POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 695 ข่าวอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า!

EP 695 ข่าวอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า!

ในช่วงกลางวัน

เมื่อมองดูนาฬิกา ดูเหมือนจะพึงกลางวันแล้ว

เวลานั้นมีเจ้าหน้าที่จากสํานักงานเขตกวางหมิงนําเอกสารขึ้นมาและเคาะประตูสํานักงานของดงซูบินและส่งเอกสารให้เขาดงซูบินกล่าวว่า: “เรียก ผู้อําานวยการโจวมาหาฉันหน่อย”

“รับทราบครับ.” ชายคนนั้นเปิดประตู

ในไม่ช้าโจวหยินหยูก็เคาะประตูและเข้าไปในห้องของดงซูบิน “ท่านเลขาซูบิน คุณกําลังเรียกหาฉันหรือเปล่าค่ะ”

ดงซูบินมองไปที่เธอและอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา: “เกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวโจวดูเหมือนคุณจะเหนื่อยๆ”

โจวเหยียนหยูยิ้มและพูดว่า: “ไม่มีอะไร วันนี้ฉันแค่รู้สึกจะป่วยหน่อยๆ”

“คุณเองก็ดูแลสุขภาพเพิ่มขึ้นหน่อยนะจะได้ร่างกายแข็งแรง”

“ค่ะ ขอบคุณเลขาซูบินที่เป็นห่วงฉัน แล้วที่คุณเรียกฉันมาคือ….”

อันที่จริงดงซูบินรู้ดีว่าโจวหยินหยูกลายเป็นสภาพเช่นนี้ได้อย่างไร การที่เธอ ดูเหมือนจะป่วยวันนี้ สาเหตุหลักคือเธอเองไม่มีอะไรทําในช่วงนี้ หรือบางทีเธอ าจจะขาดแรงจูงใจในการทํางานบางอย่างเพราะไม่มีคําสั่งใดๆเลยส่งมาถึงเธอ เลย ซึ่งกลับกันกับดงซูบินที่พยายามจะสร้างสรรค์และหางานต่างๆใหม่ ซึ่งมัน ไม่เป็นปัญหาสําหรับเขาเลยแต่ถึงอย่างไรดงซูบินคิดว่าโจวหยินหยูควรจะแยก
เรื่องงานออกจากเรื่องส่วนตัวไม่ให้ทั้งสองเรื่องปะป่นกัน แต่ถึงอย่างงั้นดงซูบินก็ยังรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เขาทําไปเพราะเมื่อวิเคราะห์ดูแล้วการที่สํานักงานกวางหมิงต้องออกมาทํางานแบบเอกเทศเช่นนี้ สาเหตุหลักๆก็มาจากดงซูบินทําให้สํานักงานอื่นๆไม่กล้าที่จะมาประสานงานกับสํานักงานกวางหมิงซึ่งหน้าที่ ประสานงานก็คือหน้าที่ของโจวหยินหยูและดูเหมือนสถานการณ์จะหนักกว่าที่โจวหยินหยูคิด คือสํานักงานเขตกวางวหมิงนั้นโดนขึ้น”บัญชีดํา”จากทางสํานักงานมณฑลและสํานักงานเขตอื่นๆ ทําให้ตารางงานส่วนใหญ่ของเธอว่างจนเกิดภาวะ ความเครียดขึ้นมา

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ดงซูฐินก็เข้าใจดีว่าเรื่องของเขาไม่ได้เกี่ยวกับตัวเขาเพียงคนเดียวอีกต่อไป มันเลยทําให้เขามุ่งมั่นที่จะผลิก

สถานการณ์ให้กลับมาปกติ เขาต้องพยายามรวมปัญหาทั้งหมดที่เข้าก่อขึ้น และจัดการแก้ปัญหาเหล่านั้นด้วยตนเอง นั่นร่วมถึงเป้าหมายของเขาคือการเป็นผู้นําของสํานักงานกวางหมิงที่ประสบความสําเร็จแต่ในปัจจุบันมันไม่ใช่อย่างที่ เขาคาดคิดไว้เลย ดงซูบินรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เขาทําลงไปอย่างมาก และรู้สึกผิด ต่อเจ้าหน้าที่ที่เป็นลูกน้องของเขาที่จะต้องมารับแรงกดดันกับเรื่องที่เขาทําไว้ด้วย

ดงซูบินแสดงสีหน้าจริงจังมองไปที่ โจวหยินหยูและเริ่มพูดเข้าเรื่องทันที
“เอาล่ะไม่ให้เสียเวลา ดูเหมือนว่าในเจตกวางหมิงของเราก็มีสํานักข่าว หนังสือพิมพ์ภายในด้วยใช่ไหม”

โจวเหยียนหยู “หนังสือพิมพ์ภายใน?”

“ไม่มีอย่างงั้นรอ?” ดงซูบินพูดอย่างแปลกใจ: “ดูเหมือนว่าครั้งสุดท้ายฉันจะ ได้ยินคนพูดผ่านๆ…”

โจวหยินหยูพยายามครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เท่าที่เธอรู้สํานักงานเขตกวางห
มิงไม่ใช่สํานักงานใหญ่ และไม่ใช่เขตพื้นที่ได้รับการยกระดับจากรัฐบาลกลาง แล้ว ดังนั้นเรื่องหนังสือพิมพ์หรือนิตยสารภายในเองมันจะเป็นการพูดเกินจริงไป หน่อย

อย่างไรก็ตาม หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง โจวเหยียนหยูก็พูดขึ้นทันที: “คุณ หมายความว่าอย่างไรเรื่องสํานักพิมพ์ภายในของเขตกวางหมิง”

“มันจะมีบ้างไหมในกวางหมิง? ฉันกําลังมองหาอยู่.”

“ถ้าเช่นนั้นฉันจะลองหาให้คุณ.”

โจวหยินหยูหยิบคอมพิวเตอร์ที่เปิดอยู่ขึ้นมาทันที เธอขยับเมาส์และเปิดหน้าเว็บโดยอธิบายว่า “นี่คือเว็บไซต์ใหม่ที่ทางสํานักงานเขตเช่นเดียวกับสํานักงานเขตของเราได้จัดทําขึ้นมาในปีที่แล้ว มีคนสองคนที่รับผิดชอบในการบํารุงรักษา และปรับปรุงเว็บไซต์ จะมีการอัพเดทสัปดาห์ละครั้ง หัวข้อส่วนใหญ่ก็มีหนังสือ เชิญและข่าวปัจจุบันที่เกิดขึ้นภายในเขต นอกจากนี้ยังมีจดหมายข่าวภายใน” เว็บไซต์เปิดอยู่และแบนเนอร์ด้านบนเขียนคําสองสามคํา เว็บไซต์ทั้งหมดมาจากสํานักงานถนนไป๋ลี่ ซึ่งทําให้ดูเป็นทางการคล้ายกับเว็บไซต์หลักของรัฐบาล

แน่นอนว่านี้เป็นสิ่งที่ดงซูบินกําลังมองหา ประกาศและข่าวของคณะกรรมการ สํานักงานและชุมชนใกล้เคียงทั้งหมดอยู่ที่นั่น อาจเป็นเว็บไซต์ที่ดูเป็นพิธีการ เล็กน้อย รายงานส่วนใหญ่เป็นข่าวและส่วนใหญ่เป็นข่าวดี มีข่าวเชิงลบน้อยมากแต่เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว, “…มีการพิมพ์จดหมายข่าวอิเล็กทรอนิกส์ด้วยหรือเปล่า”

“ค่ะ.” โจวหยินหยูไม่เข้าใจว่าทําไหมเลขาซูบินถึงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอ กล่าวว่า: “ทุกๆสัปดาห์จะมีการอัปเดตข่าวสารขึ้นไป ฉันอาจจะแยกข่าวหนึ่งใน นั้นไว้และจะถูกโพสต์ในคอลัมน์หนังสือพิมพ์ของห้องธุรการ บางครั้งอาจะมีการ อัปเดตข่าวเร่งด่วน มันจะโพสต์ทุกๆ สามวัน บางครั้งทุกๆสองสัปดาห์”

ฉันต้องการเช่นนี้แหละ!

ดงซูบินกล่าวทันที: “ในอนาคตอาจจะมีการโพสข่าวอื่นๆบนเว็บไซต์ของ สํานักงานด้วยใช่ไหม”

“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา” โจวหยินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม: “ถ้าเช่นนั้นฉันจะไปแจ้งกับ เจ้าหน้าที่ให้ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ดงซูบินพยักหน้า “รับทราบ ให้ผู้ดูแลเว็บสนใจมากกว่านี้ อีกสองสามวันฉันจะ ท่าจดหมายข่าว จากนั้นข่าวของเราจะออกมา อย่าพึงแจ้วข่าวใดๆให้คุณนําข่าว มาให้ผมตรวจดูก่อนทุกครั้ง…” ดงซูบินก้มหน้าและเปิดลิ้นชักแรกทางด้านขวา มือ ข้างในนั้นว่างเปล่า ดงซูบินมักจะบุหรรี่และไฟแช็กเข้าไปข้างใน “ส่งไว้ในลิ้น ชักนี้นะ ผู้อํานวยการโจว”

