Almighty Coach – โค้ชอหังการ - ตอนที่ 254

ตอนที่ 254 เส้นใหญ่

หลังจากนั้นไชั่วโมง หลิวโชวเฉิงดีบเฉียวฉางจินก็ได้พบกับผู้จัดการฉางจนได้ แต่ถึงอย่างงั้นสิ่งที่พวกเขาได้เห็นมีเพียงแค่สีหน้าตึงเครียดขริงจังของผจก.ฉาง พวกเขารู้สึกได้ถึงแรงอมหิตปนโกรธที่พุ่งออกมาจากตัวของเขา

พวกเขามองหน้ากันเองก่อนจะตามผจก.ฉางเข้าไปให้ออฟฟิศ ก่อนที่จะบอกให้นั่งผจก.ฉางถามตรงๆ “ทําไมถึงได้มีชื่อของเฉียวฉางจินอยู่ในรายชื่อของโค้ชที่จะไปดูงานที่อเมริกาได้ หะ?”

“เรื่องนี้เหรอครับ ผมผิดเองครับ” หลิวโชวเฉิงรับหน้าแทนเฉียวฉางจินทันที

หลิวโชวเฉิงเป็นคนที่รับผิดชอบในส่วนของเรื่องไปดูงานต่านประเทศอยู่แล้ว และถ้าเขาผิดพลาดหรือผู้จัดการอยากที่จะโทษใครซักคน เขาเนี่ยละที่จะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้

อีกอย่างเฉียวฉางจินเองก็มีส่วนได้ส่วนเสียกับเรื่องนี้ หลิวโชวเฉิงก็หวังลึกๆในใจว่าเฉียวฉางจินจะลุกขึ้นปกป้องเขาด้วย

เฉียวฉานจินนั้นเป็นคนดี เขาคงไม่ลงความผิดทุกอย่างไปให้หลิวโชวเฉิงหรอก เขาเลยพูด “ผู้จัดการฉาง ความผิดผมเองครับ ผมอยากที่จะไปต่างประเทศที่จะเห็นการฝึกที่ก้าวหน้าของอเมริกา ผมเลยขอให้หลิวโชวเฉิงหาที่ให้ผมแค่นั้นเองครับ”

พอเห็นเฉียวฉางจินออกตัวรับหน้าแทนเขาเอง หลิวโชวเฉิงก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ผจก.ฉางดูเหมือนจะไม่จบแค่นั้น เขารู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นตั้งแต่ก่อนที่จะมีใครบอกอะไรซะอีก

แต่ถึงอย่างนั้นผู้จัดการฉางก็ค่อนข้างพอใจเรื่องที่เฉียวฉางจินยอมรับความผิดของตัวเองแต่โดยดี เขาถามต่อ “แล้วไอ้ที่นั่งในการไปอเมริกาเนี่ย มันเป็นที่ของใครมาก่อนละ?”

หลิวโชวเฉิงไม่ปิดบังเรื่องราวแต่อย่างใด เพราะยังไงมันก็ปิดไม่มิด เขาเลยตอบตามจริง “จากทีมกรีฑาเขตโค้ชชูเหว่ยตงไม่อยากไปเลยส่งโค้ชหนุ่มที่ชื่อหลีไต้ไปแทน เขาอายุแค่26ปีเองครับ ยังไม่มีประสบการณ์มาก พอในการนําทีมหรอกครับ อีกอย่าง เขาไม่ได้มีตําแหน่งอะไรอย่างเป็นทางการด้วย ผมเลยคิดว่าการให้เขาไป มันจะเป็นการสิ้นเปลือง ผมเลยให้สิทธิ์นั้นกับเฉียวฉางจินแทนครับ”

“หลี่ได้เหรอ? นายคิดว่าเขายังเด็ก ไร้แรงสู้แล้วก็แกล้งง่ายอย่างงั้นเหรอ!”ผู้จัดการฉางพูดกระแทกใจหลิวโชวเฉิง

หลิวโชวเฉิงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูด “ผู้จัดการไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่ทําอะไรให้กรมของเราเสียหายแน่นอนครับ ผมตรวจสอบหลีใต้คนนี้มาแล้ว เขามาจากเมืองโหยวฮาว แล้วก็เป็นแค่โค้ชธรรมดาทั่วไป ไม่ได้มีเส้นสายอะไรในเมืองฉงเฉิงหรอกครับ”

ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของผู้จัดการฉางก็ดังขึ้น

ตู้โทรมา เขาต้องไปเช็กมาแล้วแน่ๆว่าโค้ชคนไหนที่รู้จักกับหัวหน้าเจียง ผจก.ฉางรับโทรศัพท์ทันที

“ฮัลโหล ตู้ ได้เรื่องไหม?”ผจก.ถามทันที

“เจอแล้วละ โค้ชคนนั้นชื่อหลีใต้ จากเมืองโหยวฮาว!”ตู้ตอบกลับทันที

“อะไรนะ! หลี่ได้เหรอ”ผู้จัดการฉางแทบจะโดดออกมาจากเก้าอี้

ก่อนที่จะมองหลิวโชวเฉิงด้วยสายตาไว้อาลัย

โค้ชปรกติเหรอ? ไม่มีเส้นสายเหรอ? แล้วไอ้ที่ว่ารู้จักหัวหน้าเฉียงนี้มันอะไรกันวะ? ไม่มีเส้นสายแบบปรกติซิไม่ว่า นี้มันเส้นใหญ่เย็นตาโฟชัดๆ ผจก.ฉางกรีดร้องในใจ

หลังจากที่วางสาย ผจก.ฝางมองหลิวโชวเฉิงด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อ

หลิวโชวเฉิงเริ่มกลัวหน่อยๆ พอได้ยินผจก.ฉางเรียกชื่อของหลีไต้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีอะไรผิดพลาด แถมยังเจอผจก.ฝางปล่อยรังสีอมหิตใส่ด้วย

“หลิวโชวเฉิง!”ผจก.ฉางคําราม

ชิบหายละ! ผจก.ฝางโกรธแล้ว! หลิวโชวเฉิงกลัวจนหัวแทบหด

ในตอนนั้นเอง เฉียวฉางจินคนดีคนเดิมพูดขึ้นมา “ผจก.ครับ ผมไม่เอาสิทธิ์ที่จะไปอเมริกาแล้วครับ ให้หลี่ได้ไปเถอะครับ!”

คําพูดของเฉียวฉางจนทําให้หลิวโชวเฉิงหาทางแก้ออก แล้วเขาก็พูดอย่างเร่งรีบ“ใช่แล้ว ใช่ ให้หลี่ได้ไปเถอะครับ ผมจะโทรไปแจ้งกับทีมกรีฑาทันทีเดี๋ยวนี้เลยครับ”

“โทรไปเรอะ?”ผู้จัดการฉางทุบโต๊ะทันทีแล้วพูด “นายต้องไปที่ทีมกรีฑาเดี๋ยวนี้ด้วยตัวเอง แล้วอธิบายเรื่องทุกอย่างให้พวกเขาเข้าใจด้วยตัวเอง ฉันไม่สนหรอกว่านายจะมีข้ออ้างอะไรแต่นายต้องทําให้หลี่ไต้ยกโทษให้ได้”

“ได้ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ละครับ!” หลิวโชวเฉิงตอบทันที

ในตอนนั้นเอง หลิวโชวเฉิงไม่รู้เลยว่าตัวเองกําลังเดินเข้าสู่หลุมดักควาย

เขาไปที่ทีมกรีฑาด้วยตัวเอง แล้วพบกับโค้ชชูเหว่ยตงแต่เขาไม่เจอหลี่ได้

“คุณหมายความว่าหลี่ได้ไปพักร้อนหรอครับ? เขากลับบ้านไปแล้วเหรอครับ?”การที่ไม่ได้เจอกับหลี่ไต้ยิ่งทําให้เขาเครียดไปใหญ่

