My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 556

ตอนที่ 556 พลังการฝึกฝน

เป็นไปอย่างที่คาดไว้ ลูโจวพบว่าพลังวิเศษแรกของคัมภีร์โลกาเกี่ยวข้องกับการได้ยิน

“แล้วฉันจะได้ยินอย่างอื่นได้ไหม?

ในตอนนี้ลู่โจวเหลือพลังวิเศษไม่มากนัก นอกจากนี้ตัวเขายังไม่ได้ขยายขอบเขตของพลังอีกด้วย เพียงแค่ คิดที่จะเพิ่มขอบเขตการได้ยินให้ไกลมากขึ้น จู่โจวก็ต้องใช้พลังวิเศษจากเคล็ดวิชาอักษรสวรรค์มากกว่าเดิม

ในตอนนั้นเองเสียงของใครบางคนก็ได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง…

“อาวุธระดับสรวงสวรรค์ขั้นสุดยอด? ดาบแห่งความเงียบ? เห็นที่ข้าจะต้องลองใช้ดาบเล่มนี้ฝึกฝนซะแล้ว บางทีมันอาจจะเพิ่มความแข็งแกร่งของเคียวพื้นพิภพของข้าก็ได้ แต่ถึงแบบนั้นมันก็คงจะยากเกินไปที่จะใช้มัน ฝึกฝน…ข้าสงสัยจริงๆ ว่าท่านอาจารย์จะแนะนําอะไรข้าได้ไหม ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะ ท่านอาจารย์จะต้องลืมดาบ เล่มนี้ไปแล้วแน่ ข้าจะต้องซ่อนมันเอาไว้ ถ้าหากท่านอาจารย์ถาม ข้าก็แค่บอกว่ามันหายไปแล้ว ข้านี่มันอัจฉริ ยะจริงๆ”

“เจ้านี่มันชั่วช้ไม่เปลี่ยนเลย แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ลืมเรื่องเกี่ยวกับดาบแห่งความเงียบไปแล้วนั่นแหละ

ลูโจวตัดสินใจที่จะจัดการศิษย์ไม่รักดีคนนี้ไว้ภายหลัง ตัวเขาได้เพิ่มขอบเขตการได้ยินอีกครั้ง ครั้งนี้ตัวเขาก็ ใช้พลังวิเศษเพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน

คราวนี้ลูโจวได้ยินเสียงน้ําตก มันเป็นเสียงของน้ําตกที่กําลังกระทบกับอะไรบางอย่างอยู่ จู่โจวที่ได้ฟังแบบ นั้นก็ได้คิดว่ามันเป็นเสียงของตัวนมู่เฉิงไม่ผิดแน่ ศิษย์คนนี้คงกําลังฝึกฝนใช้หอกอยู่ “มีแต่ศิษย์คนที่สามสินะที่ ขยันขันแข็ง

เมื่อจู่โจวกําลังจะขยายขอบเขตอีกครั้ง ในตอนนั้นเองตัวเขาก็รู้สึกถึงความเฉื่อยชาที่ค่อยๆ แทรกซึมเข้ามา ในร่างกายและจิตใจ

“หืม?” ลูโจวหยุดใช้พลัง “มันกินพลังมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ถึงแม้ว่าลูโจวในตอนนี้จะมีพลังวิเศษเหลือเพียง 1 ใน 6 แต่มันก็เป็นพลังที่มากพอแล้วที่จะใช้สังหารยอด ฝีมือผู้มีพลังอวตารดอกบัวเจ็ดกลีบได้ ตัวเขาไม่คิดเลยว่าพลังวิเศษจะหมดลงอย่างรวดเร็วแบบนี้ แม้ว่าพลังแห่ งการได้ยินจะเป็นพลังที่มีประโยชน์ก็ตาม แต่ถึงแบบนั้นมันก็ใช้พลังวิเศษจํานวนมาก จู่โจวจะต้องระมัดระวังใน การใช้พลังแห่งการได้ยินให้ดี

“มีใครอยู่ไหม?”

