Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 253

Chapter 253: หลอกลวง

 

ในตระกูลหร่วน

 

คนรับใช้วุ่นวายกับการตั้งโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารอันละเอียดอ่อนสําหรับเลี้ยงฉลอง

 

หร่วนหมิงอยู่ในห้องรับรองแขก เขาเดินวนไปมา มีสีหน้ากังวล “เหตุใดพวกเขาจึงยังมาไม่ถึงอีก? ไปตามหา!”

 

“ขอรับ นายท่าน!”

 

ผู้ดูแลบ้านหลายคนรับคําแล้วขอตัวออกไปทันที

 

ไม่นานหลังจากนั้น หัวหน้าพ่อบ้านก็วิ่งเข้ามาในคฤหาสน์อย่างตะลีตะลาน เขาสะดุดเข้ากับธรณีประตูแล้วล้มหน้าผากกระแทกลงกับพื้นจนเป็นรอย “เจ้าตระกูล มีคนส่งจดหมายมาพร้อมกับหยกของคุณชายน้อย!”

 

หัวใจของหร่วนหมิงเต้นผิดจังหวะไปขณะรักษาท่าที่เอาไว้แล้วอ่านจดหมาย

 

“ช่างกล้า…”

 

ในจดหมายมีเพียงไม่กี่คํา หลังจากอ่าน มือขวาของเขาก็เริ่มสั่น “คนผู้นี้ลักพาตัวจวินเซียนไปและต้องการให้พวกเรานําเอาหยกโลหิตฉีหลินของตระกูลหยางไปแลกเปลี่ยน!”

 

ผู้ดูแลบ้านหลายคนเงียบงัน

 

หยกโลหิตฉีหลินนั้นเป็นสมบัติของตระกูลหร่วน มันเป็นหยกที่มีคุณสมบัติพิเศษในการเพิ่มความแข็งแกร่งของกระดูก เพิ่มพลังธาตุ และยังเป็นยาต้านพิษหลายชนิด

 

“ใครกันที่สามารถ? ตระกูลถั่ว? ตระกูลหลี่?”

 

หร่วนหมิงเดินย่ําเท้าไปทั่ว “นี่เป็นเหตุฉุกเฉิน หากศัตรูสามารถจับตัวจวินเซียนได้ นี่หมายความว่าเขาเอาชนะเหอซานถง เสือดําไท่สุยได้ ตระกูลหร่วนเราไปสร้างศัตรูแข็งแกร่งเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อใดกัน?”

 

เขาไม่อยากเชื่อว่าคนผู้นั้นจะไล่ตามตระกูลของพวกเขาเพียงเพราะเรื่องสมบัติ

 

“เอาละ ให้ข้าปรึกษากับเหล่าผู้อาวุโสก่อน!”

 

เขาเป็นคนเด็ดขาดและรีบเดินเข้าหอผู้อาวุโสไป

 

ส่วนผู้ดูแลหลายคนนั้นก็ได้แต่สบตากันไปมา พวกมันล้วนรู้ว่าหัวหน้าตระกูลตัดสินใจแล้ว เขาย่อมต้องรักษาชีวิตคุณชายน้อยจวินเซียนเอาไว้ อย่างไรนั่นก็ไม่ใช่เพียงบุตรชายแท้ ๆ ของเขาแต่ยังเป็นความหวังของตระกูลด้วย

 

ในหอผู้อาวุโสตระกูลหร่วน

 

มันเงียบสงบและมีแปลงปลูกพืชวิญญาณหลายแปลงอยู่รอบ ๆ ปลูกดอกไม้และพืชที่พิเศษเฉพาะ

 

ที่ริมแปลงพืชวิญญาณ มีกระท่อมฟางหลายหลัง ชายชราสามคนที่ดูคล้ายเป็นชาวนานั่งอยู่ด้านในขณะสูบใบยาและดื่มชา

 

“คารวะผู้อาวุโส ข้าคือหลานอกตัญญ หร่วนหมิง!”

