Tranxending Vision – เนตรเนรมิตร - ตอนที่ 357

TXV – 357 ความจริงค่อยๆปรากฏ !

เมื่อเซี่ยเสวียหยุดเซี่ยเหล่ยไว้ได้ เธอก็รีบไปดูอันซูจุนทันที

อเลน่าได้ยินเสียงทะเลาะวิวาทจากข้างห้อง เธอจึงลุกขึ้นเดินไปดูที่ห้องข้างๆ เมื่อมาถึงก็เห็นเซี่ยเสวียและอันซูจุนนั่งอยู่บนพื้นในตอนนี้เธอตกใจมากและไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“พี่เหล่ย! พี่ทําอะไรของพี่? “เซี่ยเสวียพูดและยังคงพูดต่ออีกว่า “พี่ทําแบบนี้กับเพื่อนของฉันทําไม?”

เซี่ยเหล่ยมองไปที่เซี่ยเสวียและพูดว่า “เพื่อนของเธอเป็นคนไม่ดี เขาเป็นชาวเกาหลีใต้ “

“แล้วชาวเกาหลีใต้ไม่ดีตรงไหน? พี่มีอคติกับชาวเกาหลีใต้! “เซี่ยเสวียเถียงเซี่ยเหล่ย

ตอนนี้อเลน่าเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว เธอรู้ว่าตัวเองต้องทํายังไงเธอรีบเข้ามาภายในห้องและปิดประตูให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เสียงไปรบกวนพวกเขา

แต่เมื่อปิดประตูเสร็จเรียบร้อยแล้วแม้ว่าจะไม่มีเสียงเลยแต่เซี่ยเสวียก็หันไปที่อเลน่าพร้อมกับชี้ไปที่เธอและพูดขึ้นว่า “พี่เองก็ยังมีแฟนเป็นชาวอังกฤษได้เลยแล้วทําไมฉันจะมีแฟนเป็นชาวเกาหลีใต้ไม่ได้หล่ะ? พี่ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย! “

ที่จริงอเลน่าไม่ได้เป็นชาวอังกฤษแต่ในครั้งแรกที่เจอกัน เซี่ยเหล่ยได้แนะนําเธอว่าเป็นชาวอังกฤษ และจนถึงตอนนี้เซี่ยเสวียก็ยังไม่รู้ความจริงเกี่ยวกับตัวของอเลน่า

เซี่ยเสวียยังคงพูดต่ออีกว่า “ฉันโตแล้วไม่ใช่เด็กๆอีกต่อไป ฉันโตเป็นผู้ใหญ่แล้วด้วย ทําไมพี่ยังต้องมายุ่มย่ามกับเรื่องแฟนของฉันด้วย?”

ในเวลานี้เซี่ยเหล่ยใจเย็นลงและชี้ไปที่อันซูจุนพร้อมกับพูดว่า “แล้วเธอรู้หรือไม่ว่าเขาเพิ่งจะทําอะไรลงไป?”

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่สน ฉันรู้แค่ว่าเขาดีกับฉันเท่านั้น!” เซี่ยเสวียพูดแม้ว่าเธอจะเคยเป็นคนที่มีเหตุผลแต่ก็ไม่ใช่ในสถานการณ์ตอนนี้

“แต่เขาใส่ยาเสพติดลงไปในแก้วของเธอนะ!” เซี่ยเหล่ยพูดพร้อมชี้ไปที่แก้วไวน์ จากนั้นก็พูดต่ออีกว่า “นี่คือสิ่งที่คนเป็นแฟนกันทําอย่างนั้นเหรอ? คนๆนี้ดีพอสําหรับเธอแล้วจริงๆอย่างนั้นเหรอ? “

เซี่ยเสวียเหลือบมองไปที่แก้วไวน์หนึ่งครั้งก่อนหันมามองที่เซี่ยเหล่ยพร้อมพูดไปว่า “ฉันไม่เชื่อ!”

