God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 988
ตอนที่ 988
ขณะอานเหวยหยา เหยาฮุยเฉิน และฟ่านเฉิงเทียนเข้ามายังร้าน ลูกค้าคนอื่นที่ซื้ออาหารเช้าจากร้านหยวนก่วยก็เข้ามายังร้านต้นตำรับกันคนแล้วคนเล่า
ด้วยเหตุนี้ทั้งร้านจึงมีกลิ่นหมั่นโถวฟุ้งกระจาย
ปู้หลี่เกื๋ออยู่ที่ร้านของหยวนก่วย เรื่องนี้เป็นหัวข้อประเด็นการสนทนาของกลุ่มลูกค้า
พวกเขาต่างสงสัย ว่าทำไมปู้หลี่เกื๋อถึงไปนั่งอยู่ที่ร้านของหยวนก่วย
ตอนนี้พวกเขาไม่ทราบเรื่องหยวนก่วยคิดรับตัวปู้หลี่เกื๋อเป็นศิษย์
“เจ้าว่าปู้หลี่เกื๋อไปทำอะไรในร้านน้อยหยวนก่วย?” เจียงเฉิงจวินกัดอาหารเข้าไปพลางเผยสีหน้าสุขสันต์กล่าวคำถาม
“ใครจะทราบ เจ้าไปถามมาเป็นไร?” ปู้ฉืออีตอบกลับ
ไม่นานหลังปู้หลี่เกื๋อออกมา นางก็ตามมาจนได้เห็นเรื่องราวที่ร้านของหยวนก่วย
มันต้องเป็นเรื่องสำคัญมากถึงขนาดทำน้องชายนางเผยท่าทีจริงจังเช่นนั้นได้
แม้ว่าสงสัย แต่นางก็ไม่ได้คิดเข้าไปแทรกแซง เพราะนางเชื่อว่าปู้หลี่เกื๋อจะสามารถจัดการเรื่องราวด้วยตนเองได้
“อืม… ข้าคิดว่านี่อาจไม่ดีเท่าใดนัก” เจียงเฉิงจวินนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมาพร้อมเปิดแอพแชท “เจ้านั่นยังไม่ตอบข้อความเลย”
อานเหวยหยาตอนนี้ไปหาที่นั่ง วางไวน์หยกไว้บนโต๊ะ จากนั้นจึงนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมา
เหมือนดังเคย นางเตรียมตัวเข้าไปดูว่าแอพนักอ่านมีเนื้อหาใหม่เพิ่มเข้ามาหรือยัง
ตั้งแต่ลั่วฉวนกลับมา นิยายบทใหม่มีเข้ามาทุกวันในช่วงเช้าของเวลาทำการร้าน
จากนอกคำบ่นจากลูกค้าเรื่องจำนวนที่ไม่เคยพอใจแล้ว อื่นใดไม่มีปัญหา
ไม่ช้าอานเหวยหยาจึงเริ่มดื่มด่ำกับเนื้อความอักษร
“ดอกไม้ไฟ” หลังอ่านบทใหม่ อานเหวยหยาคิดอยากได้เห็นกับตาตนเอง “สมควรงดงามไม่น้อย ไม่ทราบเลยว่าจะมีโอกาสได้เห็นหรือไม่”
“แต่ก็นะ…” อานเหวยหยามองเนื้อหาตรงหน้า “ความหมายของวันเกิดคืออะไร?”
