Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 242

Chapter 242: วางเหยื่อล่อและสังหาร

 

เกาะเทพมังกร

 

เกาะนี้ตั้งอยู่ลึกสุดในทะเลสาบมังกรทองบนนั้นมีวัดขนาดใหญ่มหึมาสร้างเพื่อเป็นการสักการะแด่เทพมังกรทองมันอยู่ภายใต้การปกป้องของผู้ศรัทธาที่แข็งแกร่งมากมายที่อาศัยอยู่ใกล้ ๆ

 

ชาวเกาะเหล่านี้อาศัยอยู่บนเกาะมากมายในทะเลสาบและพึ่งพาเทพมังกรทองในการดําเนินชีวิตรากฐานของพวกเขาบนเกาะนั้นน่าตะลึงและกระทั่งราชาแห่งประเทศเลี่ยยังทําอะไรไม่ได้ในเรื่องนี้

 

“แค่บนเกาะเทพมังกรเองแล้ว ก็มีคนอาศัยอยู่บนนั้นกว่าหมื่นคนและยังมีกองทัพประจําการ!

 

ฟางหยวนและจ้าวแห่งฝันอีกสองคนไปถึงที่เกาะ และดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกาย

 

หนึ่งเดือนผ่านไปแล้วตั้งแต่พวกเขาทั้งสามพบกัน

 

ด้วยเคล็ดวิชาลับของพวกเขา ผู้อาวุโสมังกรเพลิงและดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์พยายามอย่างที่สุดและสามารถฟื้นคืนพลังกว่าครึ่งหนึ่งของที่เคยมีได้ ในการเรียกคืนความสามารถของพวกเขาให้มากที่สุดพวกเขาต้องพบ กับข้อจํากัดมากมาย เทียบกับความสามารถอันเฉพาะของฟางหยวนแล้วความแตกต่างนั้นมากนักที่จุดเดียวกันเขากระทั่งรู้สึกว่าสามารถจัดการกับทั้งสองคนนี้ลงได้แน่นอนว่านั่นยังคงเป็นแค่ความคิดหนึ่งเท่านั้น

 

หนึ่งเดือนผ่านไป พวกเขาเก็บข้อมูลเกี่ยวกับทะเลสาบมังกรทองได้ค่อนข้างมาก

 

ในที่สุด พวกเขาทั้งสามคนก็ไม่รั้งรออีกต่อไปแล้วเริ่มแผนการโจมตี” ภายในทะเลสาบและโดยเฉพาะที่เกาะเทพมังกร เทพมังกรทองจะสามารถใช้พลังของมันได้อย่างเต็มที่และเขายังแข็งแกร่งมากขึ้นจากพลังแห่งอาณาจักร…“ฟางหยวนส่ายหน้า”พวกเราไม่ควรสู้กับเขาที่นี่”แน่นนอนว่าไม่ควร! “ผู้อาวุโสมังกรเพลิงมองเกาะเทพมังกรด้วยสายตาจริงจังและยกมือขึ้น”แกว์ก!แกบ็ก! “นกกระจิบสีแดงหลายตัวร่อนลงเกาะแขนของเขาและส่งเสียงร้องอย่างร่าเริง

 

แต่ว่า ผู้อาวุโสมังกรเพลิงยังคงมีสีหน้าเคร่งเครียด ขณะรับข้อมูลใหม่”เป็นอย่างไร? “ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ถาม” การป้องกันของเกาะเทพมังกรแน่นหนามาก กระทั่งเคล็ดวิชาลับที่ใช้สอดแนมพวกเขายังถูกพบแล้ว! พวกเราไม่สามารถบุกเข้าไปด้วยกําลังได้! “ผู้อาวุโสมังกรเพลิงยังคงมีสีหน้าเคร่งขรึมและส่ายหน้า”ถ้าอย่างนั้นวิธีเดียวก็คือดึงเขาออกจากรังของเขาเสีย!“ทั้งคู่มองฟางหยวน

 

