Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 194
194 – ถ้าคุณอยู่ที่นี่คุณจะตาย
ในตอนนี้หัวหน้ากองพลน้อยคนนั้นชี้ไปที่กู้ภัยหนุ่มตัวเล็กๆที่ยืนอยู่ข้างโจวเจ๋อ
“เหอลี่ คุณกับสหายน้อยคนนี้ลงไปข้างล่างด้วยกัน”
“ตกลงครับหัวหน้า
“ไม่ ผมจะลงไปคนเดียวสหายคนนี้จะทําให้ผมรู้สึกเกะกะเปล่าๆ” โจวโจวหยิบเชือกมามัดเอวของตัวเอง
“ผมไม่ขวางทางคุณอย่างแน่นอน!”
เหอหลี่ผูกเชือกนิรภัยแล้วเดินตรงไปที่ปากทางเข้า ก่อนจะลงไปข้างล่างเขาหันมาเหลือบมองโจวเจ๋อด้วยสายตาดุดัน
เห็นได้ชัดว่าคําพูดของโจวเจ๋อมันเป็นการดูถูกเขาทําให้เขารู้สึกโกรธมาก
เล่าจื๊อเสียสละตนเองอย่างไม่เห็นแก่ตัว แต่ใครจะมองเห็นคุณความดีของเขา?
โจวเจ๋อผูกเชือกนิรภัยได้อย่างรวดเร็วและลงไปพร้อมกัน พื้นที่ด้านล่างคับแคบจริงๆ โจวเจ๋อและกู้ภัยหนุ่มอยู่ห่างกันประมาณสองเมตร ทั้งคู่พยายามตะโกนเรียกคนที่อยู่ข้างล่าง
“ว้าว…”
เพียงแค่ลงไปไม่นานโจวเจ๋อก็ได้ยินเสียงทารกร้องอยู่ด้านล่าง
“เป็นอะไรหรือเปล่า!”
โจวเจ๋อตะโกน “พวกเราอยู่ข้างล่าง” มีเสียงดังออกมาจากด้านล่าง
“อย่าขยับ เราจะลงไปช่วยเหลือคุณทันที…” เหอหลีก็ตะโกนเช่นกัน
“ขาฉันหัก ลูกสะใภ้และหลานชายของฉันอยู่ที่นี่รีบมาช่วยพวกเขาก่อน” คนที่พูดน่าจะเป็นชายชราคนหนึ่ง
“คุณลุงไม่ต้องห่วง พวกเรากําลังดําเนินการช่วยเหลือแล้ว…”
“ปัง……”
มีเสียงบางอย่างถูกผลักออกไป
ดูเหมือนว่าชายชราด้านล่างได้ยินเสียงร้องไห้ของหลานชายดังนั้นเขาจึงผลักข้าวของเพื่อช่วยเหลือลูกสะใภ้และหลานชายของเขาก่อน
แต่บ้านสามชั้นที่เห็นได้ชัดว่าสร้างผิดกฎนั้นกําลังจะพังทลาย โจวเจ๋อรู้สึกได้ว่าตัวอาคารกําลังสั่นสะเทือน
“คุณลุงอย่าขยับตัวนะครับเดี๋ยวเราจะรีบลงไปเดี๋ยวนี้!”
แต่ชายชรายังคงดิ้นรนอยู่อย่างนั้น
“แ***เอ้ยอย่าขยับตัวสิวะ!”
โจวเจ๋อตะโกนด่าออกไปโดยตรง แน่นอนว่าเสียงด่าของเขาได้ผลเพราะชายชราเลิกขยับตัวแล้ว
โจวเจ๋อใช้เล็บของเขาทุบเหล็กเส้นหลายเส้นที่ขวางทางและไม่นานเขาก็ลงไปข้างล่างได้สําเร็จ มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่ที่นั่นพร้อมกับลูกในอ้อมแขนของเธอ ศีรษะของหญิงสาวมีเลือดออกเธอยังไม่ตายแต่เห็นได้ชัดว่าเธอสลบไปแล้ว
“ส่งลูกของคุณออกมาก่อน!”
