Carefree Path of Dreams - ตอนที่ 258
Chapter 258: กลายร่างเป็นมังกร
ตั้งแต่เขาพบลั่วจ ฟางหยวนก็เริ่มออกสํารวจไกลออกไปและเริ่มผูกมิตรกับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ หลายตน
ในเมื่อถูกนับว่าเป็นสัตว์วิญญาณ พวกมันย่อมต้องมีกายหยาบและมีการรับรู้ของจิตวิญญาณ
ฟางหยวนกินสิ่งมีชีวิตพวกนี้ไม่ได้ กลับกัน เขาผูกมิตรกับพวกมันและไถ่ถามข้อมูลต่าง ๆ
เขายังชอบปลาใหญ่สีเขียวที่มีพลังเยอะแต่ไม่มีการรับรู้ทางจิตวิญญาณเกิดขึ้น
หลังจากหากินอย่างสํารวญ เขาก็เติบใหญ่ขึ้นจนยาวเกือบสิบสื่อ และเมื่อออกว่ายน้ํา คลื่นก็ซัดไปเขากลายเป็นนักเลงโตในบริเวณนี้
หากที่นี่นั้นเล็กเพียงทะเลสาบเล็ก ๆ หรือแม่น้ํา เขาก็คงสร้างความวุ่นวายเกิดขึ้นไปแล้วและอาจจะได้รับความนับถือในฐานะราชามังกรน้ํา
แน่นอนว่า ยังมีสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่มีพลังอยู่ในทะเลสาบฉีแห่งนี้และระดับการฝึกตนเล็กน้อยของเขาก็นับว่าพื้น ๆ เท่านั้น
“อีกตัวหนึ่ง!”
ขณะที่เขาว่ายอยู่ในทะเลสาบ ร่างของเขาก็เปล่งประกายแสงสีดํา เขาไม่สนใจปลาที่ตัวเล็กกว่าอีกต่อไปแล้ว
“ร่างกายของข้านั้นเต็มไปด้วยพลังธาตุ หากข้ากินสัตว์วิญญาณอีกสักตัว ข้าแน่ใจว่าจะสามารถบรรลุขั้นที่ 3 ได้!”
ปลาธรรมดานั้นไม่ได้ทําให้การฝึกฝนกําวหน้าไปเร็วเช่นนี้
“หรือว่าข้าต้องลงมือกับสัตว์วิญญาณพวกนั้นจริง ๆ แล้ว? หากข้าทํา ข้าก็สามารถสังหารพวกเขาได้ในกระบวนท่าเดียวและยังหลบซ่อนจากผู้อื่นได้ อย่างไร ปัญหามันก็มักจะพุ่งมาหาข้าอยู่แล้ว…”
มันก็ถูกที่ฟางหยวนจะกินปลาอื่น ๆ เพื่อการฝึกฝนของตนเอง แต่ว่า มันก็เป็นการคิดเกินเลยไปหากเขาจะกินสิ่งมีชีวิตที่มีการรับรู้ทางจิตวิญญาณแล้ว
เมื่อคิดถึงความสามารถของตนตอนนี้ เขาก็ยังไม่มีพลังมากพอที่จะต่อต้านกฏอันไม่ได้ระบุไว้ว่าห้ามโจมตีสิ่งมีชีวิตที่มีการรับรู้ทางจิตวิญญาณ
ขณะที่เขาว่ายน้ําไปและมองหาเป้าหมายอันดีงามอื่น ๆ เขาก็มาถึงบริเวณที่ลั่วจอยู่โดยไม่รู้ตัว
ด้วยเจตจํานงเวทย์ของเขา เขากวาดดูรอบ ๆ และจู่ ๆ ก็เกิดโทสะขึ้นมา เขาสะบัดหางและพุ่งไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน
“เจ้าตัวชั่วร้าย ส่งไข่มุกมา!”