เห็นปฏิกิริยาของพวกเขาแล้วฟางหยวนก็กลอกตา”พวกท่านจะรักษาสัญญาใช่หรือไม่?”แน่นอน!“ผู้อาวุโสมังกรเพลิงตบหน้าอกตัวเอง”ข้าจะส่งคะแนนภารกิจ 100 คะแนนให้เจ้าเมื่อพวกเรากลับไป! ““ข้าจะมอบเคล็ดชาผนึกพลังแห่งอาณาจักรให้เดี๋ยวนี้!“ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์ส่งป้ายจารึกสีขาวให้”ยอดเยี่ยม! “ฟางหยวนรับป้ายจารึกมาและแนบมันเข้ากับหน้าผากตัวเอง ทันใดนั้นเขาก็ได้รับบันทึกวิชาขนาดใหญ่มาก”ข้าจะตรวจสอบด้วยตนเองหากไม่มีปัญหาใดพวกเราจะดําเนินการตามแผนได้หลังจากนี้สามวัน

 

“ดี!”

 

ผู้อาวุโสมังกรเพลิงแลกเปลี่ยนสายตาอันเป็นปริศนากับดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์

 

สามวันให้หลัง บนเกาะเทพมังกร

 

“โฮก! โฮก!”

 

ในวัด เงาร่างหนึ่งที่มีหัวเป็นมังกรและร่างกายแบบมนุษย์ปล่อยเสียงคํารามน่าเกรงขามออกมา

 

มันคล้ายกับเสียงคํารามของเสือหรือสิงโต และยังแผ่บรรยากาศแบบเทพเจ้า

 

บนเกาะเทพมังกร ผู้คนและสัตว์ล้วนคุกเข่าลงและคารวะเทพมังกรทอง

 

“เทพมังกรมาแล้ว!”

 

ในวัด นักบวชคนหนึ่งในชุดหนังมีเกล็ดหลากสี และยังมีเกล็ดอยู่บนใบหน้า เขากําลังเข้าญาณราวกับได้ยินเสียงบางอย่าง ทันใดนั้น เขาหันกลับมาและประกาศ

 

“ท่านเทพมังกรทองผู้ยิ่งใหญ่บัญชาลงมา! คนที่สังหารบุตรชายของเขาปลาหลีสีทองนั้นอยู่ที่นี่ที่ทะเลสาบมังกรทองแล้ว… หาตัวเขาและสังหารเขาเสีย!นําหัวของเขากลับมาเป็นบรรณาการ!”

 

“อูวว! อู่ววว!”

 

ชาวเกาะหลายคนคํารามออกมาด้วยความโกรธจัดขณะที่เริ่มพายเรือออกไปจากเกาะ

 

ที่ริมทะเลสาบมังกรทอง

 

“ซึ้ง!”

 

ฟางหยวนชี้นิ้วตนเองออกเหมือนดาบและที่มออกไปสุ่ม ๆ

 

ตรงหน้าเขานั้นเป็นเต่าตัวยักษ์ตัวหนึ่ง ขณะที่ปราณดาบแทงผ่านกระดองของมันเข้าไปเลือดสีเขียวก็เริ่มไหลออกมา

 

“ห้าทิศสิบดินแดน ผนึก!!!”

 

เขากระแทกฝ่ามือซ้ายลงไปที่กระดอกเต๋

 

“ซ่า!”

 

มีแสงส่องเรืองขึ้นและเห็นพลังแห่งอาณาจักรปริมาณเล็กน้อย ขณะที่มันพยายามดิ้นรนหนีมันก็ถูกกักเอาไว้ด้วยอักขระยันต์รอบ ๆ พื้นที่รอบ ๆ หดลงอย่างช้า ๆ และในที่สุดมันก็เปลี่ยนเป็นเหมือนไส้เดือนดินซึ่งถูกโยนเข้าไปในโลกแห่งความฝันอันแท้จริงของฟางหยวนในเวลาต่อมา

 

“เคล็ดวิชานี้เรียบง่ายจริง ๆ…”

 

แผนการที่ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์และผู้อาวุโสมังกรเพลิงคิดจะใช้ก็คือใช้ตัวตนของฟางหยวนเป็นเหยื่อ เขาสามารถเข้าไปในทะเลสาบมังกรทองและดึงดูดชาวเกาะออกมาก่อนที่จะสังหารพวกเขาเสีย

 

ตราบใดที่ความเสียหายที่พวกเขาก่อขึ้นนั้นใหญ่โตพอแม้จะไม่ได้ทําให้เทพมังกรทองหวาดกลัว แต่เขาย่อมปรากฏตัวออกมาหยุดพวกเขาอย่างแน่นอน!

