Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 240
Chapter 240: เจ้าคงคา
มีเสียงลิงร้องอยู่สองฝั่งแม่น้ำ ขณะที่เรือแล่นผ่านภูเขาไป
มันใช้เวลาเพียงวันเดียวก่อนที่สภาพแวดล้อมรอบ ๆ เรือจะเริ่มเปลี่ยนไปอย่างมาก
สันเขาเริ่มเตี้ยลงเรื่อย ๆ และในที่สุดก็กลายเป็นพื้นราบ
แม่น้ำชางหลิงกว้างขึ้นและกว้างขึ้นและไม่สามารถเรียกเป็นแม่น้ำได้อีกต่อไป มันกลายเป็นเหมือนปากแม่น้ำมากกว่า
“ที่นี่คือ?”
มองสองข้างทางแล้วฟางหยวนก็ถาม
“นี่คือเมืองจินหยาง และแม่น้ำที่เราอยู่ตอนนี้ก็เรียกเป็นแม่น้ำมังกรทอง พวกเราอยู่ห่างจากทะเลสาบมังกรทองไม่ไกลแล้ว…”
อวต้าหัวเราะ
“พื้นที่นี้ดูไม่ค่อยสงบสุขนัก…”
ฟางหยวนชี้ไปที่ริมฝั่งน้ำ
“นั่นคือ…”
เมื่ออวต้ามองไป สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
มีคนกลุ่มหนึ่งจับกลุ่มกันอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ พวกเขาดูเหมือนกำลังขอพรและบางครั้งยังมีเสียงร้องไห้ดังมา
แม่นางน้อยผู้หนึ่งถูกจับแต่งเนื้อแต่งตัวแล้วกำลังจะถูกส่งลงไปในแม่น้ำบนแพไม้
แพไม้ไม่ค่อยมั่นคง หากมันไหลไปจนถึงกลางแม่น้ำ ภายใต้กระแสน้ำของแม่น้ำที่ไหลอยู่ มันต้องแตกออกอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้น แม่นางน้อยบนแพย่อมกลายไปเป็นอาหารให้ฝูงปลา
แน่อนว่า ดวงวิญญาณของนางย่อมถูกกักเอาไว้ระหว่างกระบวนการ นั่นแย่กว่าเดิมอีก
“ภาวนาต่อเจ้าคงคา?”
อวตาใบหน้าเผือดลง “บาปนัก… หากข้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ข้าคงไม่แล่นเรือออกมา หากพวกเราทำให้ราชามังกรโกรธขึ้นมาเล่า?”
เขาพึมพำคำ “บาป” เบา ๆ หากไม่เพราะฟางหยวนมีการได้ยินที่ดีมาก เขาคงพลาดไปเช่นกัน
“ภาวนาต่อเจ้าคงคา?”
ฟางหยวนมีสีหน้าตะลึง “ไม่ใช่ว่าเจ้าคงคาก็คือเทพเจ้าหรือ? เหตุใดพวกเขายังต้องมีสิ่งบัดพลีด้วย? แล้วที่แย่กว่านั้น ยังเป็นการบูชายัญที่เลวร้ายที่สุด คือใช้ชีวิตมนุษย์เป็น ๆ?”
“นี่เป็นการจำลองพิธีแต่งงานของเจ้าคงคาเมื่อนานมาแล้ว แต่ว่า พิธีของปีนี้จบลงไปแล้ว ดูท่าคงจะมีเรื่อง ไม่ดีเกิดขึ้นกับแม่น้ำสายนี้ ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่เลือกทำเช่นนี้…”
อวต้าถอนหายใจ
เรือของพวกเขาลอยเข้าไปใกล้ฝั่งแม่น้ำอย่างช่วยไม่ได้ ทำให้พวกเขาเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน
ที่บนฝั่ง ธูปถูกจุด กระดาษเงินลอยอยู่เต็มท้องฟ้า พ่อหมอหลายคนกำลังทำพิธี
เมื่อถึงเวลา แม่นางน้อยที่ร้องไห้คร่ำครวญอยู่บนแพก็ถูกผลักลงมาในแม่น้ำ
“รอก่อนก็แล้วกัน หากพวกเรายังเดินทางต่อ อาจจะเป็นการไม่เคารพท่านเจ้าคงคาได้!”
เห็นภาพนี้แล้ว อวต้าก็ปฏิเสธที่จะเดินทางต่อ
ไม่เพียงเท่านั้น เขายังเริ่มโค้งกายคารวะซ้ำ ๆ อยู่บนเรือ “ท่านราชามังกร พวกเราไม่ได้มีจิตมุ่งร้ายใด ได้โปรดให้อภัยพวกเราด้วย! ได้โปรดให้อภัยพวกเรา!”
