God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 988

ตอนที่ 988

ขณะอานเหวยหยา เหยาฮุยเฉิน และฟ่านเฉิงเทียนเข้ามายังร้าน ลูกค้าคนอื่นที่ซื้ออาหารเช้าจากร้านหยวนก่วยก็เข้ามายังร้านต้นตำรับกันคนแล้วคนเล่า

ด้วยเหตุนี้ทั้งร้านจึงมีกลิ่นหมั่นโถวฟุ้งกระจาย

ปู้หลี่เกื๋ออยู่ที่ร้านของหยวนก่วย เรื่องนี้เป็นหัวข้อประเด็นการสนทนาของกลุ่มลูกค้า

พวกเขาต่างสงสัย ว่าทำไมปู้หลี่เกื๋อถึงไปนั่งอยู่ที่ร้านของหยวนก่วย

ตอนนี้พวกเขาไม่ทราบเรื่องหยวนก่วยคิดรับตัวปู้หลี่เกื๋อเป็นศิษย์

“เจ้าว่าปู้หลี่เกื๋อไปทำอะไรในร้านน้อยหยวนก่วย?” เจียงเฉิงจวินกัดอาหารเข้าไปพลางเผยสีหน้าสุขสันต์กล่าวคำถาม

“ใครจะทราบ เจ้าไปถามมาเป็นไร?” ปู้ฉืออีตอบกลับ

ไม่นานหลังปู้หลี่เกื๋อออกมา นางก็ตามมาจนได้เห็นเรื่องราวที่ร้านของหยวนก่วย

มันต้องเป็นเรื่องสำคัญมากถึงขนาดทำน้องชายนางเผยท่าทีจริงจังเช่นนั้นได้

แม้ว่าสงสัย แต่นางก็ไม่ได้คิดเข้าไปแทรกแซง เพราะนางเชื่อว่าปู้หลี่เกื๋อจะสามารถจัดการเรื่องราวด้วยตนเองได้

“อืม… ข้าคิดว่านี่อาจไม่ดีเท่าใดนัก” เจียงเฉิงจวินนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมาพร้อมเปิดแอพแชท “เจ้านั่นยังไม่ตอบข้อความเลย”

อานเหวยหยาตอนนี้ไปหาที่นั่ง วางไวน์หยกไว้บนโต๊ะ จากนั้นจึงนำเอาโทรศัพท์วิเศษออกมา

เหมือนดังเคย นางเตรียมตัวเข้าไปดูว่าแอพนักอ่านมีเนื้อหาใหม่เพิ่มเข้ามาหรือยัง

ตั้งแต่ลั่วฉวนกลับมา นิยายบทใหม่มีเข้ามาทุกวันในช่วงเช้าของเวลาทำการร้าน

จากนอกคำบ่นจากลูกค้าเรื่องจำนวนที่ไม่เคยพอใจแล้ว อื่นใดไม่มีปัญหา

ไม่ช้าอานเหวยหยาจึงเริ่มดื่มด่ำกับเนื้อความอักษร

“ดอกไม้ไฟ” หลังอ่านบทใหม่ อานเหวยหยาคิดอยากได้เห็นกับตาตนเอง “สมควรงดงามไม่น้อย ไม่ทราบเลยว่าจะมีโอกาสได้เห็นหรือไม่”

“แต่ก็นะ…” อานเหวยหยามองเนื้อหาตรงหน้า “ความหมายของวันเกิดคืออะไร?”

ที่โต๊ะรับเงิน ลั่วฉวนพบเห็นมังกรสาวที่กำลังสงสัยและมองมา เขากำลังคิดว่าควรอธิบายให้นางทราบยังไงดี

“บอกเช่นนี้ ในโลกของนิยายที่อ่าน วันครบรอบปีของการถือกำเนิดขึ้น ผู้คนจะถือเป็นช่วงเวลาอันพิเศษที่ควรค่าแก่การเฉลิมฉลอง และนั่นคือสิ่งที่เรียกว่าวันเกิด”

“เป็นธรรมเนียมที่แปลกดี” อานเหวยหยากล่าวเสียงเบา

ด้วยเพราะเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีชีวิตยืนยาว นางไม่ค่อยทราบธรรมเนียมของมนุษย์สักเท่าใดอยู่แล้ว

เหยาซือหยานครุ่นคิด “มันฟังดู… น่าสนใจ”

ในทวีปเทียนหลันก็ไม่มีแนวคิดเรื่องวันเกิดหรืออะไรทำนองนั้น

ทว่าลั่วฉวนรู้สึก ว่าหลังจากนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้น

คำถามได้รับคำตอบ อานเหวยหยากลับจากโต๊ะรับเงินไปยังตำแหน่งที่นั่งเดิม

จากนั้นจึงเริ่มเปิดกระดานสนทนาเผยแพร่โพสต์ออกไป

ไม่ช้าจึงได้รับความคิดเห็นมากมาย คำถามในใจนางก็ได้รับคำตอบจากผู้คนหลากหลาย

หลังอ่านเนื้อหาบทใหม่ กู่หยุนซีจึงเปิดร้านค้าแอพพลิเคชั่นเพราะคิดอยากได้เห็นว่าจะมีอะไรปล่อยออกมาใหม่บ้างหรือไม่

ไอคอนหน้าตาแปลกประหลาดปรากฏตรงหน้า นางต้องเผยดวงตาเบิกกว้างประหลาดใจ “นี่คือ… แอพพลิเคชั่นใหม่?”

“ต้องการจ่ายสิบผลึกวิญญาณเพื่อดาวน์โหลด “วิดีโอ” หรือไม่?”

“ใช่” “ไม่ใช่”

กู่หยุนซีตอบ “ใช่”

จากนั้นการดาวน์โหลดจึงเสร็จสิ้น แอพพลิเคชั่นใหม่ปรากฏบนหน้าจออุปกรณ์

“ในร้านค้าแอพพลิเคชั่นมีของใหม่ด้วย!” กู่หยุนซีเร่งรีบบอกข่าวคราวให้เจียงเหวิ่นฉางที่นั่งอยู่เคียงข้างทราบ

“แอพพลิเคชั่นใหม่?”

เจียงเหวิ่นฉางเร่งรีบตรวจสอบรับชม

สำหรับลูกค้าร้านต้นตำรับ แอพพลิเคชั่นใหม่ของโทรศัพท์วิเศษได้รับความสนใจอยู่เสมอเหมือนดังสินค้าใหม่ที่จะวางจำหน่าย

ทุกแอพพลิเคชั่นที่เปิดให้ใช้บริการล้วนสร้างคลื่นลมในหมู่ลูกค้าได้ไม่ใช่น้อย

บทสนทนาระหว่างคนทั้งสองไม่ใช่เบา ดังนั้นลูกค้าหลายคนจึงได้ยิน

“แอพพลิเคชั่นใหม่?”

“ไหนขอไปดู… มีจริงด้วย!”

“แอพวิดีโอ! เหมือนที่เคยเปิดให้โหวตในกระดานสนทนาเลย!”

ลูกค้าหลายคนในร้านเริ่มค้นพบแอพวิดีโอในร้านค้าแอพพลิเคชั่นทีละคนก่อนจะพูดกล่าวด้วยกันอย่างตื่นเต้น

อสูรวานรถือโทรศัพท์วิเศษพลางถอนหายใจ “เป็นแอพวิดีโอจริงหรือนี่”

ในเมื่อมีการโพสต์โหวต ส่วนหนึ่งของราชวงศ์สัตว์อสูรย่อมเข้าร่วม กระทั่งว่าเปิดโต๊ะพนันว่าแอพพลิเคชั่นที่จะมีเข้ามาใหม่เป็นอะไร

“ขอถามเถ้าแก่ แอพพลิเคชั่นนี้ปล่อยออกมาตามผลโหวตงั้นหรือ?” เหยาซือเย่ว์เดินเข้ามาสอบถามด้วยสีหน้าใคร่สงสัย