ชูเหว่ยตงพยักหน้าจริงจัง “โค้ชหลี่ทํางานล่วงเวลาช่วงก่อนหน้านี้เพราะว่าเขาอยากจบการฝึกให้ได้ก่อนที่เขาจะไปอเมริกา แต่ถึงอย่างงั้น เพราะว่าเขาไม่ได้ไปแล้ว ผมเลยส่งเขากลับบ้านไปพักร้อนซักพัก”ใครบอกละครับว่าเขาไม่ได้ไป โค้ชหลี่จะได้ไปอเมริกาแน่นอนครับผมมั่นใจ! “หลิวโชวเฉิงพูดอย่างไม่ลังเล

ทันใดนั้นเองชูเหว่ยตงก็พูดขึ้นมาอย่างท่าที่สนใจ”ก็ในใบรายชื่อโค้ชที่จะได้ไปอเมริกาไม่มีชื่อของหลี่ได้นี้ ครับ”เออ ทางเจ้าหน้าที่ของเราคงตกสํารวจหน่ะครับ คงบังเอิญพลาดชื่อโค้ชหลี่ไป“หลิวโชวเฉิงพูดอย่างรีบ ร้อน

ชูเหว่ยตงหลี่ตาลง ใครมันจะบ้าไปเชื่อข้ออ้างโง่ๆแบบนั้นวะ อีกอย่าง เขารู้อยู่แล้วว่าเฉียวฉางหลินเป็นคนที่มาแทนที่หลีใต้

คงเป็นเพราะหลีไต้เองคงใช้เส้นสายของเขา ไม่งั้นเจ้าหลิวโชวเฉิงคงไม่ถ่อมาถึงที่นี้แบบเหงื่อแตกเหมือนพึ่งลุยนรกมาอย่างงี้หรอก ดูเหมือนว่ารอบนี้หลีไต้จะมาเหนือกว่าวะ! พอคิดแบบนี้แล้ว ชูเหว่ยตงก็ทําท่าช่วยไม่ได้แล้วพูด” หลไต้จะกลับมาวันจันทร์หน้าครับ ไว้มาใหม่ละกันนะครับ คุณหลิวโชวเฉิง”คงต้องเป็นอย่างงั้นหล่ะครับ”หลิวโชวเฉิงพยักหน้าแล้วเดินจากไป

พอผ่านไปได้ไม่ไกลนัก โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น” ผู้จัดการฉาง!“หลิวโชวเฉิงรับสายทันที”เป็นไง ได้เจอหลี่ได้ไหม อธิบายทุกอย่างชัดรึยัง?“ผู้จัดการฉางถาม” ผู้จัดการครับ วันนี้ผมไม่เจอเขาครับ เขากลับบ้านไปพักร้อน ในเมืองโหยวฮาว จะกลับมาในวันจันทร์หน้า ผมจะมาอีกทีวันนั้นค..”จะไปด้วยรถเมล์หรือรถไฟก็ได้ นายต้องไปที่เมืองโหยวฮาวตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ไปหาหลีใต้แล้วอธิบายทุกอย่างเดี๋ยวนี้! “ผจก.ฉางพูดแทรกเข้ามาทันที”โหยวฮาวตอนนี้เลยเหรอครับ“หลิวโชวเฉิงมองนาฬิกา ถึงจะขึ้นรถไฟความเร็วสูงแต่พอไปถึงก็คงมืดแล้วแน่ๆ แล้วหลังจากมืดแล้วรถกลับเมืองฉงเฉิงก็หมด นั้นหมายความว่าเขาต้องค้างคืนที่เมืองโหยวฮาว”ไปเดี๋ยวนี้เลย ไปเจอเขาให้ได้ แล้วอธิบายทุกอย่างให้เขาฟัง เสร็จแล้วโทรมารายงานฉันด้วย! แล้วก็อย่าหวังที่จะได้เงินค่าเดินทางค่าหุ้นค่านี้นะ หาเรื่องใส่ตัวเองก็ต้องรับผิดชอบตัวเอง! “ผู้จัดการฉางใส่ฉอดๆ

หลังจากพูดเสร็จผจก.ฉางก็วางสายทันที ปล่อยให้หลิวโชวเฉิงทําหน้าเครียดอยู่กับโทรศัพท์”ทําไมผจก.ฉางถึงดูดจังวะรอบนี้ หรือว่าหลี่ได้มันจะไม่ใช่โค้ชธรรมดา มันต้องมีเส้นใหญ่มากๆแน่ๆ!”