 

ทันทีที่หร่วนหมิงไปถึง เขาก็คุกเข่าลงและอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น

 

“พวกเราเคยพบจวินเซียนมาก่อน ต่อไปเขาย่อมต้องบรรลุสู่อู่จงระดับเปิดชีพจรได้และจะเป็นเสาหลักของตระกูลที่มีโอกาสจะแข็งแกร่งกว่านี้ได้…”

 

เมื่อผู้อาวุโสท่านหนึ่งสูบยาหมดมวน เขาก็พูดต่อด้วยน้ําเสียงแหบแห้ง “แต่ว่า คราวนี้ ศัตรูของพวกเขาแข็งแกร่งยิ่งนัก กระทั่งตัวข้าเองยังไม่มีความมั่นใจว่าจะเอาชนะเสือดําไท่สุยได้! ดูเหมือนว่าพวกเราคงจะต้องตามน้ําไป… ชีวิตของมนุษย์ย่อมสําคัญกว่าอยู่แล้ว อย่างไรเสีย มันก็แค่หยกโลหิตฉีหลินเท่านั้น!”

 

เมื่อพวกเขาตกลงกันได้ เรื่องราวก็ยุติ

 

“อืม พวกเราเห็นด้วย!”

 

ผู้อาวุโสอีกสองคนที่ด้านข้างพยักหน้าพร้อมกัน “เพียงให้จําไว้ว่า เจ้าคือผู้รับผิดชอบเรื่องนี้!”

 

“แน่นอนขอรับ!”

 

หร่วนหมิงตอบอย่างนอบน้อม หากไม่ใช่เพราะหัวหน้าผู้อาวุโสกับเขานั้นมีสายเลือดเดียวกัน เขาคงไม่สามารถแก้ปัญหาได้โดยง่ายเช่นนี้

 

“นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด…”

 

ผู้อาวุโสอีกสองคนก็เห็นด้วยกับการจัดการเช่นนี้ “เจ้าไปจัดการด้วยตนเองและพวกเราจะตามเจ้าไปอย่างลับ ๆ เหอเหอ… ข้าอยากจะเห็นนักว่าเขาเก่งกาจมาจากที่ใดกัน?”

 

“ข้าเกรงว่าศัตรูจะเตรียมการเอาไว้แล้ว ถ้าอย่างไร พวกเราควรจะแจ้งบรรพตพันปีเดี๋ยวนี้!”

 

หร่วนหมิงพูดอย่างเจ้าเล่ห์

 

บรรพตพันปีนั้นเป็นสํานักที่มีอิทธิพลในรัฐตงเชิงและยังมีผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงที่อยู่ในลําดับมังกรเป็นเจ้าสํานัก!

 

“ถูกต้อง… อย่างไร เสือดําไท่สุยและจวินเซียนก็มาจากบรรพตพันปี!”

ในด้านอิทธิพลแล้ว บรรพตพันปีย่อมแข็งแกร่งกว่าเมื่อเทียบกับตระกูลหร่วนเล็ก ๆ ซึ่งเป็นเหตุผลให้ผู้

 

สามเห็นด้วย “แม้ว่าความช่วยเหลืออาจจะมาไม่ทันกาล แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย!”

 

ครึ่งวันต่อมาบนเขาหัววัว

 

ตามข้อเรียกร้องของฟางหยวน หร่วนหมิงนําของมาส่งด้วยตนเอง

 

อันที่จริง นี่ล้วนหลอกลวง

 

หยกโลหิตฉีหลินนั้นถูกยกขึ้นมาอ้างไปอย่างนั้น ด้วยเวลาอันสั้น ตระกูลหร่วนย่อมต้องมาด้วยตนเองและยังไม่สามารถวางแผนใดล่วงหน้าได้ นี่เป็นความตั้งใจของฟางหยวน

 

บนที่ราบ เขามองเห็นคนสามคนเดินตรงมาทางเขา ที่อยู่ด้านหน้าคือหร่วนหมิง

 

ด้านหลังเขาเป็นผู้อาวุโสชราที่มีรัศมีพลังอันร้ายกาจ ทั้งคู่เป็นคู่จงขอบเขตเปิดชีพจร

 

ส่วนหัวหน้าผู้อาวุโส? เขาอยู่ปกป้องตระกูล

 

อย่างไรเสีย นี่อาจจะเป็นกลยุทธ์หลอกล่อพวกเขาออกไปข้างนอก คฤหาสน์นั้นก็สําคัญและจําเป็นต้องปกป้องเอาไว้

 

“บิดา…”

 

หร่วนจวินเซียนที่ติดตามอยู่ด้านหลังฟางหยวนมีสีหน้าสิ้นหวัง วิทยายุทธ์ของเขาถูกผนึกเอาไว้แต่เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสใด เขาแบกเหอซานถงที่หมดสติเอาไว้

 

เมื่อเห็นหร่วนหมิงมาถึง เขาก็ร้องเรียกออกไปแต่แล้วก็รู้สึกละอายขึ้นมา

 

“จวินเซียน เจ้ากับอาจารย์เป็นอย่างไรบ้าง?”