ตรงข้างหน้านั่นลั่วจไม่ยอมเปิดกาบหอย และยังมีเสียงร้องไห้เบา ๆ ของเด็กหญิงดังออกมา
ที่ด้านนอก มีปลาเขี้ยวดาบตัวหนึ่ง มันมีท่าทางดุร้ายและยังตัวใหญ่กว่าฟางหยวนตอนนี้เสียอีกมันมีรูปร่างเพรียวบางและปากยื่นยาวราวกับดาบที่เต็มไปด้วยฟันคมคล้ายเลื่อยและยังมีหนามอยู่ที่หางรวมทั้งมีพลังหยินรูปร่างแบบชายวัยกลางคนอยู่บนนั้น “ส่งมันมา! ถ้าไม่อย่างนั้น ข้าจะทําลายเปลือกของของเจ้าและทําลายเจ้า ทิ้ง!”
มันเร็วมากและเมื่อว่ายไปถึงด้านหลังลั่วจ มันก็เล็งก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่เธอด้วยความเร็วสูงสุด
“ปัง!”
หลังจากการสั่นสะเทือนรุนแรง ก็เกิดหลุมใหญ่ที่เปลือกของเธอและลั่วจก็ร้องไห้คร่ําครวญเสียงดัง
“เจ้ากล้าดีอย่างไร!”
แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติของผู้แข็งแกร่งกลืนกินผู้อ่อนแอกว่า ฟางหยวนก็เป็นเพื่อนของลั่วจและเขาต้องช่วยนาง
เห็นปลาเขี้ยวดาบพยายามพุ่งเข้าใส่นางอีกครั้ง ฟางหยวนก็พุ่งออกไปและกระแทกเข้ากับท้องของมันกัดมันด้วยฟันคมกริบของตน
“ครับ!”
เขาลับฟันตัวเองไว้คมกริบเพื่อประโยชน์ในการกัดและเคี้ยว เขาเพิ่มความแข็งแกร่งให้มัน และมันก็แข็งแกร่งราวกับโลหะทันใดนั้นก็เกิดแผลฉีกกว้างที่ท้องของปลาเขี้ยวดาบเมื่อฟางหยวนฉีกเนื้อของมันออกมา
“อ้า… เจ้ากล้า!”
ขณะที่ชายวัยกลางคนกรีดร้อง พลังหยินของเขาก็กลับเข้าสู่ร่างและปลาเขี้ยวดาบก็ดูเกรี้ยวกราดกว่าเดิม
“หอกน้ํา!”
เจตจํานงเวทย์ของเขาสั่นไหว หอกน้ําหมุนเป็นเกลียวสองสายปรากฏขึ้นและแทงทะลุตัวของปลาเขี้ยวดาบทําลายเขาจากด้านใน
“เป็นไปไม่ได้…”
คลื่นความคิดลอยออกมาจากดวงตาของปลาเขี้ยวดาบ
แม้ว่าพวกเขาจะมีขนาดเท่า ๆ กัน ปลาเขี้ยวดาบนั้นเป็นนักล่าโดยธรรมชาติและย่อมได้เปรียบเมื่อเทียบกับปลาอื่นเช่นปลาหลี
เขาไม่เคยคิดเลยว่าปลาหลีดําจะเป็นปลากลายพันธุ์!
ด้วยความรู้สึกอยุติธรรมที่ได้รับ ปลาเขี้ยวดาบก็ยังคงพุ่งเข้าใส่แทนที่จะถอยและพร้อมที่จะทุ่มชีวิตสู้กับฟางหยวน
“ฮ่าฮ่า เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้าหรือ?!”
ฟางหยวนรู้พลังของตนและยังรู้ว่าตนนั้นแข็งแกร่งที่สุดในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมดแถบนี้ เขาไม่กลัวสัตว์ที่ตัวใหญ่กว่าด้วยซ้ํา เพียงแค่พลิกหาง เขาก็กระแทกเข้ากับปลาเขี้ยวดาบและตามไปกัดฉีกเนื้อออกมาในทุก ๆ การขย้ํา
“พี่ชาย ได้โปรดไว้ชีวิตข้า! ไว้ชีวิตข้าเถอะ!”
หลังจากแลกเปลี่ยนกระบวนท่า ปลาเขี้ยวดาบก็ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบและอยู่ภายใต้การควบคุมของฟางหยวนโดยสิ้นเชิงไม่มีอะไรที่มันสามารถทําได้เพื่อให้ตนเองเป็นอิสระและทําได้เพียงเผยร่างพลังหยินออกมา ร้องขอชีวิต
“ฮีม ในเมื่อเจ้าตั้งใจจะทําร้ายเพื่อนของข้า ข้าย่อมไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!”
