Akuyaku Reijou no Naka no Hito ~Danzai sareta Tenseisha no Tame Usotsuki Heroine ni Fukushuu Itashimasu~ - ตอนที่ 17 คนที่เคยเป็นครอบครัว
- Home
- All Mangas
- Akuyaku Reijou no Naka no Hito ~Danzai sareta Tenseisha no Tame Usotsuki Heroine ni Fukushuu Itashimasu~
- ตอนที่ 17 คนที่เคยเป็นครอบครัว
คนที่เคยเป็นครอบครัว
มันเริ่มต้นจากตรงไหน อะไรที่ทำให้เรื่องมันผิดพลาดได้ขนาดนี้… ผมไม่รู้เลย จนกระทั่งมันเลยจุดที่ย้อนกลับไม่ได้ไปแล้ว
หญิงสาวแห่งดวงดาวมักส่งกลิ่นน้ำหมอแปลกๆตลอดเวลา และความรู้สึกของพวกเราที่มีต่อเธอก็เริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย ผู้หญิงคนนั้นใช้เวลาอยู่กับฝ่าบาทมากที่สุด ผลกระทบที่ฝ่าบาทได้รับนั้นรุนแรงกว่าคนอื่นๆ ทุกๆวันที่ผ่านมา พวกเราต้องทนกับพฤติกรรมเดิมๆของผู้หญิงคนนั้น ซึ่งพวกเราก็ได้แต่บ่น ‘ไม่ไหวเลย’ เธอทำตัวได้น่ารำคาญจนเห็นแล้วอยากจะบอกไปซึ่งๆหน้าว่า ‘ให้พักบ้างเถอะ’
ก่อนหน้านี้ก็ได้ตรวจหาความเป็นไปได้ที่จะถูกมนตร์เสน่ห์หรือยาพิษควบคุมจิตใจ แต่ก็ไม่พบอะไร สถานการณ์ย่ำแย่จนเคยคิดจะรายงานเรื่องนี้ไปยังองค์ราชาผ่านท่านพ่อบุญธรรม แต่จิตใต้สำนึกอันชั่วร้ายของผมก็กระซิบบอก
ถ้าหากฝ่าบาทวิลเลียดยังติดพันหญิงสาวแห่งดวงดาวต่อไปแบบนี้ ตัวผมเองจะมีความหวังได้ท่านพี่…เรมิเลีย มาครอบครอง
…ความคิดนี้ก็เข้าท่า เมื่อสเตฟานเสนอว่า ‘แม้ไม่ใช่เวทมนตร์หรือยาพิษ แต่ก็ควรให้ทางวังหลวงกักตัวหญิงสาวแห่งดวงดาวเพื่อสังเกตอาการ’ ผมได้ปฏิเสธไปโดยไม่ให้ผิดสังเกต และเริ่มคิดคำนวณถึงแผนการต่อจากนี้ขณะแกล้งทำเป็นอ่านหนังสือต่อ
ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้… ทุกคนจะยินดีถ้าได้ราชินีเป็นหญิงสาวแห่งดวงดาวที่ตำนานกล่าวว่าเป็นผู้ที่ร่วมก่อตั้งประเทศนี้ การเปลี่ยนตัวคู่หมั้นนั้นจะขึ้นอยู่กับว่ามีเหตุผลอะไรให้องค์ราชาพิจารณา ซึ่งต้องทำให้ตระกูลกราปเนอร์ยอมรับให้ได้เช่นกัน หลังจากนั้น…ก็จะไม่มีทางหวนหลับ หวกผมไปหว่านล้อมกับดยุกว่า ‘ถ้ายอมรับเรื่องนี้ ก็จะทำให้ราชวงศ์ติดค้างพวกเรา’ ก็อาจจะได้ผล มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะทำแผนที่เหลือพังไปเสียก่อน แต่ถึงเขาจะมีอำนาจในฐานะชนชั้นปกครองแต่ก็ไม่มีไหวพริบ จะซ่อนแผนการพวกนี้ไม่ให้เขารู้ก็พอทำได้
ท่านพี่รักฝ่าบาทวิลเลียดจากใจจริง เพราะอย่างนั้น เธอจะยอมรับหัวใจที่แปรเปลี่ยนไปของเขาได้ด้วยความทุกข์ระทม และผมเคยได้ยินว่าหัวใจของหญิงสาวผู้อกหักจากความรักจะอ่อนไหวได้ง่าย เมื่อคิดถึงแผนนี้แล้วก็ตกใจในความโหดร้ายของตัวเอง แต่ก็ไม่คิดจะยอมแพ้ พี่สาวที่รับผมมาดูแลและให้ความรักเสมือนครอบครัวที่แท้จริงหลังจากที่ผมสูญเสียบิดา กว่าผมจะเข้าใจว่ามันคือความรัก เธอก็ได้หมั้นกับมกุฎราชกุมารไปแล้ว ผมใช้เวลาอยู่กับเธอนานหลายปีในฐานะน้องชายแต่ความรู้สึกของผมก็ไม่เคยเปลี่ยน ในหัวใจมีประตูที่ถูกปิดผนึกเอาไว้มาแสนนาน…ด้วยคำสาบานที่บอกกับตัวเองว่าจะเป็นน้องชายที่ดีของเธอ บัดนี้มันถูกเปิดออกให้ความรักอันแข็งไม่ต่างกับในอดีต…ยิ่งกว่าในอดีต ออกมาโลดเล่นอีกครั้ง
แม้ความสามารถของเธอจะเป็นที่ต้องการของทางราชวงศ์แต่ชื่อเสียงก็มีปัญหา ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่สามารถลบล้างคุณค่าในตัวของท่านพี่ได้ ตรงนี้แหละ ที่ต้องบดขยี้อย่างเด็ดขาด หากไม่ทำเช่นนั้น การเปลี่ยนตัวคู่หมั้นก็อาจจะไม่เกิดขึ้น
เพราะมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับแผนการนี้มากเกินไปจนมองไม่เห็นว่าท่านพี่ต้องโดดเดี่ยวและเจ็บปวดเพียงใด
ตอนที่ต่อว่าท่านพี่เรื่องการกลั่นแกล้งคุณพีน่า ถ้าบอกว่าไม่มีความรู้สึกส่วนตัวปนอยู่เลยก็คงเป็นการโกหก ความรู้สึกของผมเปลี่ยนไปจนอยู่ฝั่งเดียวกับกลุ่มที่เชื่อว่า ‘เธอไม่ใช่คนที่จะทำร้ายใครได้ก็จริง แต่ถ้าเป็นเรื่องของวิลเลียดแล้วถึงกับอิจฉาได้รุนแรงขนาดนั้นก็ไม่แปลก’
หรือบางที หญิงสาวแห่งดวงดาวมีพลังทำให้ผู้คนรอบข้างหลงใหลอยู่จริง? ผมไม่ชอบในทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเกลียดพีน่าไม่ลง เป็นไปได้ว่าส่วนหนึ่งของพลังที่สามารถมอบพรให้กับทั้งประเทศนั้น มีผลข้างเคียง ‘ทำให้คนรอบข้างรักและอยากปกป้องเธอ’ หากมันเกี่ยวข้องกันจริงก็สามารถอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ได้
แต่ก็ไม่มีปัญหา ถึงอย่างไร ความรู้สึกของผม… ที่มีต่อท่านพี่เรมิเลีย ก็มีมากกว่า
ถึงตอนนี้ ด้วยชื่อเสียงของท่านพี่ทำให้ฝ่าบาทมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับพีน่ามากยิ่งขึ้น ไม่มีการปรึกษาเพื่อหาข้อสรุปใดๆเพิ่มเติมจนกระทั่งถึงวันที่ต้องตัดสินในงานเลี้ยง หากเธอยอมขอโทษ แผนการที่เตรียมไว้ทั้งหมดก็จะย้อนกลับไปเริ่มนับหนึ่งใหม่ ทั้งที่ผมพยายามทำให้คุณค่าในตัวท่านพี่เรมิเลียลดลงไปขนาดนั้นแล้วแท้ๆ แต่ท่านพี่ก็ปฏิเสธเรื่องทั้งหมด ไม่สำนึกผิดและไม่ขอโทษ ฝ่าบาทจึงหมดความอดทนและประกาศถอนหมั้นออกไปต่อหน้าผู้คนมากมาย เรื่องดำเนินไปทิศทางที่ต้องการ ราบรื่นจนน่าตกใจ ทำให้เกือบหลุดหัวเราะออกมา ผมคิดในใจว่า ‘ถึงขั้นนี้แล้ว แผนนี้ต้องสำเร็จอย่างแน่นอน’ ฝ่าบาทเองก็ทำตัวแปลกไปจากทุกทีอย่างเห็นได้ชัด… อาจเกี่ยวข้องกับกลิ่นน้ำหอมที่แรงผิดปรกติของผู้หญิงคนนั้น
ขอขอบคุณหญิงสาวแห่งดวงดาว ที่ช่วยบันดาลให้ความฝันของผมเป็นจริง
ด้วยเหตุนั้น ท่านพี่ได้ถูกถอนหมั้นและขับไล่ให้ไปอาศัยอยู่ในชนบท แต่ดูเหมือนองค์ราชาและราชินีจะยังรู้สึกเสียดายในพรสวรรค์อันยอดเยี่ยมของท่านพี่ แม้ว่าจะถูกขับไล่ไปชนบท เธอก็สามารถสร้างผลงานจากที่นั่นได้ ดูเหมือนว่าทางราชวงศ์ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน และมีแผนจะต้อนรับเธอกลับมาหลังจากที่เธอสร้างผลงานจนเป็นที่ยอมรับแล้ว แต่ผมจะไม่ปล่อยให้มันเป็นเช่นนั้น
อันที่จริง ผมต้องการไปปลอบประโลมหัวใจที่เจ็บปวดของเธอในทันที แต่ถ้าเคลื่อนไวในตอนนี้ ทางราชวงศ์จะเริ่มสงสัยในแผนการของผม จำเป็นต้องจัดการเรื่องทางนี้ให้เรียบร้อยก่อน ฝ่าบาทจะต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของพีน่าโดยเร็ว เมื่อฝ่าบาทมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพีน่าเมื่อไร องค์ราชินีที่ต่อต้านการแต่งงานของวิลเลียดกับหญิงอื่นที่ไม่ใช่เรมิเลีย ก็จะยอมแพ้ในที่สุด
ให้พีน่าลงมือกับฝ่าบาทได้ตามใจอยาก หรือทำให้ฝ่าบาทไม่หลงเหลือตัวเลือกอื่นนอกจากลงเอยกับหญิงสาวแห่งดวงดาว ต้องทำให้เป็นเช่นนั้นให้ได้ ท่านพ่อบุญธรรมกำลังได้ใจที่ช่วงชิงสิทธิ์ในสินค้าที่จัดจำหน่ายภายใต้ชื่อของท่านพี่มาได้ แต่ศักยภาพที่แท้จริงของเธอไม่ได้มีเพียงแค่นั้น ท่านพี่ผู้มากความสามารถจะต้องสร้างชื่อเสียงใหม่ในขนบทอย่างรวดเร็วได้แน่
ในไม่ช้าเธอจะมีชื่อเสียงจากผลงานใหม่ที่เหนือกว่าความผิดในคดีทำร่ายหญิงสาวแห่งดวงดาวที่ถูกตัดสินโดยราชวงศ์ และผม ดยุกกราปเนอร์รุ่นถัดไป จะไปรับตัวเธอกลับมา…ในฐานะภรรยา
ทั้งที่เคยวางแผนเอาไว้แบบนั้น แต่หลังจากท่านพี่จากไป อะไรอะไรก็ไม่เป็นไปตามที่หวัง ไม่สิ ตรงกันข้าม หมู่บ้านใหม่ที่ท่านพี่ก่อตั้งได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี เธอรวบรวมผู้ด้อยโอกาสจากทั่วทุกพื้นที่ สร้างที่อยู่อาศัยในหมู่บ้านร้างให้กับพวกเขา สร้างอุตสาหกรรม ส่งเสริมเศรษฐกิจพัฒนาชุมชนให้รุ่งเรื่องตามคาดไว้ และยังคิดค้นผลิตภัณฑ์ต่อยอดจากสินค้าที่ถูกท่านพ่อบุญธรรมแย่งสิทธิ์ไป และกระจายสินค้ามาถึงดินแดนของดยุกได้อย่างรวดเร็ว บางทีผมคงประเมินความสามารถของเธอต่ำไป
ส่วนทางนี้ ยังไม่มีความคืบหน้า
ในช่วงแรกๆ ทุกคนรวมถึงฝ่าบาทที่ถูกหญิงสาวแห่งดวงดาวเข้าหาตีสนิทอย่างเปิดเผย ล้วนยอมรับได้กับการกระทำเหล่านั้นของเธอ แต่ไม่นาน พวกเขาก็เริ่มตำหนิพีน่าว่าขาดสามัญสำนึก ประพฤติตัวหยาบคาย ซ้ำยังไม่ไม่ยอมรับการศึกษาและไม่คิดจะเรียนรู้มารยาทไม่ว่าจะผ่านมานานสักแค่ไหน และเมื่อมีเรื่องไม่พอใจ เธอก็จะโทษว่าเป็นความผิดของคนอื่น ทำให้คนบางกลุ่มเริ่มลือกันว่า ‘คดีของเรมิเลียอาจเป็นเพราะหญิงสาวแห่งดวงดาวโวยวายเกินกว่าเหตุ’
ตรงกันข้ามกับพวกเราที่ยังยึดติดกับพีน่าราวกับถูกบังคับให้หลงใหลในตัวเธอ ทั้งที่ตอนแรกผมมองเธอไม่ต่างกับผู้หญิงอย่างว่า… เข้ามาแตะเนื้อต้องตัว โอบกอดลูบคลำ น่าขยะแขยงเหมือนมีหนอนแมลงไต่ตามตัว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ในตอนนี้ แม้ว่าเธอจะยังทำสิ่งเดียวกัน ความรู้สึกขยะแขยงนั้นยังคงอยู่ แต่กลับมีความสุขและสบายใจที่ได้อยู่ใกล้เธอ
ผมต้องรีบทิ้งผู้หญิงคนนี้ไปให้เร็วที่สุดและสร้างผลงานอะไรบางอย่างออกมาให้ได้ คู่หมั้นของผมได้ทำการถอนหมั้นไปแล้ว เพื่อไม่ให้เป็นการขัดขวางการกลับมาของเรมิเลีย ผมจึงแสร้งทำตัวหลงใหลพีน่าในแบบเดียวกับสเตฟานและเดวิด แรกๆยังมีคนอื่นเป็นตัวเลือกอีกหลายคน แต่พวกเขาก็ถอนตัวหลังจากชื่อเสียงของพีน่าตกต่ำลง
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปต้องแย่แน่ๆ ทุกคนจะเริ่มเปรียบเทียบคนไร้ประโยชน์กับขุนนางหญิงผู้เก่งกาจที่สร้างชื่อในชนบท และตอนนี้ ท่านพ่อบุญธรรมที่เป็นจิ้งจกสละหาง ตัดสัมพันธ์กับเรมิเลียเพราะ ‘กำจัดลูกสาวที่ถูกราชวงศ์ทอดทิ้ง เพื่อไม่ให้เสื่อมเสียถึงวงศ์ตระกูล’ แต่ในที่สุด เขาอาจได้ยินข่าวลือแว่วมาแล้วว่าองค์ราชินีมีแผนจะให้เธอกลับมาหมั้นกับวิลเลียดเพราะชื่อเสียงและความสำเร็จของเธอมีมากกว่าเรื่องเสื่อมเสีย… หรือไม่ก็รู้ว่าทรัพยากรและวัตถุดิบจากอสูรอันล้ำค่าทั้งหลายล้วนมีศูนย์กลางการกระจายสินค้าอยู่ที่เขตการปกครองของท่านพี่ เขาจึงพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะสานสัมพันธ์กับเรมิเลียอีกครั้ง
ขอเพียงแค่พวกเราไม่มีสถานะเป็นพี่กับน้อง ผมก็จะสามารถแต่งงานกับท่านพี่ได้อย่างถูกต้อง ช่วยไม่ได้ที่สินค้าจากโลกปีศาจกับสิ่งประดิษฐ์ของท่านพี่ทำให้รายได้ของดยุกลดลงอย่างมาก สินค้าทุกประเภทที่ส่งออกมาจากดินแดนของท่านพี่ ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจภายในเขตการปกครองของดยุกกราปเนอร์ คิดดูแล้วก็คงต้องบอกว่าน่าทึ่งจริงๆ
เพราะท่านพี่เป็นพันธมิตรกับโลกปีศาจ เป็นเรื่องธรรมดาที่ตระกูลของพวกเราจะถูกคนในแวดวงสังคมตีตัวออกห่างเพราะเป็นที่รู้กันว่าไม่ลงรอยกัน เขารู้ตัวแล้วว่าหากไม่ทำอะไรสักอย่าง การเงินของตระกูลดยุกจะเข้าขั้นล้มละลายในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ทั้งดยุกและภรรยาเป็นพวกที่ไม่มีความยับยั้งชั่งใจ หากพวกเขายังทำตัวฟุ่มเฟือยเหมือนที่เคยเป็นต่อไป รายได้จะเข้ามาไม่ทันกับรายจ่ายอย่างแน่นอน จากที่ผ่านๆมา รายได้ทั้งหมดของพวกเขามาจากภาษีที่มั่นคงของดินแดน… โดยที่คนไร้พรสวรรค์อย่างพวกเขาไม่ต้องลงทุนลงแรงอะไรเลย ดูเหมือนผลกรรมของการทอดทิ้งลูกแท้ๆของตัวเองคือการสูญเสียอำนาจและความมั่งคั่ง นี่อาจเป็นบทลงโทษที่ถูกส่งมาให้พ่อแม่อย่างพวกเขา
ยิ่งไปกว่านั้น…พวกเขายังตั้งความหวังเอาไว้สูงในความสัมพันธ์กับราชวงศ์ เพราะผมเป็นหนึ่งในผู้ติดตามคนสนิทของฝ่าบาท และเขาก็ดูร้อนรนมากขึ้นเมื่อได้ยินข่าวลือว่าวิลเลียดกำลังจะถูกปลดจากตำแหน่งมกุฎราชกุมาร
ดังนั้น พวกเขาจึงวางแผนจะให้เรมิเลียผู้โด่งดังจากพรสวรรค์อันเป็นเลิศ กลับมาเสนอให้เป็นคู่หมั้นของเจ้าชายลำดับหนึ่ง เอลฮาซา ผู้ที่มารดามีตำแหน่งเป็นมเหสี แต่ผมจะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้น
ผมได้พยายามทำหลายๆอย่างเพื่อสร้างความสำเร็จให้คู่ควรกับการกลับมาของท่านพี่ แต่ทั้งหมดก็ล้มเหลว หรือว่าจริงๆแล้วตัวผมมันไร้ความสามารถ?
ครั้งหนึ่ง พีน่าได้ให้คำแนะนำด้านการบริหารกับฝ่าบาท และก่อนหน้านี้ผมก็เคยคุยกับท่านพี่เกี่ยวกับระบบที่คล้ายกันนี้ ผมจึงนำข้อมูลมาเรียบเรียงใหม่และเสนอให้กระทรวงหมาดไทย แต่ก็ถูกปัดตกโดยไม่แม้แต่จะรับไว้พิจารณาเพราะปัญหาด้านการจัดสรรงบประมาณ ตอนที่ได้ฟังท่านพี่อธิบาย มันฟังดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก ถึงขนาดทำให้ผมคิดว่า ‘ทำไมยังไม่มีประเทศไหนใช้ระบบนี้กันอีก’ แต่ตอนนี้ผมกลับถูกต่อว่าว่าคิดตื้นเกินไป ‘กลับไปคิดถึงข้อเสียของมันซะ’
เป็นครั้งแรกที่ผมล้มเหลวได้ขนาดนี้ รู้สึกสับสน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้? ในตอนที่ผมปรึกษากับท่านพี่ในเรื่องการพัฒนาสินค้าและธุรกิจก็ไม่เคยเจอเรื่องพวกนี้ ผมสามารถปรับปรุงแนวคิดของท่านพี่ให้สมบูรณ์แบบได้เสมอ ได้รับคำชม ‘สมแล้วที่เป็นโคลด’ จากเธออยู่บ่อยๆ แม้กระทั่งในโรงเรียน ผมก็มีผลการเรียนสูงติดอันดับทุกครั้ง ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงตอนนี้ถึงแตกต่าง…
และแล้ว…ผมก็นึกขึ้นมาได้ เพราะท่านพี่ ในตอนที่คุยกับท่านพี่ เธอจะสอดแทรกคำแนะนำเล็กๆน้อยๆในระหว่างที่คุยกัน และผมก็นำมาประยุกต์ใช้โดยไม่รู้ตัว ความสามารถของผมมาจากการซึมซับพรสวรรค์ของเธอ…
รู้สึกเหมือนล้มทั้งยืน ความมั่นใจที่ถูกเรียกว่า ‘ผู้มีความสามารถโดดเด่นสมเป็นว่าที่ดยุก’ พังทลายไม่มีเหลือ
ถึงผมจะเป็นว่าที่ดยุก แต่ก็ไม่มีอำนาจในตัวเอง เป็นเพียงข้าราชการชั้นผู้น้อย แม้แต่สิทธิ์เลือกคู่หมั้นของตัวเองก็ยังไม่มี เพราะฉะนั้นจึงต้องเกลี้ยกล่อมดยุกกราปเนอร์ให้ได้ ‘ท่านพี่เรมิเลียมีความรู้ความสามารถที่ยังใช้การได้อยู่ เพราะฉะนั้น ทำไมไม่ให้เธอกลับมาทำประโยชน์ให้ตระกูลในฐานะภรรยาของผมแลกกับการให้อภัยล่ะ?’ นี่อาจใช้เป็นข้ออ้างที่ดี
แต่ผมอยากจะได้เธอมาครอบครองด้วยความสามารถของตัวเอง… ถือเป็นทิฐิอย่างหนึ่งของผม โชคยังเข้าข้างที่ท่านพี่ปฏิเสธการเรียกตัวโดยราชวงศ์โดยใช้สิทธิ์ของขุนนางในพื้นที่ทุรกันดาร เธอต้องไม่ชอบใจแน่ มันต้องเป็นอย่างนั้น อย่างไรก็ตาม ทางราชวงศ์ได้หมดหวังในตัวหญิงสาวแห่งดวงดาวไปแล้ว และกำลังคิดจะแต่งตั้งให้เรมิเลียเป็นคู่หมั้นอีกครั้ง หากเป็นคำสั่งจากเบื้องบนผมก็ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะฉะนั้น ผมต้องทำให้ท่านพี่มาเป็นของผมให้ได้ก่อนที่พวกนั้นจะดำเนินการ…!
ในตอนนี้ ทั้งวังหลวงกำลังวุ่นวายอยู่กับการเตรียมงานฉลองครบรอบหนึ่งปีความสัมพันธ์ทางการทูตกับโลกปีศาจ ตัวผมเองก็ยุ่งอยู่กับงานจิปาถะที่ต้องทำในฐานะข้าราชการคนหนึ่ง
ทางราชวงศ์มีแผนเลื่อนยศให้กับท่านพี่หลังจากงานเลี้ยงฉลองในครั้งนี้ และพวกเขาคงจะใช้โอกาสนั้นประกาศหมั้นกับเธออีกครั้ง ซึ่งผมก็ต้องเดินหน้าแผนของตัวเองต่อไปโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้เจตนาของพวกเขา
ไม่รู้ว่าท่านพี่…เรมิเลียจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอคงรู้สึกแปลกอยู่บ้างที่ต้องมองคนที่เป็นเสมือนครอบครัวให้เป็นผู้ชายคนหนึ่ง แต่ผมมั่นใจว่าพวกเราจะเข้ากันได้ดีแม้จะเปลี่ยนสถานะไปเป็นสามีภรรยา ผมไม่เคยกังขาในความเชื่อนี้เลย
งานเลี้ยงได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ในขณะเดียวกัน ผมได้เรียนรู้ว่าทุกอย่างมันสายเกินไป ไม่ต้องอธิบายเลยว่าแผนการของผมมันผิดพลาด ‘ตอนไหน’ …ทุกอย่างมันผิดพลาดมาตั้งแต่แรก ท่านพี่…รักแรกของผม ไม่ใช่คนที่จะทำร้ายคนอื่นด้วยความอิจฉา ผมน่าจะรู้ หรืออันที่จริงก็รู้อยู่แล้ว…ผมเป็นคนเดียวที่มองเรื่องพวกนั้นออก
ในใจร้องไห้เหมือนเด็กไม่รู้จักโต แต่ครั้งนี้ไม่มีพี่สาวคนสำคัญมาช่วยปลอบโยน ทำไมผมถึงสนับสนุนเรื่องโกหกพวกนั้น ได้แต่คิดโทษตัวเอง
ใช่แล้ว ตัวผมได้ทำผิดอย่างมหันต์…
ผมไม่ได้ตกอยู่ใต้คำสาปของผู้หญิงคนนั้นโดยสมบูรณ์ สามารถหันหลังให้วิลเลียดกับคนอื่นๆและมายืนอยู่ข้างเดียวกับท่านพี่ได้
เนื่องจากท่านพี่ได้ถูกท่านพ่อบุญธรรมตัดสัมพันธ์ไปแล้วจึงไม่มีรายชื่ออยู่ในตระกูล พวกเราไม่ใช่พี่น้องกันอีกต่อไป
การขอพบเพื่อขอโทษอย่างไม่เป็นทางการได้รับการอนุมัติ โดยที่รู้คำตอบอยู่แล้วว่าเธอผู้อ่อนโยนจะไม่ปฏิเสธคำขอโทษ แต่เมื่อได้พบกัน เธอมองมาด้วยสายตาเศร้าสร้อยจนเห็นแล้วแทบบ้า เมื่อพยายามเข้าใกล้ เธอก็หลีกเลี่ยงอย่างเงียบๆ และผมก็ไม่มีสิทธ์เรียกเธอว่าพี่สาวอีกต่อไป อยากจะกรีดร้องออกมาให้ดังๆ
…ท่านพี่เคยรักฝ่าบาทวิลเลียดหมดหัวใจ ถ้าผมรักท่านพี่จริงก็ควรปรารถนาให้เธอมีความสุข ไม่ควรปล่อยให้เกิดเรื่องพวกนั้น และสนับสนุนความสัมพันธ์ของพวกเขา ตอนนี้ผมได้รู้ตัว ว่าตัวเองโง่แค่ไหน ทำเรื่องเลวร้ายลงไปแค่ไหน
เหยียบย่ำคนที่รักเพราะต้องการครอบครองคนที่รัก ตัวผมจึงไม่คู่ควรได้รับความรักจากคนคนนั้น… สูญเสียความสุขด้วยผลกรรมที่ทำลงไป