Rise of the White Dragon การตื่นขึ้นของมังกรขาว - ตอนที่ 287

ตอนที่ 287: กลับสู่โลกพร้อมกับริกกะตัวน้อย

ลูเอนบีบแก้มน่ารักของริกกะ “ริกกะตัวน้อย ไม่ใช่อย่างที่หนูคิดความสัมพันธ์ของฉันกับน้านอร่านั้นซับซ้อนอย่างแรกเลย เราไม่เคยแต่งงานกันและใช่เรามีลูกสาวคนหนึ่งแต่เป็นเพราะสายพันธุ์ของเธอมีเอกลักษณ์หนูเคยได้ยินไหมแวมไพร์?”

“ไม่มากนักค่ะ ริกกะน้อยพูดด้วยน้ําเสียงที่ไร้เดียงสาของเธอในขณะที่แม่สูญเสียความทรงจําของเธอ… เธอลืมเรื่องก่อนหน้านี้ แม่เล่าเรื่องแวมไพร์ แต่เธอบอกว่ามันเป็นนิยายทั้งหมด

“อืม แวมไพร์มีอยู่จริง แต่มันไม่เหมือนกับในนิยาย” ลูเอนอธิบายสิ่งที่เธอจําเป็นต้องรู้ และวิธีที่เขามีลูกกับนอร่า

“ว้าว! เจ๋งไปเลย! แน่นอน เจ๋งไปเลย”ริกกะตัวน้อยหัวเราะเล็กน้อย”เรื่องของคุณดูเหมือนจะออกมาจากเทพนิยายเลย “

อิงกริดโล่งใจที่ลูเอนอธิบายให้ ริกกะตัวน้อยฟังว่าเธอไม่ใช่คนเร่ร่อน ไม่นานเธอก็พูดไม่ออกเมื่อได้ยินสิ่งที่ริกกะตัวน้อยพูด

เทพนิยายแบบไหนที่เธอได้ยินมากับความคิดนั้น อิงกริดคิด

“ริกกะตัวน้อยอยากได้ลูกอมไหม?”ลูเอนหยิบขนมช็อกโกแลตออกมาจากแหวนของเขา

“ลูกกวาด แน่นอน ฉันต้องการลูกกวาด ริกกะตัวน้อยพูดด้วยน้ําเสียงที่ไร้เดียงสาของเธอลูเอนหัวเราะคิกคักจากนั้นเขาก็เปิดกระดาษห่อและส่งช็อกโกแลตให้เธอ

“ขอบคุณ แน่นอน ริกกะรู้สึกขอบคุณ” ริกกะตัวน้อยมีความสุขพลางตักลูกอมช็อกโกแลตเข้าปาก ในไม่ช้า แก้มด้านขวาของเธอก็พองออกมาจากปากที่เธอกัด

หลังจากนั้น ลูเอนก็กลับไปปลดผนึกดาวเคราะห์สีฟ้ามรกตขนาดจิ๋ว ความจริงที่ว่าเขาสามารถหยุดและดําเนินการต่อได้แสดงให้เห็นว่าเขาเชี่ยวชาญในสิ่งที่เขาทํามากเพียงใดโดยสามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างสมบูรณ์ค่อยๆเปิดกุญแจมืออันสุดท้ายที่ผนึกไว้เหมือนกับไข่อีสเตอร์ส่วนที่เปิดออกทั้งสองส่วนและข้างในเป็นผลึกธรรมชาติมากมาย!

