เทพปีศาจผงาดฟ้า - ตอนที่ 170

ตอนที่ 170 ผู้หยั่งรู้ดวงชะตา

ครึ่งชั่วยามผ่านไป ในที่สุดหลงเฉินก็อาบน้ําแต่งตัวเสร็จ และเดินไปเคาะห้ององค์หญิงหมิงยู่..

“ข้าพร้อมแล้ว”

หลงเฉินเดินไปเคาะประตูห้องนอนของหลู่หมิงยู่พร้อมกับร้องตะโกนบอก หญิงสาวเองก็แต่งตัวเสร็จแล้วเช่นกัน นางจึงเปิดประตูเดินออกมา เวลานี้นางอยู่ในอาภรณ์สีเขียวดงาม

“อาภรณ์ใหม่นึ่งดงามากทีเดียว. เจ้าหาซื้อมาใหม่หรอกรี?” หลงเฉินเอ่ยถามในขณะที่สายตายังคงจับจองอยู่ที่อาภรณ์ของหญิงสาว

“อืมม.. ข้าซื้อมาได้สองสามวันแล้ว ข้าดีใจที่เจ้าชอบ!” หลู่หมิงยู่เอ่ยตอบพร้อมกับยิ้มสดใส

“รีบไปกันดีกว่า!” หญิงสาวเอ่ยบอกหลงเฉินพร้อมกับเดินนําออกไปทันที หลงเฉินจึงได้แต่เดินตามออกไป

“งานในคืนนี้เป็นงานประจําเมืองซึ่งจัดขึ้นในทุกๆปี ในวันนี้จะมีร้านค้าในเมืองมากมายมารวมตัวอยู่ในที่เดียวกัน ภายในงานนอกจากจะมีร้านขายของมากมายแล้ว บางร้านก็ยังมีการแข่งขันเล็กๆน้อยๆให้ผู้ที่มาเที่ยวงานได้เล่นสนุก และมีรางวัลติดไม้ติดมือกลับไปด้วย ทั้งหมดก็เพื่อดึงดูดคนให้เข้าร้านของตนเอง จะได้ซื้อหาสินค้าในร้านติดไม้ติดมือกลับไป” องค์หญิงหมิงยู่อธิบายให้หลงเฉินฟัง

“นี่เจ้ารู้เรื่องราวมากมายถึงเพียงนี้เชียวรี?! เจ้าพบเจอสหายใหม่หรืออย่างไร? หรือเที่ยวสอบถามจากผู้อื่น” หลงเฉินหยอกเย้าพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

“ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง.. ข้าไปซื้อของที่ร้าน แล้วได้ยินคนในร้านคุยกันก็เท่านั้น!” องค์หญิงหมิงยู่เอ่ยตอบ

“อืมม.. เช่นนั้นก็ดี จากนี้ไปก็เจ้าก็ทําหน้าที่เป็นผู้นําทางให้กับข้าก็แล้วกัน!” หลงเฉินเอ่ยตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ผู้คนมากมายเลยทีเดียว..” หลงเฉินร้องอุทานออกมาด้วยความอัศจรรย์ใจ เมื่อพบเห็นฝูงชนมากมายเดินอยู่ตามท้องถนน

“ย่อมต้องมีผู้คนมากมายเป็นแน่ เพราะนี่เป็นงานประจําปีของเมืองนี้ หนึ่งปีจึงจะมีขึ้นสักครั้ง..” องค์หญิงหมิงยู่หันไปมองหลงเฉินพร้อมกับเอ่ยตอบ

“นับว่าเป็นเรื่องดีที่ท้องถนนของเมืองนี้ค่อนข้างกว้างขวาง หาไม่แล้วคงจะมิเพียงพอที่จะรองรับฝูงชนจํานวนมากมายเช่นนี้ได้!” หลงเฉินเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันมองไปรอบกาย

“ดูโน่น! ตรงโน้นมีผู้รับทํานายดวงชะตาด้วย! พวกเราลองไปให้เขาเช็คดวงชะตาดูกันดีกว่า”

องค์หญิงหมิงยู่ร้องตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ เมื่อเห็นป้ายที่ติดไว้ว่า “ที่นี่รับทํานายดวงชะตา

“ก็แค่เรื่องหลอกลวง.. เอาไว้สําหรับหลอกผู้คนโง่เขลาเท่านั้นล่ะ!”

หลงเฉินเอ่ยขึ้น และพยายามที่จะโน้มน้าวหญิงสาวให้เปลี่ยนใจ แต่ไม่เพียงนางไม่ฟัง กลับลากหลงเฉินเข้าไปอีก

ชายในวัยสามสิบปลายๆกําลังนั่งเอนกายอย่างสบายอกสบายใจอยู่ที่แผงของตน และเมื่อมีผู้คนเดินตรงเข้ามา เขาจึงรีบลุกขึ้นยันทักทายทันที

“มิทราบว่าต้องการดูดวงชะตางั้นรึ? ข้าคิดค่าดูในราคาหนึ่งเหรียญเงินเท่านั้น” ชายวัยกลางคนเอ่ยบอกหลงเฉินทันที

หลงเฉินหันมองไปทางองค์หญิงหมิงยู่ และเมื่อเห็นสีหน้าตื่นเต้นดีใจของนาง เขาจึงได้หยิบเหรียญเงินออกมาหนึ่งเหรียญโยนให้ชายวัยกลางคนทันที และชายวัยกลางคนก็รีบตะครุบไว้อย่างรวดเร็ว

“พวกท่านทั้งสองเป็นสามีภรรยากันงั้นรึ?” ชายวัยกลางคนเอ่ยถาม

“มิใช่ พวกเราสองคนเป็นเพียงสหายกันเท่านั้น!” หลงเฉินตอกลับไปทันที

“อ่อ.. งั้นรึ?! เช่นนั้นแล้วผู้ใดเล่าที่ต้องการให้ข้าทํานายดวงชะตาให้?” ชายวัยกลางคนเอ่ยถามในขณะที่จองมองหลงเฉิน

“เป็นนางที่ต้องการให้เจ้าทํานายดวงชะตาให้!” หลงเฉินเอ่ยตอบพร้อมกับหันมองไปทางหลู่หมิงยู่

“แม่นาง.. ข้าจะจัดเรียงไพ่ทั้งหมด 108 ใบไว้ตรงหน้าของท่าน ท่านจงหยิบขึ้นมาห้าใบ และไพ่ทั้งห้าใบที่ท่านหยิบขึ้นมา จะบอกถึงดวงชะตาของท่านในวันข้างหน้า” ชายวัยกลางคนยิ้มกว้างพร้อมกับหยิบเอาไฟจํานวน 108 ใบขึ้นมาวางเรียงรายคว่ําไว้ตรงหน้าองค์หญิงหมิงยู่

“ได้สิ! น่าสนุกไม่น้อยเลย” องค์หญิงหมิงยู่ตอบกลับด้วยสีหน้าแววตาตื่นเต้น

องค์หญิงหมิงยู่จ้องมองไพ่ทั้งหมดที่วางคว่ําอยู่ตรงหน้า ผ่านไปครู่ใหญ่นางจึงหยิบไพ่ในกองขึ้นมาทั้งหมดห้าใบ ชายวัยกลางคนรับไฟทั้งห้าใบนั้นมา เขาจ้องมองหน้าคนทั้งคู่พร้อมกับกล่าวขึ้นว่า

“อืมม.. ไพ่น่าสนใจไม่น้อยทีเดียว!”

“ผลทํานายเป็นเช่นใดงั้นรึ?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

“คนผู้หนึ่งที่อยู่ใกล้ชิดท่าน เขาแอบชอบท่าน และต้องการให้ท่านเป็นของเขา ในวันข้างหน้าท่านกับเขาจะได้ใช้ชีวิตร่วมกัน” ชายวัยกลางคนจ้องมองไพ่ใบแรกพร้อมกับบอกเล่าคําทํานายออกมา

คนผู้นั้นเป็นผู้ใดกัน? หรือ.. นี่เขาแอบชอบข้างั้นรึ?” องค์หญิงหมิงยู่แอบครุ่นคิดอยู่ในใจ พร้อมกับหันมองไปทางหลงเฉินซึ่งกําลังมองมาทางนางเช่นกัน

“อีกไม่นานนัก ท่านจะพบเจอสิ่งที่ต้องการ เป็นสิ่งที่ท่านเฝ้าตามหาตลอดมา แต่กลับหาไม่พบ..” ชายวัยกลางคนบอกเล่าคําทํานายของไพ่ใบที่สอง

แต่แล้วจู่ๆ สีหน้าของเขาก็พลันเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันทีที่เห็นไพ่ใบที่สาม..

“ไพ่แห่งการสูญเสีย.. ท่านจะต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ใกล้กับหัวใจของท่าน!” ชายวัยกลางคนพึมพําเสียงเบา พร้อมกับจ้องมองใบหน้าของหลู่หมิงยู่ด้วยสีหน้าครุ่นคิด

จากนั้น จึงหยิบไพ่ใบที่สี่ขึ้นมาอ่านอย่างไม่รอช้า..

“ท่านต้องเผชิญหน้ากับการเลือกระหว่างครอบครัวกับคนรัก.. และการตัดสินใจของท่านก็จะส่งผลต่อโชคชะตาของคนสําคัญมากผู้หนึ่ง!” ชายชราบอกเล่าคําทํานายในขณะที่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ไพ่ใบที่สี่

หลู่หมิงยู่ถึงกับนิ่งอึ้งไปเมื่อได้ฟังคําทํานาย ในขณะที่สีหน้าของหลงเฉินนั้นบ่งบอกว่า เขาไม่เชื่อคําทํานายของชายวัยกลางคนเลยแม้แต่น้อย

ชายวัยกลางคนหยิบไพ่ใบที่ห้าขึ้นมาดู..

“ไพ่แห่งความขัดแย้ง.. ดวงชะตาของท่านเป็นดวงชะตาที่จะมีแต่เรื่องของความขัดแย้งเกิดขึ้น ท่านจะต้องต่อสู้แย่งชิงเพื่อความรักของท่าน และเป็นความรักคนอื่นๆก็ปรารถนาเช่นกัน” ชายวัยกลางคนอ่านคําทํานายไพ่ใบสุดท้ายจบก็วางไพ่ในมือลง

“ขอบคุณสําหรับการแสดงที่น่าดูชม! ข้าต้องขอชื่นชมว่าเจ้าแสดงได้ยอดเยี่ยมนัก”

กล่าวจบ.. หลงเฉินก็ลากแขนหลู่หมิงยู่ออกไปทันที และเวลานี้ในหัวของเธอก็กําลังครุ่นคิด และพยายามที่จะทําความเข้าใจกับคําทํา ฟังมา

“หมิงยู่.. เจ้าอย่าไปเสียเวลาครุ่นคิดกับสิ่งที่ชายผู้นั้นกล่าวมากนัก อย่าไปจริงจังกับคําทํานายอะไรนั่น ในโลกนี้มิมีผู้ใดสามารถหยั่งรู้อนาคตได้จริง! เขาก็แค่กล่าวไปเรื่อยเท่านั้นเอง” หลงเฉินเดินจูงหลู่หมิงยู่ไปพร้อมกับเอ่ยเตือนสตินาง

“อาจเป็นเช่นนั้นก็ได้..” หลู่หมิงยู่ตอบกลับเสียงเบา

จากนั้นทั้งสองคนก็ได้เดินเล่นไปตามท้องถนน และเข้าไปละเล่นแข่งขันตามที่ร้านค้าต่างๆจัดไว้จนได้ชัยชนะมากมาย ระหว่างทางที่เดินกลับนั้น หลงเฉินก็เห็นร้านขายอาหารแห่งหนึ่ง ทั้งคู่จึงชวนกันไปที่แผงร้านค้านั้น

“ไม่ทราบที่ร้านมีการแข่งขันอะไรบ้าง?” หลเฉินเอ่ยถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ร้านของเราจัดแข่งทายชื่อสมุนไพร พวกเราจะมีสมุนไพรสิบอย่างที่ใช้ในการปรุงอาหาร หากท่านสามารถทายชื่อสมุนไพรถูกเพียงแค่ห้าอย่าง ก็จะได้รับส่วนลดทันทีห้าสิบส่วนของค่าอาหาร แต่หากทายถูกถึงเจ็ดอย่าง ก็จะได้รับส่วนลดเจ็ดสิบส่วนของค่าอาหาร”

