My Disciples Are All Villains - ตอนที่ 587

ตอนที่ 587 ชดใช้

คําพูดที่แสนเรียบง่ายได้ดังก้องไปทั่วเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

ทันทีที่พูดจบ คนจํานวนมากก็กระโดดลงจากรถม้าลอยฟ้า

ตัวนมู่เฉิงได้ใช้หอกราชันย์ในทันที เงาของหอกนับพันได้พุ่งเข้าใส่เหล่าทหารราชสํานักอย่างไร้ปรานีทหารราชสํานักกว่าร้อยคนถูกจัดการอย่างรวดเร็ว

ทหารราชสํานักทั้งหลายต่างก็ลอยกระเด็นไป!

ตัวนมู่เฉิงถือเป็นแบบอย่างของชายผู้กล้าหาญ ชายผู้ที่สามารถเอาชนะคนกว่า 10,000 คนได้!

จ้าวยู่ หยวนเอ๋อ ซูฮ่องกงและผู้อาวุโสทั้งสี่ต่างก็เคลื่อนไหว ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันโจมตีศัตรู ทุกๆคนเริ่มใช้พลังอวตารของตัวเองในทันที!

นอกจากนี้ฝานซงและโจวจี้เฟิงยังได้ใช้พลังอวตารร้อยวิถีด้วยเช่นกัน!

ดูเหมือนว่าจะมียอดฝีมือจํานวนมากอยู่ในศาลาปีศาจลอยฟ้า!

ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายที่วางแผนจะฉกฉวยผลประโยชน์ในตอนแรกต่างก็ตื่นตกใจ ทุกคนที่ได้เห็นรถม้าล่องเมฆาต่างก็ดวงตาเบิกกว้าง

ผู้อาวุโสทั้ง 19 คนเองก็ตื่นตกใจเช่นกัน!

“จีเทียนเด่?”

“นั่นมันจีเทียนเดําไม่ผิดแน่!”

ผู้ฝึกยุทธทั้งหลายใจเต้นรั่วมากขึ้นเมื่อได้เห็นร่างของหลิวคู่ที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น หรือว่าผู้อาวุโสทั้ง 19 คนจะหลอกลวงทุกคน? หลิวก่ผู้มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบอยู่ที่ไหนกันแน่?เกิดอะไรขึ้นกับราชสํานักที่มีเขตแดนพลังทั้งสิบกันแน่?เกิดอะไรขึ้นกับราชสํานักที่ต้องการจะยึดครองโลกใบนี้ ? ทุกอย่างล้วนแต่โกหกมันเป็นเพียงเรื่องโกหกเท่านั้น!

วิ่ง!

ผู้ฝึกยุทธที่เคยมารวมตัวกันต่างก็วิ่งหนีไปทุกทิศทางในเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์

เมื่อฮั่ววูเด้เห็นรถม้าลอยฟ้าตัวเขาก็รู้สึกมีพลังขึ้นมาอีกครั้ง “ยู่จึง นี่เป็นเวลาเหมาะสมแล้วที่เจ้าจะปลดปล่อยสิ่งที่ฝึกฝนมา!”

“ค่ะ!” ฮัวยู่จึงลอยตัวสูงขึ้น นางหมุนรอบตัวเองเป็นวงกลมก่อนที่จะปลดปล่อยลูกศรพลังงานใส่เหล่าผู้ฝึกยุทธที่กําลังวิ่งหนี

พรึบ!

พรึบ!

ลูกศรพลังงานได้พุ่งผ่านร่างอวตารไป ผู้ฝึกยุทธระดับล่างทั้งหลายต่างก็ตกลงมาจากท้องฟ้า

อีกด้านหนึ่งสายสะพายนิพพานก็ได้ส่องประกายระยิบระยับราวกับมังกรที่ลอยอยู่บนฟากฟ้าทุกคนที่ขวางทางสายสะพายต่างก็ถูกสายสะพายพันธนาการเอาไว้

สําหรับผู้อาวุโสทั้งสี่ พลังอวตารที่ไร้ซึ่งดอกบัวของพวกเขาไม่มีผู้ฝึกยุทธคนไหนที่สามารถต่อกรได้

