POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) - ตอนที่ 394

EP 394 ฉันคือ “พี่สะใภ้ของที่นี้”

By loop

อพาร์ตเมนต์ของหยางจ้าวเต่อ

หยางจ้าวเต่อเห็น ดงซูบินเข้ามาและหัวเราะ “ซูบิน คุณกลับมาแล้วเหรอ? ฮ่า ๆ ทําไมคุณซื้อของมามากมายขนาดนี้” “ผักมันอยู่ได้ค่อนข้างนาน หากทําไม่เสร็จ สามารถเก็บไว้ในตู้เย็นได้ ด้วยวิธีนี้คุณและแม่จะไม่ต้องซื้อของชําในวันพรุ่งนี้” ดงซูบินเข้ามาและวางถุงของชําไว้บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น เขาสังเกตเห็นคนสองสามคน ในอพาร์ตเมนต์ และซูเจียยังคงมองเขาด้วยความสงสัย คู่สามีภรรยาวัยกลางคนยืนอยู่ข้างหลังเธอ และดูไม่เหมือนคนทั่วไปพวกเขาเป็นพ่อแม่ของซูเจียเหรอ? ทําไมพวกเขาถึงอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ของลุงหยาง? ฮะ?! ดงซูบินเข้าใจทันทีว่าทําไมและพูดไม่ออก

ซูเจียดูเหมือนจะเดาเช่นกันและหันไปหาหยางจ้าวเต่อด้วยความตกใจ “ลุงนี่มัน…”

หยางจ้าวเต๋อหัวเราะ “ซูบินเป็นลูกชายของป้าลวน หลานทํางานที่มณฑลหยานไปใช่ไหม เธอสองคนรู้จักกันเหรอ?” ซูเจียหัวเราะ “แน่นอน. หนูได้แสดงมายากลกับเขาบนเวทีด้วย”

หยางจ้าวเต่อหัวเราะ “ทั้งสองคนเล่นมายากลเป็นด้วยหรอเนี่ย! เอาล่ะ! ถ้าว่างทั้งสองคนอย่าลืมแสดงมายากลให้ลุงด้วยล่ะ!” ดงซูบินคิดกับตัวเอง โลกใบนี้แคบมาก ซูเจียเองเป็นหลานสาวของพี่หยางและแม่ของเธอ เป็นน้องสาวขอพี่หยาง?!(ขออนุญาตเปลี่ยนแปลงเนื่องจากตอนแรกแปลเป็นพี่สาว ขออนุญาตเปลี่ยนเป็นน้อง สาวนะครับ)

ลวนเสี่ยวปิงเดินไปและแนะนําพวกเขา “ซูบิน นี่คือป้าและลุงของลูก” “ป้าลุง.” ดงซูบินทักทายพวกเขา แม้ว่าลวนเสี่ยวปิงและ พี่หยางจะไม่ได้แต่งงานกัน แต่ก็ดีที่ ดงซูบินจะพูดถึงพวกเขาด้วยวิธีนี้

หยางจงเฟิน และ ซูจงอ พยักหน้าเล็กน้อยเพื่อทักทายกลับ

ลวนเสี่ยวปิงดูเหมือนนายหญิงของอพาร์ตเมนต์และเชิญครอบครัวของซูเจียให้นั่งบนโซฟาหยางจงเฟิงและซูจงยี่มาถึงก่อนหน้านี้ และ ซูเจียเพิ่งมาถึง เธอได้รับการแนะนําให้รู้จักกับลวนเสี่ยวปิงและเธอก็เข้าไปในครัว พร้อมกับ ดงซูบินเพื่อเตรียมอาหารกลางวัน เธอทํางานในสถานีโทรทัศน์และอยากรู้เกี่ยวกับฝีมือของดงเสวี่ยปิง ตอนนี้พวกเขากลายเป็น ‘ญาติ” กันอย่างไม่ทันตั้งตัวมาก่อน

ในครัว ซูเจียหัวเราะ “หัวหน้าซูบิน ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญนี้เช่นนี้” “ผมเองก็ด้วย. หยุดเรียกผมว่าหัวหน้าได้แล้ว แค่เรียกผมว่าซูบิน”ดงซูบินหัวเราะ”ฉันจะเรียกคุณว่าพี่สาวด้วย”แน่นอน”ซูเขียได้ตอบก ลับ”ฉันจะเรียกคุณว่า ซูบินแทน ท้ายที่สุดเราถือว่าเป็นครอบครัวเดียวกันอายุต่างกันไม่มากและมีหลายอย่างเห มือนกัน ดงซูบินได้รู้จักซูเจยมากขึ้นในระหว่างการสนทนานี้ และเธอเป็นมิตรมากและชอบพูดตลก อื่ม… แค่รูปร่างของเธอตัวเล็ก… จากรูปร่างของหน้าอกของเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะพยายามแหวกเสื้อให้กว้างขึ้น แต่พวกหน้าอกกของเธอก็ยังเล็กและแบนมาก มันเหมือนกับรันเวย์ของสนามบิน แต่นี่เป็นสิ่งที่ไม่เหมือนใคร นอกครัว “จ้าวเฟิน ดื่มชาหน่อย” ลวนเสี่ยวปิงในชาให้เธอ

หยางจ้าวเฟินหยิบแก้วชา “ขอบคุณครับพี่สาวลวน”

ซูจงอี้และหยางจ้าวเต่อนั่งคุยกันที่มุมหนึ่งเรื่องบุหรี่

ดงซุบินสังเกตเห็นทัศนคติของครอบครัวหยางที่มีต่อแม่ของเขาดูเหมือนจะห่างไกล แม้ว่าเธอจะไม่หยาบคายต่อ ลวนเสี่ยวปิงแต่ดูเหมือนว่าเธอจะรักษาระยะห่างจากเธอ หลวนเสี่ยวผิงเคยพบเธอมาก่อน และนี่ถือเป็นการพบปะ ครอบครัวของกันและกัน” เธอไม่ควรให้ทัศนคติเช่นนี้ ดงซูบินรู้ว่าหยาวงจ้าวเฟินไม่เคารพแม่ ของเขามากนัก ท้ายที่สุด สถานะระหว่างทั้งสองครอบครัวต่างกันเกินไป สิ่งนี้ทําให้ ดงซูบินไม่มีความสุข เนื่องจากแม่ของเขาและหยางจ้าวเต่อได้ยืนยันความสัมพันธ์ของพวกเขาแล้ว เธอจะเป็นพี่สะใภ้ของหยางจ้าวเฟินการออกอากาศของพี่สะใภ้ต้องอยู่ใกล้ ๆ มิฉะนั้น ลวนเสี่ยวปิงจะถูกรังแกในอนาคต การแต่งงานไม่ใช่แค่เรื่อง สองคนเท่านั้น มันจะส่งผลกระทบต่อสองครอบครัว

ดงซูบินหยุดแม่ของเขาเมื่อเธอกําลังจะไปห้องน้ํา เขาต้องการบอกเธอว่าอย่าปฏิบัติต่อหยางจ้าวเฟิงอย่างดี หากเธอต้องการจะอยู่กับพี่หยางไปตลอดชีวิตเธอต้องทําตัวเหมือนพี่สะใภ้

แต่ก่อนที่ ดงซูบินจะพูดอะไร ลวนเสี่ยวปิงก็ถามเบา ๆ “คุณมีเงินสดติดตัวเท่าไหร่”

“ฮะ? ทําไมคุณถึงถาม?” ดงซูบินตกตะลึง

“ให้ฉันยืมก่อนได้ไหม”

“ฉันคิดว่าฉันยังมีอีกสองถึงสามร้อยอยู่กับฉัน เมื่อวานและก่อนหน้านั้นฉันใช้เงินสดไปเกือบหมดทําไมคุณ ถึงต้องการเงิน? ถ้ามันเร่งด่วนฉันจะออกไปและถอนออก ฉันไม่ได้โอนเงินให้คุณเหรอ?”

ลวนเสี่ยวปิงกระซิบ “ฉันไม่ได้พกเงินสดติดตัวไปมากนัก ถ้าฉันรู้ว่าซูเจียจะอยู่ที่นี่ ฉันจะไปธนาคารและถอนเงินบางส่วน” “โอ้ เจ้าต้องการมอบให้พี่ซู” “ฉันไม่รู้ว่าครอบครัวของพวกเขามีแนวปฏิบัตินี้หรือไม่ แต่ครอบครัว ของเราให้เงินพวกเด็กๆเมื่อพบกันครั้งแรก เอ่อ… สองสามร้อยดูเหมือนจะน้อยเกินไปใช่ไหม” ลวนเสียวปิงคิด อยู่แล้วว่าจะสร้างสถานะของเธอได้อย่างไรการให้ของขวัญเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด นี่เป็นการพบกัน ครั้งแรกกับซูเจีย และเธอต้องมอบสิ่งที่นี้ ญาติของพี่ยหางและเงินไม่กี่ร้อยหยวนก็ไม่มีประโยชน์สําหรับพวกเขาเธอควรให้อย่างน้อยสองสามพัน

“ฉันจะลงไปกดเงินสดข้างล่างยังไงดี” ลวนเสี่ยวปิงถาม เธอจะแสวงหาความคิดเห็นของลูกชายของเธอใน วันนี้

ดงซูบินคิดอยู่ครู่หนึ่งและเข้าใจว่าแม่ของเขาหมายถึงอะไร “การให้เงินไม่ใช่ความคิดที่ดี ทั้งครอบครัวของ เราไม่ขาดเงิน”

ลวนเสี่ยวปิง อาศัยอยู่ที่ปักกิ่งมาหลายปีแล้ว และคนปักกิ่งก็ปฏิบัติต่อประเพณีเหล่านี้อย่างจริงจัง

ดงซูบินที่โตในปักกิ่ง เข้าใจเรื่องนี้ดีกว่าใครๆ “เอาล่ะ การให้ของขวัญไม่ผิด รอสักครู่ ให้ฉันดูว่าฉันมีอะไรกับฉันบ้าง” เขาตรวจกระเป๋าและร่างกายและสัมผัสแหวนที่มือซ้าย เขาหยิบแหวนออกมาส่งให้แม่ของเขา “นี่เป็นสิ่งที่ดีพอที่จะเป็นของขวัญอย่างแน่นอน เป็นแหวนแพลตตินั่มที่มีพื้นผิวแหวนหยกน้ําแข็ง และมีมูลค่าประ มาณ 600,000 ถึง 700,000 RMB ให้เธอแค่นี้” แหวนนี้ทํามาจากหยก ดงซูบินที่ซื้อเมื่อเขาไปเล่นการพนัน หยกในปักกิ่ง เขาได้รับจี้ สร้อยคอหยกสร้อยคอ และนาฬิกา ปาเต๊ฟินลิป นอกจากนาฬิกาแล้ว จูหยวนยังมอบเครื่องประดับหยกเหล่านี้ให้เขาเพื่อมอบให้เป็นของขวัญ

ลวนเสี่ยวปิงลังเล “มันแพงเกินไปหรือเปล่า? นี้…”

ดงซูบินผลักแม่ของเขาเบา ๆ “แม่ นี่ไม่ใช่เวลามากังวลเรื่องเงิน แถมยังมีเพียงไม่กี่แสนเท่านั้น ด้วยความมั่งคั่งของเราไม่กี่แสนก็ไม่มีอะไร

ลวนเสี่ยวปิงยิ้มและจ้อง ดงซูบิน”แสดงออก!”

ดงซุบันหัวเราะและลดเสียงของเขา “ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงที่ร่ํารวยด้วย ครอบครัวของเรามีทรัพย์สินมูลค่า นับสิบล้านในขณะนี้ ใครจะกล้าดูถูกเรา คุณต้องกล้า เราไม่ได้ด้อยกว่าครอบครัวของพี่ยหางบางทีพวกเขาอาจเป็นคนที่ไม่ดีพอสําหรับคุณ

“ฮะ?” ลวนเสี่ยวปิงอ้าปากค้าง “มันกลายเป็นหลายล้านเมื่อไหร่? สิบล้านไม่ใช่เหรอ?”

ดงซูบินหัวเราะ “สิบล้านนั้นนานมาแล้ว ทรัพย์สินของเรามีมูลค่าอย่างน้อย 50 ล้านในขณะนี้”

หลวนเสี่ยวผิงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และตีแขนลูกชายของเธอ “ทําไมลูกไม่บอกแม่ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับเรื่องนี้”

“ฮะ? ผมคิดว่าผมได้บอกแม่แล้ว บางทีผมอาจจะลืมไปก็ได้”

ดงซูบินก็เข้าใจแล้วในตอนนี้ เราทุกคนเหมือนกันด้วยสองตาและหนึ่งจมูก ไม่มีใครด้อยกว่าหรือเหนือกว่ากัน นอกเหนือจากความสัมพันธ์ของเขา เงินที่เขาได้รับจากจูหยวนก็เพียงพอที่จะทําให้คนอื่นตกใจ แม้ว่ารัฐมนตรีว่าการกระทรวงองค์การคณะกรรมการพรรคการเมืองของเมืองจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง แต่ครอบครัวของเขา ยังสามารถเทียบสถานะได้ อืม…ฉันเคยคิดผิดในอดีต แม่จะดีพอสําหรับพี่หยางได้อย่างไร? ถูกสร้างมาเพื่อกัน และกัน

“แม่ รู้สึกมั่นใจขึ้นไหม?”

ลวนเสี่ยวปิงรู้สึกดีขึ้นแล้ว “… ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

ดงซูบินหยุดเธอ “สวมแหวนก่อน และอย่าให้พวกเขารู้ว่าแหวนนั้นมาจากผม”

“คิดว่าแม่โง่เหรอ? แม่รู้ว่าจะทําอย่างไร.”

“ฮ่าฮ่า…ก็ได้ แม่ฉลาดที่สุด”

หลังจากล้อเล่นกับลูกชายของเธออยู่พักหนึ่ง ลวนเสี่ยวปิงก็สวมแหวนในมือของเธอก่อนจะกลับไปที่ห้องนั่งเล่น หยางจ้าวเต่อและ ซูจงอี้ยังคงสูบบุหรี่อยู่ที่มุมห้องหนึ่ง และ ซูเจีย กําลังนวดต้นขาของแม่ของเธอที่อยู่ข้างๆ เธอ

ลวนเสี่ยวปิงมองดูพวกเขาอย่างอิจฉา “เสี่ยวเจีย ปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดี เธอเก่งกว่าซูบินมาก”

ดงซูบินที่เดินตามหลังแม่ของเขาจ้องมองเธอ ฉันเพิ่งให้แหวนคุณมา และคุณกําลังพูดถึงฉันแบบนี้!

ซูเจียหัวเราะคิกคัก “ป้าลวน หนูแค่แสดงทําตัวๆดีที่สุดต่อหน้าแม่ของหนู ฮ่าฮ่า… หนูกําลังจะขอเงินค่าขนม”

หยางจ้าวเฟินหัวเราะ “ลูกทํางานอยู่แล้ว และลูกยังต้องการเงินค่าขนมจากแม่อีกหรอ”

“ยี่สี่… แม่คือแม่ของหนู…”

ลวนเสี่ยวปิงนั่งลงข้างซูเจีย “เสี่ยวเจีย นี่เป็นการพบกันครั้งแรกของเรา และฉันไม่ได้เตรียมอะไรให้หฯเลยเอานี่ไป” เธอถอดแหวนหยกและมอบให้ซูเจีย

ซูเจียรีบดันแหวนกลับ “ป้าลวน ไม่ต้อง หนูไม่สามารถรับของขวัญของคุณป้าได้”

ลวนเสี่ยวปิงปฏิเสธ “รับมันไว้เถอะ, มันไม่ได้แพงอะไรมากมาย”

หยางจนเฟิง, ซูจงอี้ และคนอื่นๆ หันมามองพวกเขา

ซูเจียมองลงไปที่แหวนและหยุดก่อนจะพูด “นี่ไม่แพงเลยเหรอ? พื้นผิววงแหวนนี้เป็นหยกเกรดน้ําแข็งใช่ ไหม? ข้างนอกมีมูลค่าอย่างน้อยสองสามแสน และต้องมีเงินมากมายจึงจะซื้อมันได้ ป้าลวนของขวัญชิ้นนี้แพง เกินกว่าหนูจะรับได้

หยางจ้าวเฟินตกตะลึง เธอไม่ได้คาดหวังว่าหลวนเสี่ยวปิงจะใจกว้างขนาดนี้เพื่อมอบของขวัญมูลค่าสอง สามแสน แต่เธอเคยได้ยินว่าลวนเสี่ยวปิงมาจากครอบครัวธรรมดา

หลังจากผลักไปมาสองสามรอบ หยางจ้าวเต่อกล่าว “นี่คือของขวัญจากป่าหลวนของหนู แค่ยอมรับมันไว้” 

ซูเจียมองไปที่แม่ของเธอและเห็นเธอพยักหน้า “ขอบคุณค่ะป้าลวน” สาวๆคนไหนไม่ชอบเครื่องประดับสวยๆ? ซูเจียไม่เคยมีเครื่องประดับราคาแพงขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต และเธอรักมันมากเธอวางมันไว้ในมือ ทันที

ลวนเสี่ยวปังชื่นชม “แหวนนี้เหมาะกับเสี่ยวเจียมากกว่า ป้าแก่เกินไปที่จะสวมใส่มัน”

หยางจ้าวเฟิงมองไปที่ ลวนเสี่ยวปิง”คุณยังไม่แก่และดูอ่อนกว่าฉันอย่างน้อยห้าปี”

“ฮ่าฮ่า… ตอนนี้ฉันอายุเกือบห้าสิบแล้ว” ลวนเสี่ยวปิงได้ตอบกลับ

หลังจากให้แหวนท่าที่ของหยางจ้าวเฟิน ก็เปลี่ยนไปในทันที และ ลวนเสี่ยวปิงได้แสดงให้เธอว่าเธอนั้นมีคุณสมบัติเป็น ‘พี่สะใภ้” ของครอบครัวนี้แล้ว