ภาพเทพอสูรบรรพกาล : Archean Eon Art - ตอนที่ 160
ตอนที่ 160 การตัดสินใจ (ตอนสุดท้ายของภาค)
หญิงสาวในชุดสีฟ้ามองดูเพิ่งชวนอย่างถี่ถ้วน คิ้ว ตา ขนตา จมูก ปาก หู กระทั่งไฝบนใบหน้าของเขาเธอพยายามจะสังเกตดูทุกอย่าง แต่ก็ไม่เห็นถึงไฝเม็ดเล็กๆเพราะเขาอยู่ห่างออกไปกว่าสิบ
หน้าตาของชวนเอ่อร์ยังมีทรงเดียวกับตอนยังเด็กอยู่เลย ตอนนี้รูปงามขึ้นมากเลยล่ะ” หญิงสาวชุดสีฟ้ายิ้มและมองดูเขาขนตาของเธอค่อนข้างจะยาว ถ้าข้าขยับเข้าไปใกล้กว่านี้ข้าคงจะเห็นไฝที่ใต้ตาเขา
“ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ ต้าเจียงเลี้ยงดูชวนเอ่อร์มาตลอด ชวนเอ่อร์ไม่ทําให้พวกเราผิดหวังจริงๆ” แม้หญิงสาวชุดสีฟ้าจะมีความสุขแต่น้ําตาก็อดไหลออกมาไม่ได้
เธอมองดูขบวนเจ้าบ่าวไปถึงที่บ้านพักชั่วคราวของหลิวชี้เยว่ หลังจากเข้าไปในนั้นหนึ่งชั่วยามพวกเขาก็รับตัวเจ้าสาวเรียบร้อยหลิวเยวในชุดสีแดงก็เข้าไปนั่งบนเกี่ยว
หลิวเยวป่ายมองดูภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ในที่สุดลูกของเขาก็ได้แต่งงานเขารู้สึกยินดีที่เจ้าบ่าวคือเพิ่งชวนหลิวเยว่ป้ายหวังเพียงให้ลูกได้มีชีวิตที่ดีไม่อยากให้ลูกต้องแบกรับภาระที่เขามีเขาไม่เคยบอกลูกสาวเลยว่าตระกูลหลิวกดดันเขามากเพียงไหน
เพิ่งชวนและหลิวชีเยวต่างเป็นคนมีความสามารถ ตระกูลหลิวไม่ได้มาขัดขวางงานแต่งกลับกันพวกเขาส่งเทพอสูรแดนอมตะมาพร้อมของกํานัลแทน แต่พวกเขาไม่ได้ทําอะไรสะดุดตาเพิ่งต้าเจียงและหลิวเยวป่ายเองก็ไม่ได้โวยวายอะไรพวกเขาไม่อยากให้เกิดความวุ่นวาย การที่ตระกูลหลิวส่งเทพอสูรแดนอมตะมาก็เห็นความตั้งใจได้ชัดอยู่แล้วพวกเขาไม่อยากให้เพิ่งชวนและหลิวชีเยวโกรธพวกเขาเพียงอยากรักษาสัมพันธ์เอาไว้ให้ดี
หญิงสาวชุดสีฟ้าประสานนิ้วกันแน่นและมองดูขบวนเจ้าบ่าวกกลับไปที่คฤหาสน์ของเพิ่งชวนพร้อมกับเจ้าสาว
หลังจากที่เจ้าสาวลงจากเกี่ยวเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็เดินผ่านขันไฟและเข้าไปในคฤหาสน์ เมื่อพวกเขาเข้าไปในนั้นเธอก็ไม่เห็นอีกต่อไป
“เขาได้แต่งงานแล้ว” หญิงชุดฟ้ากระซิบเบาๆ “ในที่สุดชวนเอ่อร์ก็ได้แต่งงานภรรยาเติบโตมาพร้อมกันกับ เขาช่างเป็นเรื่องน่ายินดีอะไรขนาดนี้” น้ําตาได้หายไปจากดวงตาของหญิงสาวแล้วเธอสงบสติอารมณ์และเด็นออกไปจากห้องไปหายชายชราชุดเทาด้านนอกห้องและกล่าว“ได้เวลากลับกันแล้ว”
“เราต้องรีบกลับโดยไว ต้องรีบกลับภายในวันนี้มิฉะนั้นคงจะมีปัญหาได้หากถูกเจอตัว” ชายชราชุดสีเทาดูเป็นกังวล
“ไม่กังวลไป” หญิงสาวชุดฟ้าตอบเรียบๆ
เธอและชายชราชุดสีเทาจากด่านเป่ยเหอไปอย่างเงียบงันเพิ่งต้าเจียงและเพิ่งชวนไม่รับรู้ถึงตัวตนของเธอ
“คารวะฟ้าดิน!”