“จริง ๆ เลย…”
ฟางหยวนส่ายหน้าและรู้สึกหมดคำพูด มองไปตามผิวน้ำแล้วเขาก็เห็นเงาร่างของแม่นางน้อยบนแพได้ชัดเจน
นางอายุราวสิบแปดปี แม้จะแต่งหน้าเอาไว้ แต่นางก็ยังมีร่องรอยของความเป็นเด็กอยู่บนใบหน้า แม้ว่านางจะไม่ได้ร้องไห้แล้ว แต่ดวงตาก็ยังมีน้ำตาคลอขณะมองมาที่พวกเขาสองคนอย่างสิ้นหวัง
“เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!”
แพถูกสร้างมาให้พังลงเมื่อถูกน้ำซัดแรง ตอนนี้มันไปเกือบถึงกลางแม่น้ำแล้ว และเริ่มแตกออกเป็นส่วน ๆ
เงาดำ ๆ เงาหนึ่งก่อตัวอยู่ใต้แม่น้ำ มันมีรูปร่างประหลาดที่ทำให้แม่นางน้อยตัวสั่นอย่างหวาดกลัว
“พิธีบูชายัญนี้จัดขึ้นทุกปีไหม?”
เห็นภาพตรงหน้า ฟางหยวนก็มีสีหน้าไม่พอใจนัก
“ปีละครั้งเป็นอย่างน้อย แต่หากมีภัยธรรมชาติใด ก็อาจจะจัดอีกครั้ง… เจ้าจะทำอะไร?”
อวต้ากำลังอธิบายเรื่องพิธี แต่ว่า ทันทีที่เขาเห็นฟางหยวนกระโดดลงไปในน้ำ เขาก็อึ้ง
“ข้าจะทำอะไร?”
ฟางหยวนยิ้ม
ขาของฟางหยวนนั้นยืนอยู่บนผิวน้ำอย่างมั่นคงและไม่ขยับแม้ว่าคลื่นจะซัดผ่านไป “ก็ต้องไปช่วยคนน่ะสิ!”
แม้ว่าเขาจะวางแผนไปหาเรื่องเทพมังกรทองอยู่แล้ว แต่มันก็เป็นเรื่องดีที่จะได้ช่วยคน
“ช่วย…ช่วย…คน!”
ตั้งแต่ที่อวต้าเห็นฟางหยวนยืนบนผิวน้ำ เขาก็รู้แล้วว่านั่นเป็นบุคคลพิเศษ ขณะที่เขายังอึ้งอยู่ เขาก็พึมพำไม่เป็นภาษา
เขารู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง! เพียงแค่เพราะต้องการเงิน เขากลับทำให้เทพแห่งสายน้ำกริ้วแล้ว! เขาจะยังคิดประกอบอาชีพที่นี่ต่อไปได้อย่างไร?
หากสวรรค์มอบโอกาสให้เขาอีกครั้ง เขาย่อมไม่ทำการค้ากับฟางหยวนเป็นแน่!
โชคร้าย ไม่มีโอกาสครั้งที่สองอะไรนั่นหรอก
เมื่ออวี่ตามองข้ามน้ำไป เขาก็เห็นฟางหยวนเดินอาด ๆ ไปทางแพ “แม่นางน้อย…เจ้าชื่ออะไร?”
“ข้า…”
แม่นางน้อยอึ้งไป “ข้าชื่อหลิงเอ๋อร์!”
ขณะที่คลื่นลูกสุดท้ายกระแทกเข้ากับแพ มันก็แตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“มา! จับมือข้าไว้?”
ฟางหยวนยื่นมือออกไป “เจ้าอยากไปเป็นอาหารปลาหรืออย่างไร?”
“ฝูบ!”
ในตอนนี้เอง คลื่นอีกลูกก็ซัดมา
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของแม่นางน้อย ฟางหยวนสัมผัสได้ถึงมือเย็น ๆ ข้างหนึ่งจับแขนเขาเอาไว้
“ดีมาก ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังอยากมีชีวิตอยู่นะ!”
ฟางหยวนไม่ได้พาแม่นางผู้นั้นกลับไปที่ริมฝั่งแม่น้ำ
อย่างไรเสีย ด้วยความโง่เง่าของคนพวกนั้น ต่อให้แม่นางน้อยผู้นี้กลับไป นางย่อมถูกส่งลงมาเป็นเหยื่อ บูชายัญอีกครั้งเป็นแน่
นอกจากนี้ เมื่อช่วยชีวิตของแม่นางผู้นี้แล้ว ฟางหยวนย่อมทำให้จิตวิญญาณในแม่น้ำนี่โกรธ
“ฝบ!”
