ภาพเทพอสูรบรรพกาล : Archean Eon Art - ตอนที่ 159
ตอนที่ 159 การแต่งงาน
หลังจากเดือนธันวาคมก็เป็นวันขึ้นปีใหม่
เทพอสูรไปมาหาสู่กันในวันปีใหม่ มันเป็นเทศกาลที่น่ายินดี อันที่จริงแล้วเทพอสูรหลายคนไม่สนใจเทศกาลปีใหม่หรอกแต่เหล่าเทพอสูรที่ประจําอยู่ที่ด่านต่างๆนั้นต่างออกไปพวกเขาจะตายตอนไหนก็ได้ดังนั้นพวกเขาจึงให้ความสําคัญกับเทศกาลปีใหม่หลังจากผ่านมา 800 ปี เทพอสูรในเมืองด่านจึงมีเทศกาลที่จะไปมาหาสู่กันและฉลองปีใหม่
“มีชีวิตชีวาจริงๆนะในช่วงปีใหม่นี้” เพิ่งชวนและหลิวชีเยว่เดินไปตามถนนของด่านเป่ยเหอร้านแผงลอยหลายร้านเริ่มตั้งกันแล้ว บ้างก็แสดงกายกรรม ผู้คนต่างสวมเสื้อผ้าที่สวยงามที่สุดของตน
“ประชากรของด่านเบี้ยเหอน้อยกว่าที่เมืองตงหนิงเพียงนิดหน่อย แต่บรรยากาศดูคึกคักกว่ามาก”เมิ่งชวนกล่าวยิ้มๆ
ทั้งสองเดินไปด้วยกัน
“อาชวน พวกเราอยู่ที่นี่มาได้กว่าปีแล้ว เจ้าวางแผนจะแต่งงานเมื่อไหร่หรือ?” หลิวชีเยว่ถามเบาๆหน้าแดงเล็กน้อย
เพิ่งชวนนิ่งไป “ชีเยวถามเรื่องนี้ขึ้นมาก่อนเองเลยหรือ?” ขนาดเมิ่งชวนยังรู้สึกได้ว่าช่างโง่เง่าที่เขาลืมไปเลย!
“ชีเยว่ ไม่ใช่ว่าเราตกลงกันแล้วรี?” เมิ่งชวนจับมือหลิวชีเยวและเกลี้ยกล่อมเธอ “หลังจากเราตั้งหลักปักฐานในด่านเป่ยเหอได้พวกเราจะแต่งงานพวกเราสู้มาสองครั้งและได้รับชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่มาทั้งสองครั้งโดยเฉพาะครั้งล่าสุดที่ข้าสังหารราชาอสูรไปได้อย่างราชาอสูรสิงโตใครเล่าจะไม่เชื่อใจข้า?ในเมื่อตอนนี้เรามั่นคงแล้วเราจะได้แต่งงานกัน”
“แต่งงานเลยหรือ?” หลิวชีเยว่หน้าแดงก่ํา เธอรีบตอบในทันที “ข้าไม่ได้กังวลขนาดนั้น”
“แต่ข้ากังวลนะ ข้าจะไม่กังวลได้อย่างไรกันเล่า?” เมิ่งชวนส่ายหัว “เราต้องเขียนจดหมายส่งไปให้พ่อและคนอื่นๆในทันที เราจะให้พ่อและคนอื่นๆเป็นคนเลือกวันและเวลา เพราะไม่ว่าอย่างไรพวกเราก็ต้องหารือกันเรื่องสําคัญเช่นนั้นกับพ่อและคนอื่นๆ
หลิวขี่เยวี่ยิ้มและพยักหน้า “ได้สิ เราไปปรึกษากับพ่อและคนอื่นๆเถอะ” เธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก
ในที่สุด…
ในที่สุดเธอก็ได้แต่งงานกับอาชวน!
