จอมเวทอหังการ - ตอนที่ 262

บทที่ 262: แสดงความสามารถจริงๆของนายออกมา!

โม่ฝานรู้ดีว่าแม้ว่าพวกเธอทั้งสองจะร่วมมือกันแต่ก็ไม่อาจยืนหยัดต่อสู้กับหมาป่าทมิฬที่เกรี้ยวกราดตัวนั้นได้เช่นนี้เขาจึงส่งหมาป่าวิญญาณของตนเองไปร่วมด้วยในภารกิจครั้งนี้ การที่มีมันไปด้วยเช่นนี้พวกเธอคงจะไม่พ่ายแพ้โดยง่ายดายนัก

ความเป็นจริงแล้วจากความเห็นของโม่ฝานเขารู้สึกได้ว่าหมาป่าทมิฬตัวนี้นั้นอ่อนแอมากกว่าราชินีอสูรกายเกล็ดเขียวและอสูรต้องสาปที่เขาได้พบเจอก่อนหน้านี้แต่คํากล่าวที่ว่าอสูรเวทระดับนักรบนั้นแข็งแกร่งมากกว่านักเวทระดับมัชฌิมอย่างแน่นอนอยู่แล้วถ้าหากว่าไม่มีอุปกรณ์เวทมนตร์ที่เพียงพอต่อการใช้งานล่ะก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยในการเอาชนะพวกมัน

“อธิการบดีเซียว ถ้าผมไม่พยายามอย่างถึงที่สุดของที่คุณให้มามันก็คงจะเสียเปล่าสินะ!” โม่ผ่านพึมพํากับตนเองพร้อมกับมือลูบไล้ไปที่สร้อยคอศูนย์รวมที่เพิ่งได้รับมา

โม่ผ่านนั้นไม่ได้สนใจเกี่ยวกับชื่อเสียงของสถาบันแต่อย่างใด แต่ทว่าเขานั้นเป็นลูกผู้ชายและได้รับปากกับอธิการบดีเซียวไว้แล้วว่าเขาจะทําให้ดีที่สุดเช่นนี้เขาจะต้องรักษาคําพูดของตัวเอง!

“ซูเซี่ยวเธอจัดการกับนักเวทธาตุลมถ้าหากว่าเป็นไปได้ฉันอยากให้เธอยืนอยู่ข้างหลังฉันและคอยปกป้องฉันด้วยโล่ห์ศักดิ์สิทธิ์”โม่ฝานกล่าวกับซูเซียวที่ยืนอยู่ข้างเขา

ซูเซียวพยักหน้ารับพร้อมกับปรับตําแหน่งในการยืนของตนเองทันทีแต่เพียงแค่เธอเริ่มเชื่อมต่อเนบิวล ของตนเองเธอรู้สึกได้ถึงความหนาวเหน็บที่เข้าปกคลุมไปทั่วกระดูกของตนเอง

“อ้า!” ซูเซียวกู่ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

“ถอย! เร็วเข้า!” โม่ฝานตะโกนออกมาในขณะที่เขารู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่กําลังลดลงอย่างรวดเร็ว

ซูเซียวรีบถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็วในขณะที่เธอออกจากตําแหน่งนั้นแล้วเธอตระหนักได้ว่าน้ําแข็งไม่ได้เล่นงานเธอ เป้าหมายของมันไม่ใช่เธอ!

ครีน! ครืน! เปรึง!

ฉับพลันพื้นน้ําแข็งที่หนาเตอะแตกกระจายออกพร้อมกับตรวนน้ําแข็งขนาดใหญ่ผุดออกมาอย่างรวดเร็วพวกมันทั้งสองปะทะกันเองและพันล้อมรอบกันไว้เกิดเสียงบาดหูดังสนั่นไปทั่วพื้นที่สนามประลอง

ซูเซียวจ้องมองที่โซ่ตรวนน้ําแข็งอย่างประหลาดใจเธอพยายามจะเรียกโล่ห์ศักดิ์สิทธิ์ออกมาเพื่อปกป้อง แต่ทว่าเธอช้าเกินไปเธอยังไม่สามารถทําอะไรได้ทันเวลาโม่ฝานถูกขังไว้แล้วอย่างสมบูรณ์หมดหนทางหนี!

