God Level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ - ตอนที่ 985
ตอนที่ 985
สภาพแวดล้อมรอบด้านแปรเปลี่ยน มิติสีขาวเลือนหาย ทัศนการมองเห็นปรากฏ
ลั่วฉวนมายังมุมหนึ่งที่ห่างไกลในออรัน
ที่นี่ไม่มีใคร และแสงไฟจากพลังเวทมนตร์ก็ค่อนข้างริบหรี่
เมื่อมองไกลออกไป เงาของสิ่งปลูกสร้างจะอยู่ราวสุดปลายของสายตา
แสงสว่างมีปรากฏเป็นช่วง และก็มีพื้นที่มืดซึ่งราวกับถูกแยกออกเป็นคนละพื้นที่
ลั่วฉวนเดินไปตามทาง
เหมือนดังครั้งก่อน ระหว่างนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นให้ควรกล่าวถึง
ประชากรภายในเมืองตอนนี้กำลังตื่นตัวเพราะหายนะ หลายคนพูดกล่าวกันอยู่ข้างทาง ทั้งหมดล้วนเป็นหัวข้อเรื่องเดียวกัน
แน่นอนว่ายังมีเรื่องของ “คนนอก” ที่จำนวนกลับมาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
สำหรับจ้าวเมืองออรัน เอลวิสค่อนข้างมีความกังวลใจ
จำนวนของคนนอกลดลงอย่างกะทันหัน เขาไม่อาจคาดเดาหาเหตุผลได้
นับเป็นโชคดีที่หลังผ่านไปหลายวัน จำนวนคนนอกกลับมาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
แน่นอนว่าเรื่องราวเหล่านี้เขารายงานให้โอเซียได้ทราบ คำตอบคืออดทนและรอคอย
ไม่เหมือนดังเอลวิส โอเซียได้ทราบข้อมูลมากมายจากลั่วฉวน
ดังนั้นนางในฐานะผู้บัญชาการ จึงต้องบอกให้เบื้องล่างรอคอยรับฟังข่าวคราวต่อไป
ขณะเดินเตร่ในออรัน เมื่อรู้สึกว่าสมควรแก่เวลาแล้วลั่วฉวนจึงกลับออกมา
จากนั้นจึงอาบน้ำ กลับห้อง และนอนหลับ
“ท้องฟ้ายังดูดี ไร้เมฆ สายลมพัดพาอ่อนจาง
เวลาผันผ่านตั้งแต่ผู้อาวุโสท่านนั้นและชาวไซเรนจากไป… เวลาผ่านไปนานมาก
จากโทรศัพท์วิเศษ ข้าได้เห็นถึงร้านต้นตำรับที่มีสินค้าใหม่ กาแฟ และหมู่บ้านซากุระ
ได้ยินว่าวิกฤตของชาวไซเรนคลี่คลายนานแล้ว เหตุใดเถ้าแก่ยังไม่มา? หรือจะลืมเลือนข้าแล้ว…”
ภายในท้องทะเลกว้างใหญ่ อสูรกายปลาหมึกถือโทรศัพท์วิเศษไว้ด้วยหนวดคิดส่งข้อความหาลั่วฉวน
หลังครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง มันจึงละทิ้งความคิดกระทำ
ช่างมัน รออีกสักพักก็ได้
อสูรกายปลาหมึกทราบที่ร้านต้นตำรับมีเส้นทางมิติที่เชื่อมตรงถึงนครไซเรน
แต่น่าเสียดาย ที่มันไม่ทราบว่านครไซเรนนั้นอยู่ที่ใด…
ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ท้องทะเลก็ยังคงเป็นเหมือนเช่นเคยที่มีคลื่นพัดผ่าน
ข่าวคราวเรื่องปลาประหลาดเลือนหายกระจายทั่วในหมู่ชาวทะเล
ประเด็นใหญ่ที่สุดคือพายุทะเลครั้งใหญ่ที่เกือบทำลายล้างโลก
ไม่ว่าพายุนั้นพัดผ่านไปที่ใด สิ่งมีชีวิตทะเล ไม่ว่าแข็งแกร่งเพียงใดก็ต้องถูกกลบฝัง
ชาวทะเลรักชอบความสงบ แต่เมื่อใดที่ต้องเผยกำลังออก พวกเขาก็พร้อมจะทำให้เกิดความเสียหายอันชวนสะพรึง
เบื้องล่างใต้ผิวน้ำแห่งท้องทะเล เผ่าทะเลหลากหลายต่างเผยออร่าอันแข็งแกร่งเริ่มรุกคืบ
“ได้ยินสถานที่ซึ่งพายุนั้นเลือนหายเป็นที่อยู่ของอสูรกายปลาหมึก เจ้าว่าการเลือนหายของพายุนั้นมีสาเหตุหรือไม่?”
