God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 985

ตอนที่ 985

สภาพแวดล้อมรอบด้านแปรเปลี่ยน มิติสีขาวเลือนหาย ทัศนการมองเห็นปรากฏ

ลั่วฉวนมายังมุมหนึ่งที่ห่างไกลในออรัน

ที่นี่ไม่มีใคร และแสงไฟจากพลังเวทมนตร์ก็ค่อนข้างริบหรี่

เมื่อมองไกลออกไป เงาของสิ่งปลูกสร้างจะอยู่ราวสุดปลายของสายตา

แสงสว่างมีปรากฏเป็นช่วง และก็มีพื้นที่มืดซึ่งราวกับถูกแยกออกเป็นคนละพื้นที่

ลั่วฉวนเดินไปตามทาง

เหมือนดังครั้งก่อน ระหว่างนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้ควรกล่าวถึง

ประชากรภายในเมืองตอนนี้กำลังตื่นตัวเพราะหายนะ หลายคนพูดกล่าวกันอยู่ข้างทาง ทั้งหมดล้วนเป็นหัวข้อเรื่องเดียวกัน

แน่นอนว่ายังมีเรื่องของ “คนนอก” ที่จำนวนกลับมาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

สำหรับจ้าวเมืองออรัน เอลวิสค่อนข้างมีความกังวลใจ

จำนวนของคนนอกลดลงอย่างกะทันหัน เขาไม่อาจคาดเดาหาเหตุผลได้

นับเป็นโชคดีที่หลังผ่านไปหลายวัน จำนวนคนนอกกลับมาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง

แน่นอนว่าเรื่องราวเหล่านี้เขารายงานให้โอเซียได้ทราบ คำตอบคืออดทนและรอคอย

ไม่เหมือนดังเอลวิส โอเซียได้ทราบข้อมูลมากมายจากลั่วฉวน

ดังนั้นนางในฐานะผู้บัญชาการ จึงต้องบอกให้เบื้องล่างรอคอยรับฟังข่าวคราวต่อไป

ขณะเดินเตร่ในออรัน เมื่อรู้สึกว่าสมควรแก่เวลาแล้วลั่วฉวนจึงกลับออกมา

จากนั้นจึงอาบน้ำ กลับห้อง และนอนหลับ

“ท้องฟ้ายังดูดี ไร้เมฆ สายลมพัดพาอ่อนจาง

เวลาผันผ่านตั้งแต่ผู้อาวุโสท่านนั้นและชาวไซเรนจากไป… เวลาผ่านไปนานมาก

จากโทรศัพท์วิเศษ ข้าได้เห็นถึงร้านต้นตำรับที่มีสินค้าใหม่ กาแฟ และหมู่บ้านซากุระ

ได้ยินว่าวิกฤตของชาวไซเรนคลี่คลายนานแล้ว เหตุใดเถ้าแก่ยังไม่มา? หรือจะลืมเลือนข้าแล้ว…”

ภายในท้องทะเลกว้างใหญ่ อสูรกายปลาหมึกถือโทรศัพท์วิเศษไว้ด้วยหนวดคิดส่งข้อความหาลั่วฉวน

หลังครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง มันจึงละทิ้งความคิดกระทำ

ช่างมัน รออีกสักพักก็ได้

อสูรกายปลาหมึกทราบที่ร้านต้นตำรับมีเส้นทางมิติที่เชื่อมตรงถึงนครไซเรน

แต่น่าเสียดาย ที่มันไม่ทราบว่านครไซเรนนั้นอยู่ที่ใด…

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ท้องทะเลก็ยังคงเป็นเหมือนเช่นเคยที่มีคลื่นพัดผ่าน

ข่าวคราวเรื่องปลาประหลาดเลือนหายกระจายทั่วในหมู่ชาวทะเล

ประเด็นใหญ่ที่สุดคือพายุทะเลครั้งใหญ่ที่เกือบทำลายล้างโลก

ไม่ว่าพายุนั้นพัดผ่านไปที่ใด สิ่งมีชีวิตทะเล ไม่ว่าแข็งแกร่งเพียงใดก็ต้องถูกกลบฝัง

