Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 243

Chapter 243: สังหารในค่ายกล

 

“นี่..คืออะไร?”

 

ในค่ายกลโลหิต เทพมังกรทองเปล่งรัศมีออกมาขณะต่อสู้กับค่ายกลพันธนาการ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป

 

“ช่วยข้าด้วย องค์ราชา!”

 

ท่ามกลางละอองเลือด ภาพมายามากมายปรากฏขึ้น แรกเลยเป็นสัตว์ตัวหนึ่งที่มีขนแบบกระเรียนและกระดองแบบเต่ามันดูร้ายกาจ แต่เงาร่างของมันกลับไม่สมบูรณ์ ดวงตาของมันแดงก่ํา “องค์ราชา… ข้าเจ็บ!”

 

“เทพมังกร! เทพมังกร!”

 

ที่ด้านหลังวิญญาณมากมายพุ่งเข้ามาและทั้งหมดล้วนมีหมอกสีดําปกคลุม

 

“ท่านเทพได้โปรดช่วยปกป้องชาวเกาะทั้งหลายด้วย!”

 

ชาวเกาะพวกนั้นล้วนกระดูกหักยับเยิน และยังสภาพราวกับเป็นวิญญาณอันทุกข์ทรมานเข้ามาล้อมอยู่รอบ ๆ เทพมังกรทอง

 

“นี่มันอะไร…”

 

เห็นภาพนี้แล้ว สีหน้าของฟางหยวนก็เปลี่ยนไป

 

“เหอเหอ… ค่ายกลโลหิตพันวิญญาณของข้าเป็นอย่างไรบ้าง?”

 

ที่ข้าง ๆ เขา ผู้อาวุโสมังกรเพลิงและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ปรากฏกายขึ้น “ข้าสร้างค่ายกลโลหิตนี้ขึ้นมาส่วน เหล่าวิญญาณทุกข์เหล่านั้น เป็นเคล็ดวิชาทางธรรมของดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เทพนี่จะประสบกับกรรมเช่นนี้กับการที่เขามีข้อตกลงที่จะอยู่ร่วมกับมนุษย์!”

 

“ข้าทราบแล้ว!”

 

ฟางหยวนพยักหน้า “จ้าวกลไกทั่วไปนั้นเพียงรู้วิธีการร่ายค่ายกลและที่ทําได้มากที่สุดก็คืออาศัยสภาพพื้นที่ในการร่ายค่ายกล แต่ว่า พวกท่านทั้งคู่กลับสามารถทําให้มันเกิดขึ้นได้หลังจากนําเอาเรื่องหลังของเทพเจ้ามังกรมารวมด้วยและร่ายมันออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ! ยอดเยี่ยมมาก!”

 

เหล่าวิญญาณทุกข์และชาวเกาะเหล่านี้ไม่เพียงแค่ถูกฟางหยวนสังหารแต่หลังจากตายตกลงไปกลับยังถูกนําเอามาจัดการกับราชามังกรทองด้วย พวกเขาช่างน่าสงสารที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือทั้งยามเป็นและยามตาย

 

แต่การสร้างค่ายกลกักราชามังกรทองเอาไว้ก็ยังน่าตื่นตะลึงมาก

 

“พวกเขาทั้งสอง… ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ! แต่การฝึกและบรรลุถึงระดับสวรรค์มายาได้ พวกเขาไม่ได้รับความช่วยเหลือใดมาก่อนจริงหรือ?”

 

ฟางหยวนคิดกับตัวเองเงียบ ๆ สายตามองไปที่ค่ายกล

 

“องค์ราชา…”

 

“องค์หญิง…”

 

“ช่วยพวกเราด้วย!”

 

ในค่ายกลโลหิต วิญญาณทุกข์ทั้งปวงล้วนวุ่นวายอยู่กับเทพมังกรทอง

 

“พวกเจ้ากล้าดีอย่างไร! พวกเจ้าไม่เชื่อฟังคําสั่งของข้าแล้วใช่หรือไม่?”