ที่โต๊ะรับเงิน ลั่วฉวนพบเห็นมังกรสาวที่กำลังสงสัยและมองมา เขากำลังคิดว่าควรอธิบายให้นางทราบยังไงดี
“บอกเช่นนี้ ในโลกของนิยายที่อ่าน วันครบรอบปีของการถือกำเนิดขึ้น ผู้คนจะถือเป็นช่วงเวลาอันพิเศษที่ควรค่าแก่การเฉลิมฉลอง และนั่นคือสิ่งที่เรียกว่าวันเกิด”
“เป็นธรรมเนียมที่แปลกดี” อานเหวยหยากล่าวเสียงเบา
ด้วยเพราะเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีชีวิตยืนยาว นางไม่ค่อยทราบธรรมเนียมของมนุษย์สักเท่าใดอยู่แล้ว
เหยาซือหยานครุ่นคิด “มันฟังดู… น่าสนใจ”
ในทวีปเทียนหลันก็ไม่มีแนวคิดเรื่องวันเกิดหรืออะไรทำนองนั้น
ทว่าลั่วฉวนรู้สึก ว่าหลังจากนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้น
คำถามได้รับคำตอบ อานเหวยหยากลับจากโต๊ะรับเงินไปยังตำแหน่งที่นั่งเดิม
จากนั้นจึงเริ่มเปิดกระดานสนทนาเผยแพร่โพสต์ออกไป
ไม่ช้าจึงได้รับความคิดเห็นมากมาย คำถามในใจนางก็ได้รับคำตอบจากผู้คนหลากหลาย
หลังอ่านเนื้อหาบทใหม่ กู่หยุนซีจึงเปิดร้านค้าแอพพลิเคชั่นเพราะคิดอยากได้เห็นว่าจะมีอะไรปล่อยออกมาใหม่บ้างหรือไม่
ไอคอนหน้าตาแปลกประหลาดปรากฏตรงหน้า นางต้องเผยดวงตาเบิกกว้างประหลาดใจ “นี่คือ… แอพพลิเคชั่นใหม่?”
“ต้องการจ่ายสิบผลึกวิญญาณเพื่อดาวน์โหลด “วิดีโอ” หรือไม่?”
“ใช่” “ไม่ใช่”
กู่หยุนซีตอบ “ใช่”
จากนั้นการดาวน์โหลดจึงเสร็จสิ้น แอพพลิเคชั่นใหม่ปรากฏบนหน้าจออุปกรณ์
“ในร้านค้าแอพพลิเคชั่นมีของใหม่ด้วย!” กู่หยุนซีเร่งรีบบอกข่าวคราวให้เจียงเหวิ่นฉางที่นั่งอยู่เคียงข้างทราบ
“แอพพลิเคชั่นใหม่?”
เจียงเหวิ่นฉางเร่งรีบตรวจสอบรับชม
สำหรับลูกค้าร้านต้นตำรับ แอพพลิเคชั่นใหม่ของโทรศัพท์วิเศษได้รับความสนใจอยู่เสมอเหมือนดังสินค้าใหม่ที่จะวางจำหน่าย
ทุกแอพพลิเคชั่นที่เปิดให้ใช้บริการล้วนสร้างคลื่นลมในหมู่ลูกค้าได้ไม่ใช่น้อย
บทสนทนาระหว่างคนทั้งสองไม่ใช่เบา ดังนั้นลูกค้าหลายคนจึงได้ยิน
“แอพพลิเคชั่นใหม่?”
“ไหนขอไปดู… มีจริงด้วย!”
“แอพวิดีโอ! เหมือนที่เคยเปิดให้โหวตในกระดานสนทนาเลย!”
