The simple life of the emperor - ตอนที่ 124
เทียนหลางที่ได้ยินก็ถึงกับหันมองแอนเดียร์เล็กน้อยด้วยความสงสัย เธอจึงคลายความสงสัยให้กับเขาโดยบอกกับเทียนหลางว่า
”ฉันอยากจะให้คุณไปช่วยแก้ปัญหาเกี่ยวกับอำพันปีศาจ แน่นอนว่าทางวาติกันจะให้ค่าเหนื่อยกับคุณอย่างพึงพอใจอย่างแน่นอน”
เทียนหลางได้ยินข้อเรียกร้องและข้อเสนอของแอนเดียร์แล้วเขาก็ต้องลูบคางครุ่นคิด ไม่ใช่ว่าเพราะเขาสนใจข้อเสนอของแอนเดียร์แต่เพราะในตอนนี้เขานั้นไม่ได้ขาดเงินถึงแม้จะขาดจริงเขาก็พอจะมีวิธีหาเงินของตัวเองอย่างเช่นไปรีดไถพวกสำนักใหญ่โดยขายเม็ดยาให้สักขวดสองขวด หรือไม่ก็สร้างเครื่องประดับดีๆสักชุดเอาไปประมูลก็พอจะให้เขามีเงินใช้ได้
ดังนั้นในเมื่อตัวของเทียนหลางไม่ได้ขาดเงินเขาจึงคิดไม่ออกว่าจะเอาอะไรดีจากวาติกัน แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็อยากจะรู้เรื่องเกี่ยวกับอำพันปีศาจที่ทางวาติกันกำลังครอบครองอยู่
เทียนหลางคิดอยู่สักพักก่อนจะตอบตกลงกับแอนเดียร์ ที่เทียนหลางตอบตกลงไปนั้นเพราะเขาอยากจะรู้ว่าเหตุใดอำพันปีศาจถึงมาปรากฏอยู่บนโลกที่แสนจะสงบสุขใบนี้ได้แม้ประวัติศาสตร์อันยาวนานของมนุษย์โลกจะมีสงครามกันนับครั้งไม่ถ้วนแต่หากเอาไปเทียบกับโลกแห่งการบ่มเพาะแล้วละก็โลกใบนี้สมควรจะเรียกว่าสงบสุขเลยทีเดียว
เมื่อแอนเดียร์เห็นว่าเทียนหลางตอบตกลงเธอก็ดีใจเป็นอย่างมากก่อนจะกดโทรศัพเพื่อโทรหาใครคนหนึ่ง
เทียนหลางขับรถมาถึงบ้านของตัวเองทำเอาแอนเดียร์งุนงงเล็กน้อยถึงกับถามออกมา
”คุณมีอะไรที่จะต้องจัดการงั้นเหรอ ?”
”ก็นิดหน่อยคุณเข้ามาพักในบ้านก่อนก็แล้วกัน”
เทียนหลางเดินนำแอนเดียร์เข้ามาในบ้าน เมื่อแม่ของเทียนหลางเห็นแอนเดียร์เดินตามเขาเข้ามาก็ถึงกับตกใจก่อนจะพูดกับเทียนหลางว่า
”ลูกพาใครมาบ้านนะ ?”
”นี่คือแอนเดียร์เพื่อนของผมครับ พอดีว่าผมต้องไปช่วยงานของเธอที่ต่างประเทศนิดหน่อยจึงกลับมาบอกเรื่องกับพ่อแม่และก็เฟิงหยวนนิดหน่อยก่อนจะไปนะ”
เมื่อแม่ของเทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะบอกกับเขาว่าเฟิงหยวนอยู่ที่สวน เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะถามถึงพ่อของเขา
”แล้วพ่อไปไหนละแม่ ?”
”ก็คงออกไปพบกับเพื่อนเก่าของเขานั่นแหละ”
”งั้นเหรอครับ”
จากนั้นเทียนหลางก็หันไปหาแอนเดียร์ที่กำลังมองสำรวจบ้านของเขาอยู่พร้อมกับบอกไปว่า
”ทำตัวตามสบายนะ อยู่คุยกับแม่ฉันไปพลางๆก่อนก็ได้”
แอนเดียร์พยักหน้าก่อนจะเข้าไปทักทายแม่ของเทียนหลางและนั่งลงพูดคุยกันตามประสาผู้หญิง
เทียนหลางเดินมายังสวนก่อนจะยิ้มออกมาและเดินตรงเข้าไปในบ้านแต่ในขณะที่เขากำลังจะก้าวขาเข้าบ้านนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันจำนวนหนึ่งขวางกั้นไม่ให้เขาเข้าไปภายในบ้านพร้อมกับเสียงอันเย็นเหยียบประดุจพายุฤดูหนาวอันยาวนานดังขึ้น
”เธอคนนั้นเป็นใคร ?”
