The Trembling World - ตอนที่ 336

ITW:บทที่ 336 หมีกลายพันธุ์ระดับสูง

เหมือนม่านความมืดถูกลบออกไปสภาพแวดล้อมทําให้ทุกคนมองเห็นสัตว์ประหลาดที่มีดวงตาสีดํา สีแดง หรือสีเขียวที่จ้องมายังกลุ่มของพวกเขา

ดูเหมือนกลุ่มที่อยู่ใกล้เคียงที่สุดคือกลุ่มหมาป่า

ความมืดล้อมรอบกองไฟเงามันจะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เสียงของการชุมนุมของสัตว์ป่าดังขึ้น แต่พวกมันไม่ได้ดึงความสนใจของ หลิวกํา สัตว์ตัวเดียวที่ หลิวกํา ให้ความสนใจขณะนี้คือเสียงคํารามของหมี

หลิวกำ รู้อยู่ก่อนแล้วว่าหมีที่ติดตามเขานั้นมันอาจจะเป็นสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูง และมันกําลังเฝ้ามองพวกเขาอยู่ในระยะไกลมันยังคงรอโอกาสเมื่อสัตว์อื่นๆล้อมรอบเข้ามา หมีจึงตัดสินใจที่จะโผล่ออกมา

หลิวกำ ได้กลิ่นเหม็นคาวในอากาศที่มาจากหมี ความรู้สึกถึงอันตรายเกิดขึ้น มันไม่ได้เข้าโจมตีก่อนมันรอให้สัตว์อื่นๆหยั่งเชิงความสามารถเหยื่อของมันซึ่งบ่งบอกถึงสติปัญญา

หลิวกำ เคยมีประสบการณ์กับปูยักษ์มาก่อน ดูเหมือนหมีตัวนี้จะเป็นศัตรูที่น่ากลัว

สมาชิกในทีมพยายามเดิมไฟในกองไฟอยู่ตลอดทั้งคืน ความกังวลของพวกเขาคือพวกสัตว์ที่ไม่กลัวไฟมันอาจจะเข้าโจมตีพวกเขาเมื่อไหร่ก็ได้

แต่ดูเหมือนว่าความกังวลของพวกเขาจะไม่ได้ผล เมื่ออยู่ๆท้องฟ้าก็แปรปรวนและฝนเริ่มตก

“มันจบลงแล้ว…พวกเราตายแน่!” เหว่ยเหลียง และ เชาเหมิง ตื่นตระหนกเมื่อรู้ว่าฝนตก สิ่งที่พวกเขาใช้กัน สัตว์ร้ายพวกนั้นมีเพียงกองไฟเท่านั้น แต่กองไฟตอนนี้กําลังถูกดับลงด้วยฝนที่เทลงมา

มักมีคํากล่าวบอกว่าเมื่อประตูหนึ่งปิดประตูอีกบานหนึ่งจะเปิด แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ดูเหมือนว่าประตูทั้งหมดถูกปิดลง!

สมาชิกในทีมเคยสัมผัสกับอากาศแบบนี้มาก่อนมันเหมือนกับกําลังอาบน้ําใน The Trembling World ถ้าฝนตกมักจะเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง ตอนนี้ฝนตกลงมาและส่งผลกระทบต่อกองไฟ ถ้ายังคงเป็นอย่างนี้ต่อไปกองไฟจะดับลงและไม่สามารถจุดติดขึ้นมาอีก ในขณะที่ไฟดับลงไปไม่มีอะไรสามารถขวางระหว่างพวกเขากับสัตว์เหล่านี้ได้ การต่อสู้ที่พวกเขาจะต้องเผชิญมันเหมือนกับการฆ่าตัวตาย พวกเขามีกันอยู่ 7 คนแต่สัตว์ที่ล้อมพวกเขาอยู่ในตอนนี้มีอย่างน้อย 20 ตัว

ความมืดกําลังค่อยๆปกคลุมป่าผืนป่าแห่งนี้

“เราต้องออกไปจากที่นี่ก่อนที่จะเกิดพายุฝน” หลิวกำ ประกาศเขาพยายามสํารวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ

“เราจะไปที่ไหน?” สมาชิกหยิบฟื้นขึ้นโบกไปมา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว สัตว์ร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดจะน่ากลัวยิ่งขึ้นเมื่อปราศจากการป้องกันจากไฟ

“ผมไม่รู้ แต่เราต้องไปจากที่นี่ ถ้าเราไม่ไปเราอาจจะต้องอยู่ที่นี่ตลอดกาล” หลิวกำตอบอย่างสงบ เขาไม่มีความมั่นใจว่าจะสามารถอยู่รอดในสถานการณ์เช่นนี้ได้หรือไม่

เพียงไม่นานพายุฝนก็เริ่มกระหน่า แต่ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ฝนเหล่านั้นก็ไหลชโลมอย่างบ้าคลั่ง กองไฟของพวกเขาดับลง