ลูกค้าหลายคนในร้านเริ่มค้นพบแอพวิดีโอในร้านค้าแอพพลิเคชั่นทีละคนก่อนจะพูดกล่าวด้วยกันอย่างตื่นเต้น
อสูรวานรถือโทรศัพท์วิเศษพลางถอนหายใจ “เป็นแอพวิดีโอจริงหรือนี่”
ในเมื่อมีการโพสต์โหวต ส่วนหนึ่งของราชวงศ์สัตว์อสูรย่อมเข้าร่วม กระทั่งว่าเปิดโต๊ะพนันว่าแอพพลิเคชั่นที่จะมีเข้ามาใหม่เป็นอะไร
“ขอถามเถ้าแก่ แอพพลิเคชั่นนี้ปล่อยออกมาตามผลโหวตงั้นหรือ?” เหยาซือเย่ว์เดินเข้ามาสอบถามด้วยสีหน้าใคร่สงสัย
ไม่แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ อย่าได้ปรักปรำผู้อื่น
ลั่วฉวนไม่ได้มีความคิดอะไรตอนสุ่มได้มาเป็นแอพวิดีโอแม้แต่น้อย
“ไม่ใช่” ลั่วฉวนส่ายศีรษะ สีหน้ายังคงเรียบเฉย
เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อคำกล่าว
เหยาซือเย่ว์จึงเดินไปหาเหยาซือหยานและเริ่มพูดคุย
ลั่วฉวนตอนนี้ใช้มือหนุนศีรษะหลับตาลง เสียงในร้านค่อยเลือนหาย
ที่ในครัวของร้านหยวนก่วย ปู้หลี่เกื๋อรับชมวัตถุดิบมากมายตรงหน้าด้วยสีหน้าเหม่อลอย
เขาไม่เคยเห็นแม้สักอย่าง ตอนนี้จึงรู้สึกเสมือนโดนจับโยนเข้าตู้แช่
“ไม่ใช่ให้เจ้าบอกชื่อของมัน” หยวนก่วยคาดเดาความคิดปู้หลี่เกื๋อได้ “ทดสอบรสชาติ และบอกถึงเอกลักษณ์ของมันออกมา”
การจะเป็นพ่อครัวชั้นยอดได้ นอกจากประสาทรับกลิ่นที่ดี พรสวรรค์ทางด้านรับรสชาติก็เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง
“เป็นเช่นนี้นี่เอง” ปู้หลี่เกื๋อค่อยถอนหายใจโล่งอก
วัตถุดิบแรกเป็นผลไม้สีเหลือง น่าจะเป็นผลไม้วิญญาณระดับสูง
เมื่อตัดผ่ามันออก สีเหลืองทองสดใหม่จึงปรากฏจากด้านในพร้อมเมล็ดสีขาวที่ใจกลาง
มันมีกลิ่นหอมผลไม้อันเป็นเอกลักษณ์ปรากฏ
ปู้หลี่เกื๋อหยิบขึ้นและกัดเข้าไปก่อนจะเผยดวงตาเจิดจ้า
จากนั้นเขาจึงหลับตาและพิจารณามัน “รสชาติค่อนข้างสดชื่น คล้ายผลไม้ที่บ่งบอกถึงฤดูใบไม้ผลิ มีความขมอยู่เล็กน้อยที่ยากจะตระหนักทราบ”
หยวนก่วยพยักหน้ารับ สีหน้าไม่แปรเปลี่ยนแต่อย่างใด
ปู้หลี่เกื๋อไม่ทราบว่าอีกฝ่ายพอใจหรือไม่ ดังนั้นตอนนี้จึงทำได้เพียงทดสอบรสชาติต่อไป…
“…ก็ดูเป็นมื้อเช้าทั่วไป” เหยาซือเย่ว์รับโทรศัพท์วิเศษมาพลางพูดกล่าวถึงวิดีโอหนึ่งเดียวที่ปรากฏในแอพตอนนี้ จากนั้นสายตานางจึงมองทางลั่วฉวนที่หลับไปตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบ
มันคือวิดีโอที่ถ่ายตอนช่วงอาหารเช้าเมื่อครู่นี้ เนื้อหาก็เรียบง่ายไม่มีอะไร เป็นร้านต้นตำรับเหมือนดังที่เคยเห็นอยู่ทุกวัน
“ว่าแต่ทำไมพี่หญิงไม่เข้าไปถ่ายด้วยกันล่ะ?” เหยาซือหยานกล่าวถามขึ้นมา
“เพราะข้าเป็นคนถ่ายยังไงล่ะ” เหยาซือหยานลูบหัวเหยาซือเย่ว์เบามือ
“มื้อเช้าธรรมดางั้นหรือ?” หลิวลู่เหม่ยได้ยินเสียงสนทนาระหว่างคนทั้งสองขณะเดินผ่านมาพอดี นางจึงเข้ามาพูดคุยด้วย “หากพิจารณาให้ดี วัตถุดิบแต่ละอย่างในอาหารเหล่านี้มากพอจะสร้างความแตกตื่นในทวีปเทียนหลันได้เลยกระมัง?”
เหยาซือเย่ว์ครุ่นคิด พบว่าคำกล่าวนี้มีเหตุผลและเป็นจริง