Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 257

Chapter 257: เก้าเปลี่ยนแปลง

 

ทะเลสาบฉี ภายในดินแดนดอกบัว

 

ปลาทั้งหมดล้วนกระตือรือร้นขึ้นเมื่อฤดูใบไม้ร่วงมาถึงเพื่อเก็บอาหารสํารองสําหรับฤดูหนาว

 

ใบบัวสั่นไหวเมื่อเงาร่างสีดําดุร้ายปรากฏขึ้น มันเผยเขี้ยวคมขณะพุ่งไปกัดงูน้ำตัวหนึ่งอย่างคล่องแคล่วจนขาดเป็นสองท่อนและกินลงไป

 

เลือดกระจายไปตามรังสีอํามหิตทําให้สัตว์น้ำรอบ ๆ เผ่นหนี

 

เงาดํานั้นกินเร็ว กินอย่างดุร้ายและตะกลาม มันเพิ่งกินงูน้ำลงไปก่อนที่จะจับจ้องไปที่ปลาและกุ้งรอบๆเพียงแค่โบกหางไล่ตามไปก็ทําให้เกิดหยดน้ำสาดกระจายไปทั่ว ยังความตระหนกให้ฝูงนกนางนวล

 

“กิน! กินอีก! ความก้าวหน้าครั้งล่าสุดของ เคล็ดเก้าชั้นมังกรกลาย” ของข้านั้นเหมาะสมให้ผู้ที่อาศัยในน้ำฝึกเป็นที่สุดในระยะแรกนั้นเพิ่มความต้องการอาหารและเพิ่มความสามารถในการย่อยเพื่อสะสมพลังวิญญาณผ่านการกินอย่างสม่ําเสมอ!”

 

ปลาหลีสีดําย่อมเป็นฟางหยวน

 

ถึงตอนนี้ เขามองหน้าต่างสถานะของตัวเองอีกครั้ง

 

“ชื่อ: ฟางหยวน

 

เผ่าพันธุ์: ปลาหลีดํา (20 ปี)

 

พลังกาย: 3.6

 

พลังลมปราณ: 3.6

 

พลังเวทย์: 4.0

 

สายวิชา: ???

 

การฝึกตน: ???

 

วิทยายุทธ์: [เก้าขั้นมังกรกลาย (เปลี่ยนรูปขั้นที่ 1)]

 

ทักษะ: [การรักษา ระดับ 3)], [การดูแลพืช (ระดับ 5)]”

 

หน้าต่างสถานะเช่นนี้นับว่าไม่แย่ในดินแดนดอกบัว กับหลายเดือนก่อนหน้านี้ที่เขากินอาหารไปตั้งมากร่างกายของเขายาวขึ้นเป็นสามฉือตอนนี้เขานับได้ว่าเป็นปิศาจปลาตัวหนึ่งแล้ว

 

แน่นอนว่า ในอาณาจักรแห่งนี้ที่เต็มไปด้วยสัตว์ร้ายและปิศาจทุกชนิด ปิศาจเช่นเขานั้นแทบจะจัดเข้าลําดับไม่ได้

 

“ยี่สิบปี? ดูเหมือนว่าหน่วยปีจะไม่ได้หมายถึงอายุแต่เป็นพลัง?”

 

ฟางหยวนเข้าใจแล้ว

 

หน้าต่างสถานะนั้นเป็นแบบถาวร หากเขาเกิดเป็นคน เขาก็จะกลับไปสู่ระดับสูงสุดของเขาถ้าเขาฟื้นฟูความสามารถได้!

 

นอกจากนี้ ในฐานะสัตว์อันเฉพาะ ก่อนที่เขาจะไปถึงระดับสูงสุดของสถานะของเขา เขาย่อมไม่พบกับภาวะคอขวดและดังนั้นจึงสามารถเพิ่มพลังได้อย่างบ้าคลั่งมาตลอดทาง

 

“เคล็ดเก้าชั้นมังกรกลายนี้เป็นเคล็ดวิชาที่ข้าได้มาจากวังของเทพมังกรทอง และมันก็เหมาะสมกับปลาหลีสีดํามากทั้งหมดมีเก้าขั้นและการเปลี่ยนรูปสามขั้นแรกนั้นเป็นการเปลี่ยนรูปเป็นปลาหลีตามมาด้วยการเปลี่ยนรูปเป็นงูดํางูใหญ่งูพิษยักษ์ มังกรเขาเดี่ยวมังกรน้ำและสุดท้ายก็มังกรที่แท้จริง! ตํานานบอกว่าตราบใดที่การเปลี่ยนรูปเก่าขั้นนั้นสมบูรณ์ไม่ว่าเดิมจะเป็นเผ่าพันธุ์ใดก็สามารถเปลี่ยนไปเป็นมังกรที่แท้จริงได้!”