ฟางหยวนคํารามขณะกลอกตา สุดท้ายเขาก็กัดลงบนหัวของปลาเขี้ยวดาบ
“อ๊า…”
ชายวัยกลางคนร้องออกมาขณะร่างวิญญาณของเขาพยายามหนี
แม้ว่าเขาจะสูญเสียกายเนื้อไปและพลังหยินก็จะตายตามไปอย่างช้า ๆ แต่เขาก็ยังมีโอกาสเล็กน้อยที่จะรอดไปได้หากโชคดีพอ
แน่นอนว่า ฟางหยวนย่อมไม่ปล่อยเขารอดไป เขาปล่อยพลังหยินของตัวเองออกมาอย่างรวดเร็วเช่นกันและยิงศรน้ําใส่มันทําลายร่างวิญญาณของมันเสีย
“นี่เป็นท่านเทพอวยพรแล้ว!”
มองซากใหญ่โตของปลาเขี้ยวดาบ ฟางหยวนก็รีบกินลงไปอย่างดีใจ
เขากินไปได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้นเมื่อรู้สึกถึงพลังอันอบอุ่นสายหนึ่งทะลวงผ่านบางอย่างในร่างของเขา
บนหน้าต่างสถานะ มีการเปลี่ยนแปลงขึ้น
“ชื่อ: ฟางหยวน
เผ่าพันธุ์: ปลาหลีดํา (66 ปี)
พลังกาย: 12.0
พลังลมปราณ: 12.0
พลังเวทย์ : 12.0
สายวิชา: ???
การฝึกตน: ???
วิทยายุทธ์: [เก้าขั้นมังกรกลาย (เปลี่ยนรูปขั้นที่ 3)], [วิชาควบคุมวารี (ระดับ 2)]
ทักษะ: [การรักษา (ระดับ 3)], [การดูแลพืช (ระดับ 5)]”
“ในที่สุดข้าก็เข้าสู่การเปลี่ยนรูปขั้นที่สาม! หรือว่า 66 ปีนั้นหมายถึงระดับการฝึกตนของข้า? ความสามารถนั้นของข้าเทียบได้กับวิญญาณของเทพวารีที่ฝึกตนมา 66 ปี?”
ฟางหยวนนั้นจมไปในห้วงความคิดขณะมองหน้าต่างสถานะตรงหน้า
“พี่ชาย!”
เปลือกหอยเปิดอ้าออก ลั่วจูเรียกฟางหยวน
“ไม่ใช่ว่าข้าบอกเจ้าแล้วว่าห้ามให้ผู้ใดเห็นไข่มุกของเจ้า? ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น!”
ฟางหยวนนั้นอารมณ์ดีพอที่จะลูบหัวเด็กหญิง
“ข้าได้ทราบแล้ว!”
ลั่วจูดึงแขนเสื้อฟางหยวนขณะมองเขาอย่างสงสัย “เอ๋? พี่ชาย ทําไมพี่ชายถึงเปลี่ยนไปอีกแล้วเล่า? ท่านมีเคราแล้วด้วย!”
“นี่เป็นการเปลี่ยนรูป เมื่อมีพลังวิญญาณมากพอ ข้าก็จะสามารถเริ่มการเปลี่ยนรูปขั้นต่อไปได้เลย!”
พลังหยินของฟางหยวนตรวจดูร่างของตนด้วยเช่นกัน
ร่างของเขาที่เดิมก็ใหญ่โตอยู่แต่ตอนนี้มันเล็กสั้นลง นี่เป็นเพราะว่าพลังในร่างของเขานั้นบริสุทธิ์มากขึ้น
ถึงอย่างนั้น เกล็ดอันเป็นประกายและหนวดอันยาวกลับทําให้เขาดูมีประสบการณ์และมีพลังมากขึ้นที่สําคัญไปกว่านั้นเคล็ดวิชาธาตุน้ําของเขาก็พัฒนาขึ้น
“ในวิชาเก้าขั้นมังกรกลายนั้น การเปลี่ยนรูปสามขั้นแรกนับเป็นขั้นพื้นฐาน มันจะยากมากขึ้นที่จะบรรลุสู่การเปลี่ยนรูปขั้นที่ 4!”