“ล้อเล่นกันหรือ? อสูรปลายปลาหมึกแข็งแกร่งก็แค่ขอบเขตทดสอบเต๋า ได้ยินว่าชาวทะเลขอบเขตราชันพบเห็นพายุนั่นแต่ไกลยังไม่อาจต้านทานได้”
“แข็งแกร่งเพียงนั้น? อสูรกายปลาหมึกนั่นโชคดีแล้ว สาเหตุว่าทำไมราชาบอกให้พวกเรามาคงเป็นเพราะพายุที่หายไปนั่นอย่างแน่นอน”
“อย่าเพิ่งคาดเดาความคิดราชา พวกเราทำหน้าที่ของตนกันต่อไป”
“ทราบแล้ว ทราบแล้ว…”
สายธารแสงไหลเวียนไป พลังวิญญาณผันแปรขึ้นลง คลื่นน้ำยังคงพัดไปเช่นเคยอย่างไม่อาจมองเห็นว่ามีเรื่องราวใดเกิดขึ้นเบื้องล่าง
ชาวทะเลทั้งหลายเริ่มที่จะคิดสืบหาต้นตอของเรื่องราว พวกเขาต่างปรากฏตัวกันตนแล้วตนเล่า
และนั่นก็มากพอที่จะบ่งบอกได้ถึงความแข็งแกร่งของชาวทะเลที่เป็นคลื่นใต้น้ำ…
อสูรกายปลาหมึกคือสมาชิกกลุ่มแชทซึ่งค่อนข้างเคลื่อนไหวอยู่โดยตลอด
หลายครั้งมักพูดกล่าวถึงเรื่องราวหลากหลายกับผู้คน
ลูกค้าหลายคนจึงสงสัยเรื่องของอสูรกายปลาหมึก
เพราะไม่เคยมีใครได้พบเจอเขากับตาตนเอง
อสูรกายปลาหมึกที่กำลังสนุกสนานกับกลุ่มแชท ตอนนี้พบเห็นอะไรบางอย่างก่อนจะวางโทรศัพท์วิเศษ สายตาของมันมองไกลออกไป
มันรับรู้ได้ถึงออร่าอันแข็งแกร่งในท้องทะเลที่กำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว
มันไม่ได้ตอบสนองใด เพียงแต่จับจ้อง
ราวกับคาดเดาได้ว่ามันเป็นเรื่องราวใด
รอคอยและอดทน
หลังผ่านไปสิบชั่วลมหายใจ คลื่นสูงเริ่มปรากฏในสายตา
ไม่ช้ามันจึงมาถึงตรงหน้าอสูรกายปลาหมึก
แต่ละตนที่เผยออกมีรูปลักษณ์ที่แตกต่าง
แต่ทุกออร่านั้นไม่มีใดด้อยไปกว่าอสูรกายปลาหมึก
“ท่านราชาส่งพวกเรามา และพวกเรามีเรื่องสอบถามเจ้า” ชาวทะเลที่นำทัพมากล่าวถึงจุดประสงค์โดยตรง
ความประหลาดใจปรากฏในดวงตาของอสูรกายปลาหมึก
ในท้องทะเล สถานะราชานั้นเทียบเท่าจักรพรรดิของมนุษย์
ความแข็งแกร่งคือชวนสะพรึง และเป็นผู้ปกครองพื้นที่ทะเล
แน่นอนว่าท้องทะเลกว้างใหญ่ ราชาไม่ใช่หมายความถึงแข็งแกร่งที่สุด
กระทั่งชาวทะเลยังไม่ทราบหรือเคยเห็นจุดซึ่งลึกที่สุดของมหาสมุทร
ยกตัวอย่างก็ชาวไซเรน
หลังผ่านวิกฤตเงารุกรานที่คลี่คลาย พวกเขาก็ไม่ได้คิดออกจากนครไซเรนของตนเองกันแต่อย่างใด