ไม่แม้แต่จะคิดด้วยซ้ำ อย่าได้ปรักปรำผู้อื่น

ลั่วฉวนไม่ได้มีความคิดอะไรตอนสุ่มได้มาเป็นแอพวิดีโอแม้แต่น้อย

“ไม่ใช่” ลั่วฉวนส่ายศีรษะ สีหน้ายังคงเรียบเฉย

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อคำกล่าว

เหยาซือเย่ว์จึงเดินไปหาเหยาซือหยานและเริ่มพูดคุย

ลั่วฉวนตอนนี้ใช้มือหนุนศีรษะหลับตาลง เสียงในร้านค่อยเลือนหาย

ที่ในครัวของร้านหยวนก่วย ปู้หลี่เกื๋อรับชมวัตถุดิบมากมายตรงหน้าด้วยสีหน้าเหม่อลอย

เขาไม่เคยเห็นแม้สักอย่าง ตอนนี้จึงรู้สึกเสมือนโดนจับโยนเข้าตู้แช่

“ไม่ใช่ให้เจ้าบอกชื่อของมัน” หยวนก่วยคาดเดาความคิดปู้หลี่เกื๋อได้ “ทดสอบรสชาติ และบอกถึงเอกลักษณ์ของมันออกมา”

การจะเป็นพ่อครัวชั้นยอดได้ นอกจากประสาทรับกลิ่นที่ดี พรสวรรค์ทางด้านรับรสชาติก็เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง

“เป็นเช่นนี้นี่เอง” ปู้หลี่เกื๋อค่อยถอนหายใจโล่งอก

วัตถุดิบแรกเป็นผลไม้สีเหลือง น่าจะเป็นผลไม้วิญญาณระดับสูง

เมื่อตัดผ่ามันออก สีเหลืองทองสดใหม่จึงปรากฏจากด้านในพร้อมเมล็ดสีขาวที่ใจกลาง

มันมีกลิ่นหอมผลไม้อันเป็นเอกลักษณ์ปรากฏ

ปู้หลี่เกื๋อหยิบขึ้นและกัดเข้าไปก่อนจะเผยดวงตาเจิดจ้า

จากนั้นเขาจึงหลับตาและพิจารณามัน “รสชาติค่อนข้างสดชื่น คล้ายผลไม้ที่บ่งบอกถึงฤดูใบไม้ผลิ มีความขมอยู่เล็กน้อยที่ยากจะตระหนักทราบ”

หยวนก่วยพยักหน้ารับ สีหน้าไม่แปรเปลี่ยนแต่อย่างใด

ปู้หลี่เกื๋อไม่ทราบว่าอีกฝ่ายพอใจหรือไม่ ดังนั้นตอนนี้จึงทำได้เพียงทดสอบรสชาติต่อไป…

“…ก็ดูเป็นมื้อเช้าทั่วไป” เหยาซือเย่ว์รับโทรศัพท์วิเศษมาพลางพูดกล่าวถึงวิดีโอหนึ่งเดียวที่ปรากฏในแอพตอนนี้ จากนั้นสายตานางจึงมองทางลั่วฉวนที่หลับไปตั้งแต่เมื่อใดไม่ทราบ

มันคือวิดีโอที่ถ่ายตอนช่วงอาหารเช้าเมื่อครู่นี้ เนื้อหาก็เรียบง่ายไม่มีอะไร เป็นร้านต้นตำรับเหมือนดังที่เคยเห็นอยู่ทุกวัน

“ว่าแต่ทำไมพี่หญิงไม่เข้าไปถ่ายด้วยกันล่ะ?” เหยาซือหยานกล่าวถามขึ้นมา

“เพราะข้าเป็นคนถ่ายยังไงล่ะ” เหยาซือหยานลูบหัวเหยาซือเย่ว์เบามือ

“มื้อเช้าธรรมดางั้นหรือ?” หลิวลู่เหม่ยได้ยินเสียงสนทนาระหว่างคนทั้งสองขณะเดินผ่านมาพอดี นางจึงเข้ามาพูดคุยด้วย “หากพิจารณาให้ดี วัตถุดิบแต่ละอย่างในอาหารเหล่านี้มากพอจะสร้างความแตกตื่นในทวีปเทียนหลันได้เลยกระมัง?”

เหยาซือเย่ว์ครุ่นคิด พบว่าคำกล่าวนี้มีเหตุผลและเป็นจริง