 

แต่ถ้าเขาเกิดตัดสินใจจะทําตัวเป็นเต่าหดหัวเล่า? พวกเขาย่อมลงมือสังหารไปตลอดทางจนกว่าเทพมังกรทองจะทนไม่ไหว

 

ก่อนหน้านี้ ตอนที่ฟางหยวนสังหารปลาหลีสีทอง เขาผนึกรัศมีพลังของตนเองเอาไว้ทําให้เขาคล้ายล่องหน

 

เมื่อจู่ ๆ เขาก็เผยตัวออกมา เขาก็ดึงดูดเต่ายักษ์ตัวนี้และกองทัพกระดองแข็งอื่น ๆ

 

“นี่ไม่ถูกต้อง… เจ้ากําลังทําเกินไป!”

 

ที่ด้านข้างเขา นกกระจิบสีแดงร้อง “เจ้าต้องสู้ไปหนีไป หลอกล่อให้เทพมังกรทองคิดว่าตนมีความสามารถจะจัดการกับเจ้าได้ ถ้าจะให้ดี เจ้าต้องทําให้ตัวเองบาดเจ็บ และกดดันให้เขาออกมาจากที่ซ่อนทําให้เขาถูก โจมตีได้ง่ายขึ้น!”

 

“ข้ารู้แล้ว…”

 

ฟางหยวนโบกมืออย่างรําคาญแต่ในใจกลับตระหนก

 

หากผู้อาวุโสมังกรเพลิงไปเป็นพวกต้มตุ้น เขาน่าจะทําได้เป็นอย่างดีทีเดียว

 

“และยัง… พลังแห่งอาณาจักร…”

 

นกกระจิบสีแดงจ้องฟางหยวนราวกับอยากขอไส้เดือนดินตัวนั้นมากิน

 

“ใครลงมือสังหารย่อมต้องได้ค่าตอบแทน!”

 

ฟางหยวนปฏิเสธโดยไม่ลังเล หันหลับกลับแล้วเดินออกมา

 

“ฝบ!”

 

ที่ลําน้ําสายเล็กใกล้ ๆ พวกเขา มีพรายน้ําแตกกระจายและกุ้งสีเขียวตัวยักษ์คลานขึ้นมาบนฝั่งด้วยก้ามใหญ่ยักษ์สองอัน มันเริ่มพุ่งมาตะครุบใส่ฟางหยวน

 

“พวกอยากตายอีกตัวหนึ่งสินะ!”

 

ฟางหยวนมองข้ามทะเลสาบไปและเห็นเงาของเรือไม้ลําหนึ่ง เขายิ้ม

 

“จ็บ! จ็บ!”

 

คราวนี้ นกสีแดงกระโดดขึ้นบนไหล่เขาและร้องใส่หูเขา

“เอาละข้ารู้แล้วสู้พลางหนีพลาง!”

 

ฟางหยวนเหวี่ยงดาบของเขาออกไป เกิดเป็นพระจันทร์เสี้ยวสีแดงกลางอากาศ เพียงไม่กี่วินาทีเขาก็สับหัวกุ้งนั่นออกมาแล้วและเริ่มลากกุ้งตัวนั้นไปกับเขาด้วย“มันยากนักที่จะเห็นกุ้งน้ําจืดตัวใหญ่ยักษ์เพียงนี้!พวกเรามีอาหารดี ๆกินแล้วคืนนี้”

 

เมื่อเขาเดินเข้าไปในป่า ก็มีรอยเลือดตามหลังเขาเป็นทาง

 

ไม่นานหลังจากนั้น ข่าวของคนผู้ทําลายความสงบสุขของทะเลสาบมังกรทองก็กระจายออกไป

 

ชาวประมงลากอวนได้ปลาตัวยาวกว่าสิบนิ้วและกระดองเต่าขนาดยักษ์มากมาย แน่นอนว่าพวกเขายังพบซากเรือของพวกชาวเกาะด้วย

 

ชาวประมงหลายคนบอกว่าตนพบปิศาจ และปิศาจนั่นเป็นแค่เด็กหนุ่มผู้หนึ่ง

 

ในเวลาเดียวกัน อันตราการตายของเกาะเทพมังกรก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

 

ในที่สุดก็ถึงวันที่เจ็ด

 

“โฮก! โฮก!”