เพิ่งชวนและหลิวชีเยวส่งจดหมายไปที่เมืองตงหนึ่ง เพิ่งต้าเจียงและหลิวเยวป่ายรู้สึกดีใจเมื่อได้รับจดหมายพวกเขารอวันนี้มานานแล้ว แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่เรื่องดีหากพวกเขาไปเร่งทั้งคู่ที่ต้องปกป้องด่านเป่ยเหอจากเหล่าอสูร
ไม่นานก็เลือกวันได้ งานแต่งงานจะจัดขึ้นในวันที่ 26 มกราคม วันที่เหมาะกับเรื่องน่ายินดีตามปฏิทิน
ในวันที่ 26 มกราคม
เมิงชวนอยู่บนเตียงเพียงคนเดียว
“วันนี้เป็นวันแต่งงานของข้าแล้ว” เมิ่งชวนยิ้มเมื่อไม่เห็นว่ามีใครอยู่ข้างๆ นั่นก็เพราะหลิวชีเยว่ย้ายไปอยู่ที่ คฤหาสน์อีกหลังที่หลิวเยว่ป่ายมาพักอยู่
เพิ่งชวนได้ขอให้เทพอสูรของด่านเป่ยเหอไปพาครอบครัวของเขามาด้วยนกยักษ์ เขาและหลิวซีเยว่สําคัญต่อด่านเป่ยเหอมากและไม่สามารถที่จะออกไปตามใจชอบได้ แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่นักที่เทพอสูรธรรมดาจะออกไปบ้างชั่วคราวด่านเป่ยเหออยู่ห่างจากเมืองตงหนิง 13000 ลี้ มันไกลเกินไป แขกบางคนไม่สามารถมาด้วยตัวเองได้ ต้องไปรับพวกเขาด้วยสัตว์ขี่บินได้เอา
สัตว์ขี่ของด่านเป่ยเหอนั้นเป็นราชาอสูรระดับสาม หลังจากถูกเขาหยวนชูควบคุมจิตใจโดยสิ้นเชิงมันก็ซื้อสัตย์มาก! มันเป็นนกขนาดใหญ่ที่มีปีกกว้างถึงสิบจิ้ง และด้วยหลังที่ใหญ่จึงทําให้เพิ่งต้าเจียงหลิวเยวป้ายและ สมาชิกตระกูลคนอื่นๆ เพื่อนสนิทของหลิวเยวป่ายรวมไปถึงเกือหยูเจ้าสํานักเตนั่งไปพร้อมกันได้
“ชวนเอ๋อร์ รีบๆหน่อย ยังมีอีกหลายสิ่งที่เจ้าต้องทํานะวันนี้” เพิ่งต้าเจียงร่างอ้วนรู้สึกเป็นกังวล เขารีบลากเมิงชวนไปหาผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง
เพิ่งชวนยิ้มอย่างว่าง่ายและรีบใส่ชุดเจ้าบ่าว หญิงสาวเหล่านั้นแต่งหน้าให้เขาบ้างนิดหน่อยอย่างที่เขาบอก “อย่าทําให้หนาเกินไปล่ะ”
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกเจ้าค่ะนายท่านเพิ่งชวน”
“ผิวของนายท่านเพิ่งชวนดีมากเลยนะเจ้าคะ ท่านหล่อมากเลยค่ะวันนี้”
ผู้หญิงเหล่านี้ต่างรู้สึกตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้มีส่วนร่วมในการแต่งงานระหว่างเทพอสูร
เจ้าบ่าวสวมชุดผ้าไหมสีขาว แต่ชุดนอกนั้นซับซ้อนกว่ามาก มีฟูและเครื่องประดับมากมายเต็มไปหมดปกติแล้วเทพอสูรนั้นจะใส่ชุดคลุมธรรมดาๆ เพราะชุดคลุมที่เต็มไปด้วฟูและเครื่องประดับจะใช้เวลานานเกินไปสําหรับตอนสงครามแต่ตอนนี้เพิ่งชวนไม่ได้รีบร้อน เขาปล่อยให้หญิงสาวเหล่านั้นแต่งตัวให้ และเขาก็ใส่รองเท้าสี แดงด้วย
ขนาดผมเองก็ยังถูกหวีไปด้านหลังจนเรียบแปล้ ไม่มีผมแม้แต่เส้นเดียวที่ยุ่งเหยิง เขาใส่มงกุฎทองคํานี่เป็นครั้งแรกที่เพิ่งชวนได้ใส่มงกุฎทองคํานับตั้งแต่ยังเล็ก
หลังจากใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมง หญิงสาวเหล่านี้ก็หยุดมือด้วยความพอใจ
เพิ่งชวนเดินออกจากบ้านไป มีคนหลายคนรออยู่ข้างนอกแล้ว จางหวินอู่ ฟานเฉิง และเทพอสูรคนอื่นๆคนในตระกูลของเพิ่งชวน เจ้าสํานักเก๋อหยู รวมไปถึงคนอื่นๆต่างรออยู่ข้างนอก