โจวเจ๋อตะโกนบอกผู้หญิงคนนั้น
หญิงสาวตื่นขึ้นมาแต่ยังมีอาการสะลึมสะลือ เธอพยายามยัดลูกของเธอใส่มือของโจวเจ๋อ
โจวเจ๋อรับช่วงต่อเด็กและมอบเขาให้เหอลี่แล้วบอกว่า
“พาเด็กขึ้นก่อน!”
“คุณต่างหากที่ต้องขึ้นไปก่อน!” เหอลี่กล่าว
“ไม่ คุณขึ้นไปก่อน!”
ทัศนคติของโจวเจ๋อมั่นคงมาก ในครั้งนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะต้องช่วยเหลือกู้ภัยหนุ่มคนนี้ให้ได้
เหอลี่มองเห็นทัศนคติที่มั่นคงของโจวเจ๋อดังนั้นเขาได้แต่พยักหน้าแล้วปืนกลับขึ้นไป
โจวเจ๋อยังคงฉีกแนวกั้นด้วยเล็บของเขา ดึงผู้หญิงคนนั้นออกมา จากนั้นจึงปลดเชือกนิรภัยที่อยู่บนตัวของเขาและมัดไว้กับเธอ หลังจากนั้นจึงตะโกนขึ้นไปข้างบนว่า
“ดึงเธอขึ้นไปข้างบน!”
“พายมาอีกแล้วระวังด้วย” หมอหลินส่งเสียงมาจากข้างบนด้วยความเป็นห่วง
แม้จะใกล้จะหย่ากันแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงของเธอมันทําให้โจวเจ๋อมีกําลังใจกลับขึ้นมาอีกครั้ง
โจวเจ๋อส่งผู้หญิงคนนั้นกลับขึ้นไปข้างบนแล้วเหลือเพียงชายชราคนเดียวที่อยู่ที่นี่
โจวเจ๋อเริ่มลงมือขุดอีกครั้งและเห็นชายชรานั่งอยู่บนพื้นโดยที่มีก้อนอิฐก้อนใหญ่ทับขาของเขาอยู่
“หนุ่มน้อยออกไปเถอะบ้านกําลังจะพังแล้ว”
โจวเจ๋อมองไปที่ชายชราเขาไม่พูดอะไรและพยายามยกก้อนอิฐพวกนั้นออก
โจวเจ๋อใช้เล็บฉีกรอยแตกบนก้อนอิฐ ในเวลานี้ความเจ็บปวดแล่นอยู่ที่ปลายนิ้วของเขา เล็บของเขาหักไปนานแล้ว
แม้ว่าเล็บจะมีมนต์ขลัง แต่ก็ไม่ใช่สว่านไฟฟ้ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะทนกับซีเมนต์และเหล็กเส้นจํานวนมาก
“ผมจะยกก้อนอิฐไว้คุณลุงก็ดึงขาของตัวเองออก!”
โจวเจ๋อยกก้อนอิฐอย่างรวดเร็ว
“ขาของฉันออกมาแล้ว”
ชายชราร้องไห้
“ขยับได้ไหม”
“ใช่ ขาไม่หัก ฉันขยับได้
“ตกลง คุณปืนขึ้นไปก่อนแล้วค่อยโยนเชือกลงมาให้ผม”
“คุณได้รับบาดเจ็บเดี๋ยวฉันจะช่วยทําแผลก่อน”
พยาบาลหญิงรักษาบาดแผลให้เหอหลี่
เหอหลี่มีบาดแผลอยู่ตามตัวไม่น้อยเนื่องจากการช่วยค้นหาผู้ที่ติดอยู่ในซากปรักหักพัง
“ค่อยทําทีหลังก็ได้ครับเดี๋ยวผมต้องลงไปช่วยคนก่อน” เหอหลี่ปฏิเสธ
“แต่แผลคุณใหญ่มากถ้าปล่อยไว้มันจะติดเชื้อ”
พยาบาลสาวมีความตั้งใจมาก
เหอหลี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขอให้อีกฝ่ายหนึ่งช่วยเขาทําแผล