ด้วยเหตุนี้ชาวทะเลในท้องทะเลของที่นี่จึงไม่ทราบ ว่านครของชาวไซเรนนั้นเกิดเรื่องราวใดขึ้น
หากจะกล่าวถึงร้านต้นตำรับของทวีปเทียนหลัน ก็คงเพียงเข้าใจโดยคร่าว
และที่ควรค่าให้กล่าวถึง คือราชาและอสูรกายปลาหมึกมีสายเลือดที่ข้องเกี่ยวต่อกัน
หากเป็นมนุษย์ ก็คงเป็นญาติไกลห่างที่ไม่เคยพบเจอกัน…
“ได้” อสูรกายปลาหมึกพยักหน้ารับ มันไม่คิดปฏิเสธ
และแม้ปฏิเสธ อีกฝ่ายก็จะบีบบังคับเอาคำตอบไปจนได้
แน่นอนว่าประเด็นสำคัญอยู่ที่อสูรกายปลาหมึกได้เรียนรู้จากโทรศัพท์วิเศษแล้ว ว่าลูกค้าของร้านต้นตำรับทุกคนมีความเท่าเทียม
บอกกล่าวเรื่องราวของร้านต้นตำรับ ก็คงไม่ได้ส่งผลกระทบอะไร
เมื่อตระหนักได้ถึงออร่าได้เมื่อครู่ มันก็ตรวจสอบทราบแล้วว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งเพียงใด
“งั้นกล่าวไป” ผู้นำทัพชาวทะเลพยักหน้ารับ
ขณะเดียวกันนี้เขาก็รู้สึกว่าน่าประหลาดใจที่เรื่องราวราบลื่น เพราะอสูรกายปลาหมึกให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
อสูรกายปลาหมึกและชาวทะเลทั้งหลายออกเดินทางก่อนจะเลือนหายไปกับผืนสมุทร
ลั่วฉวนย่อมไม่ทราบว่าเกิดเรื่องราวใดขึ้นที่ท้องทะเล
เขาเพียงเพิ่งตื่นขึ้นจากที่นอนและมองออกไปยังข้างนอก
จากนั้นจึงค่อยดึงสติตัวเองกลับมาได้
ตื่นนอน ลุกขึ้น และหาวลากยาว
สายตายังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง
ท้องฟ้าที่ฝนตกยังคงดำเนิน มันไม่มีทีท่าจะหยุด
จากนั้นเขาจึงลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุด
เดินไปยังหน้าต่างและเปิดมันออก
อากาศสดชื่นของสายฝนเข้าปะทะใบหน้า ผสานด้วยกับกลิ่นดินที่เจือจางมา
อากาศค่อนข้างเย็น
ลั่วฉวนมองไปยังท้องฟ้า เมฆหนายังคงปกคลุม
ท้องฟ้าเป็นเช่นนี้มาหลายวัน เช้าเป็นเช่นนี้ เย็นก็เป็นเช่นเดียวกันนี้
เมื่อเดินออกจากห้องจึงค่อยทักทายยามเช้ากับเหยาซือหยาน
หลังล้างหน้าเรียบร้อยจึงค่อยลงมาชั้นล่าง
สิ่งแรกที่ทำคือรดน้ำต้นไม้โลก
มีสิ่งที่ทำเพิ่ม คือการใช้ไวน์หยกด้วย
ต้นไม้โลกคือพนักงานเก่าแก่คนหนึ่งของร้านต้นตำรับ ลั่วฉวนคิดว่าควรมอบผลประโยชน์อะไรที่มากขึ้นบ้างสักเล็กน้อย