 

ราชามังกรทองถอยหลังไปสองก้าวและเผยสีหน้ามุ่งมั่น “พวกเจ้าทั้งหมดต้องการถูกกําจัดและหายไปจากโลกใบนี้ใช่หรือไม่?”

 

“ครืน!”

 

ขณะที่เขาพูด พลังแห่งอาณาจักรเข้มข้นก้อนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากร่างของเขาและลอยสูงขึ้นช้า ๆ ราวก่อนเมฆจนมองเห็นได้ในรัศมีแปดร้อยล้ํารอบทะเลสาบมังกรทอง

 

“ซี่! ซี่!”

 

วิญญาณที่เข้ามาถึงตัวเขาล้วนละลายและสลายไปราวกับหิมะกลางแสงแดด

 

“ครืน! ครืน!”

 

พลังที่พุ่งสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องกระแทกเข้ากับค่ายกลเป็นระลอก

 

“พลังแห่งอาณาจักรของเขาแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!”

 

ที่ด้านนอก ผู้อาวุโสมังกรเพลิงและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ล้วนตื่นตระหนก “พลังแห่งอาณาจักรส่วนมากที่พวกเราเห็นล้วนมาจากเจ้าคงคาใครจะคิดว่าเทพมังกรทองผู้นี้กลับมีพลังแห่งอาณาจักรมากถึงเพียงนี้!”

 

“พวกเราไม่สามารถปล่อยให้เขาทําลายค่ายกลออกมาได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะหนีลงน้ําไป”

 

ดอกบัวสวรรค์สูงสุดร้องก้องและวางมือทั้งสองข้างของนางลงที่ค่ายกล

“ซี่! ซี่!”

 

ภายในไม่กี่วินาที แขนของนางก็แห้งเหี่ยวลงเหลือแต่หนังหุ้มกระดก ราวกับพลังชีวิตถูกสูบออกไปจากแขนของนาง

 

“เขาไม่หนีหรอก เขาเพียงต้องการใช้พลังแห่งอาณาจักรจากทะเลสาบมังกรทองทําลายพวกเราอย่างหมดจรด!”

 

ผู้อาวุโสมังกรเพลิงสบตาด้วยดวงตาเย็นชาของเทพมังกรทอง เขาวางมือบอบบางของตนลงที่ค่ายกลเช่นเดียวกับดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์

 

หลังจากใช้พลังชีวิตจากทั้งสองคนแล้ว ค่ายกลโลหิตก็เริ่มนิ่งขึ้น แม้ว่ามันจะดูไม่มั่นคงนัก มันก็ยังสามารถรับการโจมตีรุนแรงจากเทพมังกรทองได้

 

แต่ว่า ทั้งสองคนก็มีสีหน้าซีดเผือดราวกับกําลังจะตาย

 

“พวกเราสละอายุขัย 20 ปีเพื่อให้ได้พลังแห่งอาณาจักรจากเทพมังกรทอง ฟางหยวน รีบเข้าไปในค่ายกลและสังหารเขาเสียไม่อย่างนั้นพวกเราอาจจะตายกันหมด!

 

เสียงของพวกเขาดังอยู่ในใจฟางหยวน ทําให้เขากลอกตาไปมา

 

แต่ว่า เขาก็เข้าใจในค่ายกลและสามารถบอกได้ว่าทั้งสองคนนั้นใส่พลังของตนลงไปแล้วหากเขายังจะให้ทั้งคู่สู้กับเทพมังกรทอง มันก็จะลําบากพวกเขาเกินไป

 

นอกจากนี้ เมื่อเวลาผ่านไป พลังชีวิตของทั้งคู่เริ่มหมดไป ผมของพวกเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวเป็นหลักฐานว่าได้สละอายุขับหลายปีไป

 

“หากไม่มีความช่วยเหลือจากพลังแห่งอาณาจักร ราชามังกรก็เป็นเพียงนักรบศักดิ์สิทธิ์ขอบเขตแยกธาตุและอู่จงผู้หนึ่ง!”