“เธอนี่มัน…..” เซี่ยเหล่ยหมดคําพูดที่จะเถียงกับเธอ

จังหวะนี้อเลน่าก็พูดขึ้นว่า “น้องเสวีย ในตอนนี้ไม่มีใครรักเธอได้ม นั้นเขาจะไม่มีวันโกหกและทําร้ายเธอได้ลงหรอก”

“ฉันไม่เชื่อ! ฉันไม่ฟัง!” เซี่ยเสวียพูดเสร็จก็ปิดหูตัวเองเอาไว้

จังหวะนี้เซี่ยเหล่ยก็ยกมือขึ้นและกําลังจะตบไปที่ใบหน้าของเซี่ยเสวียแต่ที่สุดแล้วเขาก็หยุดมือของตัวเองไว้กลางอากาศ ตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยทําอย่างนี้กับน้องของตัวเองเลย

“พี่จะตบฉัน! พี่จะตบฉัน!” เซี่ยเสวียพูดขึ้นพร้อมกับน้ําตาที่กําลังไหลอาบแก้มของเธอด้วยความเสีย

อเลน่ารีบไปจับมือของเซี่ยเหล่ยให้ลดลงมาหลังจากนั้นเธอก็มองไปที่เซี่ยเสวีย เธอเข้าใจว่าทําไมเซี่ยเสวียถึงร้องไห้ออกมาในตอนนี้

“ออกไปนะ ออกไปเดี๋ยวนี้” เซี่ยเสวียชี้ไปที่ประตูและพูดขึ้นว่า “ฉันไม่อยากเห็นหน้าของพี่แล้ว”

“เธอ…… ” เซี่ยเหล่ยพูดไม่ออกในใจของเขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่หลังจากนั้นก็พยายามพูดต่อด้วยน้ําเสียงที่สั่นเครือออกไปว่า “คนเกาหลีใต้คนนี้ที่เธอเพิ่งจะรู้จักเธอกลับเชื่อ เขาแต่กับพี่ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เกิด เธอไม่เชื่อแถมยังไล่พี่ออกไปอีกงั้นเหรอ?”

เซี่ยเสวียตอบกลับไปว่า “ออกไป! ฉันไม่อยากเห็นพี่อยู่ในห้องนี้ตอนนี้!”

ด้วยความเศร้าปนกับความโกรธทําให้เซี่ยเหล่ยไม่สามารถพูดอะไรต่อจากนี้ได้ เขาคิดกลับไปว่าเขาไม่ยอมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองชิงตูเพื่อไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกว่าอยู่อย่างโดดเดี่ยว หลายปีที่ผ่านมาเขาจึงต้องทํางานก่อสร้างเพื่อนําเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายในชีวิตสําหรับพวกเขา เขาไม่เคยคาดคิดว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาจะได้รับ หลังจากสิ่งที่ทําไปทั้งหมดนั้นไป เรื่องนั้นเกิดขึ้นเพียงเพราะชายชาวเกาหลีใต้คนเดียวเท่านั้น!

อเลน่าเห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้ไม่ดีนักหากปล่อยไว้นานกว่านี้คงยากที่จะแก้ไข เธอจึงเดินไปหาเซี่ยเหล่ยและพูดขึ้นว่า “คุณสงบสติอารมณ์ของตัวเองก่อนนะ” จากนั้นเธอก็มองไปที่เซี่ยเสวียและพูดขึ้นว่า “เซี่ยเสวีย ฉันเชื่อที่พี่ชายของเธอพูด ฉันเชื่อว่าชายเกาหลีใต้คนนั้นแอบใส่ยาในแก้วไวน์ของเธอ ดังนั้นฉันจะพิสูจน์มันเอง ฉันจะดื่มไวน์ในแก้วนี้เพื่อพิสูจน์ให้เธอเห็นเอง! “

พูดเสร็จเธอก็เอื้อมมือออกไปหยิบแก้วไวน์

เซี่ยเหล่ยคว้ามือของอเลน่าพร้อมพูดว่า “คุณไม่จําเป็นจะต้องดื่มมันหรอกนะ ไอบ้านต่างห่างที่ควรจะเป็นคนดื่ม

เซี่ยเหล่ยหยิบแก้วไวน์มาจากมือของอเลน่าจากนั้นก็มองไปที่อันซูจุน

อันซูจุนทําท่าทางว่าจะไม่ดื่มมันแต่ก็ยังไม่ทันจะได้ทําอะไรเซี่ยเหล่ยก็บีบปากของเขาและเทไวน์กรอกปากทันที

