The Almighty Ring – มหัศจรรย์แหวนปริศนาสะท้านโลก - ตอนที่ 88
MMORPG: อภินิหารแหวน
ตอนที่ 88 เฉินไคหยิน
หลังจากฮานวิ่งหายไปนั้น เฟ่ยก็ตามแอรอนไปยัง ห้อง….
มันเป็นห้องขนาดใหญ่และหรูหรา ที่เฟ่ยแปลกใจก็คือ ใครมาสร้างคฤหาสน์ขึ้นในโรงพยาบาลแห่งนี้กัน !
“นายน้อยเฟ่ย จะดื่มอะไรหน่อยไหมครับ ?” แอรอนถามอย่างสุภาพ
“ไม่หล่ะ ขอบคุณมาก !” เฟ่ยส่ายหัวและพูดเสริมอีกว่า “มีคนบาดเจ็บสาหัสหรือ ?”
เฟ่ยค่อนข้างแน่ใจว่าต้องมีใครบางคนบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน มิเช่นนั้น ฮานคงไม่ไปรับเขาถึงที่ขนาดนี้ เพื่อขอยาแดงไปสองขวดอย่างแน่นอน
“นายน้อยเฟ่ยโปรดอย่าทำให้มันยากสำหรับพวกเราเลย ถ้าเป็นไปได้ อย่าสงสัยอะไรนักเลยครับ !” แอรอนส่ายหัว มันไม่ใช่หน้าที่ของเขาที่จะพูดถึงเรื่องนี้
“โอเค ฉันเข้าใจ” เฟ่ยผงกหัว
เวลาผ่านไปครึ่งวัน ในที่สุดฮานก็มาปรากฏตัวตรงหน้าเฟ่ย
“น้องเฟ่ย ไปกัน! มีคนนึงที่ฉันอยากให้นายไปพบ” ฮานพูดด้วยหน้าต่าร่าเริง
“พี่ยู พี่ไม่ได้ …..” เฟ่ยใจเต้นแรก แม้ว่าเขาได้ให้ ยาแดงไปสองขวด แต่นั้นก็ต้องหมายความว่า ต้องมีคนรู้เรื่องนี้เพิ่มอีกคน เขากลัวว่าความลับของเขาจะไม่ลับอีกต่อไปในที่สุด
“ไม่ต้องกังวล! เขาเป็นญาติผู้อาวุโสของฉันเอง เขาเป็นคนดี นอกจากนี้ นายยังช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ ความลับของนายปลอดภัยแน่นอน !” ฮานเทียนยูหัวเราะ
“โอเค งั้นไปกัน !” เฟ่ยผงกหัว
“มาเลย ฉันจะพานายไปเจอคนที่ไม่รู้จัก” ฮานยิ้ม
“เขาเป็นใครงั้นหรอ ?” เฟ่ยเริ่มอยากรู้อยากเห็น
“นายจะได้รู้เร็วๆนี้แหล่ะ ! ” ฮานเดินนำเฟ่ยออกไปข้างนอก
“พระเจ้า….. ” ยิ่งก้าวเข้าไปใกล้ ยิ่งมีสายลับที่คอยแอบเฝ้าดูอยู่ คนกว่าร้อยคนที่มีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของวอร์ด นี้ !
“ลุงเฉิน เรามาแล้วครับ !” ฮานเคาะประตูอย่างสุภาพ สองครั้ง
“พี่ใหญ่เทียนยู เข้ามาก่อนสิ” เสียงผู้หญิงดังชัด
เฟ่ยตามฮานเทียนยูเข้าไปในห้อง…
ห้องนั้นมีการตบแต่งทที่เรียบง่ายแต่สมบูรณ์แบบ ผนังเป็นสีขาวทั้งหมด มีดอกไม้ที่อยู่ในแจกันสองสามใบ วางไว้ที่ขอบหน้าต่าง ผลไม้ในตะกร้าเล็กๆ วางอยู่ข้างเตียง แม้กระทั่งเตียงก็ยังเป็นเพียงเตียงโลหะธรรมดาๆ
นี่ไม่เหมือน ห้องสุดหรูหรา ในตอนแรก เด็กสาวเจ้าของเสียงดูจะมีอายุระหว่าง 15 – 16 ปีเท่านั้น แม้ว่าเธอจะดูสวยงามมาก แต่ดวงตาของเธอนั้น เต็มไปด้วยความเศร้า
“โฮ่โฮ่ นี่หรอ เด็กชายผู้มีเวทย์มนตร์ เจียงเฟ่ย ?” เสียงที่ดูอ่อนแรงดังขึ้น เขามองตรงมายังเฟ่ย เผยให้เห็นชายไวกลางคนที่ดูอ่อนเพลีย แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ดวงตาของเขายังคงเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชน
“ฉันชื่อเฟ่ย คุณคือ เฉนไคหยิน ใช่หรือไม่ ?” เฟ่ยถามด้วยความตกใจ
ใบหน้าที่แดงก่ำ ดูเคร่งขึม ในแบบของทหารจีน ปรากฏขึ้นทุกหนทุกแห่ง เขาเป็นทหารยศร้อยโท ชื่อ เฉิน ไคหยิน ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตอยู่นอกประเทษ นานๆครั้งจะกลับมาเยี่ยมบ้านเกิด ด้วยความไม่สงบสุขทางการเมือง เขาจึงต้องไปประจำการยังเมืองต่างๆ เพื่อรักษาสันติสุข แลคอยปกป้องประชาชน ทุกคนในประเทศรู้ดีว่าเขาเป็นทหารที่ทำหน้าที่เพื่อประโยชน์ของประเทศอย่างแท้จริง