 

ฟางหยวนส่ายหน้าและก้าวเท้าเข้าไปในค่ายกล

 

“ครืน!”

 

วินาทีต่อมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

 

เลือดสาดกระจายไปทั่วและความรู้สึกกดดันก็แผ่ไปทุกที่

ที่ตรงกลาง ร่างกายของเทพมังกรส่องประกายเรื่องราวขณะขับไล่ละอองโลหิตที่อยู่ในค่ายกลมีเส้นสายของพลังแห่งอาณาจักรอยู่บนศีรษะของเขาซึ่งถูกผนึกโดยประกายโลหิตจากค่ายกล

 

“เจ้าหัวขโมย เป็นเจ้าอีกแล้ว!”

 

เมื่อเห็นฟางหยวน เทพมังกรทองก็สีหน้าเปลี่ยนไปอีกครั้ง

 

หากไม่เพราะคนผู้นี้ เขาจะออกจากทะเลสาบอย่างไม่ระวังและถูกจับตัวได้อย่างไร?

 

เขาต้องการสังหารฟางหยวนและดื่มเลือดของฟางหยวนลงไป!

 

แต่ว่า มันคือเทพผู้มีประสบการณ์ผู้หนึ่ง “พวกเรากลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันก็เพียงเพราะการตายของเจ้าคงคาเท่านั้นข้ามีบุตรชายเช่นเขาอีกถึง 8 ตน และยังกองทัพกระดองแข็งอีกนับไม่ถ้วน! เหตุใดจึงไม่หยุดสู้กัน เท่านั้น… ด้วยทรัพย์สมบัติของข้า ข้าชดเชยให้เจ้าได้ทุกสิ่งที่เจ้าต้องการ!”

 

“โอ๋? เจ้าฉลาดขึ้นแล้ว!”

 

ด้วยสีหน้าลึกลับ ฟางหยวนส่ายหน้า “น่าเสียดาย… พวกเราไม่ต้องการทรัพย์สมบัติของท่านแต่ต้องการพลังแห่งอาณาจักรของทะเลสาบรัศมีแปดร้อยล์นี้!”

 

“นั่นเป็นแหล่งพลังของข้า!”

 

ราชามังกรทองดูจนปัญญา “ดูเหมือนว่า… พวกเราคงต้องสู้กับจนตายไปข้างหนึ่ง!”

 

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็พุ่งมาข้างหน้าและเปลี่ยนร่างเป็นมังกรน้ํา หางของเขาพลิกเปลี่ยนทิศทางกะทันหันตวัดเข้าใส่ฟางหยวน

 

“ผัวะ!”

 

ฟางหยวนถูกหางนั่นฟาดใส่และลอยขึ้นไปเหนือค่ายกล เขายืนขึ้นและราวกับไม่ได้รับบาดเจ็บเขาปัดฝุ่นที่หน้าอก “จริงด้วย… เมื่อไม่มีความช่วยเหลือจากพลังแห่งอาณาจักรเจ้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามอีกต่อไป!”

 

“เจ้า!”

 

มังกรน้ําในค่ายกลโลหิตเบิกตากว้าง “เจ้าไม่ได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?”

 

“ทําไมไม่ได้?”

 

ฟางหยวนลูบหน้าอก เมื่อลูบ เสื้อผ้าของเขาก็สลายออกเป็นชิ้น ๆ ลอยไปตามกระแสลมราวกับผีเสื้อ เผย ให้เห็นร่างทองคําของเขา

 

มันคือพลังของอินทรียักษ์กายาเหล็กร่วมกับการป้องกันของร่างทองคําร้อยพิษ!

 

“ไม่มีคนเช่นเจ้าในประเทศเลี่ยที่ไม่ต้องใช้พลังของจักรราศี… เจ้าเป็นเทพใดกัน?”

