ระบบย่อยสลายขั้นเทพ - ตอนที่ 175

บทที่ 175 รออีกนิด

เมื่อคนโรคจิตที่ตามกัวยี่เฟยอยู่นั้นเมื่อเห็นฉากนี้ก็รู้ว่าตัวเองกําลังตกที่นั่งลําบาก

อย่างไรก็ตาม เขายังคงจ้องมองไปยังนางฟ้าของเขาอยู่อย่างไม่ละสายตา

เขาไม่ต้องการที่จะปล่อยชิ้นเนื้อก้อนใหญ่ที่ลอยอยู่ตรงหน้าและมาจ่อเกือบจะถึงปากอยู่แล้ว นี่ทําให้เขาเลือกที่จะตามต่อไป

สําหรับเขาแล้ว เจียงฮ่าวก็เป็นได้แค่เด็กเวรคนหนึ่ง เขาไม่เห็นเจียงฮ่าวอยู่ในสายตา

กัวยี่เฟยเดินไปหาเจียงฮ่าวและกอดเขาในทันที หลังจากนั้นก็ได้พูดออกมาเบาๆ

“น้องชาย มีคนโรคจิตตามเจ่มาอยู่ข้างหลัง เห็นรึเปล่า”

ถึงแม้ว่าเจียงฮ่าวนั้นจะมีนงงไปเล็กน้อยเมื่อโดนกัวยี่เฟยกอด

แต่เมื่อเขาได้ยินคําพูดของกัวยี่เฟยแล้ว เขาก็ได้มองไปที่คนโรคจิตคนนั้นในทันที

ชายโรคจิตเมื่อเห็นว่าเจียงฮ่าวกําลังจ้องมองมาที่ตน เขาก็ได้รีบหลบเข้าร่มไม้ในทันทีแกล้งทําเป็นกําลังชื่นชมต้นไม้

“ไม่เป็นไรหรอกเจ่ ผมอยู่นี่แล้ว”

กัวยี่เฟยเองทําได้เพียงปล่อยให้เจียงฮ่าวจัดการเรื่องนี้เมื่อได้ยิน

ส่วนเจียงฮ่าวเอง ในตอนนี้ก็พึ่งจะเห็นหน้าตาของลูกพี่ลูกน้องของตนได้ชัดถนัดถนี้หลังจากที่ส่วนใหญ่แล้ว เห็นผ่านวิดีโอคอลเท่านั้น

ดวงตาที่ใสกระจ่าง คิ้วที่โค้งประดุจใบหลิว ขนตางอนยาวเรียวสลวยที่กําลังสั่นไหวและสวยงาม สีผิวที่กระจ่างใสที่ถูกแต่งแต้มด้วยแป้งสีแดงพองาม

ความสวยงามของเธอนี้บอกได้เลยว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าซ่งหว่านเอ๋อ ถ้าจะพูดให้ถูกหน่อยก็คงจะเป็นซ่งหว่านเอ๋อนั้นเป็นคนสวย แต่กับลูกพี่น้องลูกน้องของเขาคนนี้ดูบริสุทธิ์และน่ารัก

“เด็กบ้า มองอะไร รีบๆช่วยเจ้ลากกระเป๋าเร็วเข้า พวกเราจะได้รีบไปให้ห่างจากไอ้โรคจิตนั้น”

เมื่อพูดจบ กัวยี่เฟยได้ส่งกระเป๋าลากไปที่มือของเจียงฮ่าวแล้วลากมืออีกข้างของเจียงฮ่าวแล้วดึงให้จากไป

ถึงแม้เจียงฮ่าวอยากจะบอกเธอว่าไม่ต้องกังวลในเรื่องนั้น แต่เมื่อโดนเจ้ของตนลากไปแบบนี้แล้วเขาก็ทําได้เพียงลากกระเป๋าตามไปเท่านั้น

แต่ก่อนจะไป เจียงฮ่าวได้หันหน้าไปมองไอ้โรคจิตด้วยสายตาเย็นชา และเป็นอีกครั้งที่เขาใช้ทักษะถ่ายทอดเสียงพันออกไป

“ไอ้สวะ เลิกมาตามได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะตอนแกซะ”

โรคจิตที่กําลังแกล้งดูต้นไม้อยู่ห่างไปจากซูจิ้งสักห้าสิบเมตรเห็นจะได้ก็ต้องตกใจแล้วมองไปรอบๆในทันที

เมื่อเขาหันไปมองทิศทางที่กัวยี่เฟยกําลังจากไป เขาก็ได้สบตาเข้ากับสายตาที่เย็นยะเยียบของเจียงฮ่าวเข้า

เขารู้สึกกลัวจนมองไปอีกทางในทันที

เมื่อกัวยี่เฟยได้ดึงเจียงฮ่าวจนจากไปแล้วนั้น

ชายโรคจิตคิดว่าตัวเองหูฝาดไปเท่านั้น เพราะตอนที่เขาได้ยิน เจียงฮ่าวก็ห่างไปไกลแล้ว เสียงของเขาไม่สมควรจะได้ยินชัดขนาดนั้น

เขารีบติดตามไปในทันที

เจียงฮ่าวได้พาลูกพี่ลูกน้องของเขาขึ้นแท็กซี่บอกให้รอก่อนหน้านี้

“ลูกพี่ ผมกลับมาแล้ว เปิดท้ายรถให้ด้วยครับ ผมจะขอวางของหน่อย”

“จัดไป”

“โอ้ เจ้าหนุ่ม นี่แฟนนายรึ สวยดีจริงๆ”

คนขับเองเป็นคนช่างพูดก็อดไม่ได้ที่จะหยอกเจียงฮ่าว

เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินก็รีบตอบกลับไป

“แหม่ลูกพี่ นี่มันพี่สาวผมนา”

เขาพูดออกมาในขณะที่มองไปยังลูกพี่ลูกน้องของตน เธอเองก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองแต่อย่างใด

“โอโทษที พลังปากไป พูดเพ้อเจ้อไปหน่อย”

คนขับแสดงท่าที่ยิ้มออกมาอายๆพลางขอโทษ

“ไม่เป็นไรค่ะ สายสัมพันของฉันกับน้องชายนั้นเหนียวแน่นประดุจเหล็กกล้า”

กัวยี่เฟยพูดออกมาแสดงออกว่าไม่ถือสาด้วยเสียงเบาๆ

เจียงฮ่าวได้วางกระเป๋าของกัวยี่เฟยไว้หลังรถเสร็จก็ปิดประตู เป็นตอนนั้นที่คนขับได้กล่าวทักออกมา

“เฮ้ น้องชาย โดนตามอยู่เหรอ”

“รีบขึ้นมาเร็วเข้า ถ้าพวกเรารีบออกไปจากที่นี่แล้วนายก็น่าจะปลอดภัย รวมถึงพี่สาวแสนสวยของนายด้วย”

เมื่อเจียงฮ่าวได้ยินดังนั้น เขาก็ได้รีบหันไปมองก็เห็นว่าคนโรคจิตคนนั้นตามมาจนอยู่อีกไม่ไกล นี่ทําให้เขานั้นไม่สบอารมณ์อย่างแรง

ชายโรคจิตเองเมื่อเห็นว่าเจียงฮ่าวเห็นเขาแล้ว เขาก็แกล้งหันไปทางอื่นราวกับไม่ได้ติดตามมา

เจียงฮ่าวเมื่อปิดประตูท้าย เขายังไม่ได้รีบขึ้นรถแต่อย่างใด

“ลูกพี่ รอผมอีกนิดนึงนะ”