รักลับ ๆ ของฉันกับท่านประธาน - ตอนที่ 187

ตอนที่ 187 เธอจะกลับออกไปด้วยความเต็มใจได้อย่างไร

เมื่อรู้ว่าปกติแล้ว เธอเป็นคนขี้อายอย่างเป็นธรรมชาติ และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับเพื่อน ๆ ของเขา เธอก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ดังนั้นเขาจะตักอาหารให้เธอ หรือคุยกับเธอเล็กน้อย ทุก ๆ สองสามนาที

เฉียวเมียนเมียนเพิ่งทานอาหารที่เขาตักใส่จานให้

หยางเข้าชิงรู้สึกประหลาดใจกับความรอบครอบของเขา

“จุ ถ้าฉันไม่เห็นสิ่งนี้ด้วยตาตัวเอง ฉันจะไม่เชื่อด้วยซ้ํา พี่รองเคยดูใครดูขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เขาหันไปหากงเจ่อหลี่ “น้องสี่ นายสนิทกับพี่รองมาหลายปีแล้ว เขาเคยตักอาหารให้นายไหม?”

กงเจ่อหลี่มองเขาอย่างเย็นชา

หยางเข้าชิงไม่รอการตอบสนองจากเขา

“อย่างน้อย ฉันก็ไม่เคยได้การปฏิบัติแบบนี้มาก่อน พี่สะใภ้ได้รับการปฏิบัติพิเศษ คุณไม่รู้ว่าพี่รองมองคนอ นรอบ ๆ ตัวเขายังไง?”

“แต่ตอนนี้เขามีคุณแล้ว พี่สะใภ้พวกเราทุกคนอิจฉาคุณมาก ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอคุณเซิน? คุณไม่เคยได้รับ การปฏิบัติแบบนี้จากพี่รองตอนที่ยังเด็กใช่ไหมล่ะ?”

หยางเชาชิงกล่าวอย่างตั้งใจ

เขาต้องการให้เซินโย่วรับรู้ข้อเท็จจริงนี้ และไม่ต้องการให้เกิดความปรารถนาที่ไม่เหมาะสมอีกในอนาคต

และนี่เป็นเพราะเขารู้จักเหมาเยซื้อเป็นอย่างดี

ถ้าเซินโย่วสามารถปรับทัศนคติและความคิดของเธอได้ทันเวลา และปฏิบัติต่อเหมาเยซื้อเหมือนเพื่อนหรือ พี่ชาย

พวกเขาก็จะยังคงรักษามิตรภาพไว้ได้

แต่ถ้าเธอมีเจตนาอื่น…

หยางเชาชิงไม่ต้องการเห็นพวกเขาหลุดออกจากความสัมพันธ์อันดีที่มีต่อกันมาหลายปี

เซินโย่วกระชับแก้วไวน์ในมือ และเงยหน้าขึ้นมองหยางเข้าชิง

เธอดูโกรธเล็กน้อย

หยางเชาชิงสบตาเธอและยิ้ม

“ใช่แล้วล่ะ คุณไม่เคยได้รับการปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน พี่รองที่พร่ําบอกว่าเห็นคุณเป็นเหมือนน้องสาวแท้ ๆ คน หนึ่ง เขายังไม่เคยปฏิบัติต่อน้องสาวของเขาดีขนาดนี้มาก่อน เฮ้อ พี่รองกําลังตกอยู่ในหัวงเห็นความรักล่ะเพื่อน

“ใช่แล้วล่ะ” เซินโย่วยิ้มอย่างแข็ง ๆ

เธอรู้ว่าหยางเข้าชิงกําลังพยายามทําอะไร

แต่เธอชอบเหมาเยซื้อมา 20ปีเต็ม

เธอจะปล่อยมันไปอย่างง่ายดายได้อย่างไรกัน?

แล้วทําไมเธอต้องทําเช่นนั้น?

เธอเป็นคนที่รู้จักเหมาเยซื้อมาก่อน เธอมีความรู้สึกที่แข็งแกร่งสําหรับเขามากกว่าผู้หญิงคนใหม่คนนี้

นอกจากเขาแล้ว เธอยังไม่มีที่ว่างในใจสําหรับใครอีก

เธอตัดสินใจด้วยซ้ําว่าถ้าเหมาเยซื้อจะใช้ชีวิตโสดไปตลอดชีวิต เธอก็จะไม่แต่งงานด้วยเหมือนกัน

เธอจะอยู่เคียงข้างเขาแบบนี้เงียบ ๆ อยู่เบื้องหลัง

เป็นที่ชัดเจนสําหรับเธอ ว่าเธอไม่มีทางเป็นเหมือนคนอื่นได้เลย

ตลอดเวลาของเธอ ความรู้สึกของเธอ ความชอบของเธอ มีให้กับเขาเพียงเท่านั้น

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เธอจะกลับออกไปด้วยความเต็มใจได้อย่างไรกัน?

เฉียวเมียนเมียนกินอย่างเงียบ ๆ มาตลอด และรู้สึกตกใจ เมื่อถูกพูดถึง

เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้หยางเชาชิง

“..โอ้ ใช่ไหมล่ะ”

“แน่นอนสิ”

หยางเข้าชิงยิ้ม

“พี่สะใภ้ คุณคงคิดไม่ถึงว่าพี่รองจะนึกถึงครอบข้าง ฉันจะบอกคุณให้ ก่อนที่คุณจะเข้ามา ฉันไม่เคยเห็นพี่ รอง ปฏิบัติกับใครด้วยความห่วยใยและอ่อนโยนขนาดนี้ จริง ๆ”

เขายังเพิ่มระดับของเขาเพื่อให้เป็นประเด็น

“เขาไม่ได้ดีกับป้าเหมาขนาดนี้ด้วย ถ้าวันนี้ป้าเหมามาเห็นเข้า เธอต้องอิจฉาเป็นแน่”