Limitless Sword God – ฝืนลิขิตฟ้ากระบี่ไร้สรรพสิ่ง - ตอนที่ 250
LSG บทที่ :250 แผนการหลบหนี
เสียงของความรื่นเริงสนุกสนานในสำนักดังอื้อึงกึกก้องไปทั่วสำนัก เสาสีแดงขนาดใหญ่ตั้งตระหงานขึ้นสู่ท้องฟ้า เป็นภาพที่งดงามมาก
“พวกเขากำลังแกะสลักเวทีมังกรและหงห์เพลิง”
สาวรับใช้เดินเข้าไปหาคนที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง
“เวทีมังกรกับหงเพลิง?
“ข้าน้อยได้ยินมาว่า วันท่านประมุขได้เชิยผู้เชี่ยวชาญหลานคนและท่านเองก็ออกไปช่วยดูแลอย่างไกล้ชิดเพื่อไม่ให้มีอะไรผิดพลาดในสองวันนี้ หากเราจะหนีไปตอนนี้ก็ยังทัน! “
“เจ้าพูดมากี่ครั้งแล้ว”
“แม้ว่าข้าน้อยจะพูดมาหลายครั้ง แต่ครั้งนี้มันต่างกัน! ข้าน้อยได้ยินว่า ท่านประมุขได้เชิญคนเข้าร่วมงานมากขึ้น จึงมีการจัดงานอย่างดีและมีงานหลายๆอย่าง คนในสำนักก็ยุ่งวุ่ยวาย ถ้าเราใช้โอกาสนี้หลบหนีก็สามารถทำได้! “
เมื่อ หูเชี่ยนเหม่ย ได้ยินอย่างนั้นน่าก็อึ้งไปชั่วครู่
ดวงตาของนางพร่ามัว มีประกายแสงแวบผ่านมาในดวงตาของนางที่จ้องมองออกไปด้านนอกเห็นว่ายามที่เฝ้าดูน้อยกว่าสองวันที่แล้ว
“คุณหนู ในเมื่อท่านไม่กลัวตายแล้วทำไมท่านถึงกลัวการหลบหนี? หากเราทำสำเร็จเราก็จะเป็นอิสระะ! “
หูเชี่ยนเหม่ยลังเล
หางจิ้งจอกสีขาวของนางพัดโบกไปมา “ก็ได้ข้าจะเชื่อเจ้า เราจะหนีไปตอนนี้!”
“ค่ะ! “คุณหนู!
“หึ ท่านประมุขผนึกพลังบ่มเพาะของข้า แต่เขาลืมความสามารถที่ดีที่สุดของข้านั่นคือ ภาพลวงตา ตราบใดที่ไม่มีใครเหมือน หลิวซินตง ก็ไม่มีใครหลบหนีจากภาพลวงตาของข้าได้! “
หูเชี่ยนเหม่ย เดินไปที่เตียงของนางโดยไม่ลังเลหยิบมีดสีแดงของนางแล้วเรียก หยิงหยิง ออกไป
มีสาลาหลายระดับ หูเชี่ยนเหม่ย ใช้วิชาภาพลวงตาของนางเมื่อวิชาลับสำเร็จนางจึงพยักหน้าให้สัญญาณ หยิงหยิง
หยิงหยิง สูดลมหายใจลึกเผชิญหน้ากับความกลัวแล้ววิ่งออกไปที่ประตู
“แย่แล้ว แย่แล้ว !! คูณหนูเป็นลม !! “แย่แล้ว!”
เสียงของนางดูตกใจมาก นางตะโกนไปทั่วศาลายามทั้งหมดที่อยู่ด้านนอกได้ยินรีบกุรีกุจอทันที
“อะไร?” ใครเป็นลม? “
“เจ้าพูดว่าใครเป็นลม?”
ราชันปักษา ที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจึงรีบรุดเข้ามาหา หยิงหยิง “เจ้าพูดว่าใครเป็นอะไร? หูเชี่ยนเหม่ย หมดสติ? “
“เจ้าค่ะ”
หยิงหยิง เช็ดน้ำตาราวกับหัวใจจะแตกสลาย”คุณหนูพยายามจะปลดผนึกที่ท่านประมุขสร้างไว้ออก แต่ลมปราณของคุณหนูปั่นป่วนจนทาสไฟเข้าแทรก ทำให้นางหมดสติ!”
“ฉิบหายแล้ว! หาเรื่องจริงๆ! “
ราชันปักษา ตำหนินางก่อนจะพาคนติดตามสองคนเข้าไปในหระโจม
เพียงแค่นั้น.