ชาวทะเลรักชอบความสงบ แต่เมื่อใดที่ต้องเผยกำลังออก พวกเขาก็พร้อมจะทำให้เกิดความเสียหายอันชวนสะพรึง

เบื้องล่างใต้ผิวน้ำแห่งท้องทะเล เผ่าทะเลหลากหลายต่างเผยออร่าอันแข็งแกร่งเริ่มรุกคืบ

“ได้ยินสถานที่ซึ่งพายุนั้นเลือนหายเป็นที่อยู่ของอสูรกายปลาหมึก เจ้าว่าการเลือนหายของพายุนั้นมีสาเหตุหรือไม่?”

“ล้อเล่นกันหรือ? อสูรปลายปลาหมึกแข็งแกร่งก็แค่ขอบเขตทดสอบเต๋า ได้ยินว่าชาวทะเลขอบเขตราชันพบเห็นพายุนั่นแต่ไกลยังไม่อาจต้านทานได้”

“แข็งแกร่งเพียงนั้น? อสูรกายปลาหมึกนั่นโชคดีแล้ว สาเหตุว่าทำไมราชาบอกให้พวกเรามาคงเป็นเพราะพายุที่หายไปนั่นอย่างแน่นอน”

“อย่าเพิ่งคาดเดาความคิดราชา พวกเราทำหน้าที่ของตนกันต่อไป”

“ทราบแล้ว ทราบแล้ว…”

สายธารแสงไหลเวียนไป พลังวิญญาณผันแปรขึ้นลง คลื่นน้ำยังคงพัดไปเช่นเคยอย่างไม่อาจมองเห็นว่ามีเรื่องราวใดเกิดขึ้นเบื้องล่าง

ชาวทะเลทั้งหลายเริ่มที่จะคิดสืบหาต้นตอของเรื่องราว พวกเขาต่างปรากฏตัวกันตนแล้วตนเล่า

และนั่นก็มากพอที่จะบ่งบอกได้ถึงความแข็งแกร่งของชาวทะเลที่เป็นคลื่นใต้น้ำ…

อสูรกายปลาหมึกคือสมาชิกกลุ่มแชทซึ่งค่อนข้างเคลื่อนไหวอยู่โดยตลอด

หลายครั้งมักพูดกล่าวถึงเรื่องราวหลากหลายกับผู้คน

ลูกค้าหลายคนจึงสงสัยเรื่องของอสูรกายปลาหมึก

เพราะไม่เคยมีใครได้พบเจอเขากับตาตนเอง

อสูรกายปลาหมึกที่กำลังสนุกสนานกับกลุ่มแชท ตอนนี้พบเห็นอะไรบางอย่างก่อนจะวางโทรศัพท์วิเศษ สายตาของมันมองไกลออกไป

มันรับรู้ได้ถึงออร่าอันแข็งแกร่งในท้องทะเลที่กำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว

มันไม่ได้ตอบสนองใด เพียงแต่จับจ้อง

ราวกับคาดเดาได้ว่ามันเป็นเรื่องราวใด

รอคอยและอดทน

หลังผ่านไปสิบชั่วลมหายใจ คลื่นสูงเริ่มปรากฏในสายตา

ไม่ช้ามันจึงมาถึงตรงหน้าอสูรกายปลาหมึก

แต่ละตนที่เผยออกมีรูปลักษณ์ที่แตกต่าง

แต่ทุกออร่านั้นไม่มีใดด้อยไปกว่าอสูรกายปลาหมึก

“ท่านราชาส่งพวกเรามา และพวกเรามีเรื่องสอบถามเจ้า” ชาวทะเลที่นำทัพมากล่าวถึงจุดประสงค์โดยตรง