 

เห็นแล้วหร่วนหมิงก็ทําได้เพียงถอนหายใจ

 

“ข้าไม่เป็นไร ส่วนอาจารย์ก็เพียงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย…คนผู้นี้เป็นอู่จงระดับชีพจรศักดิ์สิทธิ์ที่สาม บิดาระวังด้วย!”

 

หร่วนจวินเซียนมองฟางหยวนแล้วตะโกนบอกออกมา

 

ใครจะรู้ว่าฟางหยวนกลับไม่สนใจเขาเลย? ฟางหยวนมองเจ้าตระกูลหร่วน “เจ้าคือหร่วนหมิง? ดีมาก! เจ้านําของที่ข้าต้องการมาหรือไม่?”

 

“ข้าน้ํามันมาแล้ว!”

 

หร่วนหมิงเปิดถุงผ้าออก ด้านในนั้นมีฉีหลินสีแดงเขียวเป็นประกาย

 

“รอเดี๋ยว!”

 

เห็นฟางหยวนเดินตรงไปทางเขา หร่วนหมิงก็ก้าวเท้าถอยและยกหยกโลหิตฉีหลินขึ้นกลางอากาศ “ข้าจะส่งของให้ แต่เจ้าก็ต้องมอบคนออกมา! หากเจ้ากล้าเล่นตลกใด ข้าจะทําลายของชิ้นนี้และตระกูลหร่วนจะเป็นปรปักษ์กับเจ้าไปตลอดกาล!”

 

“หึม… ได้อยู่แล้ว!”

 

ฟางหยวนถอนหายใจและผลักหร่วนจวินเซียนไปด้านหน้า

 

เมื่อพวกเขาเดินเข้าหากันแล้ว ผู้อาวุโสทั้งสองที่ด้านหลังหร่วนหมิงก็เริ่มรวบรวมพลังธาตุของตน ทําให้สถานการณ์ตึงเตรียดมากขึ้น

 

ในบรรยากาศเช่นนี้ ทุกคนล้วนตึงเครียดเป็นที่สุด

 

ตอนที่หร่วนจวินเซียนเดินไปได้ครึ่งทาง ก็เกิดบางอย่างขึ้น

 

พร้อมกับเสียงหัวเราะคิก ฟางหยวนร่ายก้าวมายาและไปถึงตรงหน้าหร่วนหมิง ตวัดกรงเล็บออกไป!

 

“เจ้าโจรนี่!”

 

หร่วนหมิงจ้องมองเขาและเรียกพลังธาตุของตนขึ้นมาเตรียมทําลายหยกโลหิตฉีหลิน

 

ที่ด้านข้างเขา ผู้อาวุโสสองคนตวาดเสียงดังและแผ่พุ่งพลังของชีพจรศักดิ์สิทธิ์ของพวกตนออกไป

 

ทั้งหมดนี้เป็นแผนการที่วางเอาไว้ก่อนแล้ว หากฟางหยวนต้องการฉวยหยกโลหิตฉีหลินไป เขาย่อมต้องรับการโจมตีจากอู่จงขอบเขตเปิดชีพจรทั้งสอง! เป็นแผนการอันสมบูรณ์แบบ!

 

ฟางหยวนหลบทั้งคู่พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

 

“ปัง!”

 

หยกโลหิตฉีหลินแตกเป็นชิ้นอย่างไม่สามารถทําอะไรได้ขณะที่หร่วนหมิงอึ้งไป

 

“ฮ่าฮ่า… เจ้าคิดจริง ๆ หรือว่าข้าต้องการของสิ่งนี้?”

 

เขาชี้นิ้วชี้ข้างขวาออกไปพร้อมเสียงหัวเราะ ปราณดาบสีแดงสายหนึ่งปรากฏขึ้น

 

ปราณดาบนั้นโจมตีได้ไกลเป็นร้อยพันลี้และยังส่องประกายสว่างไสวไปทั่วสิบเก้ารัฐ

 

“อั้ก!”

