รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 187
ตอนที่ 187 เธอจะกลับออกไปด้วยความเต็มใจได้อย่างไร
เมื่อรู้ว่าปกติแล้ว เธอเป็นคนขี้อายอย่างเป็นธรรมชาติ และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับเพื่อน ๆ ของเขา เธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ดังนั้นเขาจะตักอาหารให้เธอ หรือคุยกับเธอเล็กน้อย ทุก ๆ สองสามนาที
เฉียวเมียนเมียนเพิ่งทานอาหารที่เขาตักใส่จานให้
หยางเข้าชิงรู้สึกประหลาดใจกับความรอบครอบของเขา
“จุ ถ้าฉันไม่เห็นสิ่งนี้ด้วยตาตัวเอง ฉันจะไม่เชื่อด้วยซ้ํา พี่รองเคยดูใครดูขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
เขาหันไปหากงเจ่อหลี่ “น้องสี่ นายสนิทกับพี่รองมาหลายปีแล้ว เขาเคยตักอาหารให้นายไหม?”
กงเจ่อหลี่มองเขาอย่างเย็นชา
หยางเข้าชิงไม่รอการตอบสนองจากเขา
“อย่างน้อย ฉันก็ไม่เคยได้การปฏิบัติแบบนี้มาก่อน พี่สะใภ้ได้รับการปฏิบัติพิเศษ คุณไม่รู้ว่าพี่รองมองคนอ นรอบ ๆ ตัวเขายังไง?”
“แต่ตอนนี้เขามีคุณแล้ว พี่สะใภ้พวกเราทุกคนอิจฉาคุณมาก ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอคุณเซิน? คุณไม่เคยได้รับ การปฏิบัติแบบนี้จากพี่รองตอนที่ยังเด็กใช่ไหมล่ะ?”
หยางเชาชิงกล่าวอย่างตั้งใจ
เขาต้องการให้เซินโย่วรับรู้ข้อเท็จจริงนี้ และไม่ต้องการให้เกิดความปรารถนาที่ไม่เหมาะสมอีกในอนาคต
และนี่เป็นเพราะเขารู้จักเหมาเยซื้อเป็นอย่างดี
ถ้าเซินโย่วสามารถปรับทัศนคติและความคิดของเธอได้ทันเวลา และปฏิบัติต่อเหมาเยซื้อเหมือนเพื่อนหรือ พี่ชาย
พวกเขาก็จะยังคงรักษามิตรภาพไว้ได้
แต่ถ้าเธอมีเจตนาอื่น…
หยางเชาชิงไม่ต้องการเห็นพวกเขาหลุดออกจากความสัมพันธ์อันดีที่มีต่อกันมาหลายปี
เซินโย่วกระชับแก้วไวน์ในมือ และเงยหน้าขึ้นมองหยางเข้าชิง
เธอดูโกรธเล็กน้อย
หยางเชาชิงสบตาเธอและยิ้ม
“ใช่แล้วล่ะ คุณไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน พี่รองที่พร่ําบอกว่าเห็นคุณเป็นเหมือนน้องสาวแท้ ๆ คน หนึ่ง เขายังไม่เคยปฏิบัติต่อน้องสาวของเขาดีขนาดนี้มาก่อน เฮ้อ พี่รองกําลังตกอยู่ในหัวงเห็นความรักล่ะเพื่อน
“ใช่แล้วล่ะ” เซินโย่วยิ้มอย่างแข็ง ๆ
เธอรู้ว่าหยางเข้าชิงกําลังพยายามทําอะไร
แต่เธอชอบเหมาเยซื้อมา 20ปีเต็ม
เธอจะปล่อยมันไปอย่างง่ายดายได้อย่างไรกัน?
แล้วทําไมเธอต้องทําเช่นนั้น?
เธอเป็นคนที่รู้จักเหมาเยซื้อมาก่อน เธอมีความรู้สึกที่แข็งแกร่งสําหรับเขามากกว่าผู้หญิงคนใหม่คนนี้
นอกจากเขาแล้ว เธอยังไม่มีที่ว่างในใจสําหรับใครอีก
เธอตัดสินใจด้วยซ้ําว่าถ้าเหมาเยซื้อจะใช้ชีวิตโสดไปตลอดชีวิต เธอก็จะไม่แต่งงานด้วยเหมือนกัน
เธอจะอยู่เคียงข้างเขาแบบนี้เงียบ ๆ อยู่เบื้องหลัง
เป็นที่ชัดเจนสําหรับเธอ ว่าเธอไม่มีทางเป็นเหมือนคนอื่นได้เลย
ตลอดเวลาของเธอ ความรู้สึกของเธอ ความชอบของเธอ มีให้กับเขาเพียงเท่านั้น
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เธอจะกลับออกไปด้วยความเต็มใจได้อย่างไรกัน?
เฉียวเมียนเมียนกินอย่างเงียบ ๆ มาตลอด และรู้สึกตกใจ เมื่อถูกพูดถึง
เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้หยางเชาชิง
“..โอ้ ใช่ไหมล่ะ”
“แน่นอนสิ”
หยางเข้าชิงยิ้ม
“พี่สะใภ้ คุณคงคิดไม่ถึงว่าพี่รองจะนึกถึงครอบข้าง ฉันจะบอกคุณให้ ก่อนที่คุณจะเข้ามา ฉันไม่เคยเห็นพี่ รอง ปฏิบัติกับใครด้วยความห่วยใยและอ่อนโยนขนาดนี้ จริง ๆ”
เขายังเพิ่มระดับของเขาเพื่อให้เป็นประเด็น
“เขาไม่ได้ดีกับป้าเหมาขนาดนี้ด้วย ถ้าวันนี้ป้าเหมามาเห็นเข้า เธอต้องอิจฉาเป็นแน่”