“น่าประหลาดใจจริงเชียว” ฟานเฉิงที่กําลังกินขนมอยู่เมื่อเห็นเพิ่งชวนเดินออกมาก็เบิกตากว้าง “นายน้อยสุดหล่อที่ไหนกันนี่”
เพิ่งชวนมองค้อน
“ข้าว่าหน้าเจ้าดูแดงๆนะ” ฉีฉวอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ดีเลย ดี ยอดเยี่ยมมาก” จางหวินอู่กล่าว
“ข้าเฝ้าดูเพิ่งชวนและหลิวขี่เยว่เติบโตมา บางที่หลิวชีเยว่ก็จะแวะไปหาเพิ่งชวนที่สํานักเต๋จิงห์” เก๋อหยูกล่าว “ข้าเองก็ได้เห็นพวกเขาทั้งคู่ขึ้นเขาไปด้วยกัน และในตอนนี้ข้าก็ได้เห็นพวกเขาแต่งงานข้าช่างมีความสุขยิ่งนักที่ได้มาร่วมงานแต่งงานของพวกเขา ข้ารู้สึกยินดียิ่งที่ศิษย์ของข้ายังคงนับข้าเป็นอาจารย์
“นี่ยังไม่เที่ยงดีแต่เจ้าจะเมาเสียแล้วหรือ ตอนนี้อย่าดื่มมากไปเล่า เจ้าจะไปดื่มมากเท่าที่เจ้าต้องการได้เลยคืนนี้” ผู้อาวุโสตระกูลเพิ่งกล่าว
“ไม่ต้องห่วงๆ ข้าไม่เมาสักนิด นี่ข้าเพียงสร่างๆเท่านั้น” หน้าของเก้อหมูแดงแจ๋ เขาเป็นขี้เมาและชอบดื่มสุราและด้วยความยินดีในวันนี้จึงทําให้เขาดื่มมากกว่าปกติ
เพิ่งชวนพูดคุยกับทุกคนอยู่ครู่หนึ่ง
“ได้เวลาแล้ว” เพิ่งต้าเจียงตะโกน “ชวนเอ๋อร์ รีบๆเข้า ได้เวลาไปรับเจ้าสาวแล้ว”
“รับเจ้าสาวรี?” เพิ่งชวนยืนขึ้นในทันที
“นายท่านเมิ่ง มาทางนี้ๆ ติดดอกไม้สีแดงไปด้วย” หญิงสาวสามคนวิ่งมาหาและติดดอกไม้สีแดงเข้าที่หน้าอกของเมิ่งชวนเพิ่มความน่ายินดีเข้าไปอีก
เพิ่งชวนทําตามอย่างว่าง่าย
หลังจากนั้นไม่นาน ขบวนเจ้าบ่าวก็ออกเดินทาง เพิ่งชวนขี่ม้าตัวสูงและเดินไปพร้อมกับขบวนงานแต่งที่เล่นเพลงไปตลอดทางเสียงพลุดังไปทั่วพื้นที่ คนจํานวนมากมายบนถนนมองดู
“เทพอสูรสองคนแต่งงานกันรึ?”
“นั่นใช่ท่านเพิ่งที่สังหารราชาอสูรไปหลายตนนั่นหรือเปล่า?”
คนของด่านเฟียเหอก็เฝ้ามองดูเจ้าบ่าวขี่ม้าผ่านไปจากไกลๆ
อันที่จริงแล้วเมิ่งชวนก็ไม่ได้ดูไม่ดี เขาควบแน่นแก่นสารแห่งจิตและฝึกฝนร่างกายได้สําเร็จจะเป็นหน้าตาหรือท่าทางก็ไม่ธรรมดาผู้หญิงหลายคนอดหน้าแดงไม่ได้เมื่อได้เห็นพวกเธอคิดกับตัวเองว่าหากได้แต่งงานกับนายน้อยที่หล่อเหลาเช่นนี้พวกเธอคงจะยิ้มหวานจนเก็บเอาไปฝันเลยด้วยซ้ําบางทีคงมีเพียงเทพอสูรหญิงเท่านั้นที่มีค่าพอสําหรับนายน้อยเพิ่ง
ห่างออกไปจากบ้านของเมิ่งชวนประมาณห้าอี้เป็นร้านอาหารที่ใหญ่ที่สุดของด่านเป่ยเหอ ร้านเมฆาขาว วันนี้ชั้นที่เก้าของร้านเมฆาขาวถูกจองเอาไว้
ที่ชั้นบนสุดของร้านอาหารชายชราชุดสีเทายืนเฝ้าอยู่หน้าห้องส่วนตัว มีคนเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างในนั้น
หญิงสาวในชุดสีฝ่ายืนอยู่ภายในห้อง หน้าของเธอถูกปิดด้วยผ้าคลุมบางๆ เธอยืนมองออกไปจากหน้าต่างของห้องส่วนตัวนั้นไปที่คฤหาสน์ของเพิ่งชวน แม้ว่าเธอจะอยู่ไกลกว่าห้าลี้แต่เธอก็มองเห็นเพิ่งต้าเจียงมองดูทุกคนเดินออกไปในขณะที่เขายืนอยู่หน้าคฤหาสน์เธอเองก็เห็นชายหนุ่มรูปงานนั่งอยู่หลังม้าด้วยเช่นกัน
ต้าเจียง เจ้าอ้วนขึ้นนะ” หญิงสาวชุดสีฟ้าคอยมองดูจากไกลๆ ชวนเอ๋อร์เองก็โตขึ้นมากเลย” ดวงตาของเธอปริ่มไปด้วยน้ําตา