ขวดน้ําเต้าสีทองมักจะทําให้ผู้ฝึกยุทธส่งเสียงกรีดร้องออกมา

เล้งลั่วได้โลดแล่นผ่านเหล่าผู้ฝึกยุทธราวกับปีศาจร้อย

ส่วนซุยู่ชูยังคงใช้ไม้เท้ามังกรขดสร้างตัวอักษรโจมตีไปทั่วเมือง

เมื่อสีคู่หยาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดตัวเขาก็รู้สึกตื้นตัน

ทุกคนจากศาลาปีศาจลอยฟ้าต่างก็ออกต่อสู้ และก็เพราะแบบนั้นจึงทําให้กระแสการต่อสู้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงสาวกจากศาลาปีศาจลอยฟ้าสามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างง่ายดาย

ไม่มีทหารคนไหนที่กล้าขยับหรือแม้แต่โจมตีด้วยซ่ำ!

“ข้าจะฆ่าทุกคนที่กล้าเคลื่อนไหว!”

ทุกคนต่างก็จับจ้องไปยังฮัวยู่จิงที่อยู่บนท้องฟ้า นางในตอนนี้ได้ใช้พลังอวตารดอกบัวสองกลีบเป็นที่เรียบร้อยแล้วเสียงของดอกบัวที่กําลังผลิบานได้ดังขึ้น ในระหว่างการต่อสู้พลังอวตารของนางก็ผลิกลีบดอกบัวกลีบที่สามออกมา! มันเป็นพัฒนาการระหว่างการต่อสู้นั่นเองคันธนูและลูกศรพลังงานยังคงเปี่ยมไปด้วยพลัง ลูกศรที่เต็มไปด้วยแสงสว่างได้ถูกยิงออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง

ตอนนี้กระแสการต่อสู้ได้เปลี่ยนไปแล้ว สาวกจากสํานักอเวจีต่างก็ส่งเสียงสนับสนุน

“ท่านปรมาจารย์!”

รถม้าล่องเมฆาถือเป็นสัญญาณแห่งความหวังสําหรับเหล่าสาวกสํานักอเวจี ในตอนนี้ไม่มีใครกล้าขยับเขยื้อนอีก

สีรู่หยาและฮั่วจงหยางต่างโล่งใจ พวกเขาไม่จําเป็นที่จะต้องใช้ยาเพิ่มพลังปีศาจอีกต่อไปแล้ว

ในตอนนั้นเองสู่โจวก็ได้เดินออกมาจากรถม้า ที่ด้านข้างของเขาถูกขนาบข้างไปด้วยเทียนซินและหอยสังข์ลูโจวมองไปที่หวางเย่วหนึ่งในแม่ทัพใหญ่คนสุดท้าย“แปดกลีบอย่างงั้นเหรอ?”

หวางเย่วเดินถอยกลับ

ลูโจวเดินลงมา

เสียงหอบเหนื่อยเริ่มดังขึ้น ทุกคนต่างก็กลั้นหายใจเมื่อเห็นลูโจวลงมาจากฟ้า ที่ใต้เท้าของอู่โจวมีพลังสีฟ้าจางๆล้อมรอบอยู่

ตุ้ม!

ทันทีที่เท้าของอู่โจวแตะพื้น ในตอนนั้นคลื่นพลังก็พุ่งเข้าหาใบหน้าของหวางเย่ว

หวางเย่วตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก ไม่ว่าหวางเย่วจะพยายามหลบแค่ไหน แต่ดูเหมือนคลื่นพลังจะมีตาคลี่นพลังพุ่งเข้าหาหวางเย่วอย่างแม่นยําหวางเย่วถูกคลื่นพลังงานจู่โจมไปที่อกแบบเลี่ยงไม่ได้

ตุ้ม!