ด้วยความรู้สึกอันศักดิ์สิทธิ์ของเขา ลูเอนทําให้มันทั้งหมดลอย จากนั้นให้เมฆจับผลึกธรรมชาติโดยไม่ทําให้สิ่งใดตกลงบนพื้น

“สวรรค์มีมากมายขนาดไหนกัน!” อิงกริดสามารถเข้าใจถึงความสําคัญของคริสตัลธรรมชาติตั้งแต่วินาทีที่ลูเอนใช้และมีพลังมหาศาลในเวลาอันสั้นแน่นอนเธอเข้าใจว่าในฐานะสถาปนิกลูเอนรู้วิธีสร้างสิ่งปลูกสร้างแล้วแต่ถึงกระนั้นความสําคัญของคริสตัลธรรมชาติก็ไม่ควรมองข้าม

นอร่ามองอย่างไม่เชื่อสายตา เธอไม่เคยเห็นคริสตัลธรรมชาติมากมายขนาดนี้มาก่อน

“บางที่นั่นอาจเป็นเหตุผลของการทรยศ….” นอร่าคิดถึงเหตุผลที่พ่อของริกกะน้อยทรยศต่อเผ่าและเหตุผลที่เอลฟ์คนอื่นๆ บุกเข้ามาหลังจากรู้ทุกอย่าง ถ้าพวกเขารู้ถึงการมีอยู่ของผลึกธรรมชาติเหล่านี้แม้แต่สิ่งมีชีวิตของนักรบระดับ 7 จะไม่หยุดนิ่ง

ในอากาศ ลูเอนแยกผลึกออกเป็น 4 ส่วน ต่อ 3 ส่วนเท่า ๆ กันและอีกหนึ่งส่วนที่มีเพียง 1 ใน 10 ของทั้งหมดแม้ว่าจะเป็นเพียง 1 ใน 10 แต่ก็เพียงพอแล้วสําหรับการดํารงอยู่เป็นเดือนหรือหลายปีลูเอนมอบสิ่งนี้ให้กับริกกะตัวน้อยพร้อมกับภาชนะที่เก็บสมบัติ

“ขอบคุณค่ะพ่อ” ริกกะตัวน้อยพูดพร้อมยิ้มหวานเธอมีสิทธิพิเศษในการใช้ผลึกธรรมชาติชิ้นเล็กๆตั้งแต่อายุยังน้อยซึ่งเธอได้รับจากแม่ของเธอด้วยเหตุนี้เธอจึงรู้ถึงความสําคัญของคริสตัลเหล่านี้

“ด้วยความยินดี” ลูเอนกลับยิ้มออกมา

เขามอบส่วนหนึ่งของสิ่งที่เหลืออยู่ให้กับอิงกริดและอีกส่วนหนึ่งให้กับนอร่า ส่วนสุดท้ายที่เขาเก็บไว้สําหรับตัวเอง

“เราควรไปได้แล้ว” ลูเอนกล่าว “ไม่ใช่ว่าฉันคิดว่ามันจะเกิดขึ้น แต่ถ้าพวกเขาพบว่ามีคนมาที่นี่เมื่อเร็วๆนี้เอลฟ์ที่ปล้นที่นี่มาก่อน อาจกลับมาหาเรา”

“โอกาสไม่สูงนัก แต่ควรหลีกเลี่ยงดีกว่า” นอร่าเห็นด้วย

ในไม่ช้าพวกเขาก็ออกจากสถานที่นั้นอย่างรวดเร็ว

เมื่อออกมาจากซากปรักหักพัง พวกเขาถูกแสงแดดทั้งสามดวงโอบกอดไว้ ใช่ ในขณะนั้นมีดวงอาทิตย์ 3 ดวงปรากฏขึ้นนอกจากนี้ยังมีบางครั้งที่สามารถมองเห็นดวงอาทิตย์ได้เพียง 2 ดวงเท่านั้น

“นอร่า เธอจะกลับไปที่ตระกูลของเธอหรือไม่” ลูเอนถามขณะมองดูเธอ

“ใช่” เธอถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย แต่แล้วเธอก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันต้องฝันอยู่แน่ๆ”

