Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 116
ตอนที่116 ความฝันของฉัน
20ล้านล้านหยวนเอาจริงๆมันก็มากเกินกว่าที่หลี่ไต้จะจินตนาการได้แล้ว เขาทำได้แค่คิดภาพเท่านั้น แต่ยังไงในฐานะโค้ช เขาก็ยังหวังให้ฝางไฮควานอยู่ต่อ เพราะว่ายังไงฝางก็มีพรสวรรค์ระดับA มันเป็นเสียโอกาสถ้าเขาไม่ได้มาเป็นนักกีฬา มันก็เหมือนกับเชฟที่ดีไม่สามารถใช้วัตถุดิบที่ดีที่สุดมาทำอาหารได้ ในฐานะโค้ช ถ้าเขาเสียนักกีฬาที่มีพรสวรรค์ไป เขาคงเสียใจแย่
“ฝางไฮควาน นายอยากอยู่มากกว่าจะไปถูกไหม?”หลี่ไต้ถาม
ฝางตอบรับ “ใช่ครับ ผมอยากอยู่ต่อ ผมชอบกระโดดไกล มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนบินได้”
“แกอยากบินเหรอ? เดี๋ยวพ่อซื้อเครื่องบินให้! นายจะบินด้วยเครื่องบินเมื่อไรก็ได้ที่ต้องการ”ผู้จัดการฝางพูด
ถ้าเป็นคนอื่นพูดก็อาจจะถูกมองว่าเป็นคนไร้สาระได้ แต่นี้ กับผจก.ฝาง มันต่างกัน ด้วยทรัพยากรที่เขามี เขาสามารถซื้อเครื่องบินส่วนตัวได้ง่ายๆ คงไม่มีใครกล้าขำใส่เขาแน่ๆ เผลอๆพนักงานขายอาจจะมาขายเครื่องบินส่วนตัวให้ผจก.ฝางแน่ๆ
เขากลัวว่าจะเกิดการทะเลาะยกที่3ขึ้น เขาเลยหันไปหาฝั่งพ่อเเล้วพูด “ผจก.ฝาง ถ้าคุณไม่อยากให้ลูกชายคุณเป็นนักกีฬา เเล้วคุณจะส่งเขามาที่นี้ทำไมละครับ ทีมเยาวชนของเรารับเเต่เด็กวัยรุ่น พวกเขาไม่สามารถมาสมัครได้หากไม่ได้รับการอนุญาติจากผู้ปกครอง”
หลี่พูดความจริงออกไป ไม่ว่าจะเป็นทีมไหนๆหากพูดถึงเด็กเยาวชนการรับสมัครก็ยังจำเป็นต้องใช้คำอนุญาติจากผู้ปกครองเเละลงรายมือชื่อในสัญญาต่างๆ
เเล้วพอพูดถึงเรื่องนี้ ผจก.ก็เริ่มหงุดหงิด “ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเเม่ของเขา!เธอเเอบส่งเขามาที่นี้ ลูกชายผมมาที่นี้ได้เพราะเเม่ของเขา!”
“เข้าใจละครับ”หลี่ยังคงยิ้มได้ “ในความเห็นของผม ผมว่าพวกคุณควรจะตกลงกันก่อน ดูเหมือนว่าคุณกับคุณนายฝางจะเห็นต่างกัน ถ้าคุณยังไม่ได้ข้อสรุปมันอาจจะเป็นไปได้ว่าวันนี้คุณเอาลูกคุณกลับได้ เเต่พรุ่งนี้คุณนายฝางก็จะส่งเขามสอีกพรุ่งนี้”
“เธอไม่กล้าหรอก!”ผจก.พ่นลมออกจมูก เขาดูมั่นใจน้อยลง
“บางทีเขาอาจจะกำลังโดนภรรยาเขาขู่อยู่รึเปล่า”หลี่ไต้คิด ก่อนพูดต่อ “ผู้จัดการครับ เรามีอัตราการคัดออกสูง เเล้วก็การฝึกของเรายังมีความเข้มข้นสูงเกินกว่าที่วัยรุ่นธรรมดาจะรับไหว คนส่วนมากจะยอมเเพ้ไปกันเองเพราะว่าพวกเขาทนไม่ไหวอีกเเล้ว ปรกติเเล้วจะมีนักกีฬาเเค่20%ที่จะอยู่รอดจนถึงสุดท้าย ผมเเนะนำว่าให้ปล่อยลูกคุณลองก่อนเถอะครับ ไม่มีความจำเป็นต้องบังคับเขาขนาดนี้เลยนี้ครับ อีกอย่าง เขาก็ไม่อยากกลับด้วย ลองให้โอกาสเขาดูหน่อยไหมครับ?”
