห็นจะได้ก็ต้องตกใจแล้วมองไปรอบๆในทันที
เมื่อเขาหันไปมองทิศทางที่กัวยี่เฟยกําลังจากไป เขาก็ได้สบตาเข้ากับสายตาที่เย็นยะเยียบของเจียงฮ่าวเข้า
เขารู้สึกกลัวจนมองไปอีกทางในทันที
เมื่อกัวยี่เฟยได้ดึงเจียงฮ่าวจนจากไปแล้วนั้น
ชายโรคจิตคิดว่าตัวเองหูฝาดไปเท่านั้น เพราะตอนที่เขาได้ยิน เจียงฮ่าวก็ห่างไปไกลแล้ว เสียงของเขาไม่สมควรจะได้ยินชัดขนาดนั้น
เขารีบติดตามไปในทันที
เจียงฮ่าวได้พาลูกพี่ลูกน้องของเขาขึ้นแท็กซี่บอกให้รอก่อนหน้านี้
“ลูกพี่ ผมกลับมาแล้ว เปิดท้ายรถให้ด้วยครับ ผมจะขอวางของหน่อย”
“จัดไป”
“โอ้ เจ้าหนุ่ม นี่แฟนนายรึ สวยดีจริงๆ”
คนขับเองเป็นคนช่างพูดก็อดไม่ได้ที่จะหยอกเจียงฮ่าว
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินก็รีบตอบกลับไป
“แหม่ลูกพี่ นี่มันพี่สาวผมนา”
เขาพูดออกมาในขณะที่มองไปยังลูกพี่ลูกน้องของตน เธอเองก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองแต่อย่างใด
“โอโทษที พลังปากไป พูดเพ้อเจ้อไปหน่อย”
คนขับแสดงท่าที่ยิ้มออกมาอายๆพลางขอโทษ
“ไม่เป็นไรค่ะ สายสัมพันของฉันกับน้องชายนั้นเหนียวแน่นประดุจเหล็กกล้า”
กัวยี่เฟยพูดออกมาแสดงออกว่าไม่ถือสาด้วยเสียงเบาๆ
เจียงฮ่าวได้วางกระเป๋าของกัวยี่เฟยไว้หลังรถเสร็จก็ปิดประตู เป็นตอนนั้นที่คนขับได้กล่าวทักออกมา
“เฮ้ น้องชาย โดนตามอยู่เหรอ”
“รีบขึ้นมาเร็วเข้า ถ้าพวกเรารีบออกไปจากที่นี่แล้วนายก็น่าจะปลอดภัย รวมถึงพี่สาวแสนสวยของนายด้วย”
เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินดังนั้น เขาก็ได้รีบหันไปมองก็เห็นว่าคนโรคจิตคนนั้นตามมาจนอยู่อีกไม่ไกล นี่ทําให้เขานั้นไม่สบอารมณ์อย่างแรง
ชายโรคจิตเองเมื่อเห็นว่าเจียงฮ่าวเห็นเขาแล้ว เขาก็แกล้งหันไปทางอื่นราวกับไม่ได้ติดตามมา
เจียงฮ่าวเมื่อปิดประตูท้าย เขายังไม่ได้รีบขึ้นรถแต่อย่างใด
“ลูกพี่ รอผมอีกนิดนึงนะ”