“ท่านปรมาจารย์มีอะไรให้ข้ารับใช้?” มีเสียงใครบางคนตอบกลับมา

“เรียกสาวกศาลาปีศาจลอยฟ้ามายังศาลาตะวันออกซะ”

“ค่ะ”

ไม่นานนักตัวนมู่เฉิง หมิงหยิน จ้าวยู่ ซูฮ่องกง หยวนเอ๋อ และหอยสังข์ต่างก็มารวมตัวกันอยู่ที่หน้าศา ลาตะวันออก

ฝานซงและโจวจี้เฟิงไม่ใช่สาวกของลู่โจว ดังนั้นพวกเขาจึงทําได้เพียงยืนมองอยู่ห่างๆ ด้วยความอิจฉา ทั้ง สองคนเรียนรู้แล้วที่จะยืนอยู่บนจุดที่ปลอดภัย

ยี่เทียนซินยังคงพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บ ดังนั้นนางจึงไม่ได้มารวมตัวด้วย

เอ๊ยด!

ประตูถูกเปิดออกอย่างช้าๆ

ลู่โจวได้เดินข้ามธรณีประตูมาโดยที่เอามือไขว้หลัง สายตาของเขาสอดส่องไปที่สาวกทั้งหมดที่มารวมตัวกัน

“ท่านอาจารย์” สาวกทุกคนโค้งคํานับให้เพื่อเป็นการทําความเคารพ

สายตาของลูโจวจับจ้องไปที่หมิงหยิน “หมิงซูหยิน”

“ครับ ท่านอาจารย์” หมิงหยินรีบก้าวออกมาข้างหน้า ที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้

“เอาดาบแห่งความเงียบมาให้ข้าซะ”

“หะ?” หมิงหยินสั่นไปทั้งตัว

“ข้าจะพูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ข้าจะไม่พูดซ้ํา” น้ําเสียงของลูโจวฟังดูสงบ

แม้ว่าน้ําเสียงจะฟังดูสงบ แต่หมิงหยินสั่นไปทั้งตัว ดูเหมือนว่าเขาจะเก็บซ่อนความลับเรื่องนี้ไว้ไม่ได้อีก ต่อไป

“ข้าจะรีบเอามาให้ท่านเอง…” หมิงหยินรีบกลับไปยังศาลาทางใต้ก่อนที่จะหยิบดาบแห่งความเงียบมา ตัว เขาได้มอบให้กับลูโจวด้วยความเคารพ

ทุกคนต่างก็จ้องมองดาบแห่งความเงียบด้วยความหวาดกลัว

อาวุธระดับสรวงสวรรค์ถือเป็นอาวุธที่ผู้ฝึกยุทธทุกคนต่างอยากจะครอบครอง แน่นอนว่าอาวุธระดับสรวงสวร รค์ขั้นสุดยอดเองก็เช่นกัน

ลู่โจวได้หยิบดาบแห่งความเงียบขึ้นมาตรวจสอบ ดูเหมือนว่าลวดลายสีแดงที่อยู่บนใบดาบไม่ใช่ลวดลายที่ ถูกสลักเอาไว้ มันดูเหมือนกับลวดลายที่ถูกหลอมพร้อมกับใบดาบมามากกว่า เขตแดนพลังสีแดงสามารถทนต่อ พลังวิเศษของตัวเขาได้ เห็นได้ชัดว่ามันพิเศษกว่าอาวุธชิ้นไหนๆ

ลูโจววางสองนิ้วลงบนนั้น พลังลมปราณของตัวเขาได้พุ่งเข้าสู่ดาบที่หัก น่าเสียดายที่ความเสียหายมันรุน แรงเกินกว่าที่ดาบจะเรืองแสงสีแดงได้ ถ้าหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากลวดลายสีแดง ระดับของดาบเล่มนี้ก็คง จะลดลงไปด้วย

ลูโจวรวบรวมดาบทั้งสองส่วนเข้าไว้ด้วยกัน ตัวเขาได้ผสานมันด้วยพลังลมปราณที่มี

แม้ว่าจะผสานดาบได้ แต่ลวดลายสีแดงก็ส่องแสงสลัวๆ เท่านั้น

“ท่านอาจารย์ พวกเราควรจะซ่อมแซมอาวุธระดับสรวงสวรรค์ขั้นสุดยอด มันเป็นสมบัติล้ําค่าอย่างไม่ต้อง สงสัย” ซูฮ่องกงแสดงความคิดเห็น

“ศิษย์น้องแปดพูดถูกต้องแล้ว ท่านอาจารย์…สู่ปิงแห่งสํานักจั่ว เขาคนนั้นมีทักษะในการหลอมดาบไม่ใช่เห รอครับ? พวกเราควรจะให้เขาซ่อมแซมดาบเล่มนี้” ตัวนมู่เฉิงแสดงความคิดเห็น

“ข้าไม่คิดว่าลู่ปิงจะทําได้ ลวดลายเขตแดนพลังพวกนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาโดยคนธรรมดา ลู่ปิงเป็นเพียงผู้มี พลังอวตารดอกบัวหกกลีบเท่านั้น เขาทําไม่ได้แน่” หมิงหยินปฏิเสธข้อเสนอแนะตัวนมู่เฉิง

ในตอนนั้นเองสู่โจวก็ได้มองไปยังหมิงหยิน “เจ้ามีวิธีอะไรไหม?”

