The Trembling World - ตอนที่ 337
TTW: บทที่ 337 การสู้รบที่รุนแรง
หมีกลายพันธุ์ใช้กงเล็บเกี่ยวก้อนเนื้อจากไหล่ซ้ายของ เหว่ยเหลียง ลงไปถึงปอดขวาของเขา เหว่ยเหลียง ปล่อยเสียงร้องที่น่าสยดสยองราวกับจะขาดใจ
หลังจากที่ หลิวกํา จัดการกับสัตว์กลายพันธ์ 2 ตัวที่อยู่ใกล้กับเขา แววตาของเขาก็ได้เห็นหมีกลายพันธุ์อยู่ในความมืด สิ่งที่สําคัญก็คือเขารู้สึกถึงกลิ่นคาวที่โดดเด่นของมัน หลังจากนั้น หลิวกํา พุ่งไปยังทิศทางของมันด้วยความตั้งใจจะใช้ [Psychic Shock]เมื่อเขาเข้าไปใกล้
หมีกลายพันธุ์หยุดชะงักเพราะทักษะของ หลิวกํา จากนั้น หลิวกํา กระโดดขึ้นไปบนคอของหมีแล้วขี่คอ ของมัน หลิวกํา ใช้มีดของเขาเจาะเข้าไปในดวงตาของหมี
ในโลกแห่งความเป็นจริงการเผชิญหน้ากับหมีป่านั้นเท่ากับการฆ่าตัวตายพวกเขาควรเลือกหลบหนีโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากบุคคลนั้นไม่มีอาวุธระยะไกลเช่นหอก ตอนนี้ หลิวกํา มีเพียงแต่มีดเท่านั้นที่สามารถทําได้ในตอนนี้
มีดเข้าไปในดวงตาของหมีแต่ไม่ได้เข้าลึกนัก หลิวกํา พยามควักเนื้อของลูกตาเพื่อทําให้หมีตาบอด มันยากเช่นเดียวกับแทงลงบนเนื้อไม้มีดไม่สามารถเจาะลงไปลึกและ หลิวกํา ไม่สามารถดึงลูกตาของมันออกได้
มีกลายพันธุ์ตัวนี้ไม่ได้รับความเสียหายจาก [Psychic Shock]มากนักมันฟื้นตัวอย่างรวดเร็วในขณะที่ หลิวกํา กําลังขี่คอมันอยู่มันพยายามที่จะไขว่คว้าเอา หลิวกํา ลงมา หลิวกํา ไม่สามารถตอบสนองได้เร็วพอทําให้เขาโดนกรงเล็บของมันข่วนเข้าจนเป็นแผล เป็นผลให้เขาถูกจับลงมาและลากลงไปบนพื้นดิน หมีกลายพันธุ์พยายามที่จะกัด หลิวกํา
หลิวกํา ใช้แขนของเขาเพื่อป้องกันส่วนสําคัญของร่างกาย หมีกลายพันธุ์กัดลงบนแขนของ หลิวกํา ดูเหมือนว่าแขนของเขาซึ่งมีส่วนประกอบของแขนโลหะไม่ได้ทําให้ หลิวกํา ต้องสูญเสียชิ้นเนื้อให้กับมัน
มีกลายพันธุ์พยายามที่กัดไปบริเวณต่างๆของ หลิวกํา มันพยายามทุบหลิวกํา ลงกับของหินที่แหลมคม เพื่ออาศัยน้ําหนักตัวของ หลิวกํา ทําลายส่วนต่างๆ
ขณะที่แขนของ หลิวกํา ข้างหนึ่งถูกคาบไว้ในปากของหมีร่างของเขาถูกเหวี่ยงไปมารอบๆมืออีกข้างของเขาพยายามที่จะทุบดวงตาที่บาดเจ็บของหมี หลังจากที่ หลิวกํา พยายามทุบดวงตาของหมีถึง 12 ครั้งมันก็ไม่สามารถยอมรับการเจ็บปวดได้อีกต่อไปมันปล่อย หลิวกํา ลง และจับ เหว่ยเหลียง กับศพของผู้หญิงพยายามหลบหนีเข้าไปในป่า
ความแข็งแกร่งของหมีกลายพันธุ์ตัวนี้แข็งแกร่งกว่า หลิวกํา นอกจากนี้มันยังแสดงถึงสติปัญญาหลังจากมันได้ลิ้มรสเนื้อเย็นๆของ หลิวกํา มันก็รู้ว่าอาหารนี้ไม่คุ้มค่ากับการต่อสู้อีกต่อไปมันจึงหนีไป ในขณะที่ดวงตาของมันได้รับความเจ็บปวด
หลังจากการโจมตีอย่างรุนแรงทําให้ [Mist Armor]ของ หลิวกํา แตกสลาย ในขณะที่ หลิวก กําลังสู้กับหมีนั้น ฮันกวงมิน และคนอื่นๆได้พยายามฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ที่อยู่รอบๆ สัตว์ที่เหลือเมื่อเห็นเพื่อนของมันถูกจัดการทําให้พวกมันตื่นตระหนก
“พี่ใหญ่หลิว!ตอนนี้ผมอยู่ระดับ 6 แล้ว!” ฮันกวงมิน ตะโกนขึ้นในความมืด
หลิวกํา ไม่ตอบ
“พี่ใหญ่หลิว?”