เทียนหลางที่ได้ยินก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆออกมาก่อนจะบอกกับเฟิงหยวนว่า
”ใจเย็นที่รักเธอเป็นคนขององค์กรต่างประเทศมาขอความช่วยเหลือนะ”
เฟิงหยวนที่ได้ยินก็เงียบไปสักพักก่อนประตูบ้านจะเปิดออกแสดงถึงการที่เฟิงหยวนอนุญาตให้เทียนหลางเข้าไปด้านในได้แล้ว
เทียนหลางอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างมีความสุขก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆกับเฟิงหยวน เฟิงหยวนที่เห็นท่าทีของเทียนหลางเธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
”ทำไมใบหน้าของคุณถึงมีความสุขแบบนั้น ?”
เทียนหลางยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะนอนลงบนตักของเฟิงหยวน
”นานแล้วที่ผมไม่ได้เห็นคนหึงผมขนาดนี้”
เฟิงหยวนที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยกับเทียนหลางว่า
”ถึงแม้ฉันจะใจดี แต่ก็ใช่ว่าจะยอมรับใครก็ได้ที่คุณพามาหรอกนะ”
”ผมเข้าใจ ผมไม่ได้พาเธอมาให้คุณดูตัวหรอกนะพอดีว่าเธอมาขอความช่วยเหลือนะ”
”ขอความช่วยเหลือ ?”
เฟิงหยวนเอียงคอสงสัยอย่างสง่างาม เทียนหลางจึงอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้กับเฟิงหยวนฟัง เมื่อเฟิงหยวนได้ฟังก็ถึงกับขมวดคิ้วก่อนจะแสดงท่าทีสงสัยออกมา
”ไม่ว่าจะเป็นไข่มุกฟ้าครามก็ดี อสูรโบราณก็ดี ตอนนี้กลับมีอำพันปีศาจขึ้นมาอีกดูเหมือนดวงดาวเล็กๆดวงนี้จะมีความลับซ่อนเอาไว้มากเกินไปเสียแล้ว”
เทียนหลางที่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดขึ้นว่า
”อีกไม่นานทุกอย่างจะเริ่มชัดเจนมากยิ่งขึ้น แต่สิ่งที่น่าห่วงตอนนี้ก็คือสงครามที่ใกล้จะปะทุขึ้นของทางฝั่งนู้น แม้ตัวผมจะบอกว่านิกายของเราเป็นกลางก็จริงแต่ไม่ช้านิกายของเราก็คงจะต้องเข้าไปมีส่วนร่วมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็คุยกันอีกหน่อยนิดถึงเรื่องต่างๆ สุดท้ายแล้วเฟิงหยวนก็ปล่อยให้เทียนหลางเดินทางมาอิตาลีกับแอนเดียร์เพื่อนช่วยแก้ปัญหาของเธอ ซึ่งก่อนมาเฟิงหยวนก็กำชับกับเทียนหลางว่าให้หาทางกอบโกยสิ่งของมีประโยชน์กลับมาด้วย
——————————————————————————————————————
สองวันต่อมาเทียนหลางกับแอนเดียร์ก็มายืนอยู่ตรงหน้าวิหารเก่าแก่อันงดงามแห่งหนึ่งในโรม แอนเดียร์หันมามองหน้าเทียนหลางพร้อมกับกล่าวขอบใจออกมา
”ฉันต้องขอบคุณ คุณจริงๆที่ยอมช่วยฉันและทางวาติกัน”
เทียนหลางส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า
”ไม่ต้องคิดมากหรอก ผมมีสิ่งที่อยากจะตรวจสอบอยู่เหมือนกันแล้วอีกอย่างผมไม่ได้มาฟรีๆสักหน่อย”
แอนเดียร์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมา
”แน่นอนทางเราจะจ่ายให้คุณอย่างงามเลยทีเดียว”
เทียนหลางก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดกับแอนเดียร์ว่า
”เอาละงั้นคุณช่วยแนะนำสถานที่ตรงหน้าของผมหน่อยสิ ผมค่อนข้างรู้สึกจะสนใจมันไม่น้อยเลย”
แอนเดียร์ที่ได้ยินคำขอร้องขอเทียนหลางเธอก็พยักหน้าพร้อมกับแนะนำวิหารตรงหน้าให้กับเทียนหลางได้ฟัง
”นี่คือมหาวิหารนักบุญเปโดร เป็นหนึ่งในสามมหาวิหารของวาติกันและเป็นศูนย์ใหญ่ขององค์กรลับวาติกันอีกด้วย ถ้างั้นเชิญคุณเข้าไปดูด้านในกันดีกว่า”
เทียนหลางก็ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้นว่า
”เชิญคุณนำไปได้เลย”
YOU MAY ALSO LIKE
Tips: Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aulores eos qui ratione voluptatem sequi nesciunt. Neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum quia dolor sit ame