The Trembling World - ตอนที่ 347

TW:บทที่ 347 ตั๋ว

“พี่ใหญ่หลิวโปรดระมัดระวังตัวผมไม่คิดว่าเราจะสามารถแก้ปัญหามิติได้ในระยะเวลาอันสั้นเรือเหาะเซเรนิตี้ถูกทําลายแล้วแต่ เทรดมิลและคนอื่นๆ ที่อยู่บนเรือปลอดภัยดี ผมได้รับข้อมูลเมื่อไม่กี่วันก่อนผมไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ใหญ่หลิวสบายดีหรือไม่” จางเฉียงหลี่ตอบกลับ

“ส่วนข้อความนี้คือ..”

ในขณะที่ จางเฉียงหลี่ กําลังพูดคุยกับ หลิวกํา เขาได้อธิบายถึงสัญญาณที่ออกอากาศในช่วงนี้ทั้งหมดมีบางอย่างที่น่าจะเป็นประโยชน์ต่อ หลิวกํา มีข้อมูลบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของเขามันเกี่ยวกับเรือเหาะที่ชื่อว่าความกล้าหาญ

เนื่องจากเซเรนิตี้ถูกทําลาย หลิวกํา ต้องเปลี่ยนโฟกัสไปยังเรือเหาะลําอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรือเหาะที่ชื่อว่าความกล้าหาญ จางเฉียงหลี่ ได้บันทึกข้อความต่างๆที่ออกอากาศดูเหมือนว่าคนพวกนี้กําลังมองหาใครบางคน ถ้าพวกเขาสามารถเจอคนเหล่านี้สามารถติดต่อกลับไปที่เรือเหาะที่ชื่อความกล้าหาญได้รางวัลของพวกเขาก็คือตัวที่จะขึ้นเรือเหาะลํานี้

ในรายชื่อนั้นมีชื่อของ ลีดง คนๆนี้เป็นหลานของกัปตันและเขาอายุ 4 ขวบ

“ดงดง..” หลิวกํา นึกถึงชื่อนี้มันใกล้เคียงกับชื่อของเด็กตัวเล็กๆที่ลูลู่ได้ช่วยเอาไว้ เด็กยังพูดอีกว่าปู่ของเขาเป็นกัปตัน?ถ้าเป็นเช่นนั้นการตามหาดงดงหมายถึงผู้ที่สามารถขึ้นไปบนเรือเหาะแห่งความกล้าหาญได้

ตราบใดที่ หลิวกํา ขึ้นไปบนเรือเหาะ เขามั่นใจว่าเขาสามารถยึดเรือเหาะหนี้ได้ตราบเท่าที่ลูกเรือยังมีชีวิตอยู่เขาสามารถไปได้ทุกที่ที่เขาต้องการ

ดงดง…เขาอยู่ในย่านที่อยู่อาศัยของ Lucky Garden ใช่ไหม?เหตุผลที่ หลิวกํา ยังคงจําได้เนื่องจากพื้นที่ดังกล่าวเป็นพื้นที่ที่เขาเข้ามาภายในเกมพื้นที่นั้นทําให้เขารู้สึกประทับใจมาก

แม้ว่า หลิวกํา จะทิ้งลูลู่และดงดงไว้ใน Lucky Garden แต่เขาไม่แน่ใจว่าทั้งสองคนยังคงอยู่ที่นั่นหรือไม่เขาได้ทิ้งทั้งสองคนมานานถึง 2 เดือน ด้วยความสามารถและบุคลิกของลูลู่ พวกเขาไม่น่าที่จะเอาตัวรอดได้ยาวนานโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเด็กเล็ก

อย่างไรก็ตาม Lucky Garden อยู่ในเส้นทางจากศูนย์วิจัยชีวเคมีไปบนพื้นที่ที่บอสเฉิงทําเครื่องหมายเอาไว้ ดังนั้นเขาจําเป็นต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว ด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถหาดงดงได้หรือไม่ ถ้าหากว่าเขาพบกับดงๆเรือ เหาะแห่งความกล้าหาญก็จะเป็นของเขา

หลังจากที่ได้รับการติดต่อจาก จางเฉียงหลี่ เสร็จสิ้น ฮันกวงมิน และ เชาเหมิง กลับมาจากการค้นหา พวก เขาได้พาคนอื่นมาด้วยเธอคือเด็กสาว

“พี่ใหญ่หลิว!คุณและรองหัวหน้ากลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ฮันกวงมิน รีบๆเข้าไปสวมกอด หลิวกํารู้สึกอึดอัดกับการแสดงมิตรภาพที่น่ารักนี้ ฮันกวงมิน รู้สึกอายเล็กน้อยหลังจากเขาตระหนักได้ว่าเขากําลังทําอะไรเขารีบปล่อยมือจากนั้นพาคนที่มาใหม่มาแนะนําให้ หลิวกํา

“พี่ใหญ่หลิวคุณรู้จักเธอไหม?” ฮันกวงมิน ถาม ในครั้งแรกที่เขาพบกับ หลิวกํา หลิวกํา มีคําสั่งให้เขามองหาหาคู่พี่น้องหญิงสาวในขณะนั้นเขาไม่สามารถปฏิบัติตามภารกิจได้และมันทําให้เขารู้สึกเศร้า เขาไม่คิดว่าเขาจะเจอเด็กผู้หญิงที่นี่

“เธอคือ… เด็กน้อยสาหร่ายใช่ไหม?” หลิวกํา ค่อยๆจําได้สาวน้อยที่เต็มไปด้วยโคลนบนหน้าของเธอ นามสกุลของพวกเธอฟังดูเหมือนจะชื่อ ลี? ล….?