 

เสียงมังกรคํารามดังมาให้ได้ยิน พื้นดินสั่นสะเทือน ประกายแสงสีทองพุ่งออกจากวัดมุ่งหน้าไปทางทิศใต้

 

ทิศใต้ของทะเลสาบมังกรทอง

 

“เทพเจ้าของข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไป!”

 

ชาวเกาะคนหนึ่ง ซึ่งเป็นอู่จง กระอักเลือดออกมา

 

เขาเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงและยังอยู่ในระดับอู่จง ด้วยความช่วยเหลือจากของวิเศษอีกหลายชิ้นเขาเทียบได้กับอู่จงขอบเขตเปิดชีพจร

 

แต่ตอนนี้ เขานอนอยู่บนพื้นราวกับสุนัขตาย ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็หมดลมหายใจและตายจากไป

 

“ข้าจะรอ!”

 

ฟางหยวนหอบหายใจหนัก สภาพร่างกายของเขาเริ่มทรุดลง

 

ชาวเกาะผู้นี้นั้นมีวิทยายุทธ์สูงและยังนับเป็นศัตรูอันร้ายกาจ นี่ทําให้ฟางหยวนได้รับบาดเจ็บหลายแห่งและยังมีเลือดออกไปทั่วตัวเสื้อผ้าชุ่มไปด้วยโลหิต

 

แน่นอนว่า นี่ไม่สําคัญ

 

หากเขายังมุ่งหน้าไปทางใต้และเมื่อข้ามเขาลูกนี้ไป เขาก็จะออกจากเขตแดนของทะเลสาบมังกรทอง

 

หากราชามังกรทองต้องการลงมือ มันต้องลงมือตอนนี้แล้ว

 

ฟางหยวนมีท่าทางหมดแรงและเริ่มหลับตาลงเพื่อเข้าญาณ

 

รอบตัวเขา มีศพของชาวเกาะมากมายเกลื่อนอยู่ ราวกับการสังหารหมู่และโลหิตมากมายสาดกระจายไปทั่วพื้นจนเปลี่ยนเป็นสีดําและให้ความรู้สึกน่าสะอิดสะเอียน

 

ในสภาพรอบด้านที่ราวกับนรก ฟางหยวนนั่งอยู่ตรงกลางอย่างสงบ ให้ความรู้สึกน่าสับสน

 

หลังจากครูสั้น ๆ ฟางหยวนก็ลุกขึ้นยืนและเตรียมจากไป

 

“ครืน!”

 

ในตอนนี้เอง แสงสีทองปรากฏขึ้นและพลังอันแข็งแกร่งก็ระเบิดออก!

 

ที่ริมธารน้ําสายเล็กใกล้ ๆ กับที่ฟางหยวนยืนอยู่ มีเงาดํา ๆ เงาหนึ่งอยู่ด้านใน มันทอดตัวยาวราวกับงูยักษ์ตัวหนึ่ง

 

“โฮก! โฮก!”

 

หลังจากเสียงคํารามดังมา น้ําก็แตกกระจายออกเป็นวงใหญ่ และมังกรน้ําตัวมหึมาก็ปรากฏขึ้น

 

มังกรน้ําตัวนี้มีรูปร่างคล้ายงูและมีขาสี่ข้าง มันมีสีเขียวที่มีสีทองแทรกอยู่ตรงหลางหลังดวงตาเกรี้ยวกราดจับจองที่ฟางหยวน“มนุษย์เป็นจ่าที่สังหารบุตรชายของข้าและยังทําลายกองทัพกระดองแข็งของข้าด้วย?”

 

“ทําไมพวกเทพเจ้าทั้งหลายถึงชอบอารัมภบทเช่นนี้กันนะ?”

