Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก - ตอนที่ 189

189 – คนตายคือคนที่รักษาความลับได้ดีที่สุด

“เนียง” แมวตัวนั้นวิ่งหนีอีกแล้ว

เหล่าเต๋ามีประสาทสัมผัสไวต่อแมวมาก ตอนนี้เขาจําได้แล้วว่าเหตุผลที่เขาเสนอให้จับแมวดําก็เพราะว่าอดีตเจ้านายของเขาเลี้ยงแมวตัวหนึ่งไว้นั่นเอง

เขาคิดว่าถ้าโจวเจ๋อได้แมวมาตัวหนึ่งมันอาจจะมีประโยชน์ก็ได้

โจวเจ๋อลงจากรถและมองไปที่แมวตัวนั้น เขายังคงมีสมุดบันทึกอยู่ในมือ มีสติกเกอร์อยู่ด้านหลังสมุดบันทึก มันเป็นสติ๊กเกอร์รูปแมวตัวหนึ่ง

แมวดําอยู่ห่างจากโจวเจ๋อเกือบ 100 เมตร มันเลียอุ้งเท้าของตัวเอง

โจวเจ๋อไม่ได้วิ่งไปจับแมว และไม่สนใจที่จะเล่นเกมซ่อนหากับมัน เขาหยิบไฟแช็กออกมา จุดไฟแล้วเผาไปที่สมุดบันทึกทันที

โจวเจ๋อเชื่อว่าปัญหาทุกอย่างอยู่ที่สมุดเล่มนี้ ถ้าทําลายมันเรื่องบ้าๆของวันนี้ทั้งหมดก็จะจบลง!

เจ้าแมวดําตะลึง มันไม่คิดว่าปฏิกิริยาของโจวเจ๋อจะเป็นแบบนี้ ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวในเวลานี้มันกําลังรีบวิ่งจากฝั่งหนึ่งของสะพานมาที่รถของโจวเจ๋ออย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่าแมวดําตัวนี้ก็คือวิญญาณของสมุดบันทึกเล่มนี้นั่นเอง

“ฮึ่ม!”

เล็บซ้ายของโจวเจ๋องอกออกมา และเขาคว้าแมวดําไว้โดยตรง

“แค่ก!”

แมวดําถูกโจวเจ๋อโยนไปบนพื้น ร่างกายของมันที่สัมผัสกับเล็บสีดําของโจวเจ๋อเปลี่ยนเป็นสลัวคล้ายกับว่าจะหายไปจากที่นี่ตลอดเวลา

“เฮ้ คุณจะเผามันจริงๆเหรอ?”

เสียงของเด็กหญิงคนหนึ่งดังออกมาจากด้านหลัง โจวเจ๋อมองกลับไปแล้วเห็นว่าเด็กผู้หญิงจากหมู่บ้านที่สามคนนั้นกําลังนั่งอยู่บนหลังคารถ

เธอเฝ้ามองเหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนกับกําลังดูละครเรื่องหนึ่ง

เหล่าเต๋าก็ได้ยินเสียงของเด็กหญิงเช่นกันเขารีบยื่นศีรษะออกมานอกรถก่อนที่เท้าของเด็กหญิงจะยันเข้าไปที่ใบหน้าของเขาโดยตรง

“อ๊ะ เจ็บ!”

ศีรษะของเหล่าเต๋าถูกกระแทกอย่างรุนแรงเขารีบดึงศีรษะกลับเข้าไปในรถพร้อมกับกรีดร้องออกมา

“คุณคือใคร?” โจวเจ๋อถาม

“ฉันแค่ผ่านมา และกําลังจะไปจากตงเฉิงเร็วๆนี้ ฉันแค่อยากจะเตือนคุณว่าสมุดบันทึกนี้มีค่ามากกว่าที่คุณคิด

เพียงแต่ว่าตอนนี้มันได้รับการปนเปื้อนและเด็กคนหนึ่งของโรงเรียนนี้บังเอิญเก็บมันได้ทําให้เขาสร้างสถานการณ์ทุกอย่างที่คุณเห็นขึ้น

แต่ที่จริงแล้วความสามารถของมันสูงกว่านี้มาก ประโยชน์ที่แท้จริงของมันไม่ได้เพียงแค่สร้างโลกจําลองขึ้นมาเท่านั้นหรอกนะ”

“ผมจะเชื่อใจคุณได้อย่างไร” โจวเจ๋อถาม

เด็กหญิงตัวเล็กๆกระโดดลงจากรถและเดินไปหาโจวเจ๋อ

ดวงตาของเธอเหมือนดวงดาว ต่างจากสาวบ้านนอกที่ไปร้านหนังสือก่อนหน้านี้ค่อนข้างมาก

“ฮ่าๆ น่าสนุกนะ คุณเป็นคนที่น่าสนุกจริงๆ”

เด็กหญิงเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของโจวเจ๋อ ดวงตาของโจวเจ๋อหรี่ลงเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ขัดขืนหรือปฏิเสธ

ฝ่ามือของเธอเย็นมาก เย็นเหมือนน้ําแข็ง พูดตามตรงความรู้สึกของโจวเจ๋อตอนนี้ไม่ได้รู้สึกน่าอภิรมย์แม้แต่น้อย

เด็กหญิงตัวเล็กๆรู้สึกได้เธอเงยหน้าขึ้นและถอนหายใจยาว

“คุณรู้ไหม นี่คืออาวุธอาวุธประจําตําแหน่งของผู้พิพากษาคนหนึ่ง หนังสือหยินหยางของวิเศษระดับสูงของนรกที่ร่วงหล่นลงมา”

โจวเจ๋อส่ายหัวแสดงว่าเขาไม่รู้

เขายังเป็นลูกจ้างชั่วคราวเฉพาะเมื่อเขากลายเป็นพนักงานประจําเท่านั้นเขาจึงมีคุณสมบัติได้รู้เรื่องต่างๆ ของยมโลก

เขาต้องพัฒนาตัวเองอีกมากกว่าที่จะได้เป็นผู้ตรวจการหลังจากนั้นถึงจะมีโอกาสได้พบกับผู้พิพากษาซึ่งเป็นบุคคลที่อยู่ในระดับสูงกว่า

อาจกล่าวได้ว่าระดับ “ผู้พิพากษา” ในปัจจุบันอยู่ไกลเกินไปสําหรับโจวเจ๋อ

“ฉันต้องไปแล้ว แหวนกับสมุดเล่มนี้เป็นของขวัญจากฉัน ดูแลตัวเองดีๆนะ แมวตัวนี้ฉันก็จะมอบให้คุณด้วยเหมือนกัน”

สาวน้อยเอื้อมมือออกไปและคว้าไปข้างหน้า แมวดําตัวนั้นกลายเป็นแสงสีดําและบินไปที่ฝ่ามือของหญิงสาวจากนั้นเธอก็ใส่มันลงไปในสมุดบันทึก

ในเวลาเดียวกัน ซุนชิวผู้ซึ่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดก็หายตัวไปในพริบตา หนังสือที่เขาถือไว้ก่อนหน้านี้ตกลงบนพื้น

“แม้ว่าสมุดเล่มนี้จะค่อนข้างได้รับความเสียหายแต่ก็ยังมีประโยชน์ไม่น้อยสําหรับตัวตนของคุณ คุณสามารถใส่วิญญาณของผีรับใช้ของคุณเข้าไปในสมุดเล่มนี้

และเมื่อคุณจะเรียกใช้พวกมันคุณก็สามารถเปิดสมุดเล่มนี้ได้เลย มิหนําซ้ําหากคุณต้องการลิ้มลองประสบการณ์แบบไหนก็ตามคุณสามารถเขียนลงในสมุดนี้ได้”

เด็กหญิงตัวเล็กๆจ้องมองโจวเจ๋อด้วยรอยยิ้มลึกลับ

“ตั้งใจพัฒนาตัวเองอย่าพยายามทําร้ายตัวเองเหมือนเมื่อก่อน อ้อ ลืมไปคุณคงจะชินกับเรื่องนี้ไปแล้ว เหมือนชีวิตก่อนหน้านี้”