 

การต่อสู้ระหว่างผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงหมายความว่าการทําผิดพลาดเพียงก้าวเดียวย่อมนํามาซึ่งผลลัพธ์ในการต่อสู้ ขณะที่อู่จงทั้งสองคาดเดาความตั้งใจของฟางหยวนผิดไป พวกเขาก็ต้องหลบปราณดาบด้วยท่าทางอันน่าอับอาย

 

พวกเขาเสียเปรียบฟางหยวนตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ และตระหนกยิ่ง

 

“นอนลง!”

 

ด้านหลังฟางหยวน ชีพจรศักดิ์สิทธิ์ของเขาก่อตัวขึ้นและเปลี่ยนไปเป็นเกราะวิญญาณปกคลุมตลอดร่างของเขา เมื่อเขาเข้าไปใกล้ขึ้น เขาก็ตวัดกรงเล็บใส่หร่วนหมิง

 

ภายในการโจมตีของพลังธาตุระดับหก อู่จงธรรมดาเช่นหร่วนหมิงย่อมทําอะไรไม่ได้มาก ต่อให้ระเบิดพลังธาตุระดับที่สองจากเคล็ดลมปราณยิ่งใหญ่เฉียนคุนของตนออกมา มันก็ยังไม่เพียงพอ คอของเขาถูกรวบกําไว้ สมองกลายเป็นว่างเปล่า

 

“บิดา!”

 

ภายในไม่กี่วินาที ฟางหยวนก็บีบให้อู่จงระดับเปิดชีพจรสองคนถอยออกไปแล้วจับตัวหร่วนหมิงได้

 

สีหน้าของหร่วนจวินเซียนเปลี่ยนไป ดวงตาแดงก่ํา

 

ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าฟางหยวนนั้นเผยระดับการฝึกตนขอบเขตเปิดชีพจรให้เขาเห็นเพื่อให้เขาหลอกผู้อาวุโสหลายคนของตนต่อและก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา

 

เขาไม่เคยรู้เลยว่าชายหนุ่มผู้นี้จะอันตรายถึงเพียงนี้!

 

“อืม… ก็แค่คู่จงขอบเขตเปิดชีพจรสองคน เหตุใดจึงไม่นําพวกเขาไปด้วยเพื่อเป็นการรับประกันให้แก่ข้าเองเล่า!”

 

หลังจากจับตัวหร่วนหมิงได้ ฟางหยวนก็มองไปทางผู้อาวุโสสองคน และพวกเขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายภายในดวงตาฟางหยวน

 

มันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่เขาไม่ได้เตรียมการรับเอาไว้ว่าเขาจะสามารถจับตัวสมาชิกของตระกูลหร่วนได้

 

หลายคน

 

“เจ้าโจรนี่!”

 

ในตอนนี้เอง มีเสียงดังมาจากทางตีนเขา และมีผู้คนกลุ่มหนึ่งกําลังตรงเข้ามา

 

คนที่นําอยู่ด้านหน้าเป็นชายชราผมขาวผู้หนึ่ง ที่ด้านหลังเขานั้นมีหกชีพจรศักดิ์สิทธิ์กําลังก่อรูป ทําให้เขาดูราวกับยักษ์

 

“เคล็ดลมปราณยิ่งใหญ่เฉียนคุณ? นี่น่าจะเป็นหัวหน้าผู้อาวุโสที่มีระดับการฝึกตนถึงระดับหนึ่ง! เขาน่าจะอยู่ในลําดับพยัคฆ์!”

 

ฟางหยวนค่อนข้างตกใจ เมื่อมองไปที่กลุ่มคนด้านหลัง เขาก็พบว่ามีคนชี้นิ้วมาทางเขา

 

เมื่อแรงสะเทือนจากถ้อยคําของพวกเขาแผ่ออกมา ฟางหยวนก็รู้ว่ากําลังจะเกิดอะไรขึ้น ที่ด้านนอกโลกแห่งความฝันอันแท้จริงของเขา หมอกสีเทาพยายามล่วงล้ําเข้าไป

 

“ซ่า!”