“อืมม เรียกฉันว่าลุงเฉินก็ได้” เฉินไคหยินมีท่าทางที่เป็นมิตรอย่างมากกับเฟ่ย
“ได้ครับ ลุงเฉิน !” เฟ่ยพยักหน้า
“ซัวเอ๋อ เธอจะรังเกียจไหมถ้าเราจะขอพูดคุยกันตามลำพัง? ” ลุงเฉนหันไปบอกกับผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เตียง
“พ้อ หมอบอกว่าพ่อต้องพูดให้น้อยลงนะ !” เด็กสาวพูดเตือนพ่อด้วยความหวังดี และเดินออกไปจากห้อง
“อืมม อาเฟ่ย ฉันไม่อยากจะพูดให้มากความ เธอช่วยแบ่งปันสูตรยานั่นเพื่อช่วยประเทศนี้ได้ไหม ?” ลุงเฉินถามเฟ่ยด้วยความเคร่งเครียด
“ห้ะ?” เฟ่ยตกใจ ถ้าเขาต้องการยานั่นเป็นเรื่องง่าย แต่ถ้าจะให้หาสูตรยานั่นมันคงเป็นไปไม่ได้แน่
“ลุงเฉิน !” ฮานมองไปที่ลุงเฉินด้วยความโกรธ เพราะเขาได้สัญญากับเฟ่ยไว้ว่า เรื่องนี้จะถูกปิดเป็นความลับ แต่ลุงเฉินกลับมีเจตนาที่จะเผยแพร่มันสู่สารธณะ
“โฮ่ อาเฟ่ย อย่าถือสาฉันเลย ฉันมันใจร้อนแบบนี้แหล่ะ..” ลุงเฉินยิ้ม จากนั้นก็พูดอย่างตรงไปตรงมา “ ฉันหมายความว่า ถ้าเธอเสนอราคามา ไม่ว่าจะเป็นเงินหรืออำนาจ ฉันจะหามาให้เธอทุกวิถีทาง เพราะยานี่มันเป็นสิ่งวิเศษ และมันจะช่วยชีวิตผู้คนได้อย่างมหาศาลเลยทีเดียว !”
“นี่…. เป็นยาที่ผมได้มาจากคนอื่นอีกที ผมไม่รู้สูตรทำมันหรอกครับ” เฟ่ยพยายามจะเบี่ยงประเด็น
“โอ้ . ฉันเข้าใจแล้ว … คุณไหมว่าทำไมฉันถึงต้องการยานี่มาก ?” ลุงเฉินพูด
เฟ่ยส่ายหัว
“เธอรู้ไหมว่าฉันกลับมาที่นี่ได้อย่างไร ?” ลุงเฉินถามอีครั้ง
เฟ่ยส่ายหัวอีกครั้ง
“เธอเคยเห็น อาหารทะเลแช่แข็งอย่างรวดเร็วไหม” เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม
“เคยครับ!” เฟ่ยพยักหน้า
“ฉันกลับมาแบบนั้นแหล่ะ จากแอฟริกา ฉันถูกศัตรูซุ่มจู่โจม กระสุนจำนวนมากฝังเข้าที่หน้าอกของฉัน แพทย์ในท้องถิ่นไม่มีเครื่องมือเพียงพอที่จะรักษา ฉันถูกส่งกลับมายังประเทศจีนทันทีต้องขอบคุณเทคโนโลยี ไครโยจีนิกส์ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็มั่นใจว่ามันสายเกินไปแล้ว… ” หลังจากพูดจบดวงตาของลุงเฉินก็เปล่งประกายด้วยแสงแห่งความหลงใหล
“แต่เวทย์มนตร์ของเธอฉุดฉันขึ้นจากขุมนรกนั้น หมอทุกคนมีความเห็นตรงกันว่าอย่างไรฉันก็คงไม่รอด พอฉันได้ดื่มยา นั่น หมอทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่านี่ต้องเป็นพรจากพระเจ้าแน่นอน ปาฎิหารย์ได้เกิดขึ้นแล้ว !”
เนื่องจากร่างกายยังอ่อนเพลีย ลุงเฉินสำลัก แต่กระนั้นนั่นไม่ได้ทำให้เขาลดหย่อนความตั้งใจแต่อย่างใด
“ฉันสงสัยว่า เธอจะช่วยแจกจ่ายยาพวกนี้ให้เด็กหนุ่มในกองทัพ เพื่อรักษาบาดแผลและกลับบ้านมาหาลูกเมียอย่างปลอดภัย ไม่ต้องกลับมาในสภาพที่อยู่ในโลงอลูมิเนียมจะได้หรือไม่”
“ลุงเฉน… มันไม่มีทางที่ผมจะให้สูตรยานั่นได้จริงๆ แต่ผมหายามาเพิ่มให้ลุงได้” เฟ่ยกล่าวหลังไตร่ตรองอย่างดีแล้ว
แม้ว่าเขาจะกังวลว่าความลับของเขาจะถูกเปิดเผย แต่เฟ่ยเป็นแค่เด็กอายุ 16 เท่านั้น และมีใจรักต่อประเทศเช่นเดียวกัน ยิ่งได้ยินว่า พี่น้องที่อายุมากกว่าเขาเพียง 4-5 ปีต้องไปรับใช้ชาติ หากเฟ่ยไม่ให้ยา พวกคนเหล่านั้นอาจถูกปล่อยให้ตาย ถ้าเป็นแบบนั้น เขาคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ แน่นอน
…………