หมาป่ากลายพันธุ์หลายตัวเริ่มขยับเข้ามาทุกทิศทาง

ฮันกวงมิน ถือหินอยู่ในมือและโยนมันออกไป ด้วยทักษะของเขามันพุ่งออกไปเหมือนอุกกาบาตแล้วเจาะสมองของหมาป่า

หมาป่ากลายพันธุ์ล้มตัวลงกับพื้น แต่หมาป่ากลายพันธุ์ตัวอื่นๆยังคงก้าวเข้ามา มันไม่ได้สนใจเพื่อนของมันที่ตายลงไปพวกมันเตรียมที่จะจู่โจมมนุษย์ที่อยู่ด้านหน้าในตอนนี้ ในขณะเดียวกันฝ่ายของมนุษย์ก็แทบไม่สามารถมองเห็นนิ้วมือของตัวเองได้ จากนั้นไม่นานนอกจากหมาป่ากลายพันธุ์แล้วยังหมีกลายพันธุ์และลิงกลายพันธุ์ที่เตรียมจะจู่โจม

หลิวกํา พยายามเหวี่ยงมีดไปรอบๆขณะที่หลบซ้ายขวาจากหมาป่า 2 ตัวที่พยายามโจมตี หลิวกํา ที่สามารถฟันหัวของมันจนเห็นสมองที่ไหลออกมา สําหรับสมาชิกทีมคนอื่นๆพวกเขาพยายามพึ่งพาการต่อสู้ของตัวเองเท่านั้น สมาชิกแต่ละคนมีความสามารถในแบบตัวเองพวกเขามีระดับการได้ยินและการรับรู้ของกลิ่นดีกว่าคนทั่วไป

การต่อสู้ในความมืดยังคงด่าเนินต่อไป ฝ่ายมนุษย์ก็ไม่ได้อ่อนข้อให้กับสัตว์กลายพันธุ์พวกเขาเพียงต่อสู้กันมาในความมืด

“ใช้ความรู้สึกสัมผัสของคุณทั้งหมด!การได้ยินและการดมกลิ่น!ถ้าคุณไม่เห็นพวกมันก็ไม่สามารถทําอะไรได้!” หลิวกำ ตะโกนในขณะที่เขากําาลังฆ่าหมาป่าตัวอื่น

หลิวกำ ไม่สามารถมองเห็นหมาป่าได้แต่เขาตอบสนองหลักการเคลื่อนไหวบนพื้นดิน เขาสามารถได้กลิ่นที่กระจายออกมาจากร่างของสัตว์ ในขณะที่หมาป่าเคลื่อนตัวมันจะเกิดเสียงของลมและ หลิวกํา สามารถยื่นมือเพื่อไปหักคอของพวกมันได้

เช่นเดียวกับที่ หลิวกำ ได้พูดไว้เหล่าสมาชิกพยายามใช้ความสามารถของตัวเองในการสู้ แม้ว่าสัตว์กลายพันธุ์จะมีจํานวนมากแต่เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์สิ้นหวังสมาชิกคนอื่นๆพยายามควบคุมการต่อสู้ของพวกเขาเท่านั้น

หลังจากได้ยินคําพูดของ หลิวกำ พวกเขาจดจ่ออยู่กับการได้ยินและดมกลิ่นเพื่อชดเชยสายตาที่มองไม่เห็นหลังจากนั้นสักพัก สัตว์กลายพันธุ์จํานวน 7-8 ตัวก็พ่ายแพ้ไป ส่วนใหญ่ของพวกมันถูกฆ่าโดย หลิวกำ และส่วนที่เหลือเป็นความพยายามของกลุ่ม

“ฆ่า!ฆ่า!ฆ่า!”

สมาชิกในทีมเต็มไปด้วยความโกรธในขณะที่พวกเขากําลังเฉลิมฉลองกับชัยชนะชั่วคราวดูเหมือนว่าสัตว์กลายพันธ์เหล่านั้นไม่ได้น่ากลัวเท่าที่พวกเขาจินตนาการไว้ จนกระทั่งพวกเขาเห็นลักษณะของหมีกลายพันธุ์ระดับสูง…

ในความมืดร่างของมันสูงประมาณ 3 เมตร มันเลือกที่จะจู่โจมเบื้องหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งในเวลานั้น เมื่อเธอรู้สึกตัวกรงเล็บของหมีก็ฝังลึกเข้าไปในอกของเธอแล้ว หมีถึงหัวใจออกมาอย่างง่ายดาย เมื่อหญิงสาวคนนั้นเห็นหลุมบนหน้าอกของตัวเอง เธอก็ไม่เห็นอะไรอีกในความมืด จากนั้นเธอก็ล้มลง

เจ้ามีกลายพันธุ์ระดับสูงกินเนื้อจากในกรงเล็บของมัน จากนั้นมันเริ่มโจมตีไปที่ เหว่ยเหลียง ที่กําลังหลบหนีด้วยความหวาดกลัว