God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 995

ตอนที่ 995

“เหมือนตัวข้าได้เข้าไปอยู่ในภาพนี้เลย”

ดวงตาสีม่วงของเอวานน่าเผยความประหลาดใจขณะกล่าวออก

โนริเอลมองนาง ทว่าก็ไม่ได้กล่าวคำขัดแต่อย่างใด

ครั้งแรกที่ใช้งานแอพนักอ่าน จะเป็นเช่นนี้ก็ไม่แปลก นางทราบดี

หลังเกิดอาการประหลาดใจ เอวานน่าจึงกดเข้าไปในเนื้อหาของนิยาย

คำอธิบายต่อต่างโลกคือสิ่งแรกที่ได้เห็น และเป็นไปอย่างละเอียด

ราชาเมืองใต้สมุทรรู้สึกราวกับได้เปิดมุมมองใหม่ต่อโลก

“ต้องการซื้อบทใหม่หรือไม่?”

ข้อความปรากฏแจ้งเตือนทำการดึงเอาสติของเอวานน่ากลับคืนโลกแห่งความจริง

“โนริเอล นี่หมายถึงอะไรหรือ?” เอวานน่ากล่าวถามพร้อมชี้ที่หน้าจอ

“ซื้อบทใหม่งั้นหรือ? แต่ข้าซื้อไปแล้วนี่นา หรือเพราะลูกค้าคนละคนกันจึงต้องจ่ายอีกครั้งกันนะ” โนริเอลจึงสอบถามเรื่องนี้ในกลุ่มแชท สักพักจึงได้คำตอบ “ก็แค่กดซื้อไป ไม่กี่ผลึกวิญญาณเอง”

เอวานน่าเข้าใจความหมาย โนริเอลบอกนางแล้วถึงเรื่องบัญชีในโทรศัพท์วิเศษที่สามารถแปรสภาพวัตถุเป็นหน่วยเงินตราได้

เรียบร้อยแล้วนางจึงกดซื้อทุกบทที่มีในคราวเดียว

เอวานน่าเริ่มจมดิ่งไปกับโลกแห่งตัวอักษรอีกครั้ง

เมื่อกลับจากเมืองของชาวไซเรน ลั่วฉวนรู้สึกว่าความสามารถของแอพแชทยังมีส่วนที่ไม่สมบูรณ์

ในเมื่อเป็นแอพแชท อย่างนั้นแล้วขาดในส่วนของการโทรกับวิดีโอคอลได้ยังไง

แอพแชทที่ไม่มีสองความสามารถดังกล่าว ก็เหมือนภาพที่ไร้สีสัน

“ระบบ แอพแชทตอนนี้สมควรพัฒนากว่านี้ได้นะ” หลังทำเอนกายกับเก้าอี้และปรับองศาเล็กน้อย ลั่วฉวนจึงเริ่มพูดกล่าวกับระบบอยู่ในใจ

“เถ้าแก่บอกกล่าวได้” ระบบตอบรับเหมือนดังเคย

“ความสามารถการโทรและวิดีโอคอล ในเมื่อเป็นแอพแชทก็ต้องมีความสามารถสองอย่างนี้ด้วยไม่ใช่หรือ?” ลั่วฉวนบอกไปพลางยกโคล่าขึ้นมาดื่ม

มาถึงทวีปเทียนหลันก็นานแล้ว ลั่วฉวนได้ทราบข้อมูลของโลกแห่งผู้ฝึกตนมากมาย

สองความสามารถอย่างการโทรและวิดีโอคอล มันก็คล้ายค่ายอาคมสื่อสาร

ลั่วฉวนสงสัยมาโดยตลอดว่าค่ายอาคมสื่อสารนั้นทำงานยังไง มันเป็นอะไรที่เขาไม่อาจเข้าใจ

พลังวิญญาณแปรเปลี่ยนเป็นข้อมูลพิเศษถูกส่งถ่ายออกไป หรือเป็นวิธีการอื่นกันแน่

ลั่วฉวนเคยถามเหวินเทียนจี กระนั้นคำตอบที่ได้ก็ไม่ใช่ชัดเจน

“ด้วยสิทธิ์ที่มีตอนนี้ เถ้าแก่สามารถปรับเปลี่ยนได้ด้วยตนเอง” ระบบตอบกลับมาอย่างชัดเจน