หวางเย่วล้มลงกับพื้น ตัวเขาได้แต่ทุกข์ทรมานอยู่กับความเจ็บปวด ข้าเองก็เป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแป ดกลีบ แต่ทําไมข้าที่ถูกโจมตีถึงต้องถูกเหยียบย่ำซ่ำเติมแบบนี้!” หวางเย่วไม่สามารถที่จะควบคุมเลือดลมของ ตัวเองได้อีกต่อไปตัวเขากระอักเลือดออกมาอย่างเต็มปากท้ายที่สุดแล้วหวางเย่วก็นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นใบหน้าของเขาเปลี่ยนกลายเป็นสีแดง

ผู้อาวุโสทั้ง 19 คนได้กลับไปที่จุดสูงสุดของเมืองเรียบร้อยแล้ว ผู้ฝึกยุทธที่รอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เองก็ยังคงรอคอยอยู่ที่เมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ ในตอนนี้ไม่ว่าฝ่ายไหนก็ไม่มีใครกล้าหายใจออกมาแรงๆทุกคนต่างก็จับจ้องไปยังปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้า ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในสํานักฝ่ายอธรรมชายชราคนนี้ไม่ได้ดูเป็นอันตรายเลยแม้แต่น้อยแต่ถึงแบบนั้นกลับมีบรรยากาศอันแปลกประหลาดปกคลุมรอบตัวเขา บรรยากาศนี้เองที่ทําให้ทั่วทั้งเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ตกอยู่ในความกลัวเห็นได้ชัดว่าชายชราคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาเขาก็คือผู้ มีพลังอวตารดอกบัวเก้ากลีบเป็นคนแรก ปรมาจารย์แห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าผู้เป็นประมุขแห่งศาลาปีศาจลอยฟ้าและยังมีสาวกผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเก้า!

ในเวลานี้เมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์เงียบราวกับสุสาน

ลู่โจวยังคงจับจ้องหวางเย่ว

หวางเย่วยังคงนอนแน่นิ่ง

หลังจากที่ผ่านไปนาน ลู่โจวก็ยังไม่ละสายตาไปจากหวางเย่ว ชายที่อยู่เบื้องหน้าของเขาก็ถือแม่ทัพใหญ่คนสุดท้ายผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบ แม่ทัพใหญ่ที่รอดชีวิตมาได้นั่นเอง

หวางเย่วเริ่มจิตใจแตกสลาย! บรรยากาศรอบตัวของลูโจวได้ทําลายจิตใจของหวางเย่วไปอย่างสมบูรณ์แบบหวางเย่วตัดสินใจที่จะพุ่งไปยังจุดสูงสุดของเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์ด้วยความเร็วสูงแทน

“คิดหนีอย่างงั้นสินะ? จู่โจวยกมือขึ้น ในตอนนั้นเองง่าวที่ถูกวางทิ้งไว้ก็ลอยไปหามือของลูโจว นิ้วของเขา ส่องประกายแสงสีฟ้าในขณะที่กําลังขว้างง้าว

พรึบ!

การโจมตีของลู่โจวรวดเร็วจนอยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน! ง้าวที่ถูกขว้างออกไปได้แทงทะลุแผ่นหลังของหวางเย่วไปเป็นเพราะง้าวที่มีขนาดใหญ่รวมไปถึงน้ําหนักที่มากจึงทําให้มันแทงทะลุหน้าอกของหวางเย่วไปเช่นกัน

นิ้วะ!

ง้าวได้แทงผ่านลําตัวไป ร่างของหวา

จมตีกลางอากาศได้ร่วงหล่นลงสู่กําแพงเมืองหลวง

“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 1,500”

ผู้อาวุโสทั้ง 19 คนคอแห้งผาก ทุกคนตัวสั้นจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้อีก

ง้าวที่แทงทะลุร่างของแม่ทัพใหญ่เต็มไปด้วยหยาดเลือด มันได้ตกลงสู่พื้นดินไปในที่สุด

ลูโจวในตอนนี้ไม่ได้สนใจกับหวางเย่วอีกต่อไป ตัวเขาหันกลับมาก่อนจะกวาดสายตาไปยังจุดที่สูงที่สุดแทน “สถานศึกษากลุ่มดาวหมีใหญ่”

ผู้อาวุโสทั้ง 9 ที่ได้ฟังแบบนั้นได้แต่สิ้นหวัง

“พวกเจ้าทั้งหมดจงปลิดชีพตัวเองซะ” ลูโจวพูดออกมาห้วนๆ

สาวกจากศาลาปีศาจลอยฟ้าต่างก็จับจ้องไปยังผู้ฝึกยุทธชุดขาวทั้งเก้าคนที่กําลังลอยอยู่คนเหล่านี้เป็นผู้ที่เปิดใช้งานและยังเป็นผู้รักษาเขตแดนพลังทั้งสิบนั่นเอง ถ้าหากจะบอกว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของการตายยู่เฉิงไห่มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดเพี้ยนเลย