มองร่างปลาหลีสีดําแล้ว เขาก็เหม่อคิด
ในวิชาเก้าขั้นมังกรกลายนั้น การเปลี่ยนรูปขั้นที่สี่จะมีระดับความยาก มันเรียกว่า “ปลาหลีข้ามประตูมังกร
นี่ย่อมเกี่ยวพันไปถึงการเปลี่ยนแปลงรูปกาย ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่
อย่างไร ในร่างปลาหลี เขาอย่างมากก็เป็นได้เพียงปิศาจในแม่น้ํา มีเพียงกระโดดลอดประตูมังกรไปได้และได้รับคุณสมบัติของมังกรจึงจะนับว่ามีอนาคต
“เมื่อคิดดูแล้ว ข้าก็โชคดีพอที่จะได้ครอบครองร่างปลาหลีดํา เพราะมันมีเชื้อสายเกี่ยวเนื่องกับมังกรเพราะอย่างนั้น ข้าจึงมีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนไปเป็นมังกร! หากข้าได้เข้าครอบครองร่างปูหรือว่ากุ้งข้าคงต้อง ร้องไห้แล้ว”
“ครับ!”
ในตอนนี้เอง มีเสียงระเบิดที่บนผิวน้ํา สายฟ้าสีม่วงสายหนึ่งตวัดลงมาราวกับเสาสวรรค์
มันต่างไปจากก่อนหน้า และฟางหยวนเองก็อึ้งไป
“นี่มัน…”
โดยไม่สนใจลั่วจ ฟางหยวนรีบลอยขึ้นสู่ผิวทะเลสาบ
เมื่อเขาไปถึงด้านบนนั้น เขาก็เห็นเมฆดําปกคลุมพระอาทิตย์และพระจันทร์ สายฟ้าแลบวาบลงที่กลางทะเลสาบ
“นี่เป็นพลังของสวรรค์!”
ไม่ว่าเขาจะได้เห็นสิ่งนี้กี่ครั้ง มันก็ยังทําให้เขาเกิดความกลัวได้ทุกครั้งไป
“เทพวารีในที่สุดก็เผชิญภัยพิบัติจากสวรรค์!”
ขณะที่คลื่นน้ําแผ่ไปทั่วผิวทะเลสาบ สัตว์วิญญาณหลายตัวก็ลอยขึ้นมาเช่นกันและล้วนตะลึงไปเมื่อเห็น สายฟ้า
ไม่ว่าจะมีสิ่งมีชีวิตมากมายแค่ไหน ทั้งหมดก็ล้วนทําได้เพียงซ่อนตัวไว้เช่นฟางหยวน มีเพียงไม่กี่ตนที่สามารถปล่อยพลังหยินออกมาและกระทั่งถั่วจก็ยังไม่ทํา
มีสิ่งมีชีวิตเก่าแก่เคราขาวตนหนึ่งถอนหายใจ
ที่ด้านข้างเขา มีชายร่างล่ําสันใบหน้าดําและรัศมีพลังหยาบกร้าน
“พี่กุย พี่จ!”
ฟางหยวนทักทายพวกเขา
ทั้งคู่รีบหันกลับมาคารวะตอบ “ยินดีด้วย น้องฟาง กับความก้าวหน้าในการฝึกตนของเจ้า!”