เห็นบัดพลีของพวกตนถูกฉวยไปต่อหน้าต่อตา เงาร่างใต้น้ำก็เกรี้ยวกราดขึ้น พวกมันเริ่มส่งคลื่นใหญ่ขึ้นไป บนผิวน้ำ ทันใดนั้น ก็เกิดวังน้ำวนอยู่ที่กลางแม่น้ำที่ค่อย ๆ ขยายขนาดขึ้น ดูดฟางหยวนลงไป
“เจ้ามันก็แค่เมล็ดข้าวไร้ความสำคัญ และยังกล้าเปล่งประกายแบบไข่มุก?”
ฟางหยวนแค่นเสียงและดีดนิ้วออกไป
“ผลัวะ!”
ปราณดาบสีแดงปรากฏขึ้นที่ก้นแม่น้ำ
แม้ว่าปราณดาบธาตุไฟจ
ควบคุมเอาไว้ แต่มันก็ยังมีประสิทธิภาพในการทำลายล้าง
“โผละ! โผละ!”
เงาร่างด้านใต้ของพวกเขาสั่นไหว ฟองอากาศเริ่มผุดพรายขึ้นจากด้านล่างอย่างช้า ๆ ตามมาด้วยปลาสีดำตัวใหญ่ยาวราวแปดนิ้ว มันหงายท้องขึ้นฟ้า มีรูขนาดใหญ่ที่ยังมีเลือดไหลออกมาอยู่ใต้ลำตัวของมัน
“จิตวิญญาณสินะ… แต่ว่า ตามมุมมองของคนในอาณาจักรนี้ นี่น่าจะเป็นสัตว์วิญญาณใช่หรือไม่?!”
ฟางหยวนเหลือบมองอวีต้าเร็ว ๆ ครั้งหนึ่ง
หากเขาไม่โกหก เช่นนั้นระดับการฝึกตนของเขาก็เริ่มจากวินาทีที่เขาดูดซับเกล็ดจากปลาหลีดำนั่น
แต่ว่า หลังจากเห็นปลาตัวนี้แล้ว อวต้าก็ดูไม่สบายใจ
จากภายนอก เขาอาจจะนับได้ว่ามีจิตแข็งทีเดียวเพราะไม่หมดสติไปหลังจากเห็นปลาตายตัวนี้
“มัน… ตายแล้ว? นี่คือ… เจ้าคงคา?”
หลิงเอ๋อร์พูดตะกุกตะกักแต่ยังพอเข้าใจได้
“เจ้าคงคา? แม่นาง… เจ้าคิดมากไปแล้ว! นี่ก็แค่สัตว์ตัวหนึ่งเท่านั้น!”
ฟางหยวนกลอกตาและโบกมือ
“!”
บนผิวน้ำ ราวกับมีพระอาทิตย์อีกดวงโผล่ขึ้นมา
ปราณดาบธาตุไฟที่ยังคงลุกโพลงต่อเนื่องนั้นพุ่งลงไปในน้ำราวกับลูกศร
เลือดสาดกระจายไปทั่วผิวน้ำขณะที่ปลาและสัตว์น้ำมากมายลอยตายอยู่
“อุบ…”
เห็นปลาตายเหล่านี้ หลิงเอ๋อร์ก็ใบหน้าซีดเผือดรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมา
บนฝั่ง ผู้คนหลายคนที่จัดตั้งพิธีนั้นนิ่งงันไป พวกเขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น
เจ้าคงคาที่บีบคั้นพวกเขามานานหลายปี ทำให้พวกเขาต้องบูชายัญหญิงสาวมากมายตายตกลงเช่นนั้น?
“เขาตายแล้ว! เจ้าคงคาไม่ปล่อยเขาไปแน่!”
พ่อหมอพ่นคำพูดไร้สาระออกมาขณะเริ่มสาปแช่งฟางหยวน
“ฝบ!”
วินาทีต่อมา รัศมีพลังวงใหญ่ปรากฏขึ้นจากแม่น้ำ
“นั่นใคร?”
“ผู้ใดกล้าลบหลู่พลังของเจ้าคงคาและแม่น้ำมังกรทอง?”
“นั่นใคร?”
“ใครกลสังหารกองทัพกระดองแข็งของข้า?”
ขณะที่พลังรุนแรงพุ่งผ่านรอบ ๆ ไปวังน้ำวนก็ระเบิดออก เผยให้เห็นประกายสีทองที่ค่อย ๆ ก่อตัวเป็นรูปมนุษย์ในชุดเกราะสีทองผู้หนึ่ง
“มนุษย์ เจ้าจะละเมิดดข้อตกลงระหว่างประเทศเลี่ยและคนของข้างั้นรึ?”