แต่ทันใดนั้นพายุอีกลูกก็พัดเข้ามาและเต็นท์ก็ “ส่งเสียงกรอบแกรบ” ราวกับว่ามันจะถูกพัดถล่มได้ทุกเมื่อ
ทันใดนั้น เหอหลี่ก็เห็นว่าต้นไม้ที่อยู่ข้างหน้าเริ่มโอนเอนเหมือนกับจะล้มลง เขาผลักพยาบาลหญิงที่รักษาบาดแผลออกไปทันที แล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก
“คุณทําอะไร!” พยาบาลหญิงคนนั้นตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
บ้านที่อยู่ข้างล่างพังไปแล้ว ถ้าต้นไม้ต้นนี้ล้มทับลงมาอีกบ้านหลังนั้นจะพังอย่างสมบูรณ์แล้วคนที่อยู่ด้านล่างจะตายอย่างแน่นอน
“เอี้ยด…”
ต้นไม่ใหญ่เริ่มเอียงมันรองรับน้ําหนักของตัวเองไม่ได้
คนอื่นๆรอบๆก็สังเกตเห็นสิ่งนี้ แต่พวกเขาไม่มีเวลาตอบสนอง พวกเขาทําได้เพียงมองดูต้นไม้ล้มลงอย่างช้าๆ
ในเวลานี้ร่างเล็กๆ วิ่งออกไปและวิ่งไปยังทิศทางที่ต้นไม้ล้มลง
“ปัง!”
ลําต้นของต้นไม้กระทบไหล่เขา ทันใดนั้นเขาก็อาเจียนเป็นเลือดเต็มปากและคุกเข่าลง เข่าของเขากระแทกพื้นโดยตรง และพื้นก็จมลง แต่ต้นไม้ถูกผลักออกไปจากบ้านเพียงเล็กน้อยจากความทุ่มเทของเขา
หน่วยกู้ภัยคนอื่นและชาวบ้านมาดึงต้นไม้ออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว แต่ร่างเล็กๆที่คุกเข่าอยู่บนพื้นไม่สามารถยืนขึ้นได้อีกต่อไป
หลังจากนั้นโจวเจ๋อก็กลับขึ้นมาด้านบน
หมอหลินร้องไห้และกอดโจวเจ๋อ ในเวลานี้โจวเจ๋อปกคลุมไปด้วยฝุ่นและโคลน แต่หมอหลินไม่ได้รู้สึกรังเกียจเลย
หลังจากตบหลังหมอหลินโจวเจ๋อก็บอกว่าเขาไม่เป็นไร
หมอหลินเริ่มตรวจดูร่างกายของโจวเจ๋อว่ามีบาดแผลหรือไม่
โจวเจ๋อหยิบบุหรี่ในกระเป๋าเสื้อออกมาแล้วถามว่า
“กู้ภัยที่ตัวเล็กๆคนนั้นไปไหน”
เขาขึ้นมาข้างบนนานแล้ว เขาน่าจะปลอดภัย
เมื่อหมอหลินได้ยินสิ่งนี้ ร่างกายของเธอก็แข็งค้างทันที โจวเจ๋อขมวดคิ้วอย่างช้าๆและถามว่า
“เขาไปไหนแล้ว?”
แต่แล้วสายตาของโจวเจ๋อก็เหลือบไปเห็นเต็นท์ที่อยู่ด้านข้างพร้อมกับร่างร่างหนึ่งที่นอนอยู่ใต้ผ้าคลุมสีขาว
โจวเจ๋อทิ้งบุหรี่ของเขาลงไปบนพื้นพร้อมกับคว้าข้อมือของหมอหลินแล้วลากเธอออกจากที่นี่โดยตรง
“คุณทําอะไร…”
“ไปกับผม ออกไปจากที่นี่กับผมเดี๋ยวนี้!”
“ฉันต้องทํางาน ยังมีคนอีกมากที่รอให้ฉันช่วย” หมอหลินโต้กลับ
โจวเจ๋อเหลือบมองหมอหลินด้วยสายตาแดงฉาน เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมอกแล้วปลอบโยนเบาๆพร้อมกับบอกว่า
“ไปกับผมถ้าคุณอยู่ที่นี่คุณจะตาย”