เครั้ง! เครั้ง! เครั้ง!

โซ่ตรวนยังคงพันรอบร่างกายของโม่ผ่านอย่างเหนียวแน่นรูปร่างของเขาในตอนนี้คล้ายคลึงกับมัมมีน้ําแข็ง

ท้ายที่สุดโม่ฝานถูกจับกุมไว้ได้โดยสมบูรณ์ หลังจากนั้นพลังจู่โจมของธาตุน้ําแข็งพุ่งทะยานตรงเข้าหาเขาอย่างบ้าคลั่ง!

ปลายของโซ่ตรวนอีกด้านคือมู่หนิงเซียที่ยืนอยู่บนสนามอย่างสง่าผ่าเผยผมสีเงินของเธอโบกสะบัดพริ้วไหวอย่างชวนหลงใหลเห็นได้ชัดว่าเธอคือต้นกําเนิดพลังที่แข็งแกร่งเหล่านี้

พลังของโซ่ตรวนน้ําแข็งของเธอนั้นอยู่ในระดับที่สองแล้วเห็นได้ชัดว่ามันแตกต่างจากสิ่งที่หลัวซ่งใช้ออกมาอย่างแท้จริงไม่ว่าซูเซียวจะพยายามละลายมันด้วยไฟของเธออย่างไรก็ยังไร้ประโยชน์!

เกล็ดหิมะเริ่มร่วงหล่นลงมาจากอากาศอีกครั้งในสายลมมู่หนิงเซวียที่เริ่มใช้พลังเวทนั้นยิ่งดูลึกลับและสุดแสนเย็นชามากกว่าเดิมราวกับว่าเธอไม่ยอมอนุญาตให้บุคคลที่อยู่ในรัศมีหนึ่งกิโลเมตรนี้มีชีวิต!

“บ้าเกินไปแล้ว!”นักเรียนคนหนึ่งตะโกนออกมาอย่างประหลาดใจและแตกตื่น

ผู้คนส่วนใหญ่นั้นแทบจะไม่เห็นเลยว่ามู่หนิงเซวียนั้นร่ายเวทของเธอเสร็จตอนไหน เป็นไปได้ว่าความเร็วในการร่ายเวทของมู่หนิงเซียนั้นใช้เวลาเพียงไม่นานนักหรืออาจจะไม่กี่วินาที!

โซ่ตรวนน้ําแข็งที่เธอร่ายออกมานั้นเรียกได้ว่าค่อนข้างที่จะแปลกประหลาดอย่างมาก เนื่องจากมันมีความบริสุทธิ์อย่างมากเพราะต้นกําเนิดของมันก็คือตัวของเธอนั่นเอง เกล็ดน้ําแข็งก่อตัวขึ้นรอบกายของเธอยิ่งทําให้บรรยากาศดูเย็นเยือกมาขึ้นไปอีก

แต่เกล็ดหิมะเหล่านี้นั้นไม่ใช่ปรากฏออกมาเพียงเพื่อความสวยงามแต่อย่างใดพวกมันทั้งหมดล้วนแต่เต็มไปด้วยหนามแหลมคมปลาบมากมาย!

กล่าวอีกอย่างก็คือถ้าหากว่ามู่หนิงเซวียนั้นกําลังวางแผนที่จะสังหารบุคคลตรงหน้าของเธออย่างแน่วแน่!หนามแหลมคมเหล่านั้นล่องลอยอยู่ในอากาศอย่างเป็นอิสระ เมื่อมันพุ่งเข้าไปหาโซ่ตรวนน้ําแข็งเมื่อไหร่บุคคลที่ติดอยู่ในกับดักจะตายตกไปทันที!