ความประหลาดใจปรากฏในดวงตาของอสูรกายปลาหมึก

ในท้องทะเล สถานะราชานั้นเทียบเท่าจักรพรรดิของมนุษย์

ความแข็งแกร่งคือชวนสะพรึง และเป็นผู้ปกครองพื้นที่ทะเล

แน่นอนว่าท้องทะเลกว้างใหญ่ ราชาไม่ใช่หมายความถึงแข็งแกร่งที่สุด

กระทั่งชาวทะเลยังไม่ทราบหรือเคยเห็นจุดซึ่งลึกที่สุดของมหาสมุทร

ยกตัวอย่างก็ชาวไซเรน

หลังผ่านวิกฤตเงารุกรานที่คลี่คลาย พวกเขาก็ไม่ได้คิดออกจากนครไซเรนของตนเองกันแต่อย่างใด

ด้วยเหตุนี้ชาวทะเลในท้องทะเลของที่นี่จึงไม่ทราบ ว่านครของชาวไซเรนนั้นเกิดเรื่องราวใดขึ้น

หากจะกล่าวถึงร้านต้นตำรับของทวีปเทียนหลัน ก็คงเพียงเข้าใจโดยคร่าว

และที่ควรค่าให้กล่าวถึง คือราชาและอสูรกายปลาหมึกมีสายเลือดที่ข้องเกี่ยวต่อกัน

หากเป็นมนุษย์ ก็คงเป็นญาติไกลห่างที่ไม่เคยพบเจอกัน…

“ได้” อสูรกายปลาหมึกพยักหน้ารับ มันไม่คิดปฏิเสธ

และแม้ปฏิเสธ อีกฝ่ายก็จะบีบบังคับเอาคำตอบไปจนได้

แน่นอนว่าประเด็นสำคัญอยู่ที่อสูรกายปลาหมึกได้เรียนรู้จากโทรศัพท์วิเศษแล้ว ว่าลูกค้าของร้านต้นตำรับทุกคนมีความเท่าเทียม

บอกกล่าวเรื่องราวของร้านต้นตำรับ ก็คงไม่ได้ส่งผลกระทบอะไร

เมื่อตระหนักได้ถึงออร่าได้เมื่อครู่ มันก็ตรวจสอบทราบแล้วว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งเพียงใด

“งั้นกล่าวไป” ผู้นำทัพชาวทะเลพยักหน้ารับ

ขณะเดียวกันนี้เขาก็รู้สึกว่าน่าประหลาดใจที่เรื่องราวราบลื่น เพราะอสูรกายปลาหมึกให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

อสูรกายปลาหมึกและชาวทะเลทั้งหลายออกเดินทางก่อนจะเลือนหายไปกับผืนสมุทร

ลั่วฉวนย่อมไม่ทราบว่าเกิดเรื่องราวใดขึ้นที่ท้องทะเล

เขาเพียงเพิ่งตื่นขึ้นจากที่นอนและมองออกไปยังข้างนอก

จากนั้นจึงค่อยดึงสติตัวเองกลับมาได้

ตื่นนอน ลุกขึ้น และหาวลากยาว

สายตายังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง

ท้องฟ้าที่ฝนตกยังคงดำเนิน มันไม่มีทีท่าจะหยุด

จากนั้นเขาจึงลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุด

เดินไปยังหน้าต่างและเปิดมันออก

อากาศสดชื่นของสายฝนเข้าปะทะใบหน้า ผสานด้วยกับกลิ่นดินที่เจือจางมา

อากาศค่อนข้างเย็น

ลั่วฉวนมองไปยังท้องฟ้า เมฆหนายังคงปกคลุม

ท้องฟ้าเป็นเช่นนี้มาหลายวัน เช้าเป็นเช่นนี้ เย็นก็เป็นเช่นเดียวกันนี้

เมื่อเดินออกจากห้องจึงค่อยทักทายยามเช้ากับเหยาซือหยาน

หลังล้างหน้าเรียบร้อยจึงค่อยลงมาชั้นล่าง

สิ่งแรกที่ทำคือรดน้ำต้นไม้โลก

มีสิ่งที่ทำเพิ่ม คือการใช้ไวน์หยกด้วย

ต้นไม้โลกคือพนักงานเก่าแก่คนหนึ่งของร้านต้นตำรับ ลั่วฉวนคิดว่าควรมอบผลประโยชน์อะไรที่มากขึ้นบ้างสักเล็กน้อย