 

“ช่างน่าเสียดายถ้าผู้ฝึกเพียงสามารถบรรลุถึงการเปลี่ยนรูปเป็นมังกรน้ำด้วยเคล็ดวิชาของเทพมังกรทองข้าเองสามารถเปลี่ยนรูปสามขั้นแรกได้แล้วซึ่งเหมาะสมกับร่างปลาหลีนี้มากขึ้นและยังเหมาะสมกับอาณาจักรนี้เช่นกัน”

 

“ด้วยค่าสถานะถาวรของข้า ข้าย่อมไม่ต้องประสบกับภาวะคอขวดก่อนที่จะถึงการเปลี่ยนรูปมังกรที่แท้จริง”

 

สายตาของฟางหยวนนั้นเคร่งเครียดขณะที่ไล่หาอาหารต่อในร่างปลาหลีดํา ไม่ว่าเป็นปลาอื่น หนอน งู หรือนกฟางหยวนล้วนกัดมันตายในคําเดียวและกลืนกินลงไป เปลี่ยนมันไปเป็นพลังชีวิต

 

แน่นอนว่า เขาย่อมไม่โง่พอที่จะท้าทายศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าตนเอง แม้ว่าปลานั่นจะตัวเล็กกว่าเขาถึงหนึ่งช่วงหัวเขาย่อมปล่อยไปเขาเจาะลงเลือกเฉพาะปลาหรือสัตว์น้ำที่ตัวยาวไม่เกินฉือใช้จํานวนที่มากกว่าของปลาและสัตว์น้ำนั้นส่งเสริมการฝึกตนของเขา

 

หลังจากเวลาผ่านไปไม่รู้เท่าใด เขารู้สึกถึงกระแสความร้อนในท้องของร่างปลาของเขาทะลวงผ่านประตูและยังไหลเวียนไปทั่วร่างกาย

 

กระแสพลังเล็ก ๆ นี้ก่อตัวขึ้นในน้ำขณะที่ปลาหลีสีดําที่เดิมยาวสามฉ่อกลับยืดตัวออกและเพียงพริบตาเดียวก็เปลี่ยนเป็นยาวถึงหกสื่อ

 

“การเปลี่ยนรูปครั้งที่สอง!”

 

ดวงตาของฟางหยวนเปล่งแสงขณะมองหน้าต่างสถานะของตน

 

“ชื่อ: ฟางหยวน

 

เผ่าพันธุ์: ปลาหลีดํา (33 ปี)

 

พลังกาย: 6.0

 

พลังลมปราณ: 6.0

 

พลังเวทย์: 6.0

 

สายวิชา: ???

 

การฝึกตน: ???

 

วิทยายุทธ์: [เก้าขั้นมังกรกลาย (เปลี่ยนรูปขั้นที่ 2)], [วิชาควบคุมวารี]

 

ทักษะ: [การรักษา(ระดับ 3)], [การดูแลพืช (ระดับ 5)]”

 

“วิชาควบคุมวารี?”

 

ค่าสถานะของเขาเพิ่มขึ้นตามคาด แต่ว่า เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชื่อวิชา

 

เขากําลังคิดเมื่ออักษรหลายตัวปรากฏขึ้นในทะเลความรู้ราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดาของฟ้าและดิน

 

แต่ว่า ความสามารถของเขาในตอนนี้นั้นอ่อนแอมากและยังทําได้เพียงควบคุมการไหลของน้ำเพื่อเพิ่มความเร็วของตน

 

“ความสามารถในการควบคุมน้ำ? ไม่เลวเลยทีเดียว!”