 

ในวินาทีถัดมา ค่ายกลดาบแปดประตูก็สะเทือนและปราณดาบสีแดงก็เริ่มเปล่งแสงออกมา สลายหมอกสีเทาไปจนหมด

 

“จ้าวคําสาป?! หรือว่าจ้าวแห่งฝัน?”

 

ฟางหยวนยิ้ม ด้วยการปกป้องจากจิตวิญญาณในโลกแห่งความฝันอันแท้จริงของเขา มันจึงมีประสิทธิภาพในการป้องกันการโจมตีจากเจตจํานงเวทย์ โดยเฉพาะเมื่อเป็นการต่อสู้ระหว่างจ้าวแห่งฝัน ที่สนามต่อสู้หลักก็คือโลกแห่งความฝันอันแท้จริงของพวกเขา

 

เมื่อเขามองลงไป เขาก็พบว่าคนส่วนใหญ่พวกนั้นล้วนกระอักเลือดออกมา

 

“พวกเขาเรียกกําลังเสริมมาสินะ นี่น่าจะเป็นผู้ที่มีความสามารถสูงส่งในมณฑลออู่แล้ว… ลืมมันไปเสีย!”

 

เขาไม่ต้องการสู้ต่อและเตรียมตัวจากไป

 

อย่างไรเสียเขาก็ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว

 

นอกจากนี้ แม้ว่าจะมีผู้มีทักษะสูงส่งในมณฑลอีอู่เพียงไม่มาก พวกนั้นก็ยังสามารถสร้างปัญหาได้เมื่อร่วมมือกัน

 

“ไป!”

 

ก่อนที่เขาจะจากไป เขาก็ดีดนิ้ว ทันใดนั้น ก็เหมือนกับมีพระอาทิตย์อีกดวงบนฟ้า ปราณดาบจากดาบสีแดงเพลิงนั้นราวกับแสงอาทิตย์ เมื่อมันส่องลงมา มันก็แทรกซึมเข้าไปในต้นไม้และก้อนหิน และขวางกลุ่มคนที่กําลังไล่ตามมาเอาไว้

 

ทุกคนตกตะลึงและชําลงแม้จะเห็นฟางหยวนหนีเข้าไปในป่า

 

“ศิษย์พี่!”

 

ผู้อาวุโสทั้งสองเห็นหัวหน้าผู้อาวุโสและรู้สึกละอาย

 

“ใครจะคิดว่าเจ้าบ้านั่นกลับต้องการตัวหร่วนหมิง!”

 

หัวหน้าผู้อาวุโสมีสีหน้าเย็นชา “แม้ว่าข้าจะรีบมาแล้วมันก็ดูเหมือนข้าจะช้าไปเล็กน้อย!”

 

โดยไม่สนใจเรื่องของหร่วนจวินเซียน เขามองคนข้างหลัง “พี่ฉิงอขึ้นเป็นอย่างไรบ้าง?”

 

“คนผู้นั้นฝึกฝนทั้งเคล็ดวิญญาณและวิทยายุทธ์และยังมีเจตจํานงเวทย์อันทรงพลังยิ่งนัก เดิมพี่ฉิงอริ้นต้องการร่ายคําสาปให้เขาสับสนแต่ใครจะรู้ว่ากลับเจอการสะท้อนกลับเข้า!”

 

หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งส่ายหน้า “ตระกูลหร่วนของท่านไปก่อศัตรูร้ายกาจเช่นนี้เมื่อใดกัน? หากข้ารู้ว่าเขาจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ข้าคงไม่ตกลงยื่นมือมาช่วยแล้ว!”

 

“ข้าต้องขออภัยเรื่องนี้ด้วย!”

 

หัวหน้าผู้อาวุโสของตระกูลหร่วนยิ้มขึ้น “ข้าเองก็สงสัยเรื่องนี้ แต่ว่าวางใจได้ว่าข้าจะไม่นําพวกท่านเข้ามาเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ หลังจากนี้แล้ว พวกเราจะส่งของขวัญชดเชยให้พวกท่าน!”

 

ได้ยินเช่นนี้ ผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงหลายคนนี้ที่ยื่นมือมาช่วยก็มีท่าที่เป็นมิตรขึ้นไม่น้อย แต่ในใจของหัวหน้าผู้อาวุโสนั้น เขากระอักเลือดนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว