รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 188
ตอนที่ 188 พี่รองของเขา …หึงเหรอ?
“กินต่อ ๆ อาหารเยอะแยะเลย”
หยางเข้าชิงรู้สึกว่ามีคนเตะขาเขาใต้โต๊ะ
นั่นก็คือเหมาเยซื้อ
“เฮ้ พี่รอง คุณอ่อนโยนกับผู้หญิงของคุณมาก แต่กลับหยาบคายกับน้องชายของคุณนี่นะ นี่อย่าสองมาตร ฐานไปหน่อยเลย”
หยางเข้าชิงสะอื้น
เขาสญเสียภาพลักษณ์ของเขา ด้วยการทําหน้ามุ่ย
เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเขา
และเสียงหัวเราะของเธอทําให้เขาจ้องมองเธอ
เขาเพิ่งจะทําหน้ามุ่ยและบ่นไปเมื่อครู่ และตอนนี้เขากําลังมองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
หยางเข้าชิง เข้าใจในทันทีว่า ทําไมพี่รองของเขาถึงได้ชอบพี่สะใภ้คนนี้
ว้าว พี่สะใภ้ดูสวยจริง ๆ เวลาที่เธอยิ้ม
แถมที่มุมแก้มของเธอยังมีลักยิ้มอยู่ด้วย
เขาชอบผู้หญิงที่มีลักยิ้มจริง ๆ พวกเขาน่ารักดี
มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่า นายน้อยตระกูลหยางคนนี้ที่มักจะประกาศว่าเขาชอบผู้หญิงสวยเซ็กซี่ นั้นมีความสนใจ ผู้หญิงหวานน่ารักแทน
ผู้หญิงประเภทที่เขาชื่นชอบไม่ใช่ผู้หญิงที่ยั่วยวน และมีเสน่ห์ แต่เป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานและบริสุทธิ์
เด็กผู้หญิงที่มีตาโต ปากเล็ก ผิวขาว มีลักยิ้ม ผมหางม้า และสูงประมาณ 1.56 เมตร ถือว่าเป็นสเปคของเขา
เขาพบว่าพวกเขายากที่จะต้านทานอย่างมาก
แม้ว่าความสูงของเฉียวเมียนเมียน จะไม่เท่าสาวที่เขาชอบ แต่รูปลักษณ์ของเธอก็เป็นแบบที่เขาชอบ รอย ยิ้มและลักยิ้มของเธอก็เพียงพอแล้ว
ในขณะนั้นหยางเชาชิงรู้สึกราวกับว่าเขากําลังมองดูรักแรกของเขา
หัวใจของเขาเต้นแรง
“เฮ้ พี่รอง ทําไมคุณยังเตะฉันอีกล่ะ เจ็บนะ”
เขารู้สึกปวดเมื่อยน่องของเขาเช่นเดียวกับที่เขากําลังเพลิดเพลินจากการมองเฉียวเมียนเมียน
คราวนี้เหมาเยซื้อเตะเขาแรงกว่าเดิม
หยางเข้าชิงลูบหน้าแข้งและตะคอกใส่เขา
เหมาเยซื้อมองเขาอย่างไม่แสดงออก
“งั้นก็เลิกจ้องได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะควักลูกตานายออกมา”
หยางเขาชิงพูดไม่ออก
เขาเพิ่งจ้องมองพี่สะใภ้แค่สองสามครั้ง
เดี๋ยวก่อน พี่รองของเขา …หึงเหรอ?
พี่รองเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
อีกด้านหนึ่งของโต๊ะ แก้วไวน์ในมือของเซินโย่ว แทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ภายใต้แรงกดนิ้วของเธอ
“อาชื่อ”
เธอหายใจเข้าลึก ๆ และรักษารอยยิ้มที่ดูเรียบร้อย เธอถามด้วยน้ําเสียงที่เป็นกันเองที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
“คณกับเมียนเมียน วางแผนจะจัดงานแต่งงานเมื่อไหร่? ฉันจะได้แพลนเวลาไว้ล่วงหน้าได้”
เฉียวเมียนเมียนสําลักน้ําของเธอ และไอไม่หยุด
ทําไมเธอถึงต้องจัดงานแต่งงานด้วย
เธอไม่ได้คิดเรื่องจัดงานแต่งงานด้วยซ้ํา
งานแต่งงานไม่ได้หมายถึงการประกาศความสัมพันธ์ของทั้งคู่ต่อสาธารณะหรอกหรือ
“ยังหรอก มันเร็วไปนะ” เหมาเยซื้อลูบหลังเธอ เมื่อเธอดีขึ้นเขาก็ตอบเซินโย่ว
“ฉันต้องถามเมียนเมียนก่อนว่าเธอคิดยังไง”
คําตอบนี้ทําให้เซินโย่วตกใจเล็กน้อย
เธอขบกรามแน่น “ป้าเหมากับลุงเหมาไม่เร่งทั้งคู่เหรอ”
เหมาเยซื้อเงยหน้าขึ้นช้า ๆ
เมื่อดวงตาสีเข้มของเขาสบเข้ากับตาของเซินโย่ว เธอก็รู้สึกกลัว เธอรู้สึกเปิดเผยกับเขา
ก่อนที่เขาจะพูดมากกว่านี้ เธอก็รีบเสริมว่า
“ฉันหมายความว่า เรื่องงานแต่งของพวกคุณ ป้าเหมากับลุงเหมาคงอยากให้พวกคุณจัดงานแต่งงานกันเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม?”