“แค่ก.. แค่ก..” อันซูจุน สําลักเล็กน้อย

อันที่จริงเมื่อเซี่ยเสวียเห็นสิ่งที่พี่ชายตัวเองทําลงไป เธอเองก็อยากจะไปห้ามเขาเหมือนกันแต่ในวินาทีสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจปล่อยเลยตามเลย เธอตระหนักได้ว่าแม้แต่อเลน่าที่ไม่ใช่สายเลือดกันด้วยซ้ํากลับเชื่อเซี่ยเหล่ยอย่างหมดใจแถมยังพร้อมจะพิสูจน์ข้อเท็จจริงนี้ให้ประจักษ์อีกต่างหากดังนั้นเธอจึงปล่อยให้พี่ชายของตัวเองจัดการต่อไปและดูว่าผลสุดท้ายแล้วจะเกิดอะไรขึ้น

จังหวะนี้อันซูจุนที่โดนไวน์กรอกลงปากไปแล้วก็แสดงท่าทางกระวนกระวายออกมาให้เห็น เขาพยายามลุกขึ้นยืนเพื่อต้องการจะหนีไป

เซี่ยเหล่ยจับตัวเขาไว้และพาไปนั่งที่เก้าอี้พร้อมถามไปว่า “อันซูฮยอนอยู่ที่ไหน?”

“อันซูฮยอนไหน? ผมไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงใคร? ” อันซูจุนพูดต่อว่า “ปล่อยผมออกไปเดี๋ยวนี้! ผมเป็นคนเกาหลีใต้นะ”

เซี่ยเหล่ยหัวเราะเยาะและพูดขึ้นว่า “แล้วยังไง คิดว่าตัวเองเป็นคนเกาหลีใต้แล้วจะทําอะไรก็ได้งันเหรอ”

“ผมไม่รู้จักอันซูฮยอนที่คุณพูดถึงหรอกนะ ปล่อยผมไปเดี๋ยวนี้!” อันซูจุนพูดขึ้น หลังจากนั้นก็หันไปหาเซี่ยเสวียและพูดขึ้นว่า “น้องเสวีย คนๆนี้เป็นพี่ชายของคุณจริงๆงั้นเหรอ? เขาไม่ควรเป็นพี่ชายของคุณเลย เขามันคนโง่! แต่ยังไงผมก็ยังรักคุณอยู่นะ”

“เพี้ยะ !” เซี่ยเหล่ยตบหน้าของอันซูจุนทันทีที่เขาพูดจบ

“นี่พี่…ในไวน์ไม่ได้มีอะไรเลยนี่!” เซี่ยเสวียมองไปที่เซี่ยเหล่ยพร้อมพูดด้วยความโกรธและยังพูดต่ออีกว่า “อะไรทําให้พี่กลายเป็นคนแบบนี้ได้? ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ! “

เซี่ยเหล่ยตอบกลับไปว่า “จะมีหรือไม่มีเราจะได้รู้กันเดี๋ยวนี้แหละ”

“ปล่อยผมไปเดี๋ยวนี้! ใครก็ได้ช่วยด้วย” อันซูจุนตะโกน

เมื่อเห็นว่าอันซูจุนตะโกนออกมาเซี่ยเหล่ยก็ได้ใช้มืออุดปากเขาไว้หลังจากอุดปากได้ไม่นานแก้มของ อันซูจุนก็มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น มันค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็วมองดูแล้วคล้ายกับสีของคนที่ดื่มเหล้าเข้าไปมากหลังจากนั้นตาของเขาสลึมสลือคล้ายกับคนเบลอๆไม่มีสติ

ยาที่อยู่ในแก้วไวน์ออกฤทธิ์กับอันซูจุนแล้ว

เซี่ยเหล่ยปล่อยมือที่อุดปากของอันซูจุนและมองไปที่อาการของเขา

เซี่ยเสวียก็เช่นกันเธอมองไปที่อันซูจุนและเห็นอาการทั้งหมดของเขานี่แสดงให้เห็นว่ามีความเป็นไปได้สูงมาที่ในแก้วไวน์จะมียาเสพติดผสมอยู่ไม่อย่างนั้นเขาจะมีอาการแบบนี้ได้อย่างไรทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังปกติอยู่?