พอได้ยินอย่างนั้นเเล้ว ผจก.ฝางก็โล่งใจมากขึ้น เขาคิดว่าหลี่กำลังจะบอกว่าลูกชายเขาคงจะทนรับไม่ไหวในอีกไม่ช้า เเต่สิ่งที่เขาไม่รู้คือนั้นมันเเค่อุบายของหลี่
สุดท้ายเเล้วฝั่งพ่อก็ต้องกลับไป ในขณะที่ฝางไฮควานยังอยู่ เเต่หลี่รู้สึกได้ว่าผจก.ไม่ยอมลามือง่ายๆเเน่ๆ เขาต้องกลับมาอีก
ส่วนตัวลูกชายที่มองหลังพ่อของเขาจากไปยังคงโรธอยู่
“เห้ย ยังหงุดหงิดไม่หายอีกเหรอ?”หลี่ถาม
“เขาไม่เคยคิดถึงผมเลย! เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมต้องการอะไร! เขาเเคร์เเค่ตัวเขาเองเเค่นั้นละ!”ลูกชายเกรี้ยวกราดออกมา
“ฉันก็คงบอกว่าที่พ่อเธอทำทั้งหมดเนี่ยก็เพราะว่าเขาเเคร์นายนะ ไม่งั้นเขาคงไม่ถ่อมาถึงนี้ด้วยตัวเองหรอก ลองคิดดูซิ ถ้าเขาอยากให้นายออกจากที่นี้จริงๆ เขาเเค่ไปบอกเบื้องบนให้ไล่นายออกก็จบเเล้ว”หลี่พูด
สำหรับคนรวยโคตรๆเเบบนั้น ผจก.ฝางต้องมีเส้นสายที่เยอะมากอย่างเเน่นอน โดยเฉพาะหลายๆปีมานี้หลังจากที่บริษัทคอนติเน็นทอลเติบโตอย่างรวดเร็ว เเม้เเต่รัฐบาลส่วนภูมิภาค ยังประจบเขาให้เขามาสนใจลงทุนเลย ตราบใดที่เขาต้องการ เขาเเค่กดดันในกรมการกีฬาเขตไล่ลูกชายเขาออกก็ย่อมได้ เเต่เขาไม่ทำ นั้นไม่ได้หมายความว่าเขาไม่มีอำนาจพอหรือว่าเขาคิดเรื่องนี้ไม่ได้ เเต่เขาเเค่เเคร์ลูกชายตัวเองมากๆเเค่นั้นเอง ผจก.รักลูกชายตัวเองมาก เเต่เขาเเค่เเสดงความรักออกมาผิดทางเท่านั้นเอง
ส่วนลูกชายเองก็รู้ว่าหลี่พูดความจริง เขาคิดเงียบๆซักพักก่อนจะตอบกลับว่า “พ่อผมอยากจะส่งผมไปเรียน ม.ปลายที่อังกฤษ เเล้วก็ให้ผมต่อมหาลัยคณะบริหารที่นั้นเลย ผมจะได้ไปเเทนที่เขาหลังจากผมเรียนจบ”
“เเล้วนั้นไม่ดีรึไง? คุมบริษัทยักใหญ่ที่มีมูลค่าทรัพย์สินเป็นล้านๆอะ?”หลี่รู้สึกอิจฉา
“นั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ! ผมรักการกระโดดไกล ผมรักความรู้สึกที่ได้โบยบิน ผมสนุกไปกับการได้ท้าทายเเละเเข่งกับตัวเองโดยเฉพาะเวลาที่ทำได้ดี ไม่มีอะไรที่ทำให้ผมพอใจได้มากกว่านี้เเล้ว” ดวงตาของฝางเต็มไปด้วยความหวัง
“ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในความคิดของนาย นายรู้ใช่ไกมว่าการเป็นนักกีฬาหมายความว่าต้องฝึกอย่างหนักทุกๆวัน ไม่ว่าอากาศจะดีรึไม่ก็ตาม”หลี่ไต้พูด “ฉันต้องบอกไว้ก่อนว่าถ้านายยังจะดื้อดึงเป็นนักกีฬาต่อไป ชีวิตนายต้องลำบากเเน่ไ นายเเน่ใจนะว่าต้องการเเบบนี้?”