คนผู้นี้เป็นภาพมายาและยังสวมเกราะทองคำ มีเกล็ดสีทองอยู่บนใบหน้า มีเครายาวสองสาย ทั้งหมดนี้แผ่อำนาจอย่างราชาออกมา
เมื่อมันโบกมือ ก็รู้สึกได้ถึงแรงกดมหาศาล
แรงกดที่แผ่ออกมานั้นแทรกไว้ด้วยแรงลึกลับที่ดูเหมือนจะแผ่ออกมาจากด้านใน ก่อให้เกิดความหวาดกลัวในทุกชีวิตที่อยู่ในบริเวณนั้น
“เจ้าคือเจ้าคงคาของน้ำนี่? เจ้าคือราชามังกรในตำนาน…?”
ฟางหยวนมองคนตรงหน้าอย่างสงสัย
“ถูกต้อง!”
เจ้าคงคาเกราะทองย้ำด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ “เจ้ารบกวนงานมงคลของข้าและยังสังหารกองทัพกระดองแข็งของข้า ข้าจะลอกหนักเจ้าแล้วใช้เป็นน้ำมันตะเกียงสักสามปี!”
“คิคิ…”
ฟางหยวนหัวเราะ
มองเจ้าคงคาเกราะทองแล้ว เขาก็มีแววเย็นชาในดวงตา “ดูเหมือนว่าทะเลสาบมังกรทองจะให้การปกป้องท่านมากทีเดียว ท่านถึงกับกล้าปรากฏตัวต่อหน้าข้า?”
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?
เจ้าคงคารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เพียงแค่โบกมือ แม่น้ำก็ขยับ ลูกศรน้ำนับพัน ๆ พุ่งใส่ฟางหยวน
ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีกำแพงป้องกันตรงหน้าเขาทำจากธาตุน้ำ
คาถามเวทย์ธาตุน้ำระดับนี้นั้นเทียบได้กับนักรบศักดิ์สิทธิ์ระดับต้น
แต่สำหรับฟางหยวน ตอบโต้ศรน้ำพวกนั้น เขาแค่โบกมือขวาครั้งหนึ่ง ดาบมายาสีแดงปรากฏขึ้นในมือเขาขณะมันตวัดผ่านอากาศ
“ฝุ่บ!”
ศรนระเบิดออกที่กลางอากาศ
ภายใต้ประกายสีแดงสว่าง น้ำร่วงพรูลงมาราวกับฝน มันเหมือนทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงภาพลวงตา
ดาบที่ต่อกรได้กับทุกสรรพสิ่ง!
แม้ว่าวิชาดาบของฟางหยวนนั้นจะเป็นแค่ขั้นต้นเท่านั้น เขาก็สามารถเสริมความแข็งแกร่งให้มันได้ด้วยพลังธาตุฝัน ด้วยทหารสวรรค์ ปราณดาบและวิทยายุทธ์ของเขาเอง มันก็เทียบได้กับนักดาบระดับสูงสุดในตำนาน
“เทพแห่งขุนเขาโฉวปีก่อนหน้านี้ยังไม่กล้าเผยตัวเองออกมาให้ข้าเห็นเหมือนเจ้า!”
หลังจากพูดแล้ว เขาก็ตวัดดาบออกไป
“วูบ!”
มีประกายสีแดงวูบไหว
ประกายสีแดงพุ่งฝ่ากำแพงป้องกันของธาตุน้ำและตรงเข้าไปที่หน้าอกของชายเกราะทองผู้นั้น
“เจ้ากล้าดีอย่างไร…”
ชายเกราะทองมองลงไปอย่างไม่อยากเชื่อ “บิดาของข้าต้องแก้แค้นให้ข้า…”
“เจ้าโง่!”
โดยไม่ยั้งมือ ฟางหยวนดึงดาบกลับออกมา ไม่ชำ ภาพของชายเกราะทองก็หายไปและกลายไปเป็นปลาห ลีสีทองตัวหนึ่ง
ปลาหลีนั้นยาวเพียงสามนิ้วแต่เกล็ดทั่วตัวนั้นเป็นสีทอง และที่พิเศษไปกว่านั้น มันยังมีหนวดยาวสองเส้นที่ปาก ทำให้มันดูแตกต่างออกไป
ฟางหยวนไม่สนใจนัก ในตอนที่เจ้าคงคากำลังจะตาย เขาก็ปล่อยเจตจำนงเวทย์ออกมาและหุ้มตัวปลาหลีสีทองด้วยพลังธาตฝัน
“แหล่งกำเนิดพลังแห่งอาณาจักรอยู่ที่ใด?”