“ไม่เลย” หมิงหยินโค้งคํานับพร้อมกับตอบคําถาม

“งั้นวางมันไว้ในศาลาซะ”

“ครับ ท่านอาจารย์

ทุกคนไม่มีหนทางที่จะซ่อมแซมดาบแห่งความเงียบ แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตพวกเขาจะไม่มี หนทางนั้น

หมิงซูหยินนําดาบแห่งความเงียบกลับมายังศาลาตะวันออก ตัวเขารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยที่ต้องพรากจากกับ มัน แต่เพราะสถานะที่ตัวเขามีหมิงหยินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องเชื่อฟัง

ทุกๆ คนต่างก็เหลือบมองมายังเขา

“ซูฮ่องกง”

“ครับ ท่านอาจารย์

“พลังวรยุทธของเจ้าคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?”

“ข้าจะไม่ทําให้ท่านอาจารย์ต้องผิดหวัง ท่านอาจารย์หลังจากที่ข้าใช้เวลา 5 เดือนฝึกฝนตัวเองอย่างอุตสา หะ ตอนนี้ข้าก็ฝึกฝนจนมีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบได้แล้ว ข้าในตอนนี้พยายามที่จะผลิกลีบดอกบัวกลีบใหม่ แต่เพราะข้าไม่มีประสบการณ์มาก่อนเพราะแบบนั้นมันเลยล่าช” ซูฮ่องกงได้กล่าวออกมาอย่างภาคภูมิใจ “ท่าน อาจารย์ นี่คือพลังของข้า!”

ซูฮ่องกงพลิกฝ่ามือของตัวเอง ในตอนนั้นพลังอวตารไร้ดอกบัวสองกลีบก็ปรากฏขึ้นเหนือฝ่ามือเขา

ทุกๆ คนต่างก็พยักหน้าด้วยความยินดี

ถ้าหากผู้ฝึกยุทธที่มีพลังอวตารดอกบัวมากกว่าสองกลีบตัดดอกบัวทองคําและเริ่มฝึกฝนใหม่ การผลิกลีบ ดอกบัวกลีบเดียวในช่วงเวลา 5 เดือนถือว่าล่าช้าเล็กน้อย แต่อย่างไรก็ตามสําหรับซ่ฮ่องกงแล้วนับว่าตัวเขาฝึก ฝนตัวเองค่อนข้างเร็ว

ซูฮ่องกงยกเลิกการใช้พลังอวตารของตัวเองก่อนที่จะรอการสรรเสริญของผู้เป็นอาจารย์

แต่น่าเสียดายมันไม่ได้เป็นแบบนั้น จู่โจวลูบเครากก่อนที่จะพูดออกมา “เซียน 20 ครั้งและไปอยู่ในถ้ําแห่ง เงาสะท้อนสามวันซะ”

ทุกๆ คนต่างก็ตกตะลึง ทุกคนรู้สึกหนาวไปถึงกระดูก อาจารย์คนเดิมได้กลับมาแล้ว! อาจารย์ผู้ที่แสนเข้ม งวดและไร้ความปรานี! ถ้าหากซู่ฮ่องกงถูกลงโทษก็เพราะความเร็วในการฝึกฝน แล้วคนอื่นๆ จะไปเหลือความ หวังในการเอาตัวรอดได้ยังไงกัน?

“แบบนี้แย่แน่”

“เจ้ากําลังรออะไรอยู่?” ลู่โจวถาม

ซูฮ่องกงตอบกลับในทันที่ “ข้าจะจดจําสิ่งที่ท่านอาจารย์ได้สั่งสอนและจะฝึกฝนให้หนักกว่านี้! ข้าขอยอมรับ การลงโทษแต่โดยดี!”

“ติ้ง! สั่งสอนซ่ฮ่องกงสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 200”

สายตาของลูโจวจับจ้องไปที่จ้าวยู่แทน “แล้วเจ้าล่ะ?”

