A Wizard’s Secret ความลับของพ่อมด - ตอนที่ 48
ณ ปราสาทคาสเทลแลน เหล่าขุนนางทั้งหกคนได้เข้ามาในห้องทีละคน
ในห้องโถงได้มีคาสเทลแลน ออกัสตินกับบารอนวิงกูลได้รออยู่ก่อนแล้ว เมื่อห้องพวกเขาทั้งหกคนออกัสตินได้ลุกขึ้นยืนทันที
“เชิญทุกท่านนั่งลงก่อน วันนี้ที่ข้าเชิญทุกท่านมาที่นี่เพื่อที่จะมาร่วมพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องสำคัญของเมืองแบล็กวอเตอร์”
“คุณกำลังจะพูดเรื่องของพวกโจรที่ออกอาละวาดรอบ ๆ เมืองใช่หรือไม่ พวกเราไม่รู้ว่าโจรพวกนี้มาจากไหน พวกมันบุกโจมตีดินแดนของพวกเราอย่างกะทันหัน ทางเราได้ส่งอัศวินได้ปกป้องที่นั่นแล้ว มันไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่อะไร” บารอนเพอร์แมนกล่าว
บารอนวิงกูลที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้หรี่ตามองไปที่บารอนเพอร์แมนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ แววตาของเขาฉายแววเยือกเย็นออกมา เขาได้นึกถึงตอนนี้ไปสู่ขอลูกสาวคนที่สองของบารอนเพอร์แมนมาให้แกทีรอธลูกชายของเขาแต่ทว่าบารอนเพอร์แมนกลับตัดสินใจยกลูกสาวให้กับเมอร์ลินแทน ด้วยการกระทำเช่นนี้ทำให้บารอนวิงกูลกับตระกูลขุนนางที่อยู่ข้างเขาได้เกลียดบารอนเพอร์แมนกับเลห์แมน วิลสันเข้ากระดูกดำ
“บารอนเพอร์แมน ที่ท่านคาสเทลแลนเชิญพวกเรามาในวันนี้ ท่านบารอนไม่ได้มาคุยเรื่องของกลุ่มโจร” บารอนวิงกูลหัวเราะอย่างเย็นชา
สีหน้าของบารอนเพอร์แมนเปลี่ยนไปทันที เขาหันไปมองคาสเทลแลน ออกัสตินและถามด้วยเสียงต่ำ “ท่านบารอนคาสเทลแลน ท่านไม่ได้เชิญพวกเรามาเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการจัดการพวกโจรหรอกหรือ?”
ออกัสตินได้เหลือบไปมองบารอนวิงกูล เขาเห็นความไม่พอใจของบารอนวิงกูลฉายชัดออกมา
“ถูกต้อง ข้าไม่ได้รวมทุกคนมาที่นี่เพื่อพูดคุยในเรื่องของกลุ่มโจร” ออกัสตินกล่าวออกมาอย่างช้า ๆ
ออกัสตินกำลังจะพูดต่อแต่บารอนเพอร์แมนได้ลุกพรวดขึ้นมาและพูดอย่างเย็นชา “ถ้าไม่ใชเรื่องของพวกโจร ดังนั้นข้าคงต้องขอตัวก่อน ข้ายังมีธุระที่ต้องทำในดินแดนของข้า”
บารอนเพอร์แมนกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและเดินออกไป
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเดินมาถึงประตู เขากลับถูกอัศวินขว้างทางออกไว้ พวกเขาชักดาบขึ้นมาขวาง
นั่นทำให้บารอนเพอร์แมนกับขุนนางท่านตกใจ ในแง่สถานะของพวกเขานั้นเท่าเทียมพอ ๆ กับออกัสตินแต่ด้วยเขาเป็นตระกูลเก่าแก่จึงทำให้มีอิทธิพลมากกว่าจึงทำให้เขาเป็นตระกูลขุนนางที่ดูแลเมืองนี้ ดังนั้นการที่ออกัสตินมาขวางแบบนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก
“ออกัสติน เรื่องนี้มันหมายความว่าอย่างไร!!” บารอนเพอร์แมนตะแบงเสียงถามด้วยความเดือดดาล
ออกัสตินตอนนี้อยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก สีหน้าของเขาซีดมาก จึงทำให้บารอนวิงกูลลุกขึ้นและพูดอย่างเย็นชา
“ท่านบารอนคาสเทลแลน เนื่องจากท่านไม่สะดวกจะพูดเรื่องนี้ ให้ข้าเป็นคนพูดเอง เบื้องหลังการเชิญพวกท่านมาก็ไม่มีอะไรมาก พวกข้าเพียงแค่มาเชิญพวกท่านเข้ามาสู่อ้อมกอดของพระเจ้าและกลายเป็นสมาชิกของศาสนจักรรับใช้และปฏิบัติตามประสงค์ของเทพแห่งแสงแทนที่จะทำตามราชวงศ์พวกนั้น เอาล่ะถึงตาพวกคุณต้องเลือกแล้วว่าจะอยู่ฝั่งไหน”
ด้วยคำพูดของบารอนวิงกูลทำให้บาอนเพอร์แมนกับขุนนางคนอื่น ๆ ตกตะลึง พวกเขาจึงหันไปมองออกัสติน
“ท่านออกัสติน สิ่งที่บารอนวิงกูลกล่าวออกมานั้นป็นเรื่องจริงงั้นหรือ” บารอนเพอร์แมนถามเขาด้วยเสียงเข้ม
ออกัสตินรู้สึกเสียใจเล็กน้อยในเรื่องนี้แต่เขาจำเป็นต้องบรรลุความต้องการของพ่อมดเจสันเพื่อให้ตระกูลของเขาคงอิทธิพลของเมืองแบล็ดวอเตอร์เอาไว้
เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นเขาก็ได้พยักหน้าและพูดออกมาเบา ๆ
“ข้ายินดีทำตามศาสนจักรผู้ซึ่งถ่ายทอดประสงค์ของเทพแห่งแสงแทนที่จะเป็นราชวงศ์ พวกท่านอาจจะยังไม่ทราบข่าวนี้แต่ส่วนใหญ่ของอาณาจักรได้อยู่ภายใต้ศาสนจักรเป็นที่เรียบร้อยแล้วดังนั้นพวกท่านควรตัดสินใจในตอนนี้เนื่องจากพ่อมดเจสันอยู่ที่นี่และกำลังรอคำตอบของพวกท่าน พ่อมดเจสันไม่สนข้อผิดพลาดใด ๆ เมื่อครั้งอดีต ท่านยินดีที่จะรับพวกเราเข้าสู้อ้อมกอดของพระเจ้า”
ในตอนนั้นเอง เมื่อออกัสตินพูดจบ อยู่ ๆ ก็ได้มีอัศวินป้องกันเมืองหลายร้อยคนได้วิ่งเข้ามาในห้องโถงพวกอัศวินต่างจ้องมองบารอนเพอร์แมนกับคนอื่น ๆ ด้วนสายตาที่เป็นปฏิปักษ์
ขุนนางทั้งหลายได้เงียบลง
หลังจากนั้นบารอนเพอร์มนได้ชักดาบออกมาและหัวเราะอย่างเศร้า ๆ
“ออกัสติน อย่างน้อย ๆ ท่านก็ช่วยบอกข้าด้วยว่าใครกันที่เป็นคนมอบตำแหน่งบารอนให้กับตระกูลของท่าน”
สีหน้าของออกัสตินได้มืดลงและพูดด้วยรอยยิ้มอันเย็นชา “บารอนเพอร์แมน บรรพบุรุษของตระกูลออกัสตินได้เข้าต่อสู้เพื่อให้ตำแหน่งบารอนมา พวกเราไม่ได้ขอแต่พวกเราคู่ควรกับมันต่างหาก!!”
บารอนวิงกูลได้จ้องมองไปที่บารอนเพอร์แมนและพูดว่า “บารอนเพอร์แมน ท่านยังคิดว่าวิลสันจะมาช่วยคุณงั้นเหรอ ข้าจะบอกอะไรให้กลุ่มโจรที่บุกโจมตีรอบ ๆ เมืองพวกท่านเป็นคนของศาสนจักรเอง ข้าเกรงว่าเขาคงตายด้วยน้ำมือของนักรบศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว ความหวังของท่านคงไม่มีทางเป็นจริงแน่นอน”
“วิลสัน…เขาตายแล้วงั้นเหรอ?”
บารอนเพอร์แมนรู้สึกเศร้าเล็กน้อย ตัวเขาสนิทกับเลห์แมนมากจนถึงขั้นเป็นพี่น้องได้เลย เมื่อเขารู้ถึงข่าวการตายของเลห์แมนทำให้เขาอดที่จะเศร้าไม่ได้
“ตอนนี้ถึงเวลาที่ทุกท่านต้องตัดสินใจแล้ว!!”
“พวกเรามีทางเลือกอื่นด้วยเหรอ?” ขุนนางคนหนึ่งกล่าวขึ้นมาเขามองอัศวินที่หันอาวุธใส่พวกเขาด้วยท่าทางที่ดุร้าย นั่นทำให้เขาวางดาบลงอย่างจำนน
ออกัสตินรู้สึกมีความสุขอย่างมากที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนของเขา
*ตึง! ตึง!*
แต่ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเบา ๆ จากนั้นก็มีเสียงตะโกนเข้ามาในปราสาท
“ด้วยเกียรติของอัศวิน!!”
“ด้วยเกียรติของอัศวิน!!”
เสียงตะโกนที่ดุดันทำให้บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นมา
“นั่นมันวิลสัน เขาอยู่ที่นี่แล้ว!!”
บารอนเพอร์แมนได้โพล่งขึ้นมา เขาจำคำขวัญที่กองกำลังอัศวินเกราะเหล็กของวิลสันมักจะใช้ได้ ทุกครั้งที่ตะโกนคำขวัญนี้มันจะบ่งบอกถึงการมากของเลห์แมน วิลสัน
“แย่แล้ว!! นั่นมันอัศวินเกราะเหล็กของวิลสัน!!”
ออกัสตินกับบารอนวิงกูลต่างสบตากันด้วยความตกใจ พวกเขารู้มาว่าเลห์แมนได้ตายไปแล้วในดินแดนของเขาจากพ่อมดเจสัน แต่อย่างไรก็ตามเรื่องราวกับไม่เป็นอย่างที่คิดและตอนนี้โอลก์กำลังนำทัพอัศวินเกราะเหล็กบุกมาที่ปราสาทคาสเทลแลน
พวกเขารู้ดีว่าอัศวินเหล่านี้น่ากลัวเพียงใด แม้จะมีกองกำลังป้องกันเมืองหลายพันคนก็ไม่สามารถต่อกรพวกเขาได้
“แจ้งให้พ่อมดเจสันทราบเร็วเข้า!!”
ออกัสตินนึกถึงพ่อมดเจสันทันที ในระหว่างที่รอพ่อมดเจสันมา เขาต้องหาที่หลบซ่อน
*ปัง!!*
ประตูห้องโถงได้กระแทกออกและพังกระจายเป้นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ชายกล้ามโตที่สวมชุดเกราะสีดำเดินเข้ามาในห้องโถง ร่างกายของเขาลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง หยดเลือดสีแดงได้ไหลออกมาจากดาบของเขา ออร่าของเขานั้นน่ากลัวมาก
ชายคนนั้นคือเลห์แมน วิลสัน เขาได้กวาดพวกอัศวินป้องกันเมืองให้พ้นทาง เมื่อเขามองเห็น ออกัสติน บารอนวิงกูล บารอนเพอร์แมนและขุนนางคนอื่น ๆ เขาก็เผยรอยยิ้มออกมา
“ดูเหมือนจะยังไม่สายเกินไป…”
เสียงของเลห์แมนแหบเล็กน้อย จากนั้นเขาก็กำด้ามดาบแน่นและย่างสามขุมไปข้างหน้า
YOU MAY ALSO LIKE
Tips: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aulores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit ame