My MCV and Doomsday - ตอนที่ 445

Chapter 445: พบปะ
เมฆสีเทาปกคลุมท้องฟ้าและแสงรอบข้างก็ค่อยๆจางลง ลมก็พัดหวีดหวิวอีกครั้งหนึ่งและก็พัดเข้าใส่เสื้อของเจียงลู่ฉีจนกระพือ

เมื่อยืนอยู่ด้านนอกของประตูพื้นที่ A เต็มชั่วโมง เจียงลู่ฉี จางไฮ่และซุนคุนก็ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะ ในขณะที่พวกเขากำลังรอคอยอยู่ จางไฮ่ก็เดินไปเดินมาและกระทืบเท้าของเขาลงบนหิมะ เขานั้นใจร้อนอย่างมาก ในอีกทางหนึ่ง ดวงตาของเจียงลู่ฉีก็ยังคงจดจ้องไปยังหิมะที่กำลังตกอยู่ แม้กระทั่งพื้นผิวคริสตัลที่สวยงามด้านบนของเกล็ดหิมะก็สามารถที่จะถูกเจียงลู่ฉีมองเห็นได้อย่างชัดเจน ในอดีต เจียงลู่ฉีสามารถที่จะใช้ความสามารถของการพัฒนาเส้นประสาทได้อย่างมากก็สิบห้านาที อย่างไรก็ตามเขาสามารถที่จะทนใช้มันได้ครึ่งชั่วโมงแล้วในตอนนี้และเขาก็ไม่เหนื่อยเลยแม้แต่นิดเดียว เจียงลู่ฉีออกกำลังกายอยู่ตลอดเวลาในตอนที่เขาว่าง นอกจากนี้แล้ว การรอคอยมันก็เป็นเรื่องที่เขาสามารถทนได้

“พี่ชาย มีข่าวใหม่ในอีกฝั่งไหม? เมื่อไหร่กันที่พวกเราจะสามารถเข้าไปได้?”สุดท้ายแล้วจางไฮ่ก็ไม่สามารถที่จะทนได้และถามยามที่อยู่ตรงป้อมยาม

“คุณช่วยถามพวกเขาอีกครั้งได้ไหม?”จางไฮ่พูดเพิ่มเติม

ยามก็เหลือบมองไปที่จางไฮ่และหลังจากนั้นเขาก็โทรไปอีกครั้งหนึ่ง “สายไม่ว่างครับ.. หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง ยามก็วางโทรศัพลงและพูดกับจางไฮ่

จางไฮ่พูดไม่ออก เขาไม่ได้มีวิธีการอย่างอื่นนอกจากการรอคอยอย่างอดทน

…

ในสนามหญ้าของบ้านเลขที่ 57 ในพื้นที่ส่วน Aนั้นก็มีหิมะตกลงมาอย่างหนักหน่วง ดังนั้นพวกเขาจึงย้ายเกมหมากรุกมาเล่นในส่วนที่เงียบและเป็นส่วนที่ปกคลุมไว้ เกมนี้ถูกเล่นมาแล้วสามเซ็ต แต่ในขณะที่พวกเขากำลังเล่นเกมสุดท้ายอยู่นั้นเอง ยามก็เข้ามาใกล้พวกเขาอย่างเร่งรีบและกระซิบอะไรบางอย่างกับชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงประตู

ชายวัยกลางคนก็คือจางเกาเฮอ เขาเป็นกัปตันของยามเขต A และเป็นมือสนิทของเพิงติงหลง ถึงแม้ว่าเขาจะทำหน้าที่ในพื้นที่ปลอดภัยเซียหยวนด้วยก็ตามที จางเกาเฮอก็ซื่อสัตย์กับเพิงติงหลง ตราบเท่าที่เพิงติงหลงมาเยี่ยม เขาก็จะรีบมาพบกับอดีตบอสของเขาในทันที เมื่อได้ยินคำพูดของยามแล้ว ใบหน้าของจางเกาเฮอก็เปลี่ยนไปในทันทีและหลังจากนั้นเขาก็วิ่งเข้าไปในห้องโถงหลัก

“ผู้บังคับบัญชาเพิงและศาสตราจารย์ซู ไม่นานก่อนหน้านี้มีเหตุการณ์ใหญ่กิดขึ้นในคลับร็อค – สัตว์ป่ากลายพันธุ์ถูกพบและพวกมันก็ทำร้ายคนจนบาดเจ็บไปหลายคน”จางเกาเฮอพูดอย่างเร่งรีบ

“นี่ได้รับการยืนยันแล้วหรือยัง?”

“ครับ ผมมั่นใจ ลี่หยินฉิงและเสือดาวอยู่ที่นั่นด้วยและพวกเขาก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เจ้าหน้าที่ความปลอดภัยและศูนย์ค้นคว้าต่างทำการสืบสวนกันทั้งหมด พวกเขาก็พบว่าสนามใต้น้ำของคลับร็อคนั้นเต็มไปด้วยเนื้อเยื่อแมลงเต็มจำนวนมาก…”

บรรยากาศที่ผ่อนคลายก่อนหน้านี้ก็ตึงเครียดในชั่วพริบตา “ถ้ามันเป็นแบบนั้นแล้วละก็ ฉันกลัวว่าเกาะปลอดภัยเซียหยวนจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป เกาะปลอดภัยเชนไฮ่ก็เป็นตัวอย่างที่ดี”ศาสตราจารย์ซูพูด

เพิงติงหลงก็หลุดออกมาจากความคิดของเขาและเริ่มหัวเราะออกมา “ศาสตราจารย์ซู คุณไม่จำเป็นที่จะต้องกังวลไปหรอก เกาะปลอดภัยเซียหยวนถูกสร้างขึ้นมาบนภูเขา แม้ว้าสัตว์ป่ากลายพันธุ์เหล่านั้นในรังสัตว์ป่าจะพยายามโจมตีพวกเรา พวกมันก็จะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากในการเจาะทะลุดินที่หนาและชั้นหิน นอกจากนี้ ยามที่อยู่ที่นี่ก็พอแล้ว พวกเขาเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่ทรงพลังกันทั้งหมด ศาสตราจารย์ซูครับ พลังของฐานกองทัพก็เพียงพอแล้ว พร้อมกับทหารที่มากกว่าหนึ่งหมื่นคนและรถถัง 1000 คันก็สามารถที่จะการันตีได้ถึงความปลอดภัยของผู้คนในพื้นที่ปลอดภัยเซียหยวน”

“อย่าปฏิบัติกับเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่นๆ”ศาสตราจารย์ซูพูด

“พวกเราจัดการกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง ในความเป็นจริงแล้ว พวกเรากำลังจะจู่โจมใส่รังสัตว์ป่า อย่างไรก็ตาม ผมเชื่อว่าการสวนกลับสถานที่แห่งนั้นจะเกิดขึ้นเร็วกว่าที่คิดไว้ เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคลับร็อค ศาสตราจารย์ซู คุณสามารถที่จะช่วยพวกเราได้โดยการเรียนรู้เกี่ยวกับคริสตัลวิวัฒนาการเพื่อที่จะทำให้ทหารของพวกเราทรงพลังมากกว่านี้”เขาพูดออกมาและก็สังเกตเห็นว่าหลี่ยู่ซินมาจากด้านนอก

“สวัสดีค่ะลุงเพิง”หลี่ยู่ซินทักทายเพิงติงหลงอย่างสุภาพและหลังจากนั้นเธอก็นั่งลงด้านข้างปู่ของเธอ

“ยู่ซิน ลุงเพิงของหนูพึ่งจะได้รับข้อมูลที่ได้รับการยืนยันมาจากกองทัพว่าร่องรอยของรังสัตว์ป่าก็ถูกค้นพบในคลับร็อค ดังนั้นไม่จำเป็นที่จะต้องวิ่งไปทั่วในช่วงนี้”ศาสตราจารย์ซูมองไปหลานสาวที่รักของเขา

เพิงติงหลงก็จ้องไปที่หลี่ยู่ซินด้วยเช่นกัน หญิงสาวคนนี้ไม่เพียงแค่สวยแต่ก็ยังเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ในสายตาของเขา หลี่ยู่ซินได้รับความสามารถพิเศษในการรักษาพยาบาลที่ทรงพลังซึ่งจะทำให้เธอมีอนาคตที่เฉิดฉายอย่างแน่นอน

พูดตามจริงแล้ว พร้อมกับการรวมเธอเข้าไปแล้ว มันมีผู้มีพลังเหนือธรรมชาติสามคนที่มีความสามารถในด้านรักษาและอีกสองคนก็เป็นตัวตนที่สำคัญของระบบรักษาพยาบาล

“อะไรนะคะ? รังสัตว์ป่าแพร่กระจายมายังพื้นที่นี้ด้วยเหรอ?”หลี่ยู่ซินถามอย่างประหลาดใจ

เธอรู้สึกกังวลใจ เนื่องจากทีมของเธอก็จะต้องเข้าร่วมกับภารกิจในการจู่โจมรังสัตว์ป่าและในตอนนี้มันเหมือนกับว่ามันจะไม่ง่ายเหมือนที่พวกเธอคิด

“โอ้ลุงเพิง หนูได้นัดกับกัปตันของหนู เจียงลู่ฉี เขาพูดว่าเขาจะมาเยี่ยมครอบครัวของหนูและปู่ของหนูในวันนี้ แต่ทำไมเขาถึงยังไม่มากันคะ? หนูจะเดินออกไปดูด้านนอก”หลี่ยู่ซินพูด

ในช่วงนี้ เพิงติงหลงนั้นสนิทกับครอบครัวซูมาก ดังนั้นจางเกาเฮอจึงช่วยเขาในการจัดการเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดของครอบครัวซู เมื่อเขาได้ยินคำถามของหลี่ยู่ซิน จางเกาเฮอก็รู้สึกละอายใจเล็กน้อย

เขาไม่ได้รายงานว่าเจียงลู่ฉีได้มาถึง เนื่องจากว่าเขากลัวที่จะวุ่นวายกับผู้บังคับบัญชาเพิงและศาสตราจารย์ซู และหลังจากนั้นก็มีเรื่องราวที่เกี่ยวกับรังสัตว์ป่าจึงทำให้มันล่าช้าอีกครั้งหนึ่ง แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าหลี่ยู่ซินจะถามมาตรงๆเช่นนี้ ปกติแล้วเขาเชื่อว่าหลี่ยู่ซินจะอาศัยอยู่ในพื้นที่ส่วน A เหมือนกับแม่และปู่ของเธอที่เป็นนักวิทยาศาสตร์ แต่ในตอนนี้มันเหมือนกับว่าเธอตัดทีมฉี่หยิงไม่ได้ขาดในเร็ววัน

“คุณยู่ซินครับ กัปตันเจียงได้มาถึงแล้ว พวกเขาอยู่ด้านนอกประตูของพื้นที่ส่วน A”จางเกาเฮอพูดออกมาในทันที “ผมจะไปเชิญพวกเขาเข้ามา”

จางเกาเฮอก็โทรไปและหลังจากนั้นเจียงลู่ฉีและคนอื่นก็ขึ้นรถและมาถึงบ้านเลขที่ 57 ในพื้นที่ส่วน A อย่างรวดเร็ว

เจียงลู่ฉีก็เห็นสาวงามหลี่ยู่ซินนั่งรอท่ามกลางหิมะด้านนอกประตู หลี่ยู่ซินสวมชุดเดรสสีขาวสวย เธอก็เริ่มเงียบลงและใจเย็นลง เนื่องจากจิตใจที่สงบสุขในการพบเจอกับคนรักของเธอ ใบหน้าของหลี่ยู่ซินก็สวยสดงดงามกว่าแต่ก่อนและดวงตาของเธอก็สงบนิ่งเหมือนกับน้ำ

“ยู่ซิน”เจียงลู่ฉียิ้มและหลังจากนั้นเขาก็มองไปที่จางเกาเฮอที่ยืนอยู่ด้านหลังหลี่ยู่ซิน

จางเกาเฮอก็จ้องไปที่เจียงลู่ฉีด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลก เมื่อเขาไม่สามารถที่จะสัมผัสได้ถึงการไหลเวียนพลังงานจากเจียงลู่ฉี

“พี่เจียง”หลี่ยู่ซินยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เพียงเวลาไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้เธอก็ยังกังวลกับรังสัตว์ป่าอยู่ แต่หลังจากที่เห็นเจียงลู่ฉี เธอก็รู้สึกปลอดภัย

‘อะไรนะ? พี่เจียง?’จางเกาเฮอคิด มันเป็นเรื่องที่เห็นได้เด่นชัดว่าหลี่ยู่ซินชื่นชมเจียงลู่ฉีเป็นอย่างมาก

“โอ้ ฉันเกือบที่จะหนาวตายแล้ว พวกเรายืนอยู่ด้านนอกเกือบสองชั่วโมง มันมีอะไรให้กินอีกไหม?”จางไฮ่บ่นพึมพำและปัดหิมะบนเสื้อของเขาออก

เพื่อนร่วมทีมของเจียงลู่ฉีมีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกันและกัน จางไฮ่และซุนคุนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นและพวกเขาก็คุ้นเคยกับหลี่ยู่ซินจนพวกเขาสามารถที่จะพูดคุยกันได้โดยไม่มีข้อปิดบัง

“รอมานานกว่าสองชั่วโมง?”หลี่ยู่ซินรู้สึกแปลกประหลาด

“กัปตันจางคะ? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หลี่ยู่ซินโกรธเล็กน้อย

“โอ้ มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย เมื่อผมได้รับข่าวเกี่ยวกับเจียงลู่ฉีกำลังรออยู่ในพื้นที่ A ผู้บังคับบัญชาเพิงและศาสตราจารย์ซูกำลังเล่นหมากรุกกันอยู่…และหลังจากนั้นพวกเราก็ได้รับข่าวเกี่ยวกับรังสัตว์ป่าอีกด้วย ดังนั้น…”จางเกาเฮอพูดอย่างรู้สึกผิด

ถึงแม้ว่าจางเกาเฮอจะพูดเหมือนกับว่ามันมีเหตุผล มันเป็นเรื่องจริงที่ทีมฉี่หยิงถูกปฏิบัติได้ไม่ดี ด้วยเหตุนี้นี่เอง หลี่ยู่ซินก็รู้สึกไม่มีความสุข

“โอ้? พวกเรารอกัน เพราะว่าพวกเขากำลังเล่นหมากรุกกันอยู่? ทีมของพวกเราไม่สามารถเทียบได้แม้กะทั่งเกมหมากรุกนี่นะ?”จางไฮ่อดที่จะเหยียดหยามไม่ได้

จางเกาเฮอมองไปที่จางไฮ่และส่ายหัว ในสายตาของเขา ทีมฉี่หยิงไม่มีการยับยั้งชั่งใจเลยแม้แต่น้อย

“ไม่เป็นไรหรอก ตั้งแต่ที่พวกเราเข้ามาด้านในแล้ว”เจียงลู่ฉีพูด มันไม่ได้มีจุดหมายอะไรกับการโต้แย้งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้และมันก็เป็นหนึ่งในความเชื่อของเขาที่จะไม่ต้องเสียเวลาไปในเรื่องไร้ความหมาย

หลี่ยู่ซินก็พาพวกเขาเข้าไปในห้องโถงหลัก เมื่อพวกเขาเข้าไปด้านใน เจียงลู่ฉีก็เห็นศาสตราจารย์ซูและความทรงจำบางอย่างเกี่ยวกับชีวิตในเกาะเชนไฮ่ก็ถูกรื้อฟื้นขึ้นมา เขานั้นเกี่ยวข้องกับศาสตราจารย์ซูและได้ช่วยชีวิตชายเฒ่าคนนี้ไว้ ศาสตราจารย์ซูก็พึงพอใจอย่างมากที่เห็นเจียงลู่ฉีซึ่งเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้

“มานี่สิ เจียงน้อย ให้ฉันนำเขากับนาย นี่คือผู้บังคับบัญชาเพิงติงหลงของฐานกองทัพเซียหวู”ซูฉีกวงกุมมือของเจียงลู่ฉีไว้อย่างอบอุ่นและแนะนำเขากับเพิงติงหลง

เพิงติงหลงกระตือรือร้นอย่างมากและเขาก็เรียกเจียงลู่ฉีว่าเจียงน้อยด้วยเช่นกัน เมื่อเขาได้ยินมาว่าเจียงลู่ฉีนั้นพาทีมของเขาเดินทางมานับพันไมล์ เพิงติงหลงก็ตบไปที่ไหล่ของเจียงลู่ฉีอย่างเต็มไปด้วยอารมณ์

“ตั้งแต่อดีตกาล คนหนุ่มสาวต่างถูกลิขิตไว้ว่าจะเป็นวีรบุรุษ นายนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

“มันไม่ได้มากอะไรหรอกครับ”เจียงลู่ฉีเพียงแค่ยิ้ม

เพิงติงหลงพยักหน้าและหลังจากนั้นเขาก็พูดออกมา “แต่มันโอเคหน่า นายอยู่ที่นี่แล้ว คำพูดของฉันมีน้ำหนักอยู่ที่นี่พอสมควร ศาสตราจารย์ซู ผมชื่นชอบคนหนุ่มสาวเหล่านี้ ดังนั้นผมต้องการที่จะเชิญพวกเขามาเข้าร่วมทีมคุ้มกันส่วนตัวของผม ผมสัญญากับคุณไว้เลยว่าพวกเขาจะมีอนาคตที่สดใส”

เมื่อจางเกาเฮอได้ยินดังนั้น ดวงตาของเขาก็โตขึ้น ผู้บังคับบัญชาเพิงนั้นพยายามอย่างดีที่สุดที่จะเอาชนะใจของศาสตราจารย์ซู

ทีมคุ้มกันส่วนตัวของเพิงติงหลงเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในพื้นที่ทั้งหมดและมันเป็นที่รู้จักกันดีในชื่อของยามเหยี่ยว

“โอ้ ขอบคุณครับ แต่พวกเราไม่ได้มีแผนที่จะเข้าร่วมกับกองทัพอยู่แล้ว”เจียงลู่ฉีตอบ เพิงติงหลงนั้นเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและเขาก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับศาสตราจารย์ซู ดังนั้นเจียงลู่ฉีจึงไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอของเขาตรงๆ

เพิงติงหลงก็ประหลาดใจกับคำตอบของเจียงลู่ฉี สุดท้ายแล้วมันก็เป็นโอกาสอันล้ำค่าสำหรับคนมากมาย ใครบางคนนั้นอ้อนวอน แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาที่หลับอยู่ก็ตามที

“ผู้บังคับบัญชาเพิง พี่เจียง โอ้ ไม่ละ ทีมของพวกเราชื่นชอบที่จะเป็นอิสระและกองทัพก็มีกฏและระเบียบจำนวนมาก ไม่นานหลังจากนั้น กัปตันลี่หยินฉิงก็ต้องการให้กัปตันเข้าร่วมกับทีมของเขา อย่างไรก็ตาม พี่เจียงก็ปฏิเสธข้อเสนอของเขาตรงๆ”จางไฮ่พูด

จางไฮ่เป็นคนง่ายๆ แต่เขาก็มีความภาคภูมิใจด้วยเช่นกัน เมื่อเป็นสมาชิกของทีมฉี่หยิง เขาก็ไม่สามารถที่จะทนหรืออนุญาตให้ใครก็ตามดูถูกทีมของพวกเขาได้

‘ลี่หยินฉิง?’จางเกาเฮอไม่มั่นใจและเชื่ออย่างมากว่าทีมฉี่หยิงเป็นพวกตามอำเภอใจ

“โอ้ คุณก็ได้ปฏิเสธกัปตันลี่หยินฉิงด้วยเช่นกัน?”เพิงติงหลงหัวเราะ

“การปฏิเสธกองกำลังกองทัพที่แข็งแกร่งทั้งสองครั้ง เจียงน้อยนี่เยี่ยมไปเลยนะ!”ถึงแม้ว่าเพิงติงหลงจะยังคงยิ้มอยู่ก็ตามที เขาก็ไม่ได้เร่งรีบสักเท่าไหร่ “แต่ถ้านายไม่ต้องการที่จะเข้าร่วมกับกองทัพแล้วละก็ นายมีแผนอะไรอย่างอื่นอีกไหม?”

“พวกเราตั้งใจที่จะเข้าร่วมกับการสวนกลับที่กำลังจะมาถึงและทำภารกิจสำรวจป่าด้านนอกระดับ 5 ถ้าพวกเราทำมันสำเร็จแล้วละก็ ทีมของพวกเราก็จะเลื่อนระดับเป็นระดับ A ซึ่งเป็นเป้าหมายชั่วคราวของพวกเรา”เจียงลู่ฉีพูด

“สวนกลับ?”เมื่อได้ยินคำตอบของเจียงลู่ฉี เพิงติงหลงขมวดคิ้ว “เจียงน้อย ฉันแนะนำให้นายพิจารณาใหม่และเลือกภารกิจอื่นจะดีกว่านะ การสวนกลับการโจมตีมันค่อนข้างที่จะอันตรายไป!”