The Daily Life of the Immortal King - ตอนที่ 207

ตอนที่ 207 ดาราศาสตร์

ด้วยการที่อยู่ในวงการผู้ฝึกตนมานานก็สมคําร่ําลือฉายาจอมพูดมากถ้าหากเขาเป็นพนักงานขายไม้เท้าหรือเซลล์แมนขายรถเขาคงพูดจนอีกฝ่ายยอมซื้อด้วยเงินสดแน่ๆ

เมื่อคราวที่เว็บบอร์ดผู้ฝึกตนได้ถูกสร้างขึ้นมันไม่มีเงินทุนเพียงพอเขาและสกิลการพูดของเขาได้ตระเวนไปทั่วเมืองพร้อมกับเสื้อกันลมสีดําและพ่นพล็อตเรื่องที่เขาเตรียมมาต่อหน้าทุกคนที่พบเจอประมาณว่า“นี่น้องชายจากสภาพร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรงของเธอฉันสามารถบอกได้เลยนะว่าเธอหน่ะเป็นสุดยอดอัจฉริยะทางด้านผู้ฝึกตนนายจําเป็นที่จะต้องปกป้องโลกใบนี้!”

ใช้เพียงแค่ประโยคนี้เขานั้นสามารถขายกระบี่วิญญาณที่ทําจากไม่ได้เป็นจํานวนมากบรรดาลูกค้าของเขานั้นก็คือผู้ฝึกตนหน้าใหม่ที่พึ่งจะเริ่มต้นฝึกวิชาได้ไม่นานแต่อันที่จริงถ้าลองมาคิดอย่างถี่ถ้วนมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องเท่าไรและนี่ก็คือเหตุผลที่ว่าทําไมเทพมือระเบิดจึงทุ่มสุดตัวเพื่อความถูกต้องผู้เชื่อมสัมพันธ์ของบรรดาผู้คนจนได้เป็นเทพมือระเบิดดั่งเช่นทุกวันนี้…นั่นก็เพราะเขาต้องการชดใช้บาปกรรมของเขานั่นเอง

หรือจะพูดได้ว่านี่เป็นการชดใช้สังคม

อันที่จริงแล้วถ้าหากหวังลิ่งลองย้อนอดีตตนเองกลับไปเขาอาจจะตกใจก็ได้ว่าทั้งตัวเขาเองและเทพมือระเบิดมีชะตาต้องกันตั้งแต่ยังเด็ก

นั่นก็เพราะว่าเป็นเทพมือระเบิดเองนี่แหละที่ขายกระบี่วิญญาณยี่ห้อชาแนลให้ซึ่งหวังลิ่งก็ได้ทําลายมันคามือตั้งแต่ยังเด็ก

หลังจากที่จอมมารกัวผีและชายหนุ่มจากหอคอยอมตะผู้วิ่งหนีพร้อมน้ําตาไปบรรดาหน่วยรักษาความปลอดภัยหมู่บ้านก็มาถึงรวมไปถึงรถตํารวจจํานวนหนึ่งด้วย

ชายหนุ่มจากหอคอยอมตะได้สร้างความเสียหายด้วยอเวจีหลบหนีเป็นจํานวนมาก

โชคยังดีที่หวังสิ่งนั้นโผล่มาทันเวลาและได้ทําการหยุดยั้งความเสียหายไม่ให้มันขยายวงกว้างไปมากกว่านี้

ถ้าหากรังสีกระบี่พระจันทร์เสี้ยวสีทองได้มีโอกาสตัดผ่านไปมันคงจะผ่าทุกสิ่งทุกอย่างให้ขาดครึ่งเป็นแน่…

บ้านของเทพมือระเบิดนั้นได้รับความเสียหายเป็นจํานวนมากยกเว้นแค่เพียงห้องใต้ดินมากกว่าครึ่งนั้นแปรสภาพกลายเป็นซากปรักหักพังแต่ทว่าเทพมือระเบิดกลับไม่รู้สึกทุกข์เลยในทางกลับกันเขากลับร้องไห้ให้กับบล็อกโคลี่ที่นอนตายอยู่ในสวนหลังบ้าน…พืชทุกต้นได้ตายลงยกเว้นแค่เพียงต้นฮาวธอร์นซึ่งชายหนุ่มจากหอคอยอมตะนั้นปกป้องเอาไว้