 

ถ้าเขาเป็นปลาวิญญาณทั่วไป เขาย่อมสามารถทําได้เพียงควบคุมการไหลของน้ำ

 

แต่ว่า ฟางหยวนนั้นไม่ธรรมดา หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ เขาก็กระโดดขึ้นจากผิวน้ำและยิงศรน้ำออกจากปากร่างปลาของเขา

 

ศรน้ำนั้นรุนแรง นกน้ำสีขาวที่เดิมพักผ่อนอยู่นั้นไม่สามารถหลบลูกศพพ้นได้ มันถูกศรน้ำกระแทกเข้าใส่และหล่นลงมาในทะเลสาบ

 

ฟางหยวนพุ่งเข้าไปกินมันลงไปทันที

 

“ความสามารถในการควบคุมน้ำน่าจะเพิ่มขึ้นเมื่อระดับการฝึกตนเพิ่มขึ้น ส่วนตอนนี้ ข้าเพียงสามารถตีความเคล็ดวิชาย่อยในการเพิ่มความเร็วและสร้างศรน้ำกระสุนน้ำ และใช้น้ำป้องกันร่างกายของตนเองต่อไปพลังของข้าย่อมเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง…”

 

ดวงตาของฟางหยวนเป็นประกายวูบเมื่อตระหนักขึ้นประโยชน์ของอาณาจักรความฝันแห่งนี้

 

“แม้ว่าการฝึกตนที่นี่จะไม่สามารถส่งไปอาณาจักรอื่นได้ การตีความเคล็ดธาตุน้ำของข้าก็ยังมีประโยชน์… ต่อให้ข้าไม่ได้อะไรเลยในการข้ามฝันครั้งนี้ข้าก็ยังสามารถสร้างดาบธาตุน้ำได้เร็วกว่าเดิมถึงห้าเท่าเมื่อข้ากลับไปนี่ก็มีประโยชน์มากแล้วเทียบกับอย่างอื่น!”

 

หลังจากการเปลี่ยนรูปครั้งที่สอง ความสามารถในการควบคุมน้ำของฟางหยวนก็เพิ่มมากขึ้น

 

ตอนนี้ เขากลําโจมตีใส่ปลาที่มีขนาดเท่า ๆ กับตัวเอง อย่างไรเสีย ปลาพวกนั้นก็นับได้ว่าเป็นปลาวิญญาณเลือดและพลังของพวกมันนั้นเข้มข้นและพวกมันหนึ่งตัวยังเทียบได้กับปลาธรรมดาหลายสิบหรือหลายร้อยตัว!

 

พื้นที่ในการล่าของเขากว้างขึ้นจากมุมเล็ก ๆ ของทั้งดินแดนดอกบัวเช่นกัน

 

“กระสุนน้ำ!”

 

ฟางหยวนสะบัดหางขณะที่สายตาจ้องอยู่ที่ปลาสีเขียวตัวใหญ่

 

ปลานั่นอาจจะไม่ใหญ่เท่าตัวเขา แต่ว่ามันก็ยังยาวประมาณห้าฉือและมีเกล็ดเงาวับ มันยังเป็นนักล่าในแถบนี้ด้วย

 

เขาย่อมไม่เกรงกลัวอยู่แล้วเมื่อว่ายน้ำตรงเข้าไปและพ่นกระสุนน้ำใส่

 

นี่เป็นกระบวนท่าธาตุน้ำที่ยิงน้ำหมุนเป็นเกลียวและเหมาะสมกับการใช้โจมตีใต้น้ำ

 

ปลาสีเขียวตัวใหญ่นั้นตะลึงงันไปในตอนแรกเมื่อเห็นปลาหลีสีดําตรงเข้าไปหา หลังจากหายจากตกใจมันก็ว่ายตรงเข้ามาอย่างดุร้ายและถูกกระสุนน้ำโจมตี เกิดเป็นโพรงใหญ่บนร่างในทันทีเกล็ดปลิวออกไปทุกทิศทาง

 

ฟางหยวนไม่รอช้ กลับกัน เขาพุ่งเข้าไปแล้วจัดการมันด้วยการกัดเข้าจัง ๆ เพียงครั้งเดียว ส่งปลาตัวความตายหลังจากนั้นเขาก็เริ่มกินปลานั่นลงไป

 

“ดี! เป็นปลาระดับวิญญาณอย่างไม่ต้องสงสัย พลังวิญญาณและเลือดนั้นไม่ธรรมดาและเป็นประโยชน์แก่ข้า!”

 

ฟางหยวนรู้สึกว่าพลังชีวิตของเขาเพิ่มพูนขึ้นมากกว่าปกติขณะกินเนื้อปลาลงไป มันเหมือนกับว่าปลาสีเขียวตัวใหญ่นี้น่าจะนับเป็นปลาวิญญาณ และน่าเสียดายที่มันยังไม่ได้รับความฉลาดดังนั้นจึงหัวทึบและเพียงลงมือตามสัญชาตญาณของมันเท่านั้น

 

ฟางหยวนรู้สึกว่าพลังชีวิตของตนนั้นเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากกินอาหารลงไป โดยไม่รู้ตัว ร่างกายของเขาก็เติบใหญ่ขึ้นอีกหลายจื่ออย่างน่ายินดี

 

“การเปลี่ยนร่างขั้นที่สามของเก้าขั้นมังกรกลายนั้นต้องสะสมพลังชีวิตเอาไว้ ข้าไม่ต้องประสบกับปัญหาภาวะคอขวด ดังนั้นข้าน่าจะบรรลุระดับการฝึกตนของข้าได้ในไม่ช้าแล้ว!”