ฟางหยวนรู้จักทั้งคู่ พวกเขาเป็นสัตว์วิญญาณที่อยู่ใกล้ ๆ นี่ ก่อนที่เขาจะบรรลุระดับ เขากระทั่งเคยคิดที่จะกินพวกนี้ลงไป
ที่มีเคราขาวเรียกว่ากุยจง เป็นเต่าขนเขียว เขาแก่ที่สุดในหมู่สัตว์น้ําและมีอายุราวหนึ่งพันปีแล้วพี่จนั้นตรงกันข้ามเป็นจระเข้และก็คล้ายกับฟางหยวนในด้านที่ต้องกินสัตว์อื่น ๆเพื่อฝึกฝนตน
ถึงตอนนี้ ทั้งสามก็มองสายฟ้าที่ฟาดลงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“ภัยพิบัติของเทพวารี”
ฟางหยวนแสร้งทําท่าเหมือนสงสัย “ได้โปรดอธิบาย”
“อ๊ะ…”
กุยจงถอนหายใจ “เทพวารีของทะเลสาบฉีนั้นเดิมที่คืองูเขียวยักษ์ แม้ว่าจะมีคุณสมบัติของมังกรและครั้งหนึ่งเคยปกครองเหนือพื้นที่นี้เขาก็ยังไม่นับว่าเป็นมังกร!”
“หลังจากหนึ่งร้อยปี งูก็สามารถเปลี่ยนเป็นงูใหญ่ และหลังจากนั้นอีกห้าร้อยปีงูใหญ่ในที่สุดก็เปลี่ยนไปเป็นมังกร… อะเทพวารอดทนฝึกฝนอย่างยากลําบากถึงห้าร้อยปีและประกอบกรรมดีแต่ว่าในการกลายเป็นมังก มันก็ยังต้องผ่านภัยพิบัติฟ้า! ไม่เท่านั้น เขายังต้องผ่านภัยพิบัติมนุษย์ด้วยและข้าก็ไม่แน่ใจว่าเทพวารีจะสามารถผ่านไปได้หรือไม่…”
ฟางหยวนเงียบงันไป
ทะเลสาบฉีรัศมีหลายร้อยล้ําและการปรากฏตัวของเทพวารีแน่นอนว่าต้องดึงดูดความสนใจจากทุกหนแห่งเป็นอย่างมาก
“ก่อนหน้านี้ เทพวารีใช้กรรมดีถ่วงเวลาภัยพิบัติเอาไว้ ใครจะรู้ว่าเขาจะสามารถผ่านภัยพิบัติมนุษย์ได้… เขาไม่สามารถถ่วงรั้งดึงดันเอาไว้ได้อีกต่อไปและเขาต้องเผชิญหน้ากับสายฟ้าโดยตรงแล้ว…”
พูดจบ สายฟ้าสีม่วงก็ตวัดข้ามฟ้ากลืนกินทั้งแผ่นฟ้าเป็นแสงสีขาวราวกับเสาสวรรค์
ที่ตรงกลาง มีเงาสีดําคํารามลั่น
“โฮก!”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงคํารามอันทรงพลังของมังกร
พลังวิญญาณทั้งหมดในบริเวณทะเลสาบฉีรวมตัวกันอย่างรวดเร็วที่รอบ ๆ เงาดํานั่น
“ดี!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ กุยจงก็ปลาบปลื้ม “ด้วยความดีของเขาและความช่วยเหลือจากพลังวิญญาณรอบ ๆ ทะเลสาบเขาน่าจะผ่านมันไปได้!”
เพียงแค่พูดจบ ควันสีดําหลายสายก็พุ่งตรงไปหาเทพวารีอย่างมาดร้ายรุนแรง
เห็นได้ชัดว่าหมอกดําหลายสายนั้นคือปิศาจผู้ทรงพลังในทะเลสาบฉีที่พุ่งเข้าไปหวังขัดขวางการแลกเปลี่ยนพลังวิญญาณของเทพวารี
“ครืน!”
สายฟ้าเส้นสุดท้ายตวัดลงมาใส่เงาร่างของมังกรตัวนั้นอย่างจังและเสียงคํารามโหยหวนของมังกรก็ดังก้องอยู่ในใจของทุกชีวิตในทะเลสาบ
“เทพวารี…”
กุยจงอึ้งไป มองมังกรน้ําร่วงลงและถูกฉีกออกเป็นสองส่วนโดยมีควันสีดําล้อมอยู่รอบตัวเขาพูดไม่ออก
“เหอเหอ.. เหอเหอ…”
ที่ด้านข้าง จระเข้เค้นเสียงหัวเราะออกมาพร้อมความกังวลอย่างไรเขาก็มีคุณสมบัติของมังกรและอาจจะจบลงแบบเทพมังกรด้วยเช่นกัน