ลั่วฉวนจึงมองว่าสิทธิ์ที่ได้รับมานั้นเหมือนจะมีความสามารถอีกมากที่ยังไม่ทราบ เป็นเขาที่ไม่เคยตรวจสอบให้ครอบคลุมเอง

ตอนนี้หน้าต่างตั้งค่าของแอพแชทปรากฏขึ้นตรงหน้า ลั่วฉวนจึงกดเพิ่มสองความสามารถใหม่เข้าไป

จากนั้นจึงเปิดโทรศัพท์วิเศษและเข้าแอพแชท

เมื่อกดที่รูปไอคอนของเพื่อน ตอนนี้มันจึงปรากฏสองตัวเลือกด้านล่าง

พบว่าน่าจะเข้าใจใช้งานได้ง่าย ลั่วฉวนจึงหาไอคอนเพื่อนที่เป็นรูปเด็กสาวเส้นผมและดวงตาสีดำ

“จัดการเรื่องราวให้แล้ว ชาวไซเรนจะติดต่อหาผ่านทางโทรศัพท์วิเศษ”

ลั่วฉวนส่งข้อความหาโนริเอล

ข้อความแจ้งเตือนแอพแชทปรากฏบนหน้าจอ เอวานน่าจึงหลุดจากโลกแห่งนิยายกลับคืนสู่โลกความเป็นจริง

ดวงตาเหม่อลอยเลือนหายรวดเร็ว หลังดึงสติได้แล้วนางจึงได้ทราบ ว่าโลกนี้ยังมีสิ่งที่น่าสนใจถึงเพียงนี้คงอยู่

สายตาเอวานน่าหันมองทางชั้นหนังสือด้วยสีหน้ามืดมน

เมื่อถอนสายตากลับ นางจึงเปิดแอพแชทพูดคุยกับลั่วฉวน

หลังครุ่นคิด นางจึงค่อยตอบกลับไป

“ทราบแล้ว”

โนริเอลตอนนี้ไม่อยู่ในห้อง

จากปากคำ นางคิดอยากไปเห็นว่าเมืองของชาวทะเลตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปแค่ไหนแล้ว

ชาวทะเลที่มาพร้อมนางต่างก็แยกย้ายไปแล้ว หน้าประตูห้องมีเพียงทหารยามในชุดเกราะสีดำ

ทหารยามไม่พูดกล่าวอะไรยามพบเห็นโนริเอลเดินกลับออกไป

การต่อสู้ถือเป็นข้อห้ามของเมืองใต้สมุทร เป็นกฎอันเด็ดขาดซึ่งมีตั้งแต่แรกเริ่มก่อตั้งเมืองแห่งนี้

ด้วยเหตุนี้แม้ว่าชาวทะเลซึ่งอยู่อาศัยที่นี่จะแข็งแกร่งกันทั้งสิ้น แต่การใช้ชีวิตที่นี่นั้นจะดำเนินไปอย่างสงบสุข

“ก็ยังคงเหมือนเดิม” ผ่านไปนาน โนริเอลถอนหายใจอย่างผิดหวัง

เผ่าทะเลอันทรงอำนาจมีชีวิตยืนยาว และยิ่งฝึกฝนในขอบเขตที่สูงขึ้น ชีวิตก็ยิ่งยืนยาวมากขึ้นไปอีก

เพราะเหตุนี้จึงเป็นเรื่องยากที่จะพัฒนาอารยธรรมที่เคยมีอยู่แต่เดิม

ความแข็งแกร่งและอายุยืนยาวเป็นเรื่องดี แต่มันก็เป็นตัวจำกัดความก้าวหน้าของอารยธรรมเช่นกัน

โนริเอลกลับไปยังพระราชวังของเอวานน่า นางกำลังคาดหวังจะได้เห็นเมืองของมนุษย์ที่ชื่อว่านครจิ่วเหยา

ลั่วฉวนกลับไปแล้ว ราชินีไซเรนจึงนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมา

จากนั้นจึงเปิดแอพแชทและค้นหาข้อมูลตามที่ลั่วฉวนบอกกล่าวเอาไว้

เด็กสาวผมดำ ดวงตาสีดำ ตอนนี้ปรากฏเป็นรูปบนหน้าจอ

นางเลือก “เพิ่มเพื่อน”

รอคอยอยู่ครู่ก็ยังไม่ได้รับการตอบรับ

ราชินีไซเรนจึงกลับไปเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดระหว่างรอ

เมื่อโนริเอลกลับถึงห้องก็ได้ทราบ ว่าเอวานน่ายังคงจมดิ่งกับโลกของนิยาย

สายตาเบื่อหน่ายมองออก จากนั้นนางจึงไปหยิบหนังสือจากชั้นมาเล่มหนึ่ง

รับชมอยู่สองสามเล่ม นางวางมันกลับคืน

เขียนอะไรไว้เยอะแยะ ไม่เห็นเข้าใจเลยสักนิด

เอวานน่าสนใจของพวกนี้มาโดยตลอด

และมันเทียบไม่ได้เลยกับนิยายที่เถ้าแก่เป็นคนเขียนขึ้น!

“กลับมาแล้วหรือ ได้อะไรบ้างล่ะ?” เอวานน่าที่เพิ่งอ่านเนื้อหาบทล่าสุดจบลง นางเผยความค้างคาผ่านสีหน้า

“ไม่มีอะไรพิเศษ” โนริเอลส่ายศีรษะ

เอวานน่ายิ้มตอบโดยไม่ใส่ใจคำของอีกฝ่ายแต่อย่างใด

“หือ? มีคนเพิ่มเพื่อนมาหรือ?” นางตระหนักพบเห็นคำขอเพิ่มเพื่อนที่มองข้ามไป ตอนนี้ความประหลาดใจจึงปรากฏในดวงตา “เฮเลนเวีย?”

“เฮเลนเวีย? รู้จักหรือ?” โนริเอลกล่าวถาม

“เป็นราชินีของชาวไซเรน” เอวานน่าเผยยิ้มอย่างอารมณ์ดี ทันใดนี้เองที่สองไอคอนไม่คุ้นตาปรากฏขึ้น “สองอันนี้คืออะไร? จำได้ว่าเมื่อครู่นี้ไม่เห็นมี”

นางกดหนึ่งในนั้นด้วยความสงสัย

ไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดเพิ่งจบตา ราชินีไซเรนพบเห็นว่าคำขอเพิ่มเพื่อนถูกตอบรับแล้ว และ… มีการวิดีโอคอลเข้ามา

วิดีโอคอล?

มันหมายความถึงอะไรกัน?

ราชินีไซเรนจึงกดตอบรับไป

เด็กสาวผมบลอนด์ดวงตาสีม่วงจึงปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์วิเศษ

เอวานน่ามองที่หน้าจอโทรศัพท์วิเศษพร้อมอดไม่ได้ที่จะชะงักค้างและร้องออก “เฮเลนเวีย?!”

“เอวานน่า ไม่พบกันนาน” แม้ประหลาดใจ ราชินีไซเรนก็ยังเผยยิ้มกล่าวคำทักทายสหายเก่าก่อน

“ไม่พบกันนานมากจริง” เอวานน่าพยายามสงบใจลงก่อนจะเผยยิ้มกล่าวคำออก “ทำไมชาวไซเรนถึงหายไปจากท้องทะเลยาวนานเพียงนี้กัน?”

นางยังไม่ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับชาวไซเรน

นอกจากนี้แล้วในโทรศัพท์วิเศษก็มีข้อมูลเพียงน้อยนิด เพียงทราบโดยคร่าวว่าชาวไซเรนเผชิญวิกฤตการณ์บางอย่าง

ลั่วฉวนก็ไม่เคยพูดกล่าวถึงรายละเอียดเรื่องราวของชาวไซเรน ดังนั้นจึงไม่มีผู้ใดทราบ และชาวไซเรนก็ไม่ได้พูดกล่าวออกไปแต่อย่างใด

ราชินีไซเรนเผยยิ้มบางก่อนจะเริ่มบอกเล่าเรื่องราวโดยคร่าวถึงสาเหตุที่ชาวไซเรนต้องหายตัวไปอย่างยาวนาน