เขาไม่คิดว่าต้นฮาวธอร์นเพียงต้นเดียวจะสร้างภัยพิบัติได้มากมายขนาดนี้

เพราะการต่อสู้ที่เกิดขึ้นที่นี่นั้นไม่ใช่เหตุการณ์เล็กๆเลยตามกระบวนการแล้วหวังลิ่งและอีกสองคนที่เหลือจึงถูกนําตัวไปสถานีตํารวจเพื่อให้ปากคํา

และในตอนนี้เองโจวยก็ได้แสดงศักยภาพของเขาอีกครั้ง

หลังจากหวังลิ้งส่งข้อความไปหาหัวหน้าตํารวจชุดสืบสวนก็ได้รับโทรศัพท์สายตรงทันทีและจากคดีที่เป็นการก่อการร้ายก็ได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นคดีการทําร้ายร่างกายในครัวเรือนทันที

เพราะว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับจอมมารกัวผีและหอคอยอมตะซึ่งพวกหวังสิ่งนั้นยังไม่รู้เรื่องราวของอีกฝ่ายมากนักบรรดาตํารวจก็คงจะช่วยอะไรได้ไม่มากเพราะฉะนั้นหวังลิ่งจึงวางแผนว่าจะไม่ทําอะไรจนกว่าตํารวจจะเลิกสนใจ

และเพราะเหตุนี้เขาจึงสามารถกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย

เมื่อโจวยโทรไปหาหัวหน้าต่ารวจชุดสืบสวนครั้งนี้ก็รับฟังไปปฏิบัติตามทันที

และเมื่อพวกหวังลิ่งกําลังจะกลับหัวหน้าตํารวจชุดสืบสวนก็ได้ทําความเคารพเทพมือระเบิด“พวกเราคงไม่รบกวนคุณอีกต่อไปแล้ววันนี้เหตุการณ์ในครั้งนี้ได้ถูกบันทึกและเก็บเป็นความลับว่าเป็นอุบัติเหตุพวกเราจะสํารวจความเสียหายทั้งหมดและจะพูดคุยกับหน่วยรักษาความปลอดภัยของหมู่บ้านเพื่อติดต่อกับประกันมาจ่ายในส่วนนี้”

เทพมือระเบิดเดินไปจับมือหัวหน้าตํารวจชุดสืบสวนอย่างขอบคุณ“คุณตํารวจคุณรู้ไหมว่าประกันมันครอบคลุมส่วนไหนบ้าง?”

“นั่นมัน…นั่นมันก็แล้วแต่บริษัทประกันพวกเราไม่รู้รายละเอียดมากนัก”หัวหน้าตํารวจชุดสืบสวนส่ายหัวอย่างเสียใจ“แต่มีสิ่งหนึ่งที่บอกคุณได้นั่นก็คือบล็อกโคลี่เหล่านั้นไม่ได้อยู่ในประกัน…”

หวังลิ่งซึ่งยืนมองเทพมือระเบิดอยู่ห่างๆได้เห็นว่าเทพมือระเบิดแสดงท่าทางจอยเมื่อได้ยินคําตอบของคุณหัวหน้าตํารวจ

แต่ในท้ายที่สุดเทพมือระเบิดก็ยอมตัดใจให้กับเรื่องนี้

แต่เรื่องของเรื่องนั้นคุณปู่ของหวังสิ่งมอบบล็อกโคลี่ให้แก่เทพมือเฉยๆและบล็อกโคลี่เหล่านั้นมันก็เป็นแค่บล็อกโคลี่ธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษเลย!

อีกทางด้านหนึ่งจอมมารกัวผู้ที่ได้ทําการหลบหนีกลับไปยังโลกเสมือนของเขาอีกครั้ง

ใครจะคาดคิดว่าอดีตจอง

เคยหวาดกลัวจะมีสภาพอับจนหนทางเช่นนี้

ปฏิบัติการของเขา2ครั้งที่ผ่านมานั้นล้วนล้มเหลวไม่เป็นท่า

ในขณะที่ทั้งเจียงหลิวเยู่และจอมมารกัวผีอยู่ในโลกเสมือนพวกเขาต่างครุ่นคิดว่าอะไรคือปัญหาสําหรับพวกเขาในตอนนี้