“ถ้าอย่างนั้นก็คงเป็นฝันร้าย!” อิงกริดเป็นผู้ตอบ ขณะที่เธอแลบลิ้น

“ฝันร้าย แน่นอน มันจะเป็นฝันร้าย” ริกกะน้อยเลียนแบบอิงกริดโดยยื่นลิ้นสีชมพูเล็กๆ ของเธอออกมานอร่าที่สร้างปีกคู่หนึ่งและกําลังจะบินหนีไป เกือบจะฟังดูเหมือนนกที่มีปีกที่เสียหายแต่ไม่นานเขาก็ฟื้นและบินจากไป

“คุณสมบัติตัวน้อย คุณสบายดีไหม” ลูเอน เห็นดวงตาของเธอมีน้ําไหล ขณะที่เธอมองไปที่ทางเข้าซากป รักหักพัง

“ใช่ แน่นอน ริกกะสบายดี” เธอขยี้ตา พยายามทําตัวให้เข้มแข็ง อิงกริด กอดเธอไว้ในอ้อมแขนและจูบใบหน้าที่สวยงามของเธอหลายครั้งเพื่อปลอบโยนเธอ

ลูเอนมองไปที่ฉากนี้ ในขณะที่เขาคิดว่าฉากนี้สวยงาม มันดูเศร้ามากลึกลงไปเขารู้สึกว่าริกกะตัวน้อยรู้ว่าอิงกริดไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของเธอแต่ดูเหมือนว่าโดยการปฏิบัติต่ออิงกริดเหมือนแม่เธอได้รับการสนับสนุนทางอารมณ์ซึ่งลูเอนก็ไม่รังเกียจหากมันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆแล้วเธอน่ารักและสุภาพมากสําหรับอายุของเธอคงจะไม่ผิดถ้ารับเธอมาเลี้ยงเพราะแม่แท้ๆ ของเธออายุเกือบเท่าเธอในทุกวันนี้

ปัญหาคือต้องอธิบายว่าน้องสาวของอิงกริดชื่อโมนิก้า…และเธอก็มีความคล้ายคลึงกันด้วยความจริงแล้วเป็นการยากที่จะปิดบังความจริงอย่างไรก็ตามไม่มีวิธีใดที่จะอธิบายอย่างง่าย ๆ ได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือการได้เห็นปฏิกิริยาของริกกะตัวน้อยที่ได้เห็นโมนิก้าในปัจจุบัน

หลังจากที่พวกเขาจากไป ก็ต้องใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเมือง

“เมืองนี้หนาวจัง…” ริกกะน้อยพึมพําเมื่อมาหาอิงกริด อิงกริดหยิบเสื้อคลุมจากวงแหวนเก็บของของเธอและแต่งตัวริกกะตัวน้อย เพราะขนาดมันดูเหมือนชุดเดรส ในทางกลับกัน ริกกะตัวน้อยก็หัวเราะอย่างมีความสุข”ร้อนมากร้อนจริงๆ”เธอเอาแขนเสื้อทาบแก้มและยิ้มอย่างน่ารัก

อิงกริดทนความน่ารักนี้ไม่ไหวแล้ว เธอจึงกอดเด็กน้อยน่ารักนี้แล้วหอมแก้มเธอหลายครั้งริกกะตัวน้อยสนุกกับขนมในขณะที่หัวเราะออกมาดังๆ และลูเอนก็หัวเราะไปพร้อมกับพวกเขา

ในไม่ช้ ลูเอนก็ทําให้เมฆลอยลงมาใกล้ประตูเมือง เช่นเคย สิ่งมีชีวิตหลายชนิดต่างจ้องมองมาที่พวกเขาราวกับว่าพวกเขาเป็นแหล่งเงินแต่รัศมีพลังของลูเอน ทําให้พวกเขาไม่เข้าใกล้ด้วยความกลัว

หลังจากผ่านประตูเข้ามา ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นวันที่ริกกะตัวน้อยสามารถอยู่บนโลกได้ หลังจากพักระยะสั้นๆในร้านค้าหอคอย พวกเขาก็ลงบันได