อันซูจุนส่ายหัวของตัวเองเพื่อพยายามปลุกให้ตัวเองรู้สึกตัวแต่มันก็ไม่ได้ผลดูเหมือนสติของเขาจะค่อยๆหายไป

“ฮ่าฮ่าๆ….สวยจริงๆ ผมชอบมันนะ… ฮ่าๆ… ” เขาเริ่มพึมพําออกมาและยังพึมพําต่อด้วยท่าทางหื่มกามอีกว่า “มาสนุกกันดีกว่า น้องสาว ผมจะทําให้คุณรู้สึกสบายตัว…..”

จากสิ่งที่พวกเขาเห็นปฏิกิริยาตอนนี้ของอันซูจุน พวกเขารู้ได้ทันทีว่าในแก้วไวน์ต้องมียาเสพติดผสมอยู่แน่นอน!

อันซูจุนเดินไปหาอเลน่าด้วยท่าเดินที่เซไปเซมาพร้อมพูดขึ้นว่า “เธองดงามจริงๆ เรามาสนุกกันดีกว่า”

เมื่อเห็นว่าอันซูจุนเดินเข้ามาใกล้ตัวเองมากแล้ว เธอก็ยกเท้าขึ้นมาพร้อมใช้มันเตะไปที่ท้องของเขา

แม้จะโดนเตะไปจนล้มเซแต่เขาก็ดันตัวเองให้ลุกขึ้นมาและเดินแบบเซๆตรงไปยังเซี่ยเสวียพร้อมพูดไปด้วยว่า “เธอก็ได้…มาสนุกกับผมดีกว่า”

“คนเลว” เซี่ยเสวียพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่ทั้งโกรธและอายหลังจากนั้นเธอก็ตบหน้าของเขาทันที ก่อนที่เขาจะเดินมาถึงตัวแน่นอนว่าอันซูจุนตอนนี้ไม่มีความสามารถพอที่จะหลบได้ ทําให้โดนตบไปเต็มๆ

เซี่ยเหล่ยไม่ได้ห้ามเธอแม้แต่น้อย ท่าทางของเขาสงบมาในขณะที่มองน้องสาวของตัวเองตบหน้าของอันซูจุนแต่ถึงภายนอกเขาจะดูสงบมากแต่ภายในใจของเขากลับร้อนรุ่มและเต็มไปด้วยความโกรธก่อนหน้านี้เขาเคยสงสัยความสัมพันธ์ระหว่าง อันซูจุนและอันซูฮยอนว่าจะมีความเกี่ยวข้องกันหรือไม่ดูเหมือนตอนนี้คําตอบจะชัดเจนแม้จะยังไม่รู้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันแบบไหนแต่ที่รู้แน่ๆตอนนี้คืออันซูจุนนั้นเป็นไพ่ตายของ อันซูฮยอนที่จะใช้จัดการกับตัวเขาเอง โดยใช้เซี่ยเสวี่ยเป็นเหยื่อ

ในที่สุดอันซูจุนก็ไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ ทําให้ล้มลงไปนอนกองกับพื้น เซี่ยเสวียที่เห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปเตะซ้ําที่ตัวของเขาอีกหลายครั้ง

อเลน่ารีบเข้าไปคว้าตัวของเซี่ยเสวียพร้อมพูดออกไปว่า “พอได้แล้ว เดี๋ยวเขาก็ตายซะก่อนหรอก”

“ฮือฮือ…” เซี่ยเสวียร้องไห้พร้อมกับพูดขึ้นด้วยว่า “พี่ฉัน …. ขอโทษ …… ยกโทษให้ฉันด้วย …… ฮือฮือ…”

เซี่ยเหล่ยถอนหายใจและพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร ฉันเป็นพี่ของเธอถ้าฉันไม่ให้อภัยเธอแล้วเราจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ต่อไปนี้ได้อย่างไรหล่ะ?”