“อย่างที่ฉันคิดปัญหาสําคัญของพวกเราในตอนนี้คือปรมาจารย์นักฆ่า”จอมมารกัวผีซึ่งได้กลับเข้าไปอยู่ในหน้ากากแล้วส่งเสียงถอนหายใจออกมาจากหน้ากาก“และก็เป็นอีกครั้งที่ฉันประมาทคนรุ่นใหม่ไอเจ้ามาสเตอร์คอนก็มีระดับถึงช่องว่างเสริมแกร่งควบคู่ไปกับการครอบครองอเวจีหลบหนีในมือของมันมันสามารถเอาชนะปีศาจระดับช่องว่างเสริมแกร่งของฉันลงได้มิหนําซ้ํายังสามารถปัดป้องการโจมตีของฉันไว้ด้วยเพียงนิ้วเดียว…แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าอีกฝ่ายย่อมมีระดับพลังสูงกว่าช่องว่างเสริมแกร่ง”

“แล้วท่านจอมมารคิดว่ายังไงท่านคิดว่าเรายังมีโอกาสชนะอยู่ไหม?”เจียงหลิวเย่เอ่ยถามอย่างหวั่นใจ

“แน่นอน”จอมมารกัวผีตอบอย่างมั่นใจ“แต่สิ่งที่ฉันต้องทําตอนนี้คือรีบฟื้นตัวกลับสู่สภาวะปกติและเมื่อเวลมาถึงฉันจะทําให้ไอเจ้าเด็กเมื่อวานซึนเหล่านั้นมาเป็นปีศาจลูกสมุนรับใช้ฉัน”

“ไม่ว่าจะยังไงก็ตามครั้งหน้าถ้าหากท่านคิดจะออกไปข้างนอกขอให้คิดให้ถี่ถ้วนเสียก่อนไม่งั้นผลคงออกมาเหมือนเดิม”เจียงหลิวเยู่พูดเตือน

“แน่นอนที่สุด”จอมมารกัวผีพยักหน้าให้“ฉันก็รู้สึกมาสักพักนึงแล้วว่าทุกการเคลื่อนไหวของฉันมันดูผิดพลาดไปเสียหมด,ก่อนหน้านี้ฉันได้ทําการศึกษาวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ที่เรียกว่าดาราศาสตร์”

เจียงหลิวเย:“ท่านเชื่อในเรื่องเหล่านั้นงั้นหรอ?”

จอมมารกัวผี:“แน่นอนสิ!ฉันได้มีโอกาสท่องโลกออนไลน์นักดาราศาสตร์คนนึงพูดว่าฉันนั้นอยู่ในกลุ่มดาวพุธเดินถอยหลังซึ่งนั่นคือเหตุผลที่ว่าทําไมทุกอย่างของฉันมันดูผิดไปเสียหมด”

เจียงหลิวเย:“…”

จอมมารกัวผี“พูดถึงดาวพุธเดินถอยหลังอันที่จริงแล้วมันก็ช่วยเสริมดวงชะตาของฉันได้เหมือนกัน”

เจียงหลิวเย่“…มันก็พอมีทางที่จะเอาชนะดวงอยู่ดวงวิญญาณของจอมมารจะต้องถือสิ่งของนําโชคไปด้วย”

“นั่นก็เป็นอีกหนึ่งที่นักดาราศาสตร์พูดไว้และคนคนนั้นก็ได้บอกวิธีแก้มาแล้วฉันถ่ายรูปไว้ด้วยนะมันอยู่บนโทรศัพท์มือถือแต่ตัวฉันนั้นก็ยังไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไง”เมื่อพูดจบจอมมารกัวผีก็บอกให้เจียงหลิวเย่เปิดโทรศัพท์ออกมามันเป็นการ์ดรูปถ่ายของนักดาราศาสตร์คนนั้นซึ่งมีชื่อเขียนไว้ว่าGCM

จอมมารกัวผียังคงไม่เข้าใจไม่ว่าเขาจะคิดเท่าไร“ฉันใช้เวลาคิดมานานมากแต่ก็ยังไม่เข้าใจความหมายของคําสามคํานี้…”

หลังจากเจียงหลิวเย่คิดอยู่สักพักเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาก่อนจะสลับคีย์บอร์ดไปหมวดพินอินก่อนที่จะพิมพ์GCMลงไป…

และทันใดนั้นเองใบหน้าของเธอก็แสดงอาการบางอ้อออกมา