ฮันกวงมิน รู้สึกมีบางอย่างผิดปกติดังนั้นเขาจึงค้นหาพื้นที่โดยรอบโดยอาศัยความรู้สึกในที่สุดเขาก็พบกับคนที่คล้ายกับ หลิวกํา หมดสติอยู่
เมื่อครั้งที่ หลิวกํา หนีออกจากฐานทัพใต้น้ําเขาได้รับการบาดเจ็บจากแรงระเบิดใต้น้ําและผิวหนังของเขาถูกเผาไหม้ด้วยเลเซอร์ ร่างกายของเขาได้รับการบาดเจ็บหนักหลายแห่ง ทําให้กระดูกของเขาแตกหลายส่วน แต่ด้วยอัตราการฟื้นตัวของเขาทําให้เขาฟื้นขึ้นแม้จะหลับไปถึง 3 วัน 3 คืน ในขณะที่เขาอยู่ในโพรงของแมงกะพรุนขนาดเล็ก แมงกะพรุนได้หลั่งน้ําเมื่อจํานวนมากเพื่อช่วยในการรักษาบาดแผลของ หลิวกํา แต่เนื่องจากบาดแผลนั้นรุนแรงจึงทําให้เขายังไม่หายสนิท
ดังนั้นเมื่อเขาต่อสู้กับหมีกลายพันธุ์ระดับสูง ทําให้แผลบนร่างกายของเขาปริแตก เลือดไหลออกมาจากบาดแผลของเขา หากมีแสงให้เห็นพวกเขาจะเห็นร่างของ หลิวกํา จมอยู่ในแอ่งเลือด
ฮันกวงมิน และคนอื่นๆมี หลิวกํา ออกจากแอ่งเลือดและมุ่งหน้าไปยังต้นไม้ขนาดใหญ่จากนั้นเขาวาง หลิวกํา ลงใต้ต้นไม้
“พี่ใหญ่หลิวคุณเป็นยังไงบ้าง?” ฮันกวงมิน ถามอีกครั้ง
“บาดแผลของผม…มันปริออก” หลิวกํา ตอบอย่างอ่อนแรง
“ผมต้องทํายังไงบ้างเพื่อที่จะหยุดเลือดนี้?” ฮันกวงมิน ตอบอย่างรวดเร็ว
“ฝนยังคงตกอยู่และคุณเองก็ไม่มีเครื่องมือในการเย็บแผล…วางผมไว้กับพื้นแล้วใช้โคลนปิดลงบนบาดแผล” หลิวกํา กรีดร้องในขณะที่เขาพยายามใช้โคลน กดลงบนบาดแผลของเขา
“จากนั้น…มันคงขึ้นอยู่กับประสงค์ของพระเจ้า…” หลิวกํา กระซิบในขณะที่เขาหมดสติไป
“พี่ใหญ่หลิว!” ฮันกวงมิน กําลังรู้สึกพังทลาย ตั้งแต่เขาเข้าร่วมกับ หลิวก เขาไม่เคยเห็น หลิวกํา บาดเจ็บ แบบนี้มาก่อน และเมื่อเขาได้ยินคําว่า “มันขึ้นอยู่กับประสงค์ของพระเจ้า” ทําให้หัวใจของเขาที่มีเพียงแต่พี่ใหญ่หลิวผู้มีความสามารถที่จะนําพาพวกเขาออกจากโลกใบนี้ต้องรู้สึกเจ็บปวด แม้แต่ตอนนี้คนที่แข็งแกร่งที่สุดยัง ต้องฝากชีวิตไว้กับชะตากรรม
“เชาเหมิง และ หยงเกา (นักวิทยาศาสตร์ที่เหลืออีกคน)ไปเก็บฟืนแห้ง เจียงจินหยวนไปเก็บใบไม้กับผมเราจะสร้างเพิงชั่วคราว” ฮันกวงมิน สงบลงเขาออกคําสั่งอีก 3 คนที่อยู่รอบตัวเขา เมื่อมองไปที่สถานการณ์ในตอนนี้สิ่งที่ควรทําอันดับแรกคือสร้างความอบอุ่นเพื่อให้ หลิวกํา ฟื้นตัว
หลิวกํา สูญเสียเลือดมากเขาจึงอยู่ในสภาพอ่อนแอ หลังจากคําพูดสุดท้ายของเขากับ ฮันกวงมิน เขาก็สลบไปและตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงบ่ายของอีกวัน
แม้ว่าร่างกายของเขาจะอ่อนแอและรู้สึกเหน็บหนาว ความหนาวนั้นทําให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน อย่างไรก็ตาม หลิวกํา พบว่าอากาศยังคงไม่หนาวจัดเกินไป เพียงแต่อุณหภูมิร่างกายของเขาต่ํากว่าสภาพแวดล้อม ในตอนนี้เขากําลังมีไข้สูง
“พี่ใหญ่หลิว?คุณตื่นแล้ว?” ฮันกวงมิน รู้สึกกังวล
หลิวกํา พยายามขยับริมฝีปากของเขาแต่ไม่มีคําใดออกมา ลําคอของเขาบวมและเจ็บปวดนอกเหนือจากแขนขาของเขาแล้วทุกส่วนบนร่างกายของเขา เต็มไปด้วยความเจ็บปวด