My Cold and Elegant CEO Wife - ตอนที่ 647

ตอนที่ 647 โหดร้ายต่อคนเลว

เมื่อได้ยินคําพูดของฉิงเฟิงฝูงชนรอบๆก็หันไปมองที่หญิงวัยกลางคนและพบว่าเธอไม่เห็นมีเลือดออกที่ขาแม้แต่น้อย

ไม่ใช่ว่าเธออ้างว่าโดนรถชนจนขาหักหรอกหรือ ? ทําไมไม่มีเลือดแม้แต่หยดเดียว ?

ในขณะนี้เริ่มมีบางคนสงสัยในตัวผู้หญิงวัยกลางคน สถานีรถไฟเป็นสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านวุ่นวาย หรือว่าเธอจะเป็นมิจฉาชีพ ?

เมื่อเห็นทัศนคติของฝูงชนที่มีต่อเธอ เธอก็ปรากฏความตื่นตระหนกในแววตา เธอจ้องไปที่ลิ้งเฟิงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อและกันด่าสาปแช่งเขาในใจ เพราะถ้าเขาไม่ได้ชี้นําให้ฝูงชนเห็นว่าเธอไม่ได้มีเลือดออก ป่านนี้เธอคงไถเงินได้สบายๆไปแล้ว

จากนั้นหญิงวัยกลางคนก็หลิ่วตามองไปที่ชายวัยกลางคนผมสั้นที่ปะปนอยู่ในฝูงชน ชายคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นก็รีบวิ่งออกมาจากฝูงชนและมาข้างๆผู้หญิงวัยกลางคน

“โอ้! ที่รัก คุณเลือดออกนี่ บ้าเอ๊ย ใครกันวะขับรถห่วยแตกขนาดนี้ จะฆ่าจะแกงกันเลยหรือไง ?”

ในพริบตาที่ชายคนนั้นเข้ามาใกล้หญิงวัยกลางคน เขาก็หยิบถุงที่มีเลือดออกมาจากกระเป๋าและเทไปที่ขาของหญิงวัยกลางคนขณะที่ไม่มีใครสังเกตเห็น เลือดไหลนองท่วมขาผู้หญิงคนนั้นทันที

ผู้คนรอบข้างเริ่มแสดงความเห็นอกเห็นใจอีกครั้งเมื่อพวกเขาเห็นเลือดที่ขาของเธอ

ถึงแม้ว่าชายวัยกลางคนผมสั้นจะทําอย่างลับๆและไม่มีใครสังเกตเห็น แต่ฉิงเฟิงก็รู้ เขารู้ว่าเลือดที่ชายคนนี้เทลงไปไม่ใช่เลือดคน มันคือเลือดไก่

“ชดใช้ให้เรามาเลย ! ภรรยาฉันขาหักเลือดไหลท่วมเลยเห็นไหม ? ฉันจะได้รีบพาเธอไปโรงพยาบาล” ชายผมสั้นร่ําร้องออกมาด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย

ต้องบอกว่ามิจฉาชีพพวกนี้ไม่เพียงแค่เป็นมืออาชีพ แต่พวกเขายังโผงผ่างอีกด้วย พวกเขากล้าที่จะแบล็กเมล์คนตอนกลางวันแสกๆ

ฉิงเฟิงยิ้มให้ชายผมสั้นอย่างเย็นยะเยือกและถามว่า

“ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ ถ้าขาที่หักมีมูลค่าหนึ่งล้านหยวนงั้นเราจะต้องจ่ายเงินเท่าไหร่หากฆ่าภรรยาของนาย ?”พ่อหนุ่ม คุณโชคดีแล้วที่ภรรยาของฉันแค่ขาหัก ถ้าเกิดเธอตายไปคุณต้องชดใช้สิบล้านหยวน” “เข้าใจละ ถ้าเราสามารถจ่ายเงินสิบล้านหยวนเพื่อฆ่าภรรยาของคุณได้ งั้นฉันจะต้องจ่ายเท่าไหร่ถึงจะทุบตีนายจนตายได้ ? “

“คณโง่หรือเปล่า แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องสิบล้านหยวนเช่นเดียวกับภรรยาของฉัน”

“เยี่ยม ! เอานี่ไป ในบัตรนี้มีเงินอยู่ยี่สิบล้านหยวนเพียงพอที่จะฆ่าพวกนายทั้งคู่”

ฉิงเฟิงแสยะยิ้มออกมาอย่างโหดเหี้ยม

บรื้น !!

ฉิงเฟิงกลับไปขึ้นรถเหยียบคันเร่งและรถขับเตรียมจะพุ่งเข้าชนหญิงวัยกลางคน

“หยุด ! หยุด !!! พ่อหนุ่มหยุดก่อน !” เมื่อเห็นฉิงเฟิงเดินไปขึ้นรถและเตรียมจะขับชนพวกเขาให้ตาย ชายผมสั้นก็หวาดกลัวจนตัวสั่นพร้อมกับตะโกนออกมาทันที

“ทําไม ? ก็ไหนนายบอกว่าจ่ายเงิน 10 ล้านหยวนสามารถชดใช้การตายของแต่ละคนได้ งั้นฉันก็ขอจ่ายรวดเดียวแล้วฆ่าพวกนายทั้งคู่ไปเลย” ฉิงเฟิงยิ้มอย่างโหดร้ายและเตรียมจะขับรถชนหญิงวัยกลางคนต่อไป

หญิงวัยกลางคนที่นอนอยู่บนพื้นดินก็ตกตะลึงจนหน้าซีด เธอคิดว่าฉิงเฟิงตกลงที่จะจ่ายเงินชดใช้ให้เธอแต่สิ่งที่เขาทํากลับเกินความคาดหมายของเธอไปไกล เขายอมจ่ายยี่สิบล้านเพื่อฆ่าพวกเธอทั้งคู่!

เมื่อเห็นรถที่ฉิงเฟิงขับกําลังใกล้เข้ามา ใบหน้าของผู้หญิงวัยกลางคนก็ซีดเผือดดุจกระดาษขาว เธออยากจะหาเงินง่ายๆด้วยการแบล็กเมล์ผู้คน แต่ถ้าต้องตายไปเงินทองมากแค่ไหนก็ไร้ค่าหรือ !

ทันใดนั้นหญิงวัยกลางคนก็ลุกขึ้นจากพื้นและวิ่งหลบรถไป ซึ่งดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรแม้แต่น้อย

“เวรเอ๊ย ! นี่มันพวกต้มตุ้นนี่หว่า ยัยป้าคนนี้ไม่ได้บาดเจ็บอะไรเลย วิ่งปร้อเชียว”

“เออว่ะ ดูเลือดบนพื้นสิ ไม่ใช่เลือดคน นี่มันเลือดไก่ !”

“น่าขายหน้าชิบ ดีนะชายหนุ่มคนนี้เฉลียวฉลาดมาก ข่จนพวกมันกลัวเผยไต๋ออกมา”

ฝูงคนที่อยู่รอบๆต่างก็แสดงความคิดเห็นและโกรธเกรี้ยว

เมื่อชายผมสั้นเห็นว่าโดนจับได้ เขาก็หันหลังกลับด้วยความหวังที่จะวิ่งหนีไป แต่ฉิงเฟิงคว้าคอชายคนนั้นไว้ทันทีและกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “นายจะไปไหน ?”

“ปล่อยฉันสิวะ !” ชายผมสั้นหน้าซีดและตะโกนออกมา

ฉิงเฟิงแสยะยิ้มและกล่าวว่า “ปล่อยนาย ? พวกนายต้มตุ้นคนแถวนี้มามากเท่าไรแล้ว วันนี้จะมอบบทเรียนให้นายเอง”

แกร่ก !

ฉิงเฟิงยกเท้าขวาขึ้นและกระทืบลงไปที่ขาของชายผมสั้น ขาของเขาหักในทันที

“ลั่ก ! ขา ! ขาฉัน !!!” ชายผมสั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ครั้งนี้เขาไม่ได้แกล้งทํา แต่ขาของเขาหักจริงๆจากน้ํามือของฉิงเฟิง

“นี่เป็นการลงโทษ คราวหน้าถ้าฉันเจอพวกนายอีกฉันจะตัดขาทั้งสองข้างของนาย”

จิงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา

“ที่รัก จบเรื่องแล้ว เราไปกันเถอะ” ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและเดินไปกับหลินเสวี่ย

ชายวัยกลางคนผมสั้นที่ใบหน้าซีดเซียวด้วยความเจ็บปวดมองฉิงเฟิงจากด้านหลังด้วยสายตาเคียดแค้นเหตุผลที่เขากล้าเป็นนักต้มตุ้นที่นี่เพราะเขาเกี่ยวข้องกับพวกอันธพาล เขามีแบ็ค

“ไอ้หนุ่ม แกกล้าหักขาและขัดขวางธุรกิจของฉัน ฉันไม่ยอมให้เรื่องมันจบแค่นี้แน่ !”

ชายวัยกลางผมสั้นหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดโทรออกด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดุร้าย

“พี่หัวเขียว, วันนี้ผมโดนทําร้ายตอนกําลังทําธุรกิจ พี่ต้องแก้แค้นให้ผมนะ !”

ชายวัยกลางคนผมสั้นพูดผ่านทางโทรศัพท์

“ไรนะ ? มีคนกล้าขัดขวางการทําธุรกิจของพวกเรางั้นเรอะ ? แกอยู่ไหนเดี๋ยวข้าส่งคนไปจัดการมันเอง ” หัวเขียวตะโกนผ่านทางโทรศัพท์ ในความเป็นจริงชายวัยกลางคนผมสั้นและผู้หญิงทําการต้มตุ้นและแบ่งเงิน ให้กับแก๊งของหัวเขียว พวกเขาเป็นเหมือนหุ้นส่วนกัน

การที่ฉิงเฟิงทุบตีชายวัยกลางคนผมสั้นและเปิดโปงการต้มตุ้นของพวกเขาทําให้ธุรกิจของพวกเขาเสียหายหัวเขียวจึงโกรธมาก

“พี่หัวเขียว ผมอยู่ที่ห้างขายเครื่องใช้ไฟฟ้าที่อยู่ติดกับสถานีรถไฟ” ชายวัยกลางคนกล่าว

“แกรออยู่นั่น เดี๋ยวข้าไปพร้อมกับเด็กๆทันที” หัวเขียววางสายไปหลังจากกล่าวจบและรีบมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าขายเครื่องใช้ไฟฟ้าพร้อมกับเหล่าลูกน้อง

ในเวลานั้น ฉิงเฟิงและหลินเสวี่ยก็ได้เข้าไปในห้างค้าส่งเครื่องใช้ไฟฟ้าแล้ว พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าชายวัยกลางคนกําลังเตรียมการแก้แค้น

ศูนย์ค้าส่งเครื่องใช้ไฟฟ้าแห่งนี้มี 10 ชั้น มันเป็นห้างขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่ใช้สอยมากกว่าหนึ่งพันเอเคอร์ มีเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชนิด เช่น ทีวี เครื่องซักผ้า ตู้เย็น เครื่องปรับอากาศ เครื่องฟอกอากาศรวมทั้งโทรศัพท์มือถือ

เป็นที่แน่นอนว่าย่อมมีผู้คนมากมายที่นี่ เมื่อเดินเข้าไปในห้างฉิงเฟิงและหลินเสวี่ยก็พบว่ามีผู้คนแออัดมากจนแทบจะเดินไหล่ชนกัน

“ที่รักที่นี่คนเยอะจัง” หลินเสวี่ยไม่ค่อยได้มาที่นี่ และวันนี้ก็เป็นวันหยุดพอดีจึงทําให้มีผู้คนมาซื้อของจับจ่ายใช้สอยกันมากมาย ดังนั้นเธอจึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร ค่อยๆเดินก็แล้วกัน” ฉิงเฟิงกุมมือเล็กๆของหลินเสวี่ยและเดินเบียดกับฝูงชนขึ้นไปที่ชั้นสอง

ชั้นสองของห้างนี้หลักๆจะขายทีวี ซึ่งส่วนใหญ่เป็นทีวี LCD มันมีตั้งแต่ 19 นิ้วถึง 50 นิ้ว และมีหลากหลายยี่ห้อ ได้แก่ Hisense, Changhong, Skyworth, TCL, Konka, LeTV, Amoi เป็นต้น

ในขณะเดียวกัน ฉิงเฟิงและหลินเสวี่ยก็รู้สึกตาลายและคิดไม่ออกว่าจะซื้อยี่ห้ออะไรดี