“ฉันลีดิงเซียง ฉันรู้จักคุณ!คุณคือพี่ใหญ่ที่ให้ขนมปังกรอบกับฉัน” สาวน้อยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

“โอ้ งั้นเธอก็คือลีดิงเซียง เธอมีพี่สาวที่ชื่อว่าลีดิงซินใช่ไหม? แล้วพี่สาวเธออยู่ที่ไหนล่ะทําไมถึงไม่อยู่ด้วยกัน?” หลิวก ถามลีดิงเซียง เขาได้สัญญาว่าจะให้อาหารแก่หญิงสาวทั้งสองคน แต่เขาไม่สามารถทําตามสัญญาในตอนนั้นได้

“พี่สาวถูกจับไป…” ลดิงเซียง เริ่มร้องไห้

“โอ้..อย่าร้องไห้ใครจับตัวเธอไป?” หลิวกํา ขมวดคิ้ว

“เมื่อ 3 วันก่อนพบกลุ่มคนในขณะที่กําลังค้นหาอาหาร พวกเขาล้อมรอบเราเอาไว้ พวกเขาดูเหมือนคนไม่ดีฉันกับพี่สาวพยายามให้หนีอย่างเร็วที่สุด พี่สาวพยายามล่อพวกเขาไปดังนั้นฉันจึงสามารถหนีออกมาได้ ดังนั้นเธอจึงถูกจับแทน” ลีดงเซียง ให้ในขณะที่เล่าเรื่องราวของเธอ

“พี่สาวของเธอถูกจับไว้ที่ไหน?เธอรู้ไหมว่าคนเรานั้นอยู่ที่ไหนในตอนนี้?” หลิวก ถาม

“ฉันรู้….ดูเหมือนว่าพวกเขา…..ที่…วิทยาลัยเกษตร? พวกเขามีคนจํานวนมาก..” ลีดงเซียง ชี้ไปยังทิศทาง

ทิศทางนั้นตรงกับทิศทางที่ หลิวก กําลังจะไป

“ไม่จําเป็นต้องกลัวตราบใดที่เรารู้ว่าเธออยู่ไหน ไม่ว่าใครจะจับตัวพี่สาวเธอไปผมจะช่วยเหลือเธอตราบใดที่เธอพาพวกเราไปที่นั่น” หลิวก ปลอบโยนเด็กสาว

เด็กสาวคนนี้สามารถอยู่รอดได้ในโลกที่น่ากลัวไปนี้ทําให้ หลิวกํา รู้สึกประทับใจ อีกอย่างเขายังต้องการบรรลุสัญญาที่เคยให้ไว้กับพวกเธอ เขาเป็นหนี้อาหารพวกเธอ ลีดงซิน ถูกจับไป ดังนั้นเขาจึงต้องช่วยเหลือพวกเธอเด็กสาวเหล่านี้เป็นชาวเมืองของเมืองนินจิง ดังนั้นพวกเธอน่าจะคุ้นเคยเอยกับจุดที่บอสเฉิงทําเครื่องหมายเอาไว้

เนื่องจากตอนนี้ยังไม่มีดทั้งกลุ่มจึงเริ่มเดินทางไปยัง Lucky Garden บริเวณนี้ไม่ได้รับผลกระทบจากพายุทอร์นาโดโครงสร้างยังคงไม่ถูกทําลาย

หลังจากนั้นไม่นาน หลิวกํา ก็มาถึงบ้านของดงดง ภายในบ้านมีแต่ฝุ่นและใยแมงมุมไม่มีใครอยู่ที่นี่แม้สักคนเดียว ไม่มีร่องรอยของลูลู่หรือดงดง

ก่อนที่ หลิวกํา จะจากไปเขาได้ให้คําแนะนําแก่ลูลู่และดงดงว่าสถานที่แห่งนี้เป็นเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้นนั้นจากสภาพฝุ่นและใยแมงมุมดูเหมือนว่าไม่มีใครอยู่ที่นี่มาเป็นเวลานานแล้ว

ตราบเท่าที่มีคนอาศัยอยู่ที่นี่อาจจะมีเบาะแสเกี่ยวกับพวกเขา หลิวกํา พยายามค้นหาและพบไดอารี่ บนไดอารี่คือวันที่ จากรูปแบบการเขียนไดอารี่นี้ หลิวกํา สามารถยืนยันได้ว่ามันเป็นของลูลู่

ในวันแรกลูลได้พบแม่และลูกสาวที่น่าสงสารมายังเขต Lucky Garden นี้ พวกเธอได้รับความช่วยเหลือตามที่ หลิวกํา แนะนํา ความจริงแล้วเป็น เจียงจินหยวน ซึ่งเป็นผู้บอกให้แม่และลูกสาวคนนั้นมาหาลูลู่

เป็นไปได้ไหมที่เขาจะกลับมา?ลูลู่จบไดอารี่ของวันนั้นด้วยประโยคสุดท้ายนี้

หลังจากผ่านไป 2 วัน มีเด็กวัย 6 ขวบ มาที่ Lucky Garden ชื่อของเธอคือหลิงหลิงร่างกายของเธอปกคลุมไปด้วย แต่เธอไม่ได้ติดเชื้อหลิงหลิงกล่าวว่าเธอถูกโจมตีโดยคนอื่นและเธอพยายามวิ่งหนีออกมาอย่างรวดเร็ว

ลูลู่ช่วยรักษาบาดแผลของหลิงหลิงและให้อาหารกับเธอ หลังจากตื่นขึ้นมาหลิงหลิงอยากฟังเพลงเธอขอร้องไห้ลูลู่ร้องเพลง “Twinkle Twinkle Little Star