 

ฟางหยวนแคะหู “นอกจากนี้… เจ้ายังเป็นแค่มังกรน้ํา ไม่ใช่มังกรจริงเสียหน่อย!”

 

ฟางหยวนแน่ใจแล้วว่านี่คือเทพมังกรทอง

 

แม้ว่ามันจะได้รับการสนับสนุนจากราชวงศ์และยังมีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปีแล้ว มันก็ยังมีการฝึกตนไม่เพียงพอที่จะเป็นมังกรแท้จริงได้

 

ตรงกันข้าม จากสายตาของมังกรน้ํา มันเพียงรู้สึกแค่ว่าเขาคือปิศาจโหดเหี้ยม

 

“ดูเหมือนว่าเทพเจ้าในอาณาจักรนี้จะมีปัญหา ถ้าเจ้ายังใช้ความกลัวควบคุมคนของเจ้า เจ้าจะคิดที่จะบรรลุถึงสิ่งยิ่งใหญ่ต่อไปเบื้องหน้าได้อย่างไร?”

 

ฟางหยวนส่ายหน้าและมองเจ้านกกระจิบสีแดง

 

“เอาละ เจ้าลงมือก่อนเลย ดอกบัวสวรรค์พิสุทธิ์กับข้าจะจัดการปิดเส้นทางหนีของมันเอาไว้”

 

ฟางหยวนได้ยินเสียงของผู้อาวุโสมังกรเพลิงที่ในใจ

 

“ไร้มารยาท!”

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ท่าทีไม่สนใจของฟางหยวนทําให้เทพมังกรทองโกรธ

 

พร้อมกับเสียงคํารามของมังกรน้ํา เทพมังกรทองก็ขยายขนาดตัวขึ้นและตวัดกรงเล็บใหญ่โตใส่ฟางหยวน

 

“โครม!”

 

ฟางหยวนหลบกรงเล็บนั้นอย่างรวดเร็ว ตรงที่เขาเคยยืนอยู่นั้นมีรอยกรงเล็บขนาดใหญ่อยู่บนพื้น

 

“เจ้าได้รับการสนับสนุนจากพลังแห่งอาณาจักรของทะเลสาบมังกรทองจริง ๆ สินะ…”

ฟางหยวนเบิกตากว้าง“ร่างกายของเจ้า พลังและเลือดล้วนอยู่ที่ระดับสูงสุด! รับดาบของข้าดู!”

 

ขณะที่เขากล่าวชื่นชมเทพมังกรทอง ก็มีประกายแสงปรากฏที่มือขวาของเขา

 

เงาอันเป็นมายาของดาบวิเศษสีแดงปรากฏขึ้นในมือของเขา

 

“ดาบเพลิง ไป!”

 

“ฝบ!”

 

ประกายแสงแรงกล้าตวัดไปที่กลางอากาศและกระแทกใส่มังกรน้ํา ฉีกเกล็ดของมันหลุดออกเกิดเป็นบาดแผล

 

“โครม!”

 

ไม่เพียงเท่านั้น เปลวไฟดวงเล็ก ๆ เริ่มแผดเผาร่างของมังกรน้ํา

 

“อ๊าก… เจ้ากล้าดีอย่างไร…”

 

ขณะที่เทพมังกรคําราม มันก็ใช้เคล็ดวิชาธาตุน้ําออกเพื่อดับไฟ

 

ก่อนหน้านี้ ฟางหยวนนั้นผนึกความสามารถแท้จริงของตนเอาไว้ แต่ตอนนี้ เมื่อเขาใช้พลังอย่างเต็มที่เขาก็ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

 

“เจ้าเป็นใครกันแน่?”

 

เทพมังกรทองเปลี่ยนร่างไปเป็นชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมยาวและเริ่มลอยขึ้นกลางอากาศ เขามีท่าที่เคร่งขรึม

 

“ข้าคือคนที่จะรับผิดชอบในการสังหารเจ้า! ไป!”

 

ฟางหยวนคํารามออกมา

 

“ครืน!”

 

เลือดบนพื้นไหลมารวมกัน คาถาเวทย์เริ่มปรากฏ สร้างเป็นค่ายกลขนาดใหญ่กักเทพมังกรไว้ภายใน!