เพิ่งชวนและหลิวชี้เยวถือผ้าไหมสีแดงในตอนนี้พวกเขาต่างรู้สึกมีความสุขและยินดียิ่ง
“คารวะพ่อแม่!”
เพิ่งชวนและหลิวเยว่หันไปก้มกราบเพิ่งต้าเจียง
เพิ่งต้าเจียงหัวเราะเล็กน้อยในขณะที่มองดูพวกเขา แต่ในใจเขาก็เจ็บแปลบขึ้นมานิดหน่อยเมื่อได้เห็นเก้าอี้ที่ว่างเปล่าข้างตัวเขาเขารีบสงบอารมณ์ลงอย่างรวดเร็วและยิ้มให้เพิ่งชวนกับหลิวชีเยว
“คารวะซึ่งกันและกัน!”
เพิ่งชวนและหลิวเยว่หันหน้าเข้าหากัน
หลังจากผ่านพิธี ตอนนี้พวกเขาต่างเป็นสามีภรรยากันโดยสมบูรณ์ นับจากนี้ไปเขาเป็นสามีของเธอและเธอก็เป็นภรรยาของเขา
“พาพวกเขาไปห้องหอ!”
เพิ่งชวนพาหลิวชีเยวไปยังบ้านที่ตกแต่งใหม่
เจ้าสาว หลิวชี้เยวสามารถพักผ่อนรออยู่ในห้องได้ ส่วนเพิ่งชวนก็หยิบดอกไม้สีแดงออกจากอกและเดินออกไปรับแขกในฐานะเจ้าบ่าวเขาต้องดื่มกับแขกทุกคน
ดวงจันทร์ส่องกระจ่างในคืนที่มืดมิด แขกเหรื่อเริ่มกลับออกไปหลังจากกินจนอิ่ม
ก่อนหน้านี้เหล่าแขกวางแผนว่าจะไปแกล้งคู่บ่าวสาวในห้องหอ แต่ว่าเพิ่งชวนกับหลิวเยว่เป็นเทพอสูรู!เทพอสูรเป็นตัวตนที่พิเศษ พวกเขาไม่ต้องทําตามประเพณีทั่วไปก็ได้เทพอสูรบางคนแต่งงานเพียงคารวะฟ้าดินเท่านั้นเพิ่งชวนและหลิวชีเยวทําตามประเพณีแทบทุกอย่างแต่ตัดสินใจข้ามการโดนแกล้งที่ห้องหอไป
หลังจากแขกออกไปหมดแล้ว เพิ่งต้าเจียงก็นั่งดื่มอยู่คนเดียวในห้อง ภาพตรงหน้าดูพร่ามัวกับร่างที่เอนไปมาราวกับว่าเขากลับไปยังวันแต่งงานของตน
ตอนที่เขาแต่งงาน เขาไม่อ้วนเลยแม้แต่น้อย เป็นชายหนุ่มรูปงามในตอนนั้น ภรรยาของเขาเองก็งดงามราวกับนางฟ้าแต่เขาต้องเลี้ยงลูกด้วยตัวคนเดียวตลอดหลายปีที่ผ่านมาจนเพิ่งชวนได้เข้าสู่เขาหยวนชู
เหนียนหยุน ชวนเอ่อร์ได้แต่งงานแล้วนะ ในอนาคต ชวนเอ่อร์กับชีเยวจะมีลูกกันแล้ว เพิ่งต้าเจียงมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบงัน ยี่สิบห้าปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว เหนียนหยุนข้าคิดถึงเจ้าจริงๆ….