 

มังกรน้ําถาม น้ําเสียงดูจุนงง

 

“เจ้าเป็นมังกรที่ตายแล้ว เหตุใดจึงอยากรู้อะไรมากนัก?”

 

ฟางหยวนหัวเราะออกมาและชี้มือขวาออกไป “พันศร โจมตีพร้อมกัน!”

 

“ฝูบ! ฝูบ!”

 

ในโลกแห่งความฝันอันแท้จริงของเขา ค่ายกลดาบแปดประตูสั่นไหว

 

ปราณดาบสีแดงจํานวนนับไม่ถ้วนลอยเต็มค่ายกลโลหิต และในค่ายกลก็มีเสียงคํารามด้วยความโกรธแค้นและเจ็บปวด

 

“ซี่! !”

 

“ครืน!”

 

ในค่ายกลโลหิต มังกรน้ําหลบปราณดาบขณะที่พวกเขาคืบไปทางริมทะเลสาบอย่างช้า ๆ

 

ทุกครั้งที่ค่ายกลสั่นสะเทือน ผู้อาวุโสมังกรทองและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ก็กระอักเลือดออกมา ภายในไม่กี่ นาที มือของพวกเขาก็ซีดเผือด

 

“มังกรนี่มีพลังมากกว่าที่พวกเราคาดไว้”

 

มีเลืากของดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ “หาไม่ใช่เพราะชะตาลิขิตให้พวกเราพบฟางหยวน พวกเราคงจะจบลงด้วยการตายเมื่อลงมืออย่างรู่วาม!”

 

“จริงทีเดียว!”

ผู้อาวุโสมังกรเพลิงมีสีหน้าไม่น่าดูนัก “ข้าเกรงว่าเพื่อนของพวกเราจะไม่สามารถจัดการกับเจ้ามังกรได้ในเวลาอันสั้นหากเขาใช้เวลานานกว่านี้อีกเพียงนิดเดียว พวกเราย่อมตายตกและกลับไปสู่อาณาจักรของพวกเราอเทียนโหลวย่อมต้องหัวเราะพวกเราเป็นแน่!”

 

“ครก!”

 

ในตอนนี้เอง พลังอันแข็งแกร่งกระแทกเข้ากับค่ายกลและเริ่มปรากฏรอยแตกที่ด้านข้าง

 

ในค่ายกล ฟางหยวนปล่อยปราณดาบไปรอบ ๆ และเริ่มใช้วิชาดาบกับร่างของมังกรน้ํา

 

ขณะที่มังกรน้ําปลิวลอยไป เลือดก็สาดไปทั่วบริเวณ มันกระแทกเข้ากับกําแพงค่ายกล

 

ทุกอย่างสั่นสะเทือน เกล็ดของมังกรน้ําจํานวนมากรวมถึงเลือดกระจายลงพื้นราวกับห่าฝน

 

“ครืน!”

 

เลือดที่เต็มไปด้วยพลังแห่งอาณาจักรส่องประกาย ค่ายกลโลหิตสั่นสะเทือนและเริ่มแตกออกจากแรงกดดันมหาศาลพลังแห่งอาณาจักรภายในนั้นพยายามดิ้นรนให้เป็นอิสระราวกับจะหลุดออกมาได้ในทุกเมื่อ

 

“พวกเราทนต่อไปไม่ไหวแล้ว พวกเราต้องสังหารมังกรนั่นเดี๋ยวนี้!”

 

ด้วยเจตจํานงเวทย์ของเขา ฟางหยวนสามารถสัมผัสได้ว่าทั้งสองคนนั้นใช้พลังของตนหมดไปแล้ว “หากพวกเราปล่อยมันหนีไปได้ ข้าเองก็อาจจะตาย และมันยังมีผลทําให้กายเนื้อของพวกเราบาดเจ็บได้!เช่นนั้นก็ไม่คุ้มแล้ว!ใช้พลังสุดท้ายของเจ้าเสีย!”