พวกเข้าวิ่งเข้าสัมผัสกับคลื่นพลังแล้วเหมือนหลุดเข้ามาในโลกความจริงอีกครั้ง
แต่เมื่อพวกเขาเข้ามาพวกเขาเห็นว่าภายในกระโจมเป็นเหมือนสวรรค์ ด้านหน้าของพวกเขานั้นมีแต่สาวงามและสถาณที่อันวิจิต
พำวกเขายืนอยู่ข้างสระน้ำใหญ่ในมือถือจอกเหล้าและร่วมดื่มกันภายในสำนัก หญิงสาวมากมายหลายคนเดินลงมาเล่นสระน้ำส่งสายตายั่วยวน ทุกคนดูเหมืนว่าจะมีความสุขสำราญมาก
ผู้คนจากสำนักไม่สามารถครองสติได้ พวกเขารู้สึกติดอยู่ในภาพลวงตาในความงดงามและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
ราชันปักษาแปลกใจ
พลังบ่มเพาะของเขาไม่เหมือนกับคนรอบๆ สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขารู้สึกถึงความผิดปกติ
ราชันปักษา ปิดประสาทสัมผัสของตัวเองและหลับตาลงไม่สนใจกับสิ่งที่ยั่วยุหลงไหล ตัวของเขาแข็งเหมือนกับก้อนหิน และเริ่มใช้วิชาลับระเบิดพลังออกมา
“ฮาาาาา!
ราชันปักษา แ ทุกคนมองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน
“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับข้า?
“ละ..แล้วสาวงามล่ะ?”
“สาวงาม ไปไหนหมด !!”
มีคนสองสามคนยังไม่ฟื้นสติเต็มที่
ราชันปักษา ตบคนที่อยู่ข้างๆด้วยความโกรธ จนตื่นขึ้นมา
ผู้คนมองไปในกระโจมแล้วเห็นว่ามันมีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีหูเชี่ยนเหม่ยอยู่ แม้แต่คนรับใช้ของนาง หยิงหยิง
“บัดซบ” หูเชี่ยนเหม่ยหนีไปแล้ว! “
“อะไรน่ะ?” ผู้พิทักษ์หู หนี? “
“เร็วเข้า! ตามหานาง! “
“รับทราบ!”
“ไปแจ้งราชันศักดิ์สิทธิ์คนอื่นๆด้วย บ จำไว้ พวกเจ้าอย่าให้หลิวซินตงกับผู้อาวุโสรู้! เข้าใจมั้ย?” ให้ข้าจับตัวนางได้ก่อน! แล้วก้ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น! “
หากว่าข่าวเรื่องหูเชี่ยนเหม่ยหลบหนีแพร่ออกไป ราชันปักษา ก็ไม่รอด ตอนนี้เขายังมีโอกาส
ราชันปักษาไม่รอช้า กระแสลมพัดมาเขาหา
หกลังจากนั้น
ด้านข้างของสำนักวิชาหมิงหยิง
สองร่างเงาวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าพลังบ่มเพาะของหูเชี่ยนเหม่ยจะถูกผนึกไว้ แต่ความเร็วของนางไม่ได้ช้าลงเลย นอกจากนี้กระโจมของนางยังตั้งอยู่ไกล้ๆชานเมือง มันง่ามากที่นางจะหนีจากสำนัก
แต่ผู้รับใช้อ่อนแอ นางตามหูเชี่ยนเหม่ยไม่ทัน พลังวิญญาณของนางอ่อนแรงและไม่สามารถไปต่อได้
“คุรหนู คุณหนู ท่านไปเถอะ ไม่ต้องห่วงข้า ข้าไม่ไหวแล้ว “
หูเชี่ยนเหม่ย เห็นนางแล้วเริ่มกังวล
“หยิงหยิง เร็วเข้า! อดทนไว้! ตามข้ามา!” หากเจ้าอยู่ที่นี่เจ้าจะถูกจับา ดีไม่ดีเจ้าจะตาย! เราต้องออกไปเดี๋ยวนี้ “
“ตะ..แต่ข้าน้อยไม่ไหวแล้ว”
“ข้าจะช่วยเจ้า!”
หูเชี่ยนเหม่ย วางมือไว้บนหน้าอกหยิงหยิงแล้วส่งพลังวิญญาณถ่ายเทเข้าไป
ไม่นานหยิงหยิงก็ฟื้นพลัง
“คุณหนู”
“แม้ว่าสำนักจะยึดแหวนของข้าไป แต่ข้าก็มีวิธี ไปกันเถอะ”
“ฮือๆๆ..คุณหนูดีกับข้าจริงๆ”
ทั้งสองวิ่งไปเร็วดุจเสือ
ลมพัดหวีดหวิว
ภาพร่างของทั้งสองถูกทิ้งไว้ด้านหลัง
“จากนี้ไปเราจะไปถึงก้อนหินใหญ่ ที่นั่นเราจะพักได้! หยิงหยิง พวกเราเกือบจะพ้นแล้ว”
“อืม!” หยิงหยิง พยักหน้า
แต่ก่อนที่พวกนางจะดีใจ มีกำแพงพลังสีน้ำเงินปรากฏขึ้นด้านหน้า กำแพงกั้นเป็นเหมือนกำแพงปิดผนึกปิดถนนสู่ภูเขา
“อะไรกัน?
“นี่คือม่านขุนเขาสวรรค์! คุณหนู แย่แล้ว! เราจะเเตะมันแล้ว! “ หยิงหยิงหน้าซีดขาวร่างสั่น
หูเชี่ยนเหม่ย ก้มหน้ากัดหันมองกำแพงสีน้ำเงิน นางเครียดมาก ฟึบๆๆ นางดึงมีดสีแดงที่เหน็บเอวขึ้นมาฟัน
เคร้ง!
ปลายมีดถูกกรีดไปบนกำแพง
“เวรเอ้ย!” บัดซบ!” บัดซบ! “
หูเชี่ยนเหม่ยกำมีดสีแดงแน่นแล้วกระโดดกระแทกกำแพงม้วนตัวกลับหลัง
แต่มันก็ไร้ผล
“เก็บแรงไว้ดีกว่า ผู้พิทักษ์หู!”
ตอนนั้นเองมีกระแสลมพัดผ่านวูบจากด้านหลังผ่านนางไปประมาณสองสามเมตรก่อนที่ราชันปักษาจะปรากฏตัวขึ้น
“ราชันปักษา!”
หูเชี่ยนเหม่ยจ้องมองอย่างกราดเกรี้ยว
“ผู้พิทักษ์หู !”
“อย่ามาขวางข้า!”
นางกุมมีดสีแดงของนางแน่น
“ตามข้ากลับไปเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าข้าใจดำ!”
“หากพลังของข้าไม่ถูกผนึกเจ้าจะกล้าพูดอย่างนี้ต่อหน้าข้ารึไม่? อย่างมาขวางข้า หลบไป! “
“เฮ้ๆ ตอนนี้พลังของท่านถูกผนึก ท่านอ่อนแอกว่าข้าแล้วทำไมข้าจะต้องกลัวท่าน? หูเชี่ยนเหม่ย! เหตุผลที่ข้ายังเรียกเจ้าว่าผู้พิทักษ์ ถือว่าข้าไว้หน้าเจ้าแล้ว เจ้ายังคิดว่าเจ้ามีสิทธิในฐานะผู้พิทักษ์? ในสำนักเจ้าไม่มีฐานะอะไรแล้ว! ข้าจะบอกให้เจ้าเอาบุญน่ะ เจ้าตามข้ากลับดีๆดีกว่าเผื่อข้าจะเมตรตาเจ้าบ้าง! “
“เจ้ากล้า?”
“ทำไมข้าจะไม่กล้าล่ะ?”
ราชันปักษาหมดความอดทน หายใจรุนแรงก่อนจะขยับร่างดั่งพายุหมุนเข้าหา หูเชี่ยนเหม่ย
“คุณหนู ระวัง !!”
หยิงหยิงกรีดร้องวิ่งขึ้นไปด้านหน้าเพื่อปกป้องหูเชี่ยนเหม่ย แต่หูเชี่ยนเหม่ยเร็วกว่าร่างนางเป็นประกายแสงวิ่งไปด้านหน้าพร้อมกับมีดสั้นของนางแทงไปที่ราชันปักษา
แต่
ด้วยร่ากายของนางตอนนี้ นางจะสู้ราชันปักษาได้ยังไง?
เสียงดัง ปัง! ร่างเล็กของนางกระแทกกับกำแพงตกลงมาแล้วกระอักเลือด
“คุณหนู!
หยิงหยิงร้องออกมารีบวิ่งเข้าไปหา หูเชี่ยนเหม่ย
“ฮ่าฮ่าฮ่า หูเชี่ยนเหม่ย เจ้าช่างอ่อนแอจริงๆ? ข้าผิดหวังเหลือเกิน! “
ราชันปักษาส่งสายตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย
ราชันปักษา หยิบเชือกสีขาวส่องสว่างจากแหวนเก็บของเดินเข้าไปหาหูเชี่ยนเหม่ย
เชือกหนาพอ ๆ กับสองนิ้วหัวแม่มือและมันเรืองแสง มันต้องเป็นสมบัติ
“ตอนนี้ข้าจะทำสิ่งที่ข้าได้พูดไป”
ราชันปักษายิ้มเยาะ
“ไอ้บัดซบ!” หูเชี่ยนเหม่ย โกรธมาก
นางกุมมีดสั้นสีแดงและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้
ชิ้ง!!!
ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องของกระบี่ดังขึ้น จากนั้นรังสีความร้อนสีดำกระพริบแสงจากฟ้าบินไปทางนาง
ฟึบ!
แสงสีดำลอดผ่านกำแพงด้วยความคมพลังอำนาจของมันผ่ากำแพงอย่างรุนแรงตรงไปทางราชันปักษา!
ตูม!
ปลายกระบี่ปักลงมาพลังที่โพยพุ่งออกมาทำให้ราชันปักษาถอยหลังไปหลายก้าว
ราชันปักษา พยายามทรงตัวให้มั่นคงแล้วมองดูกระบี่สีดำที่ด้านหน้าของเขา