หัวใจของจ้าวยู่เต้นไม่เป็นจังหวะ นางตอบกลับมาอย่างประหม่า “ข้า…ข้ามันโง่เขลา ข้าฝึกฝนตัวเองจนใกล้ ที่จะมีพลังอวตารดอกบัวสองกลีบเต็มที่แล้ว…”

“ไม่เลว ฝึกฝนตัวเองต่อไป”

พรึบ!

ซูฮ่องกงที่ได้ฟังแบบนั้นทรุดตัวลง

“ท่านแปด ท่านสบายดีไหม?”

“ข้า…ข้าสบายดี…พื้นมันขรุขระเฉยๆ น่ะ…” ซูฮ่องกงสะอื้น ตัวเขารีบเดินออกจากศาลาตะวันออกด้วยสีหน้า ที่น่าสงสาร

ทุกๆ คนต่างก็ถอนหายใจ

ในตอนนั้นตัวนมู่เฉิงเป็นผู้ก้าวออกมาด้านหน้าต่อ “ท่านอาจารย์ ข้าได้ฝึกฝนตัวเองอย่างหนักเป็นเวลากว่า 5 เดือน ในตอนนี้ข้าฝึกฝนตัวเองจนมีพลังอวตารดอกบัวสามกลีบแล้ว! ท่านอาจารย์ได้โปรดดูพลังของข้าด้วย!”

ซูวว!

ตัวนมู่เฉิงได้ฝึกฝนตัวเองหลังจากที่ตัดดอกบัวทองคําจนมีพลังอวตารดอกบัวสามกลีบ!

ทุกๆ คนต่างก็จ้องมองตัวนมู่เฉิงอย่างตื่นตกใจ แท้จริงแล้วที่ใต้อวตารไม่มีดอกบัวทองคํา มีเพียงกลีบดอ กบัวสามกลีบเท่านั้นที่กําลังหมุนอย่างช้าๆ

ลู่โจวที่เห็นแบบนั้นลูบเครา “ไม่เลว เจ้าสามารถใช้วิชาหอกได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว ในตอนนี้เจ้าควรจะมุ่ง เน้นไปที่การผลิกลีบดอกบัวซะ”

“ครับ ท่านอาจารย์”

“ติ้ง! สั่งสอนตัวนมู่เฉิงสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 200”

ลูโจวหันกลับมามองหมิงซูหยิน

หมิงซูหยินคุกเข่าลงด้วยสีหน้าที่อึดอัดใจ “ท่านอาจารย์…ได้โปรดลงโทษข้า…”

“เจ้าไม่ได้ตัดดอกบัวทองคําสินะ?”

“ข้าคิดว่าการเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบมันเพียงพอแล้วสําหรับข้า…ทําไมพวกเราถึงต้องฝึกไปถึง พลังอวตารดอกบัวเก่ากลีบด้วยล่ะ? ข้าไม่มีความทะเยอทะยานเช่นนั้น การใช้ชีวิตในฐานะผู้มีพลังอวตาร ดอกบัวแปดกลีบเป็นเวลากว่า 1,000 ปีมันก็เพียงพอแล้วสําหรับข้า”

ทุกๆ คนต่างก็กลอกตามองบน

คําพูดของหมิงซีหยินไม่ได้ด้อยไปกว่าคําพูดของซูฮ่องกงเลย

ลูโจวพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ “มันก็เรื่องของเจ้า ข้าจะไม่บังคับเจ้า”

“ขอบคุณท่านอาจารย์ ท่านเป็นผู้ที่คอยชี้นําแสงสว่างให้กับข้าจริงๆ …”

“พอแล้ว” ลู่โจวโบกแขน

ทุกๆ คนงุนงง

“หมิงหยินจะไม่ถูกลงโทษเพราะความไร้ยางอายอย่างงั้นเหรอ?”

“หยวนเอ๋อ” ลูโจวมองไปที่หยวนเอ่อ

ก่อนที่หอยสังข์จะเข้าร่วมกับศาลาปีศาจลอยฟ้า ทั่วทั้งโลกต่างก็เห็นว่าลูกศิษย์คนสุดท้ายของศาลาปีศาจล อยฟ้ามีพรสวรรค์ในการฝึกวรยุทธมากที่สุด แล้วนางจะพัฒนาไปมากแค่ไหนในเวลา 5 เดือนแบบนี้?

ทุกๆ คนต่างก็มองหยวนเอ่ออย่างมีความหวัง