 

เขารีบกินปลาสีเขียวตัว ลงไปจนกระทั่งเหลือแต่ก้าง หลังจากนั้นเขาก็ใช้เจตจํานงเวทย์กวาดดรอบ ๆและพบบางอย่างแปลกประหลาด

 

“นั่นใคร?”

 

“อํา… ไม่… อย่ากินข้าเลย!”

 

หอยสองฝาตัวขนาดโม่หินตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากรอยแยกของหินด้านล่าง มันราวกับว่าต้องการหนีโดยพ่นนําออกมา

 

“หยุดอยู่ตรงนั้น!”

 

ฟางหยวนหัวเราะเสียงเย็น ความสามารถในการควบคุมน้ำระดับนี้นั้นไม่ได้ใกล้เคียงกับระดับที่เขาสามารถควบคุมน้ำได้เลยด้วยการควบคุมกระแสน้ำของเขา เขาว่ายตรงไปหาหอยสองฝานั่นขณะมองหาตําแหน่งลงมือ

 

“โอ้… อย่ากินข้าเลย ข้าไม่อร่อยหรอก!”

 

เจตจํานงเวทย์อีกสายถูกส่งมาจากในหอยสองฝาขณะที่พลังหยินปรากฏขึ้น มันกลายเป็นรูปร่างของเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก“เนื้อของข้าคาวมาก กลิ่นคาวมาก ๆ…”

 

“ฮ่าฮ่า… วางใจเถิด ในเมื่อเจ้าบรรลุการรับรู้ทางจิตวิญญาณและยังสร้างร่างวิญญาณได้ ข้าย่อมไม่กินเจ้า!”

 

ฟางหยวนเผยพลังหยินของตนออกไปเป็นรูปของเด็กหนุ่มในชุดสีดําขณะใช้เจตจํานงเวทย์ในการสื่อสาร

 

ในใจเขา เขารู้สึกประหลาดใจแกมยินดี

 

พลังปิศาจของหอยสองฝาตรงหน้าเขานั้นต่ํากว่าปลาสีเขียวใหญ่เมื่อครู่อย่างชัดเจน แต่ว่า มันกลับสามารถมีการรับรู้และยังแผ่พุ่งพลังหยินได้ซึ่งยากที่จะบรรลุถึง

 

เทียบกับหอยสองฝานี่แล้ว ปลาสีเขียวนั่นเป็นสิ่งชีวิตธรรมดาไปเลย กระทั่งในเผ่าพันธุ์ปิศาจ พวกมันก็ไม่ใช่ระดับเดียวกัน

 

“ท่านไม่กินข้าจริง ๆ นะ?”

 

เห็นได้ชัดว่าเด็กหญิงมีประสบการณ์น้อยนิด นางกลัวจนหลั่งน้ำตา

 

“ข้าไม่กินเจ้าจริง ๆ!”

 

ฟางหยวนกลั้นหัวเราะ

 

พลังวิญญาณในอาณาจักรนี้หนาแน่นมากจนสามารถแผ่พุ่งพลังหยินออกมาได้เพียงแค่บรรลุถึงระดับวิญญาณสวรรค์

 

พลังหยินในอาณาจักรนี้นั้นบริสุทธิ์มาก อย่างเช่นเด็กหญิงน้อยตรงหน้าเขานั้นก็เผยตัวออกมาโดยไม่คิดอันใดมากนัก หากเขามีจิตมุ่งร้าย เขาก็คงทําลายวิญญาณของเธอได้

 

“ดีจัง!”

 

เด็กหญิงตบหน้าอกตัวเองขณะหอยสองฝาตัวนั้นกางอ้า ๆ หุบ ๆ เผยให้เห็นเนื้อสีขาวราวหิมะและไข่มุกที่ ด้านใน

 

“เด็กโง่เอ๊ย!