“พี่…!” เซี่ยเสวียรีบวิ่งไปกอดเซี่ยเหล่ยและซบที่อกของเขา

จังหวะนี้ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง พนักงานสิร์ฟปรากฏตัวตรงหน้าประตู เขามองเข้าไปภายในห้องด้วยท่าทางประหลาดใจพร้อมกับพูดว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

จังหวะนี้จู่ๆอันซูจุนก็ดันตัวเองขึ้นมาจากพื้นและเดินไปที่ประตูทันทีหลังจากนั้นก็พูดกับพนักงานเสิร์ฟว่า “เฮ้…เพื่อน คุณหล่อมาก เรามาสนุกกันหน่อยดีกว่า”

พนักงานเสริฟเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างพร้อมมองไปที่ อันซูจุนด้วยความหวาดกลัว

อันซูจุนที่ไม่มีสติแล้วตอนนี้ได้ปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกพร้อมกับเดินไปที่ห้องโถงตรงล็อบบี้ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า

หลายๆคนที่อยู่ในห้องโถงตรงบริเวณล็อบบี้ต่างก็พากันกรีดร้องเมื่อเห็นชายแปลกหน้าที่แก้ผ้าเดินออกมา

เมื่อเห็นว่ามีคนมากมายกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นเขาอันซูจุนไม่ได้มีท่าทีเขินอายเลย เขากลับยิ้มออกมาอย่างหน้าตาเฉย

เซี่ยเสวียเห็นเหตุการณ์ที่อันซูจุนทําและเกิดขึ้นทั้งหมดกับเขา ใบหน้าของเธอซีดเผือกทันที เธอคิดว่าหากตัวเองกินไวน์ในแก้วนั้นเข้าไปสภาพก็คงจะไม่ต่างจากเขาในตอนนี้ ซึ่งหากเกิดขึ้นจริงเธอคงจะทนรับสภาพตัวเองไม่ไหวแน่นอน

จังหวะนี้เซี่ยเหล่ยก็รู้สึกใจหายไม่น้อยหากเขาไม่พาอเลน่ามากินอาหารที่นี่ เขาไม่รู้เลยว่าอนาคตของเขาและน้องสาวของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป

“อเลน่า คุณพาเซี่ยเสวียกลับไปที่โรงงานผลิตอาวุธก่อน” เซี่ยเหล่ยพูด

“แล้วคุณหล่ะ จะไปที่ไหน?” อเลน่าพูดด้วยความกังวลพร้อมมองไปที่เซี่ยเหล่ย

“ผมมีบางสิ่งบางอย่างที่จะต้องจัดการก่อน” เซี่ยเหล่ยตอบ

“อื้ม ฉันจะพาเซี่ยเสวียกลับเอง” อเลน่าพูดโดยไม่ได้ถามอะไรต่อ

“พี่…ฉัน” เซี่ยเสวียเริ่มพูดแต่เธอลังเลใจอยู่ว่าจะพูดดีไหมเพราะตัวเธอเองตอนนี้กําลังรู้สึกทั้งเสียใจและรู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน

เซี่ยเล่ยตบไหล่ของเธอเบาๆก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า “ปล่อยทุกอย่างให้มันผ่านไป ตอนนี้ก็กลับไปกับเซี่ยเหล่ยก่อน”

“อืม…” เซี่ยเสวียพูดและพยักหน้า

อเลน่าเดินนําเซี่ยเสวียออกจากห้องไป

แต่ก่อนที่พวกเธอจะออกไปเซี่ยเหล่ยได้รีบเรียกให้พวกเขาหยุดก่อนพร้อมพูดขึ้นว่า “เดี๋ยวก่อนนะ น้องเสวีย ลู่เชิงไปไหนหล่ะทําไมเขาไม่ได้อยู่กับเธอ? “

เซี่ยเสวียตอบกลับไปว่า “ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่รู้ว่าตอนเช้าเขาออกไปไหน เขาไม่ได้บอกอะไรฉันไว้”

เซี่ยเหล่ยรู้สึกสงสัยเล็กน้อยแต่ก็พูดกับเซี่ยเสวียก่อนว่า “เอาล่ะ กลับไปก่อนก็แล้วกัน”

แล้ว…ลู่เชิงหายไปไหน?