Picked up a Demon King to be a Maid - ตอนที่ 401

ตอนที่ 401 – นักล่าและเหยื่อ

“เจ้าพูดอะไรนะ!?”

การได้ยินคําพูดของหลินเซียวได้รบกวนท่าทางสงบ เขาแค่เยาะเย้ยแคลร์ที่ทําตัวเหมือนคนฉลาดต่อหน้าห ลินเซียว แต่ตอนนี้ถึงคราวของเขาที่จะได้ลิ้มรสความสามารถของหลินเซียว

เดิมที่เขาไม่ต้องการแสดงตัว แต่หลังจากที่หลินเซียวทําลายล้างกองทัพของเขาไปมาก เขาต้องตักเตือน เขาเตรียมคําพูดมากมายและวางแผนที่จะบอกหลินเซียวว่าสมาคมรู้แจ้งนั้นทรงพลังเพียงใดและภารกิจของพวกเขามีเกียรติเพียงใด ทําให้หลินเซียวหวาดกลัวและบังคับให้เขาจากไป

ท้ายที่สุด ไม่ว่าบุคคลจะแข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาก็ไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึงต่อหน้าคนทั้งองค์กร หลินเซียวฉลาดและเข้าใจว่าเขาจะไม่ต่อต้าน และภารกิจนี้ไม่เกี่ยวข้องกับหลินเซียว ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะปล่อยเขาไป

แต่ตอนนี้… ก่อนที่เขาจะพูดอะไร หลินเซียว ได้ประกาศสงครามไปแล้ว?

มีอะไรผิดปกติกับหัวของเขาหรือไม่?

“หลินเซียว ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ดูเหมือนว่าข้าจะตัดสินผิด…แต่เจ้าคิดว่าเจ้าจะเอาชนะกองทัพที่ตายแล้วของข้าได้อย่างไร”

“แน่นอน ถ้าข้าไม่สามารถเอาชนะเฟรนช์ฟรายชิ้นเล็กๆเหล่านี้ได้ เจ้าคงไม่ถูกบังคับให้แสดงตัว ดังนั้นเจ้าก็คงคิดอย่างนั้นใช่ไหม”

“ชิ…เจ้าหนูเจ้าเล่ห์”

“หลินเซียว ข้าแนะนําให้เจ้ายอมแพ้และหยุดต่อต้านอย่างไร้ความหมาย! เป้าหมายของข้าคือซีซาร์และแคลร์ ตราบใดที่เจ้าจากไปอย่างเชื่อฟัง ข้าจะไม่ทําให้เรื่องยุ่งยากสําหรับเจ้า… ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่โกหกคนอย่างเจ้า”

“คนอย่างข้า? ฮิฮิ ก็จริง” หลินเซียวรู้สึกขบขันและหัวเราะเบา ๆ “แม้ว่าข้าจะเหลวไหล แต่ข้าก็ไม่สามารถหลบหนีแบบนั้นได้”

“ทําไมจะไม่ล่ะ? ชีวิตของพวกมันเกี่ยวอะไรกับเจ้า?”

“มาก!” หลินเซียว ยกนิ้วให้ “อันดับหนึ่ง ซีซาร์เป็นเพื่อนของข้า แม้ว่าบางครั้งเขาจะน่ารําคาญบ้าง แต่โดยรวมแล้วเขาเป็นคนงี่เง่าที่ดี ข้าจึงต้องช่วยเขา”

“เจ้า..”

“ข้อสอง” หลินเซียวขัดจังหวะเขาและยื่นนิ้วที่สอง “ข้าบอกไปแล้วก่อนหน้านี้ว่าแคลร์เป็นผู้หญิงของข้า ข้าจะละทิ้งสาวใช้ที่กําลังจะได้รับการฝึกฝนได้อย่างไรในฐานะเจ้านาย

“ไอ้บ้า!”

แคลร์รู้สึกสะเทือนใจมากเมื่อได้ยินประเด็นแรกของเขาและชมเชยความชอบธรรมของเขา แต่เธอไม่สามารถละเว้นจากการเตะเขาเมื่อได้ยินประเด็นที่สอง

ทําไมผู้ชายคนนี้ไม่จริงจังบ้างล่ะ แทนที่จะพูดไปเรื่อยเปื่อย

“ไอ้ทอมบ้าเอ้ย ข้าจะดูแลเธอทีหลัง… แค่กๆ ที่สําคัญที่สุดคือข้อสาม!”

“ความมืด ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าจะถอนรากถอนโคนองค์กรของเจ้าไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นหากเจ้าต้องการมีชีวิตอยู่ บอกแผนการของเจ้าให้ข้าฟังอย่างเชื่อฟัง!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…เจ้าต้องการจะถอนรากถอนโคนพวกเราหรือ?” เขายังรู้สึกขบขันด้วยคําพูดบ้าๆ ของเขา ในที่สุด เด็กคนนี้ก็เป็นเพียงอโกมาเนียที่ไม่รู้จักที่ของเขา!

แต่… เมื่อนึกถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่หลินเซียวแสดงออกมา เขารู้สึกกลัวบางอย่าง เขาสังเกตมาระยะหนึ่งแล้วและเห็นว่าหลินเซียวสามารถใช้เวทมนตร์ระดับเจ็ดได้อย่างง่ายดาย และความแข็งแกร่งของเขาอาจสูงกว่านั้นด้วยซ้ํา อัจฉริยะที่หายาก ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่อัจฉริยะเช่นนั้นจะไม่รู้ว่าพวกเขากําลังทําอะไร

คําถามก็คือ… ทําไมเขาถึงสร้างศัตรูกับพวกเขา?

“หลินเซียว… เจ้าทําอย่างนั้นที่หุบเขาคร่ําครวญหรือไม่? คุณใช้เหยาจือเป็นแพะรับบาปและแอบเอาอเดลไป?”

“ใช่ ถูกต้อง ข้าทําแบบนั้น”

“อย่างที่คาดไว้! ที่การแข่งขันอะคาเดมี่ของอาณาจักรไฮโน…”

“ใช่แล้ว นั่นคือข้าด้วย ข้าเป็นคนเดียวที่จัดการแอนเดอร์สันอ้วนของเจ้า ทําลายปีศาจเลซเซอร์ของเขาและแผนการของเขา”

“และครั้งนี้ก็เช่นกัน”

“ถูกต้อง นั่นคือข้าด้วย ข้ารู้ว่าพวกเจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับโรคระบาดนี้อย่างแน่นอน ดังนั้นข้าจึงเข้าร่วมในภารกิจนี้ การไปกับแคลร์เป็นเพียงการหลอกลวงเจ้า… ในที่สุดเจ้าก็รู้แล้วว่าข้าเป็นคนแบบไหน”

“ใช่ ข้ารู้..เจ้าคือศัตรูของเรา!” ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา

หากพวกเขาเป็นหมาป่าล่าในความมืด หลินเซียว จะเป็นนักล่าที่โหดเหี้ยมที่ไล่ตามพวกเขาจากด้านหลัง! เขาคิดอย่างไร้เดียงสาว่าหลินเซียวเป็นคนโง่ แต่หลินเซียวได้จับตาดูพวกเขาแล้วและซ่อนอยู่ข้างหลังพวกเขา และตามล่าสหายของพวกเขา!

หลินเซียวกล่าวว่าการรักษารายละเอียดต่าเป็นการพรางตัวที่ดีที่สุดและใบมีดที่คมที่สุดของเขา แม้ว่าใบมีดจะดูบอบบาง แต่เขาก็สามารถจดจ่อไปที่จุดหนึ่งแล้วฟันผ่านเข้าไปที่หัวใจได้

ถ้าเขาออกจากหลินเซียว ไม่นานเขาก็สามารถทําลายแผนการอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์!

“ความมืด ข้าเห็นว่าเจ้าไม่สามารถตกใจ ดังนั้นให้ข้าช่วยเจ้า… เด็กคนนี้น่ากลัว เขาต้องถูกกําจัดโดยเร็วที่สุด เพราะผลที่ตามมาจะเป็นไปไม่ได้!”

หลินเซียว ที่มีรอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตรายเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาสะบัดและเวทย์มนตร์พุ่งออกไปทุกทิศทางพร้อมกับสายฟ้าและฟ้าร้อง

เนื่องจากคําสั่ง คนตายทั้งหมดจึงยืนอยู่ที่นั่นราวกับเป็นเป้าหมายของเวทมนตร์ของหลินเซียว และในลมหายใจหลายครั้ง ไม่มีพวกเขาเหลือยืนอยู่ภายในหลายร้อยเมตร

“ข้าเข้าใจ เจ้าต้องการสร้างศัตรูของเราจริงๆ… ไม่ใช่แค่ข้า แต่ยังเป็นอัครสาวกด้วย เราทุกคนต่างก็ถูกหลอก!!” เขาเพิกเฉยต่อการระเบิดรอบตัวเขาและกําหมัดแน่น แม้ว่าคุณจะมองไม่เห็นการแสดงออกของเขาภายใต้หมวกคลุมก็ตาม คุณก็บอกได้ว่าเขาตื่นตระหนก

“แต่ทําไม เจ้าไม่ใช่นักเรียนจากวิทยาลัยลอรันเหรอ? ทําไมคุณต้องต่อต้านเรา…มีใครอยู่ข้างหลังเจ้า!?”

เขาไม่เข้าใจว่าทําไมหลินเซียวถึงทําทั้งหมดนี้ และไม่เคยเชื่อว่าเขาทําเพราะสัญญากับสาวใช้ของเขา ในเวลาเดียวกัน เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าภูมิหลังของหลินเซียวน่ากลัวแค่ไหน

ถ้าต้องมีสักอย่าง เผ่าพันธุ์ปีศาจทั้งหมดน่าจะเป็นการสนับสนุนของหลินเซียว?

อ้อ ถ้ารวมถึงสโนว์ด้วย คุณสามารถเพิ่มโบสถ์แสงศักดิ์สิทธิ์อีกครั้งหนึ่งได้

“ในเมื่อเจ้าตัดสินใจได้แล้ว ทําไมเจ้าจงใจบังคับให้ข้าแสดง… เดี๋ยวก่อน ข้าจําได้ว่าเจ้ามีเพื่อนร่วมทีมอีกสองสามคน เหยาจือ และเจ้าหญิงที่มีดาบสองเล่มนั้น พวกเขา… อึ้ก! ข้าเข้าใจแล้ว!”

เมื่อมองดูพื้นที่ว่างรอบๆตัวเขา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงอันตราย!

ถ้าหลินเซียวเป็นนักล่าที่โหดเหี้ยม เขาจะไม่ใช่เหยื่อเหรอ!?

ดังนั้นเป้าหมายของหลินเซียว ไม่ใช่แค่บังคับเขาให้แสดงตัว แผนของเขาลึกซึ้งยิ่งขึ้น ไม่เพียงแต่เขาตกปลาเท่านั้น เขายังอยากกินปลาด้วย!

“ฮิฮิ อย่างที่คาดหวังจากใครบางคนจากสมาคมรู้แจ้ง ก็ไม่เลว… แต่ก็สายไปเสียแล้ว!”

หลินเซียวหัวเราะและปรบมือเป็นสัญญาณ!

“เมดที่รักของข้า… แอคชั่น!”

ความมืดตื่นตระหนกเมื่อเขาได้ยินคําสั่งของหลินเซียวและต้องการหลบหนี ในขณะที่แคลร์ยังคงมึนงง และไม่สามารถติดตามการสนทนาของพวกเขาได้

แต่ หลินเซียวไม่ได้คาดหวังอะไรจากเธอ เนื่องจากทุกอย่างได้เตรียมไว้แล้ว

“เจ้าต้องการจะฆ่าข้า… มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!”

เขาไม่รู้ว่าหลินเซียวกําลังวางแผนอะไรอยู่ และด้วยความตื่นตระหนก เขาโบกมือก่อนและกระจายหมอกสีม่วงดําออกไป และคนตายที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งหมดได้รับคําสั่ง บริเวณโดยรอบอาจจะโล่งแล้ว แต่กองทัพที่ตาย แล้วยังมีชีวิตไม่สิ้นสุด เมื่อพวกเขารีบวิ่งมาจากที่ไกลๆ

ในขณะเดียวกัน ความมืดก็ซ่อนตัวและวางแผนที่จะหลบหนี…

“ต้องการที่จะหนี? มันจะไม่ง่ายขนาดนั้น!” เสียงที่ละเอียดอ่อนสามารถได้ยินจากระยะไกล

“อะไร?”

ก่อนที่เขาจะหลุดออกไป ก็มีสายฟ้าวงกลมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นรอบตัวเขาในฐานะศูนย์กลางและกักขังเขาไว้ภายใน

ในเวลานี้ เด็กผู้หญิงสองคนนั่งอยู่บนกิ่งไม้หนาทึบและสังเกตพวกเขาจากเบื้องบน

“เอเลน่า เจ้ายอดเยี่ยมมาก! ข้าฟังคุณและข้าสามารถจับเขาได้แม้อยู่ไกลแสนไกล!”

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอยังคงร่ายเวทมนตร์อยู่ เหยาจื่อคงจะจูบเธอจริงๆ!

“อย่าประมาท เจ้ายังจับเขาไม่ได้อย่างสมบูรณ์… เวทย์ต่อไปคือกุญแจ!”

เอเลน่าสังเกตสถานการณ์อย่างใกล้ชิดและใช้การรับรู้ของเธอเพื่อจับการเคลื่อนไหวได้อย่างแม่นยําแม้เพียงเล็กน้อย

ด้วยความที่เธอรับผิดชอบในการสังเกตศัตรูและเหยาจอรับผิดชอบเวทมนตร์ นั่นคือแผนของหลินเซียว

ความมืดไม่เคยคาดคิดนอกจากหลินเซียว เขาจะต้องกังวลเกี่ยวกับการซุ่มโจมตีจากระยะไกล

“เหยาจื่อ อีกนานแค่ไหนกว่าที่เวทมนตร์ครั้งต่อไปจะพร้อม

“พร้อมแล้ว!”

“เร็วขนาดนั้น… ตามที่คาดไว้จากสายเลือดของพ่อมด เป้าหมายไม่เปลี่ยนที่เดิม ระเบิดเขา!”

“ตกลง!”

เหยาจือพยักหน้าและโบกมือของเธอ ดาวตกสีแดงเพลิงตกลงมาจากด้านบนโดยเล็งไปที่เป้าหมายที่ติดอยู่

“ไม่ ทิศทางเปลี่ยนไป…ปรับไปทางซ้ายสามเมตร!”

“ค่ะ-ค่ะ!”

“ช้าเกินไป เขาพยายามจะหนี… อย่าปล่อยให้เขา เร่งความเร็ว!”

“ค่ะ รองกัปตันเอเลน่า!”

แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเอเลน่าสามารถคาดการณ์จุดดรอปล่วงหน้าได้อย่างไร แต่เธอก็เชื่อว่าจะไม่มีปัญหาหากเธอฟัง!

ดังนั้นอุกกาบาตเพลิงจึงพุ่งเข้าหาเป้าหมายที่ไม่มีการป้องกันอย่างแม่นยําโดยไม่เบี่ยงเบน!