เพิ่งต้าเจียงเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง ความลับของภรรยาที่คนอื่นๆไม่รู้ แต่เขารู้ทุกอย่าง เพื่อภรรยาและลูกของเขาแล้วเขาต้องเก็บไว้เป็นความลับตลอดไป
ในห้องข้าวใหม่ปลามันมีเทียนสีแดงถูกจุดเอาไว้ ภายใต้แสงเทียน ทุกอย่างสลัวๆ
“ชีเยว่เพิ่งชวนหันไปมองหลิวชีเยวที่ใส่ผ้าคลุมปิดหน้าสีแดงเขาหยิบแท่งเหล็กขึ้นมาและยกผ้าคลุมสีแดงขึ้นอย่างช้าๆเผยให้เห็นใบหน้าที่แดงก่า
ผิวของหลิวชีเยวขาวเนียนราวกับน้ํานม หลังจากที่สายเลือดวิหคเพลิงถูกปลุกขึ้นมา รูปร่างหน้าตาของเธอก็ดูดีมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมภายใต้แสงเทียนเธอดูงดงามยิ่งจนเพิ่งชวนไม่อาจละสายตาไปได้
งดงามมาก หลิวชีเยวสวยอะไรเช่นนี้ เพิ่งชวนจะจดจําช่วงเวลานี้ไปตลอดชีวิต
“จ้องข้าทําไมหรือ?“หลิวเยว่ถามเบาๆ
เพิ่งชวนยิ้มและวางแท่งเหล็กลง”ชีเยว่ เจ้าดูจะทนรอไม่ไหวแล้วนะ”
หลิวชีเยว่จ้องมองไปที่เพิ่งชวน”เจ้าหมายถึงใครกันแน่” “ที่รัก ข้าคงพูดผิดไป ข้านี่แหละที่รอไม่ไหวแล้ว “เมิงชวนตอบ
เมื่อได้ยินเพิ่งชวนพูดว่า”ที่รัก“หลิวเยว่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้อีกครั้ง เพิ่งชวนถอดเสื้อและช่วยหลิวชีเยวถอดชุดแต่งงานออกเขากระซิบ”คืนนี้เป็นคืนแต่งงานของเราเวลาผ่านไปไวนะจะเสียเวลาไม่ได้หรอก”เมื่อพูดจบเขาก็ผลักหลิวชีเยวลงบนเตียงและปิดผ้าม่านเตียงลง
หลังจากหลิวชีเยวและเพิ่งชวนแต่งงานกัน พวกเขาก็ดูเป็นคู่รักหวานชื่น
เพิ่งต้าเจียง หลิวเยวป้ายและแขกคนอื่นๆต่างยังมีเรื่องที่ต้องไปทําในเมืองตงหนึ่งแต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังอยู่ที่ด่านเป่ยเหอเป็นเวลาเจ็ดวันก่อนที่เพิ่งชวนจะส่งให้เทพอสูรพาพ่อและคนอื่นๆกลับไปที่เมืองตงหนึ่ง
“จากนี้ไปก็อยู่กับเงชวนให้สบายนะ “หลิวเยวป่ายกล่าวกับลูกสาวของเขาก่อนจะหันมามองเพิ่งชวนเพิ่งชวนชีเยวสําคัญต่อข้ามากเสียยิ่งกว่าชีวิตข้าขอส่งต่อเธอให้กับเจ้าอย่าทําให้ข้าผิดหวังล่ะ “ไม่ต้องกังวลไปหรอกขอรับพ่อตาสําหรับข้าแล้วเธอเองก็สาคัญยิ่งกว่าชีวิตเช่นกันเพิ่งชวนกล่าว
หลิวเป่ายพยักหน้าเล็กน้อย “ข้าสบายใจได้เพราะเป็นพวกเจ้าทั้งคู่”
“เอาล่ะๆ เรามารอดหลานกันดีกว่า” เพิ่งต้าเจียงที่นั่งอยู่บนหลังนกกล่าวกับหลิวเยวป่าย”อย่าไปกวนพวกเด็กๆเลย
หลิวเป่ายกระโดดขึ้นไปบนหลังนก
“ศิษย์พี่เพิ่ง ข้าจะออกเดินทางแล้วขอรับ“หวังจงที่เป็นคนคุมนกกล่าว
“ระวังตัวด้วย”เพิ่งชวนกล่าว
หวังจงพยักหน้าและยิ้มจากนั้นนกก็บินขึ้นไปและมุ่งหน้าไปยังเมืองตงหนึ่ง
ในเดือนกุมภาพันธ์ดอกไม้สีชมพูบานสะพรั่งในสวนบนเขาหยวนชู
ปรมาจารย์จินหวและร่างเงาสองร่างรวมตัวกันในส่วน
“ญี่จังหวู ทําไมจู่ๆเจ้าถึงเรียกรวมตัวกันเช่นนี้? “หญิงสาวชุดสีขาวที่ปล่อยบรรยากาศดูเย็นชาออกมารอบตัวแม้จะไม่ใช่ร่างจริงถามขึ้นมา
“จินหวู เจ้าเป็นคนคุมเขาหยวนชู ส่วนป่ายเหยาเยว่ เจ้าเป็นคนคุมถ้ําสวรรค์ทรายด่า“ร่างเงาชายวัยกลางคนกล่าว”ข้าเรียกประชุมก็เพราะมีเรื่องที่เราต้องปรึกษากัน” “อะไร?”จินหวูถาม
ร่างเงาของชายวัยกลางคนกล่าว” หลังจากเกาะสองโลกของพวกเราได้ประชุมกัน พวกเราตัดสินใจว่าจะปล่อยให้ราชาอสูรเข้าสู่โลกมนุษย์
จบภาคผู้บัญชาการแห่งด่านเป่ยเหอ