“คุณรู้จักผม?” โจวเจ๋อถาม

“แล้วคุณคิดว่าในชีวิตที่แล้วคุณเป็นคนจริงๆอย่างนั้นเหรอ” สาวน้อยถาม

“แล้วถ้าผมไม่ใช่คนจริงๆผมคือตัวอะไร” โจวเจ๋อกล่าว

“ว่างๆจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน แต่พวกเรารู้จักกันจริงๆในชีวิตที่แล้ว” เด็กหญิงตัวเล็กๆกระพริบตาและมองที่โจวเจ๋อก่อนจะพูดว่า

“ที่ฉันมีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะคุณ”

“……………” โจวเจ๋อ

“ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใครแต่ในชีวิตที่แล้วผมมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กขนาดนี้?” โจวเจ๋อถาม

เด็กหญิงตัวน้อยมีรอยยิ้มลึกลับ และจากนั้นก็เริ่มเติบโตอย่างช้าๆ มีหมอกสีดําบางปกคลุมเธอ

มันยากที่จะเห็นใบหน้าของเธอ แต่ในที่สุดเธอก็กลายเป็นผู้หญิงร่างกายใหญ่โตคนหนึ่ง

สิ่งที่โจวเจ๋อไม่คาดคิดคือแทนที่จะเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนหนึ่งแต่กลับเป็นใบหน้าที่เที่ยวย่นของหญิงชราแทน

หญิงชราสวมเสื้อคลุมสีทองเข้มและสวมมงกุฎสีม่วงทอง รัศมีที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเธอเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์และมงคล

เพียงแต่ใบหน้าของเธอนั้นดูไม่มีความเกี่ยวข้องกับรัศมีพลังของตัวเองแม้แต่น้อย มันเหมือนกับว่าเป็นปีศาจเฒ่าตัวหนึ่งที่แต่งกายคล้ายกับเซียน

“ข้ากําลังรอเจ้าอยู่ รอให้เจ้าพัฒนาตัวเองกลับไปอยู่ในจุดสูงสุดของชีวิต รอให้ความทรงจําของเจ้ากลับคืนมาแล้วพวกเราจะได้พิสูจน์กันว่าใครกันแน่ที่คู่ควรเป็นเจ้านรก”

“ไม่เอาน่า เรื่องที่คุณพูดผมไม่เห็นว่าจะจําได้เลย”

“เมื่อถึงตอนนั้น ข้าจะฆ่าเจ้าอีกครั้งเอง ตอนนี้เจ้าเติบโตได้ช้ามากเกินไปข้าอดใจไม่ได้จึงมาช่วยเหลือเจ้าเล็กๆน้อยๆ”

“…………” โจวเจ๋อ

“ฮ่าฮ่า…”

ผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว เธอจากไปอย่างเรียบง่ายและไม่ได้พยายามให้คําตอบอะไรเขาอีก

เหล่าเต๋าที่มีรอยเท้าชัดเจนอยู่บนใบหน้าเขาโผล่ออกมาจากรถ ครวญครางอย่างไม่พอใจ

“เธอไปแล้วเหรอ”

โจวเจ๋อไม่ตอบหลังจากนั้นพวกเขาก็เดินทางกลับ โจวเจ๋อเป็นคนขับรถ เหล่าเต๋ามีรอยเท้าขนาดเล็กอยู่บนใบหน้า สภาพของเขาไม่สามารถขับรถได้แน่นอน

“เจ้านาย ผู้หญิงคนนั้นเป็นศัตรูกับคุณจริงๆเหรอ?”

“ก็ได้ยินแล้วไม่ใช่หรือไง?” โจวเจ๋อถาม

“เจ้านายไม่ต้องเป็นห่วงผมจะเก็บความลับนี้ไว้ให้เจ้านายเอง!” เหล่าเต๋าตบหน้าอกของตัวเองทันที

“คนตายคือคนที่เก็บความลับได้ดีที่สุด”

“…………” เหล่าเต๋า

“แกรก…”

รถหยุดฉุกเฉินแล้วเหล่าเต๋าก็ตกตะลึง ในเวลานี้กรงเล็บสีดํายื่นเข้าหาใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว