My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 559

ตอนที่ 559 การต่อสู้ที่ใจกลางเมือง

ยู่เฉิงไห่ สีวู่หยา และฮั๊วจงหยางต่างก็สบตากัน

“ในเมื่อพวกเราร่วมหัวจมท้ายกันแล้ว เราจะทิ้งสหายคนนี้ได้ยังไงกัน…” ยู่เฉิงไห่ที่พูดเสร็จได้ถอนหายใจออกมา

สีวู่หยาได้ถามต่อ “แล้วตอนนี้ยอดฝีมือผู้ลึกลับคนนั้นอยู่ที่ไหนกันล่ะ?”

“จากแหล่งข่าวที่พวกเราได้มาดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในมณฑลหยาน ยอดฝีมือผู้ลึกลับคนนั้นถูกพบเห็นล่าสุดที่ถนนเฟิงไหล แต่เป็นเพราะยอดฝีมือผู้ลึกลับคนนั้นเข้าใจยาก และเพราะแบบนั้นพวกเราจึงไม่อาจคาดเดาตําแหน่งปัจจุบันของเขาได้”

สีวู่หยาพยักหน้าก่อนจะพูด “ศิษย์พี่ใหญ่ แล้วพวกเราควรจะช่วยเขาดีไหม?”

ยู่เฉิงไห่ยังคงนั่งอยู่ หลังของเขาเหยียดตรง นิ้วของเขาเคาะไปที่โต๊ะเบาๆ ก่อนที่จะตอบกลับมา “แน่นอน พวกเราจะต้องช่วยเขา เจ้าคิดว่าทําไมข้าถึงได้พาสํานักอเวจีมาถึงจุดสูงสุดแบบนี้ได้? ถ้าหากพวกเราปล่อยให้เขาตาย แล้วพี่น้องสํานักอเวจีของพวกเราจะเต็มใจทํางานในอนาคตได้ยังไงกัน?”

“ท่านเจ้าสํานักยอดเยี่ยมจริงๆ” ฮั๊วจงหยางกล่าวชมเชย

“ข้าคิดว่านั่นเป็นการตัดสินใจที่ดีแล้ว ศิษย์พี่ใหญ่” สีวู่หยาเองก็เห็นด้วยเช่นกัน

ในเวลาเดียวกัน

ณ โรงเตี้ยมแห่งหนึ่งในมณฑลหยาน ในตอนนี้ที่นี่ถูกล้อมไปด้วยทหารรวมไปถึงเหล่าผู้ฝึกยุทธ

ถนนและอาคารใกล้เคียงเองก็เต็มไปด้วยผู้ฝึกยุทธที่ลอยอยู่บนอากาศเช่นกัน

ไม่มีคนธรรมดาสักคนเดียวที่อยู่ในพื้นที่ตรงนั้น

ทั่วทั้งเมืองมณฑลหยานเงียบ

บนท้องฟ้ามีม่านพลังขนาดมหึมาปกคลุมไปทั่วเมือง

“ดาบปีศาจ ยอมแพ้ซะ…ตั้งแต่วินาทีที่เจ้าย่างเท้าเข้ามาในมณฑลหยาน คนของข้าก็จับตาดูเจ้าไว้ทุกฝีก้าว แล้วทุกสิ่งที่เจ้าเห็นในวันนี้ถูกเตรียมการไว้สําหรับเจ้าเพียงคนเดียว” หม่าชิง ชายรูปร่างผอมบางได้พูดออกมาในขณะที่มองไปยังชายผู้ใช้ดาบชุดเขียว

ผู้ฝึกยุทธเองก็เต็มไปทั่วโรงเตี้ยมเช่นกัน

“ข้ามั่นใจว่าเจ้าได้ตัดดอกบัวทองคําของตัวเองไปแล้ว พลังวรยุทธของเจ้าในตอนนี้ก็คงจะถดถอยลงไปมาก เจ้าไม่ใช่ยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบอีกต่อไป ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะต้องพ่ายแพ้แน่” หม่าชิงยังคงพูดต่อ

แต่ถึงแบบนั้นชายผู้ใช้ดาบชุดเขียวก็ยังจิบชาอย่างสบายใจ ตัวเขาในตอนนี้กําลังเพลิดเพลินไปกับการวิวทิวทัศน์ที่อยู่ภายนอกหน้าต่าง

หม่าชิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ การเมินเฉยตัวเขาแบบนี้ไม่ต่างอะไรจากการดูถูก ตัวเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อ “เจ้าไม่กลัวอย่างงั้นเหรอ?”

ชายผู้ใช้ดาบชุดเขียวยิ้มให้ก่อนจะตอบ “ทําไมข้าจะต้องกลัวด้วยล่ะ?”

“ก็เพราะข้าจะฆ่าเจ้าไงล่ะ”

“ถ้าหากเจ้าฆ่าข้าได้ แล้วการกลัวจะไปมีประโยชน์อะไรกัน? ถ้าหากเจ้าฆ่าข้าไม่ได้ นั่นเองก็เป็นเหตุผลที่ทําให้ข้าไม่ต้องกลัวเจ้าได้เช่นกัน” ยู่ฉางตงตอบกลับมาด้วยน้ําเสียงที่อ่อนโยน

หม่าชิงพูดไม่ออกไปชั่วครู่ “ดาบปีศาจ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้นะ” หม่าชิงที่พูดจบโบกแขน

ชิ้ง! ชิ้ง! ชิ้ง!

เหล่าผู้ฝึกยุทธที่อยู่ภายในโรงเตี้ยมต่างก็ชักดาบขึ้น

ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ด้านนอกเองก็ขยับเข้ามาใกล้เช่นกัน ทุกคนเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้เต็มที

นี่คือการรุกฆาต ไม่มีทางที่ยู่ฉางตงจะหลบหนีได้เลย

ยู่ฉางตงได้ตอบกลับไป “ถ้าหากหม่าลู่ปิงอยู่ที่นี่ บางทีเรื่องในครั้งนี้อาจจะยากขึ้นมาก็เป็นได้ แต่น่าเสียดาย เป็นพวกเจ้าทั้งหมดที่มาแทน”

หม่าชิงได้ฝึกฝนวรยุทธร่วมกับผู้เป็นพี่ชายของเขาอย่างหม่าลู่ปิงมาตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งสองคนต่างก็มีอายุที่ไล่เลี่ยกัน แต่ทว่าความสามารถของหม่าลู่ปังอยู่เหนือกว่าความสามารถของหม่าชิงไปหลายขั้น ทุกคนจึงรู้จักแต่หม่าลู่ปิง หนึ่งในแม่ทัพใหญ่ทั้งแปด แต่ในทางกลับกันไม่มีใครรู้จักหม่าชิง หม่าชิงจะต้องอยู่ในเงาของผู้เป็นพี่มาโดยตลอด และในวันนี้การดักจับดาบปีศาจยู่ฉางตงก็เกิดขึ้น นี่เป็นโอกาสอันดีที่จะทําให้หม่าชิงพิสูจน์ตัวเองได้

“ข้าคนเดียวก็เกินพอ”

“ข้าน่ะชื่นชมในความกล้าหาญของเจ้าจริงๆ” ยู่ฉางตงตอบกลับมาเบาๆ

“พวกเราทุกคนต่างก็มีเจ้านายที่ต้องคอยรับใช้…สํานักอเวจีกําลังได้เปรียบ นอกจากนี้ยังมีจีเทียนเต๋า ยอดฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบอีกด้วย ในตอนนี้มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วว่ามณฑลหยานจะล่มสลายไปในตอนไหน”

“ถ้าหากเจ้ารู้แบบนั้นแล้วทําไมยังไม่คิดหนีกันล่ะ?”

หม่าชิงหัวเราะเยาะก่อนจะตอบกลับ “ข้าจะหนี้แน่นอน…แต่ข้าจะหนี้หลังจากที่จัดการกับเจ้า…ด้วยหนทางนี้ข้าก็จะได้รับรางวัลจากทางราชสํานัก และชื่อเสียงของข้าก็จะเพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น ทั่วทั้งมณฑลหยานมันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับข้าเลย จริงไหมล่ะ?”

ในตอนนั้นเองหนึ่งในลูกน้องหม่าชิงก็ได้วิ่งขึ้นบันไดมา ตัวเขาที่ขึ้นมาถึงรีบคุกเข่าในทันที “ท่านแม่ทัพ สํานักอเวจีกําลังเปิดฉากการโจมตีแล้ว”

เมื่อหม่าชิงได้ยินแบบนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างในทันที เพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้นเสียงดังกึกก้องก็ดังขี้นมา ตัวเขาเห็นดาบปีศาจยู่ฉางตงกําลังเหวี่ยงดาบที่ถืออยู่อย่างเต็มแรง

“ท่านแม่ทัพ!”

“ท่านแม่ทัพ!”

ทุกๆ คนต่างก็อุทานออกมาด้วยความตกใจ

หม่าชิงไม่ยอมปล่อยให้เวลาเสียเปล่า ตัวเขารีบเรียกพลังอวตารของตัวเองออกมาทันที

ซู่วว!

พลังอวตารดอกบัวหกกลีบได้ตั้งตระหง่านอยู่หลังหม่าชิง

ตู้ม!

ด้วยพลังอันมหาศาลได้ทําให้โรงเตี้ยมชั้นสองถูกพลังอวตารทําลายไป

พลังอวตารสีทองได้ป้องกันการโจมตีจากดาบยืนยาวเอาไว้ ในตอนนั้นเองหม่าชิงและร่างอวตารของเขาก็กระเด็นออกมา

ทุกๆ คนต่างก็เหลือบมองมาที่ด้านนอก

หม่าชิงในตอนนี้ยังคงมั่นใจในตัวเอง ดูเหมือนว่าการโจมตีของยู่ฉางตงจะพลาดเป้าไป ในตอนนี้ทั่วทั้งโรงเตี้ยมเต็มไปด้วยฝุ่นควันจากการต่อสู้

เมื่อทหารทั้งหลายพยายามวิ่งขึ้นไป ทุกคนต่างก็ถูกฝุ่นควันบดบังวิสัยทัศน์ไว้ ทุกคนที่เห็นแบบนั้นรีบใช้สมาธิทั้งหมดเพ่งไปยังการต่อสู้ เมื่อเพ่งสายตามาได้ทุกคนก็เห็นร่างของใครสามคน มันเป็นร่างที่มาจากทางด้านซ้าย ตรงกลาง และด้านขวา

ชายผู้ใช้ดาบชุดเขียวได้ยิ้มจางๆ ออกมาในขณะที่กวัดแกว่งดาบยืนยาวที่มีอยู่ในมือขวา แสงสีแดงจางๆ ได้ สาดส่องมาจากดาบยืนยาว นี่ก็คือสุดยอดเพลงดาบ! เพลงดาบตัดวิญญาณสามส่วนหวนกลับ!

ยู่ฉางตงได้เหวี่ยงดาบยืนยาวของตนผ่านคู่ต่อสู้ด้วยสีหน้าท่าทางอันนิ่งสงบ

เสียงดาบที่ตัดผ่านอะไรบางอย่างได้ดังขึ้น

บนร่างอวตารของหม่าชิงมีบาดแผลที่เห็นได้ชัดปรากฏขึ้น…

“นี่มัน…” ดวงตาของหม่าชิงเบิกกว้างด้วยความกลัว จากสัญชาตญาณที่ตัวเขามีมันบีบบังคับให้หม่าชิงต้องกัดฟันหนี

ยู่ฉางตงยังคงมีท่าทีที่ดูสบายๆ ตัวเขาได้ปล่อยดาบยืนยาวออกมาจากตัวอีกครั้ง

ดาบยืนยาวได้ฟาดฟันเข้าใส่ร่างอวตารอีกครั้งก่อนที่จะกลับเข้าฝึกด้วยความเร็วสูง

ยู่ฉางตงไม่แม้แต่จะมองไปยังหม่าชิง ตัวเขาเลือกที่จะบินไปบนท้องฟ้าแทน

ในเวลาเดียวกันผู้ฝึกยุทธทั้งหลายที่ล้อมรอบโรงเตี้ยมเอาไว้ก็ได้จับจ้องไปที่เป้าหมายของพวกเขา

ทุกๆ คนเลือกที่จะหันกลับมาก่อนที่จะเหลือบมองหม่าชิงแทน

“ท่านแม่ทัพ!”

“ท่านแม่ทัพ!”

“ฆ่ามันซะ!”

ผู้ฝึกยุทธกว่าหลายสิบคนได้พุ่งออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน

ยู่ฉางตงที่เห็นแบบนั้นก็ได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ที่รอบตัวของเขามีพลังงานที่มีรูปร่างคล้ายกับกลีบดอกบัวหมุนรอบตัวอยู่

“นั่นมันอะไรกัน?”

ยู่ฉางตงเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง

ตุ้ม!

ยู่ฉางตงได้พุ่งเข้าใส่ผู้ฝึกยุทธทั้งหลาย การพุ่งใส่ของเขาไม่ต่างอะไรกับพายุที่กําลังบ้าคลั่งในตอนนั้นเอง ที่ด้านหลังของยู่ฉางตงก็เต็มไปด้วยพลังรูปร่างคล้ายกับกลีบดอกบัว พลังเหล่านั้นกําลังหมุนอยู่ที่ด้านหลังของยู่ฉางตงอย่างไม่หยุดพัก

กลีบดอกบัวทองคําได้ฟาดฟันเข้าใส่ผู้ฝึกยุทธทุกคนที่ขว้างหน้ายู่ฉางตงเอาไว้ ไม่นานนักบนอากาศก็เต็มไปด้วยศพ ศพทั้งหลายกําลังตกลงมาอย่างไม่หยุดพัก ผู้ฝึกยุทธเหล่านั้นไม่แม้แต่จะมีโอกาสได้ตอบโต้อะไร พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตไปในทันที

“นั่นมันกลีบดอกบัว!”

“กลีบดอกบัวจากดอกบัวทองคํา!”

เมื่อเห็นสหายล้มตายไปเป็นจํานวนมาก ผู้ฝึกยุทธที่หลงเหลืออยู่ก็ได้แต่ยอมแพ้ให้กับการไล่ล่า

หม่าชิงยังคงลอยอยู่ที่กลางอากาศ ตัวได้แต่เอามือปิดบาดแผลของตัวเองเอาไว้ แม้ว่าจะพยายามห้ามเลือดมากแค่ไหนแต่มันก็ไร้ผล ในตอนนั้นเองพลังกลีบดอกบัวที่ด้านหลังของยู่ฉางตงก็เริ่มที่จะจางหายไป ในที่สุดมันก็เหลือเพียงกลีบดอกบัวเพียงหกกลีบ พวกมันได้สลายหายเข้าไปในร่างงายของยู่ฉางตง

หม่าชิงที่เห็นแบบนั้นได้รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายพูดขึ้น “หะ..ห กลับอย่างงั้นเหรอ? หลังจากที่ตัดดอกบัว ทองคําไปแล้วเนี่ยนะ…”

น่าเสียดายที่หม่าชิงรู้ตัวช้าไป ตัวเขาตกลงมาจากท้องฟ้า ที่หน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือด

“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 1,500”

แน่นอนว่ายู่ฉางตงไม่ได้ยินเสียงการแจ้งเตือนจากระบบ ตัวเขายังคงใช้สุดยอดเคล็ดวิชาในการเคลื่อนที่ต่อไป ยู่ฉางตงกําลังเร่งบินไปยังประตูเมือง

การฆ่าหม่าชิงได้ไม่ใช่เรื่องที่น่าอวดอ้างอะไร ยังไงซะพี่ของเขาอย่างหม่าลู่ปิงก็ยังเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากจะรับมือด้วยได้

เนื่องจากยู่ฉางตงได้เปิดเผยที่อยู่ของตัวเองออกมาแล้ว ในตอนนี้ตัวเขามีแต่จะต้องออกจากมณฑลหยานให้เร็วที่สุด ในตอนนี้ที่รอบเมืองยังมีเขตแดนพลัง ยู่ฉางตงในตอนนี้จะออกไปจากม่านพลังก่อนที่หม่าลู่ปิงจะมาถึงได้ไหม?

ยู่ฉางตงได้บินผ่านสิ่งก่อสร้างทั้งหลาย ตัวเขาได้มุ่งหน้าต่อไปจนถึงกําแพงเมือง ในตอนนั้นเองตัวเขาก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างบนท้องฟ้า ที่บนท้องฟ้ามีรถม้าสีดําขนาดใหญ่ลอยอยู่เหนือกําแพงเมืองสํานักอเวจี? ทันใดนั้นเองเสียงร้องอันก้องกังวานก็ได้ดังมาจากบนกําแพงเมือง มันเป็นเสียงการแจ้งเตือนนั่นเอง ม่านพลังที่ เคยมีถูกโจมตีอย่างไม่หยุดพัก

“บุกมาตอนนี้? ช่างโง่เง่าซะจริง” ยู่ฉางตงได้แต่ใช้ความคิดอย่างไร้อารมณ์ จากความคิดเห็นที่ยู่ฉางตงมี ในตอนนี้เขตแดนพลังอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์พร้อมที่สุด การที่จะบุกโจมตีในตอนนี้ไม่ได้ต่างอะไรกับการเสียแรงเปล่า

ยู่ฉางตงหยุดบิน ตัวเขาเลือกที่จะบินลงไปในที่ที่ลับตาคน ในตอนนี้ตัวเขากําลังรอให้ม่านพลังกําลังอ่อนแรงลง

กระบี่นิลโลหิตได้ส่องประกายอยู่เหนือม่านพลัง มันกําลังพุ่งมาจากรถม้าลอยฟ้านั่นเอง

พลังอนุสรณ์สรวงสวรรค์แห่งความมืด วิชาแสงดาวสรวงสวรรค์อันมืดมิด!

กระบี่ที่อัดแน่นไปด้วยพลังงานขนาดใหญ่ได้กระทบเข้าใส่ม่านพลัง

ตุ้ม!

เสียงของการปะทะได้ดังไปทั่วเมือง

ระลอกคลื่นพลังงานขนาดใหญ่ได้กระเพื่อมขึ้นบนม่านพลัง