“แล้วหากข้าทายชื่อสมุนไพรถูกทั้งหมดเล่า?” หลงเฉินเอ่ยถามยิ้มๆ

“หึ.. ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะทายถูกทั้งหมดแน่! นี่เจ้าคิดว่าตนเองจะรู้จักสมุนไพรทั้งสิบชนิดนี้เชียว? เพียงแค่สมุนไพรสองชนิดแรก ก็เป็นสมุนไพรหายาก และมีราคาแพงมาก ทางร้านจะใช้ปรุงอาหารให้เฉพาะลูกค้าคนสําคัญเท่านั้น หลายคนแทบไม่เคยเห็นหรือรู้จักด้วยซ้ําไป เป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะทายถูกทั้งหมดแน่!” ชายเจ้าของร้านครุ่นคิด

“หากท่านกับคนรักสามารถทายชื่อสมุนไพรถูกทั้งหมดแล้วล่ะก็.. จะได้กินอาหารของทางร้านฟรี!” ชายเจ้าของร้านเอ่ยตอบด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจ

หลู่หมิงยู่ถึงกับหน้าแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเถ้าแก่เจ้าของร้านเรียกตนเองว่าคนรักของหลงเฉิน แต่ก็มิได้แสดงท่าทีปฏิเสธ

“ตกลง! ข้ารับคําท้า1” หลงตอบยิ้มๆ

ไม่นานนัก เถ้าแก่ร้านก็ได้นําถาดใส่สมุนไพรทั้งสิบชนิดมาวางไว้ตรงหน้าหลงเฉิน

“นี่คือสมุนไพรทั้งหมด ชัยชนะของท่านขึ้นอยู่กับความรู้เรื่องสมุนไพร มาดูกันว่าท่านจะตอบถูกกข้อ!” เถ้าแก่ร้านบอกกับหลงเฉินด้วยใบหน้าขบขัน

“เจ้าต้องการให้ข้าช่วยหรือไม่? ข้ารู้จักอยู่เจ็ดชนิด..” หล่หมิงยู่เอ่ยถามหลงเฉินทันทีที่เห็นสมุนไพรในถาด

“อภัยด้วยแม่นาง ท่านไม่สามารถบอกเขาได้ เพราะมิใช่ผู้แข่งขัน!” เถ้าแก่ร้านรีบเอ่ยห้ามทันที

“ไม่ต้องห่วง ข้าเองก็พอรู้จักสมุนไพรอยู่บ้าง..” หลงเฉินเอ่ยตอบด้วยสีหน้าที่นึกสนุก

“สมุนไพรชนิดแรกคือเห็ดหลินจืออายุสิบปี ต่อไปก็ตั้งกุยอ่อนอายุห้าปี หัวเซียง สือจินหนิว เป่ย ฉาชู้ เก้อ เกิน ชิงไห่ หวอี้ชื่อ แล้วก็ฟางจือ.. นั่นคือชื่อของสมุนไพรทั้งหมดที่ข้าเห็น..” หลงเฉินตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

หลงเฉินสังเกตเห็นหล่หมิงยู่ที่กําลังจ้องมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ไม่น่าเชื่อ!! นี่ท่านต้องเป็นลูกศิษย์ของนักหลอมโอสถที่เก่งกาจแน่! อายุเพียงแค่นี้แต่กลับมีความรู้เรื่องสมุนไพรมากมาย ข้าเชื่อว่าวันหน้าท่านจะต้องกลายเป็นนักหลอมโอสถที่ยิ่งใหญ่แน่..” เถ้าแก่ร้านเอ่ยชมหลงเฉิน

“เอิ่ม.. ไม่ทราบว่าข้าจะเข้าไปกินอาหารในร้านของเจ้าได้หรือยัง?” หลงเฉินเอ่ยถามเถ้าแก่ร้านทันที

“เชิญๆๆ เชิญพวกท่านสั่งอาหารได้ตามสบาย ไม่เก็บเงินแม้แต่เหรียญเดียว..” เถ้าแก่ร้านรีบนําหลงเฉินและหลู่หมิงยู่เข้าไปในร้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“หลงเฉิน.. นั่นใช่หญิงสาวที่เจ้าลวนลามนางเมื่อครั้งที่เรามาถึงเมืองนี้หรือไม่?”

องค์หญิงหมิงยู่กระซิบถามหลงเฉินเมื่อเหลือบไปเห็นหญิงสาวคุ้นหน้าคุ้นตาผู้หนึ่ง แต่สีหน้าของหลงเฉินกลับบ่งบอกถึงความหงุดหงิดรําคาญใจ