อีกด้านหนึ่งของทีมมู่หนิวเจียวและเจินหมิงเฉวียนพร้อมด้วยหมาป่าวิญญาณนั้นแทบจะไม่สามารถจัดการกับหมาป่าทมิฬนั้นได้เลย

โม่ฝานนั้นถูกขังอยู่ในโซ่ตรวนน้ําแข็งโดยสมบูรณ์และซูเซี่ยวไม่สามารถจะช่วยเหลือเขาออกมาได้เลยดูเหมือนว่าการประลองในคราวนี้จะจบลงเร็วเกินกว่าที่ทุกคนได้คาดไว้อย่างมาก

อู่ฮั่น ลี่จึงและเฉียนอวฮัวนั้นสบสายตากันบ่อยครั้งพวกเขาทํานายถึงการแข่งขันในรอบนี้ว่าจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอนแต่พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งของเด็กนักเรียนเหล่านี้จะมากมายเป็นล้นพ้น

“นักเวทธาตุน้ําแข็งนั้นน่าเกรงขามเกินไปแล้ว”

“ถ้าหากว่าเราต้องเผชิญหน้ากับเธอในการต่อสู้รอบสุดท้ายก็คงจะจบลงเช่นนี้เหมือนกัน”เปียงเหลิงกล่าวออกมา

ส่วนข้าวหม่าหยันยังคงนั่งอยู่ในความเงียบสายตาของเขาจับจ้องไปที่โซ่ตรวนน้ําแข็งอย่างไม่วางตาเขาไม่เชื่อว่าโม่ฝานจะไม่สามารถต่อกรกับหญิงสาวที่โหดเหี้ยมคนนี้ได้

โม่ผ่านคือบุคคลที่สามารถเอาชนะราชินีอสูรเกล็ดหนาได้ด้วยตนเองดังนั้นจ้าวหม่าหยันรู้สึกไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าโม่ผ่านจะพ่ายแพ้อย่างง่ายดายเช่นนี้แน่นอน!

“ลืมมันไปเถอะ มันคงมาถึงช่วงสุดท้ายของการต่อสู้แล้ว”เฉียวอฮัวถอนหายใจยาว เขารู้สึกเป็นห่วงโม่ฝานอย่างมากว่าจะไม่สามารถต้านทานความหนาวเย็นจากการขังอยู่ในโซ่อย่างนั้น

“อิม:

บกลับพร้อมพยักหน้า

มันเป็นเรื่องที่ยากเย็นสําหรับพวกเขาอย่างมากในการหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมจะไปสู้รบกับนักเวทธาตุน้ําแข็งที่มีอาณาจักรเหมันต์เป็นของตนเองอีกทั้งฝ่ายนั้นยังมีนักเวทธาตุอัญเชิญที่ครอบครองอสูรสัญญาระดับนักรบอีกด้วย

“อาจารย์ ได้โปรดรออีกหน่อยเถอะครับ!”จ้าวหม่าหยันโพล่งออกมา

“แล้วทําไมต้องทําอย่างนั้น?” หลัวซึ่งอุทานอย่างไม่เข้าใจ

“หุบปาก!”

ลี่จึงไม่ค่อยพอใจกับน้ําเสียงของจ้าวหม่าหยันสักเท่าไหร่นักแต่ในขณะที่ได้ฟังเช่นนั้นคู่ฮั่นรู้สึกว่าเห็นสิ่งแปลกประหลาดกําลังเคลื่อนไหวอยู่ภายใต้โซ่ตรวนน้ําแข็ง!!!

“มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอคู่ฮั่น?” จึงถามออกไป

“ไฟ… ฉันเห็นจิตวิญญาณธาตุไฟ… เป็นพลังธาตุไฟที่แข็งแกร่งมาก… ไม่ผิดแน่!”คู่ฮั่นรีบร้องออกมาใน ขณะที่เขาเห็นถึงสัญญาณอะไรบางอย่างธาตุไฟที่แข็งแกร่งกําลังละลายน้ําแข็งที่พันรอบตัวของโม่ผ่านเอาไว้

พลังเวทอัคคีที่เกรี้ยวกราดกําลังพวยพุ่งออกมาจากโซ่ตรวนน้ําแข็งอย่างดุร้ายซึ่งในขณะนี้เลือดกําลังไหลซึมออกมาจากช่องว่างของน้ําแข็งในขณะที่มันหลอมละลาย

อู่ฮั่นนั้นมีพลังการฝึกฝนที่แข็งแกร่งมากกว่าคนอื่นเช่นนี้เขาจึงสัมผัสได้ถึงพลังนั้นเร็วกว่าใคร

แต่ทว่าเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทําไมเปลวไฟนั้นจึงไหม้อยู่ด้านในของโซ่ตรวน…

“ดูเหมือนว่าวันนี้พวกเราจะได้ฉลองชัยชนะครั้งนี้เร็วไปหน่อยน่าเบื่อชะมัดนี่เป็นการชนะที่ง่ายดายเกินไปแล้ว”ลือเชิงเห่อกล่าวออกมาพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“กัปต้นคุณควรจะหยุดการใช้โซ่ตรวนน้ําแข็งได้แล้วมันจะดีกว่าถ้าหากว่าเราไม่ได้ฆ่าเขา” หมิงกงซึ่งเป็น นักเวทธาตุสายฟ้ากล่าวขึ้นมา

แต่ทว่ามู่หนิงเซวียไม่ได้สนใจคําพูดของเพื่อนร่วมทีมแต่อย่างใดเธอยังคงถือโซ่ตรวนในมือไว้อย่างแน่นหนาและไม่ลดการป้องกันใดๆลงเลยแม้แต่น้อยดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชาและไร้ซึ่งอารมณ์

สายตาของเธอนั้นจับจ้องไปที่โม่ผ่านสายตาทั้งหมดของเธอกําลังจับจ้องเขาและรอคอยอย่างแท้จริง!

ในที่สุดเธอก็ยอมอ้าปากและเปล่งเสียงของเธอออกมา“เลิกแสดงความอ่อนแอได้แล้ว โม่ฝานเปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนายออกมาซะ!”แววตาของเธอสั่นเครือเล็กน้อยเมื่อเอ่ยชื่อที่แท้จริงของเขา

เธอไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เรียกชื่อเขาครั้งสุดท้ายคือตอนไหนกัน… เธอไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าวันนี้เธอจะได้มาเจอกับเขาในวันประลองของนักเรียนแลกเปลี่ยน

อย่างไรก็ตามมู่หนิงเซวียนั้นรู้ดีว่าโม่ฝานไม่ใช่บุคคลที่สามารถจัดการได้โดยง่ายอย่างเช่นที่เขากําลังพยายามแสดงออกมาในตอนนี้

เธอรู้ถึงความสามารถของเขาเพราะว่าในวันนั้นเขาได้แสดงถึงความเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นเมื่อครั้งต่อสู้กับตระกูลมู่ในงานเลี้ยงวันเกิด เขาคือชายที่ครอบครองธาตุคู่!

มู่หนิงเซียเต็มใจอย่างมากที่จะต่อสู้กับเขาเธอต้องการอย่างมากที่จะต่อสู้กับเขาในวันนี้มู่หนิงเซียอยากที่จะได้ต่อสู้กับบุคคลที่แข็งแกร่งมากกว่าตัวเธอเองสักที!!

“แสดงงั้นเหรอ?”

“แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนายงั้นเหรอ?” ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึงทันทีเมื่อได้ยินถ้อยคําที่มู่หนิงเซวี ยกล่าวออกมา

เธอกําลังหมายความว่านักเรียนที่ชื่อโม่ผ่านยังไม่ได้ใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดที่เขามีเหรอ?

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะเป็นนักเวทธาตุสายฟ้าที่แข็งแกร่งมาก แต่เขาจะสามารถหลบหนีออกจากโซ่ตรวนน้ําแข็งที่เกรี้ยวกราดนั้นได้อย่างไรกัน?