“ผู้อาวุโสจี…ท่าน…ท่านจะ…ท่านจะก่อกรรมทําเข็ญเข่นฆ่าทุกคนไปเพื่ออะไรกัน?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งได้พูดออกมาด้วยความสิ้นหวัง ในแววตาของเขามีแต่ความหวาดกลัว

ในตอนนี้คาดว่าน่าจะมีผู้บาดเจ็บล้มตายเป็นจํานวนมากแล้ว แต่ถึงแบบนั้นการฆ่าคนทั้งเมืองก็ยังเป็นสิ่งที่ถือว่าไร้มนุษยธรรมอยู่ดี

ลู่โจวเหลือบมองผู้อาวุโสที่เพิ่งพูด ตัวเขาไม่ได้เลือกที่จะตอบคําถาม ตัวเขาเลือกที่จะพูดอย่างหัวนๆต่อ “งั้นเจ้าก็เป็นคนแรกที่ต้องเริ่ม

“เจ้าเป็นคนแรกที่จะต้องชดใช้ชีวิตให้กับศิษย์ข้า…” เสียงของลูโจวฟังดูเยือกเย็น ในตอนนี้มือทั้งสองข้างของเขาไขว้อยู่ที่ด้านหลังลูโจวในตอนนี้ดูราวกับหุบเขาอันเยือกเย็นตัวเขากําลังอดทนรอให้ผู้อาวุโสตรงหน้าจบชีวิตตัวเอง

แต่ถึงแบบนั้นจะมีใครในโลกที่เต็มใจจะจบชีวิตตัวเอง? ใครกันจะกล้ามากพอที่จะเอามีดปักที่หัวใจตัวเองได้?

ดวงตาของผู้อาวุโสเบิกกว้างด้วยความหลสดกลัว ตัวเขาหันกลับไปก่อนจะใช้พลังอวตารเพื่อหนีไปให้ไกลที่สุดแทน!

สองกลีบอย่างงั้นเหรอ?

หยวนเอ่อที่เห็นแบบนั้นได้พูดขึ้น “ถ้าหากมีใครคิดหนี ข้านี้แหละจะตามไปจัดการเอง!”

พรึบ!

หยวนเอ๋อที่พูดจบรีบเคลื่อนไหวไปอย่างรวดเร็ว!

สายสะพายของนางได้ส่องแสงสีแดงก่อนจะเคลื่อนไหวตัวตามหยวนเอ่อราวกับมังกรที่กําลังเต้นรํา!

“เอ๊ะ! ช่างเชื่องช้อะไรแบบนั้น?” หยวนเอ๋อปรากฏตัวต่อหน้าผู้อาวุโสที่คิดหนีก่อนจะใช้เท้าเหยียบลงบนร่างอันแก่ชรา

ตุ้ม!

หน้าอกของผู้อาวุโสคนนั้นถูกกระแทกอย่างรุนแรง ผู้อาวุโสตกลงสู่พื้นในทันที

หยวนเอ๋อยังคงบินตามไป

ผัวะ!

สาวน้อยได้ใช้ขาเตะไปที่ผู้อาวุโสคนเดิม

เจ็ดดวงดาวล่องเมฆา!

หยวนเอ๋อปรากฏตัวบนผู้อาวุโสด้วยความเร็วสูงอีกครั้ง และครั้งนี้ผู้อาวุโสก็ถูกนางเหยียบย่ำอีกเช่นเคย

ตุ้ม!

ผู้อาวุโสตกลงสู่พื้นอย่างรุนแรง ผู้อาวุโสคนนั้นไม่หายใจอีกต่อไป

“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 1,000”

ทั่วทั้งเมืองหลวงศักดิ์สิทธิ์เงียบราวกับสุสาน

แม้แต่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ก็ยังแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสของสถานศึกษาใหญ่ได้…

ทุกคนที่เห็นแบบนั้นต่างก็สิ้นหวัง

ลูโจวไม่ได้หันมองผู้อาวุโสที่คิดหนีอีกต่อไป ตัวเขาหันไปมองผู้อาวุโสคนอื่นแทน “คนต่อไปลงมือได้” คําพูดของลูโจวถือเป็นคําสั่งประหารชีวิต