 

เจตจํานงเวทย์ของฟางหยวนขยับไปข้างหน้าแล้วดีดนิ้วเข้าที่หน้าผากของเธอ “อย่าเชื่อในสิ่งที่คนแปลกหน้าพูดโดยง่ายเช่นนี้ นอกจากนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็อย่าได้เผยประกายไข่มุกของเจ้าออกมาไม่อย่างนั้นมันจะสร้างปัญหาให้เจ้าได้อย่างมากแล้ว!”

 

“ข้ารู้แล้วเจ้าค่ะ!”

 

เด็กหญิงกุมหัวขณะร้องเบา ๆ ด้วยความเจ็บ เธอมองเจตจํานงเวทย์ที่เผยความเหนือกว่าอย่างมากของฟางหยวน เธออยากจะร้องไห้แต่ไร้น้ำตา

 

“ดี แล้วเจ้าสร้างรูปวิญญาณได้อย่างไรกัน?”

 

ฟางหยวนว่ายน้ำเข้าไปที่ข้างตัวเธอแล้วถามคําถามสุ่ม ๆ

 

“ข้าไล่ตามแสงจันทร์และดูดซับแสงจันทร์ทุกคืน หลังจากนั้นข้าก็ทําเช่นนี้ได้!”

 

เด็กหญิงน้อยสัมผัสความใจดีของฟางหยวนได้จึงขยับตัวเองไปใกล้ขึ้น

 

“เจ้าดูดซับพลังจักรพรรดิหรือว่าปราณราตรีเย็นเยือก?”

 

ฟางหยวนมองเด็กหญิงใสซื่อแล้วก็รู้สึกเอ็นดูจากใจ เขาแตะหน้าผากนาง “ข้าจะส่งผ่านเคล็ดวิชาให้เจ้าครั้งต่อไป เจ้าจะสามารถฝึกฝนได้เร็วขึ้นเมื่อดูดซับแสงจันทร์! แล้วก็ ในเมื่อเจ้าไม่มีชื่อเช่นนั้นข้าจะเรียกเจ้าว่าลั่วจู!”

 

ถึงตอนนี้ เขาก็แตะปลายนิ้วลงที่หน้าผากลั่วจ

 

ลั่วจเคลิบเคลิ้มไปเมื่อได้รับความรู้มหาศาล นางยิ้มหวาน “ขอบคุณพี่ชาย!”

คิ้วของนางขมวดขณะถามอย่างเศร้าใจ “เหตุใดท่านถึงกินปลาตั้งมากมาย?”

 

“นั่นเป็นเพราะข้ากําลังฝึกตน!”

 

ฟางหยวนมองไปที่ขอบฟ้า “มันเป็นเพราะเต่ของเราต่างกัน!”

 

“ครืน!”

 

ตอนนี้เอง ที่เหนือผิวน้ำ สายฟ้าสีขาวสายหนึ่งแลบปลาบ เมฆพายุสีเข้มก่อตัวเหนือศีรษะนํามาซึ่งความกดดันมหาศาล

 

“ที่นั่นอีกแล้ว!”

 

ลั่วจหวาดกลัวจนร่างวิญญาณผลุบกลับเข้าไปซ่อนในหอยสองฝาและไม่กล้าออกมา นี่เป็นทัณฑ์สวรรค์นางหวาดกลัวมากแม้ว่ามันจะอยู่ไกลออกไปและยังมีแผ่นน้ำกั้นระหว่างพวกเขาอีกตั้งมาก

 

“อืม เดี๋ยวเร็ว ๆ นี้ก็จะมีสายฟ้ามากมายในทะเลสาบฉี!”

 

ร่างวิญญาณของฟางหยวนไม่กลัวฟ้าผ่า ดวงตาของเขานิ่งขรึมขณะนึกถึงคําพูดของเทพวารี ความรู้สึกตอนนั้นของเขาค่อย ๆ เพิ่มขึ้น

 

“มันย่อมต้องเป็นโชคหากข้ายังสามารถขึ้นบกไปได้หลังจากบรรลุระดับการฝึกตน!”

 

เทพวารีนั้นมอบรางวัลให้แก่พวกพ้องอย่างใจกว้างและยังมีสามภัยพิบัติ ฟ้า ดิน และมนุษย์

 

ก่อนหน้านี้ เขาแจกจ่ายสมบัติออกไปเพื่อทําบุญลดทัณฑ์สวรรค์

 

แต่ว่า ทัณฑ์สวรรค์นั้นรุนแรงจะชดเชยได้ง่ายดายเชียวหรือ? นี่เป็นโอกาสอันดีของทุกชีวิตใต้น้ำและผู้ที่ปรารถนาตําแหน่งของเขา