ขณะที่ราชามังกรทองสัมผัสได้ว่าพลังแห่งอาณาจักรกําลังจะหนีไปได้มันก็มีสีหน้ายินดีและยิ่งสงบลงกว่าเดิม

 

“คริน!”

 

ตรงหน้าเขา ชีพจรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามปรากฏขึ้นบนร่างของฟางหยวนในรูปเกราะวิเศษปกคลุมทั่วร่าง

 

“ฝบ!”

 

ในเวลาเดียวกัน ดาบเพลิงโปร่งแสงก็ส่องประกายอยู่ในมือฟางหยวน ที่ด้ามจับมีรูปมังกรตัวหนึ่งสลักเอาไว้คือดาบเพลิงผลาญ

 

“พลังธาตุระดับหก ดาบเพลิงผลาญ ฆ่า!”

 

ฟางหยวนพุ่งเข้าใส่ราชามังกรทองอย่างรวดเร็วจนเห็นเป็นเพียงเงาหนึ่ง

 

เกราะวิเศษส่องประกาย ป้องกันการจู่โจมส่วนใหญ่เอาไว้

 

ด้วยความมุ่งมั่นในดวงตา ฟางหยวนราวกับเริงระบําอยู่รอบตัวมังกรน้ําและเหวี่ยงดาบออกไปอย่างสุดพลังเขาเล็งที่คอของมังกรน้ําแล้วก็กระโจนเข้าไป!

 

“โฮก! โฮก!”

 

มังกรน้ําคําราม ราวกับมันไม่สามารถทนรับได้อีกต่อแล้ว

 

เกล็ดบนคอของมันหลุดร่วงลง ฟางหยวนยังคงโจมตีใส่ร่างของมังกรน้ํา ปล่อยให้ปราณดาบระเบิดอยู่ภายในร่างนั้น

 

“โกรก!”

 

หลังจากเสียงทึบ ๆ ดังมา ท้องของมังกรน้ําก็ขยายใหญ่ขึ้นราวกับมันกลืนพระอาทิตย์ร้อนแรงดวงเล็ก ๆลงไป

 

ท้องของมันขยายโตขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดมันก็ทนไม่ไหวแล้วระเบิดออก

 

เลือดพุ่งขึ้นฟ้าซากศพมังกรน้ําแยกออกเป็นสองส่วนหล่นลงจากฟ้ากระทบพื้นฝุ่นตลบไปหมด

 

“ในที่สุด… มันก็จบลงแล้ว!”

 

ฟางหยวนโบกมือ รับเกล็ดที่ได้มาจากคอของมันเอาไว้

 

มันเป็นเกล็ดย้อน และแตกต่างไปจากเกล็ดอื่น ๆ มันดูราวกับทองคําบริสุทธ์ ทําให้ฟางหยวนสะดุดตา

 

“ครีน!”

 

ในวินาทีถัดมา ค่ายกลโลหิตก็ถล่มลง

 

“ฟู… ในที่สุดมันก็ตาย!”

 

“เจ้ามังกรจี้เง่านี่ร้ายกาจจริง ๆ… เดี๋ยวนะ รีบเก็บพลังแห่งอาณาจักรเร็วเข้า!”

 

ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์และผู้อาวุโสมังกรเพลิงโซเซไปมาแต่ยังตั้งตัวได้และเรียกใช้เคล็ดวิชากักเก็บพลังแห่งอาณาจักรไว้กลางอากาศ

 

“ดี!”

 

โดยไม่รั้งรอ ฟางหยวนลงมือช่วย และทั้งสามก็ร่วมมือกันใช้เคล็ดวิชาออกมา

 

“ครืน! ครืน!”

 

ท่ามกลางอักขระเวทย์ เส้นพลังสีขาวก็เลื้อยไปมาอย่างมังกรและชนเข้ากับผนึก

 

“ยอดเยี่ยมมาก!”

 

ฟางหยวนกัดฟัน “พลังอันร้ายกาจ! พลังแห่งอาณาจักรของทะเลสามมังกรทองทั้งแปดร้อยลี้!”