“ผมเเน่ใจ!”เขาตอบอย่างหนักเเน่น ดวงตาของเขาฉายเเววความดื้อดึงเเละมุ่งมั่นออกมา
“เอาละ งั้นก็มาเริ่มกันเลยดีกว่า หลี่ตบไหล่ฝาง “ตั้งเเต่นี้เป็นต้นไป นายนะไปใช้ชีวิตในนรก ถ้านายอ่อนเเอรับไม่ไหว ก็เชิญออกไปได้เลย!”
….
หลี่รู้อยู่แล้วว่าฝางคนลูกนั้นเป็นคนที่ดื้อ และนั้นเป็นเหตุผลที่เขาต้องกระตุ้นแหย่ฝางเยอะหน่อยในการฝึก เพราะยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ในระหว่างการฝึกประจำวัน หลี่ค่อนข้างเข้มงวดกับฝาง เขามีพรสวรรค์ระดับA ซึ่งเหนือกว่าทุกคน เขาเลยสมควรจะได้รับความสนใจที่สุด
การฝึกกระโดดไกลนั้นไม่มีอะไรมาก มันเป็นกีฬาที่อาศัยความสามารถพื้นฐาน และการฝึกทั้งหมดจะแบ่งเป็น2ส่วย ส่วนแรงระเบิดพลังขา และ ในส่วนของการฝึกวิธีการ ทุกกีฬามีการฝึกแรงระเบิดพลังคล้ายๆกัน คือเน้นการฝึกไปที่น้ำหนักการฝึกและฝึกความต้านทานเพิ่มเติม ถ้าคิดถึงหลักขีดจำกัดของกล้ามเนื้อ การก้าวข้ามขีดจำกัดนั้นจะทำให้เกิดแรงต้านทานมากขึ้นซึ่งเป็นสาเหตุทำให้เกิดอันตรายต่อร่างกายได้ โดยเฉพาะกับนักกีฬามืออาชีพที่ได้รับการฝึกอย่างเข้มข้นสูงทุกวัน มันเป็นเรื่องที่จำเป็นมากในการควบคุมน้ำหนักและความต้านทานเพื่อให้การฝึกมันได้ผล
แต่โชคดีที่หลี่มีตัวช่วยวิเศษ อย่างการนวดผ่อนคลายกล้ามเนื้อกับการนวดฟื้นฟู เขาไม่กังวลเลยว่าฝางจะบาดเจ็บ เขากดดันฝางไปจนถึงที่เขาพัฒนาความสามารถได้ และผลลัพธ์คือการฝึกของฝางกลายเป็นเหมือนการทรมารในนรกจริงๆ ทำให้ฝางก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว
ส่วนผจก.ฝางก็ไม่ได้เข้ามายุ่งยากกับลูกชายเขาอีก ซึ่งทำให้หลี่สบายหน่อย แต่สิ่งหลี่ไม่รู้คือเรื่องที่ผู้จัดการฝางได้ทุกอย่างอยู่ในกำมือเรียบร้อยแล้ว