โจวเหยียนหยูกระพริบตาและพยักหน้า “เข้าใจแล้วคะ”

หลังจากสั่งการเสร็จดงซูบินก็บอกให้โจวหยินหยูกลับไปทํางาน

ดูเหมือนจะถึงช่วงทานอาหารเที่ยงแล้ว แต่ดงซูบินไม่ได้ลงไปทานข่าวที่ด้าน ล่าง เขาสัมผัสลิ้นชักทางด้านขวามือ เขาตั้งสติ และพิจารณารายละเอียดซ้ําแล้วซ้ําเล่า

ไม่มีปัญหา ฉันเชื่อว่าพี่โจวจะไม่กดดันเรื่องนี้

จดหมายข่าวอิเล็กทรอนิกส์ภายในของสํานักงานถัดไป ถัดไป และถัดไปจะปรากฏในลิ้นชักนี้อย่างแน่นอน โอเค มาเริ่มกันเลย!

ดงซูบินดูแลจิตใจของเขาและหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อปรับตัวสักครู่

ไม่นานหลังจากนั้น เขาจ้องไปที่ลิ้นชักอย่างตั้งใจ ยกมือขึ้น ลูบมันช้าๆ บน ลิ้นชัก และจดจ่ออยู่กับความคิดของเขาไปทั่วทั้งลิ้นชักและข้างใน

เอาล่ะ!

การเร่งกระแสเวลามีผลแล้ว ดงซูบินรู้สึกได้ว่าเวลาที่เขาเก็บสะสมไว้เริ่มลด ลงในหนึ่งวินาทีและหนึ่งวินาที!

คราวนี้ดงซูบินกําลังจะสร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่ ฉันต้องการใช้เวลาที่เหลือ
ทั้งหมดที่สะสมในเดือนนี้ ฉันหวังว่าจะหาโอกาสที่จะแก้ไขสถานการณ์ต่างๆได้!

สิบนาทีผ่านไป

สามสิบนาทีผ่านไป

ดงซูบินนั่งนิ่งอยู่ในสํานักงาน เหมือนซอมบี้ จับมือเขาและแตะลิ้นชัก ทันใด นั้นเขาก็เคลื่อนไหวในใจและรู้สึกว่าการเร่งกระแสเวลาได้ผล ดูเหมือนลิ้นชักจะ หนักขึ้น คงจะเป็นเหตุที่ทําให้เวลาที่เหลืออยู่หมดลง เพราะการใช้การเร่งกระแส เวลากินพลังงานไม่มากถึงแม่อาจจะมากกว่าการย้อนเวลาสิ่งของอยู่บ้าง แต่การ ที่เขาเสียเวลากว่าสามสิบนาทีอย่างน้อยการผลลัพธ์ที่ออกมาน่าจะเทียบเท่ากับการเร่งกระแสเวลาไม่น้อยกว่าหนึ่งเดือน

มาดูผลกัน!

ไม่ต้องแปลกใจ!

ดงซูบินพยายามเพ่งสายตาและเขาก็เอื้อมมือออกไปสัมผัสที่จับด้วยความ
ประหม่าเล็กน้อย เขาเปิดลิ้นชักที่ว่างเปล่าและลิ้นชักก็เปิดออก

ตอนนี้แบบร่างข่าวสารที่เป็นกระดาษอยู่เต็มลิ้นชักของเขาแล้ว!

มันเป็นไปได!

ทําได้จริงๆ!

หลังจากที่ ดงซูบิน กวาดดูคําพูดที่ด้านบนสุดของสํานักงานบนถนนที่ สว่างไสว ก็มองไปที่แถวของมุมขวาบนทันที

นี้มันเป็นข่าวที่จะถูกเขียนขึ้นในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า!

ดงซูบินมีความสุขมาก และขาของเขาเริ่มสั่น เขาตั้งตาคอยที่จะดูพาดหัวของ หน้าแรก มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ดงซูบินถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่เมื่ออ่านดูดีๆก็ถึงกับทําให้เขาสะดุ้งขึ้นมา!

นี้มันต้องบ้าแน่!

นี้ล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย! ?

ดงซูบินรู้สึกว่าความซวยกําลังจะมาถึง เพราะเขาเห็นว่าพาดหัวของหน้าแรกเขียนด้วยเส้นสีแดงสด “แผ่นดินไหวในจางโจวระดับ 8.0 ริกเตอร์! ))