Mechanical God Emperor - ตอนที่ 253
253 – เด็กสาวที่ถูกชิงตัว
คิ้วของหยางเฟยขมวดเล็กน้อย เขาเปิดหน้าต่างรถม้าและมองออกไป
เขาเห็นหญิงสาวร่างอ้วน กำลังจูงเด็กสาวอยู่ด้านหน้ารถม้าขุนนาง
ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดขุนนางเดินลงมาจากรถม้าพร้อมกับทหาร 6 นาย พวกเขาเดินตรงมายังหญิงสาววัยกลางคน
“ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านขุนนาง พวกเราขวางทางเอง พวกเรากำลังจะออกไปแล้วเจ้าค่ะ! ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ!!” หญิงสาววัยกลางคนจูงลูกสาวและพูดเสียงเบาออกมา
หลังจากที่ขุนนางได้ยินคำขอโทษ จิตใจของเขาสงบลง เขาโบกมือให้ทั้งสองถอยออกไป ทันใดนั้น ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขามองเห็นใบหน้าของลูกสาวของหญิงสาววัยกลางคน เขาไม่สามารถละสายตาออกจากเธอได้
แม้ว่าลูกสาวของหญิงอ้วนคนนั้นจะแปดเปื้อนไปด้วยเศษดิน แต่เขาเห็นถึงแววตาที่สดใส ใบหน้าที่งดงามและอ่อนเยาว์ ผิวขาวเรียบเนียนราวกับหยกล้ำค่า
ขุนนางหนุ่มเบิกตากว้างและแสยะยิ้มออกมา “เด็กสาวคนนั้น ดูเหมือนว่าวันนี้ข้าโชคดีเป็นบ้า นำตัวนางมา! ข้าจะนำตัวนางไปลงโทษ!”
ทหาร 2 คนก้าวออกไปด้านหน้าและคว้าแขนของหญิงสาววัยกลางคนแยกออกจากลูกสาวของเธอ จากนั้นก็ฟาดเธอลงกับพื้น
เด็กสาวกรีดร้องออกมาอย่างโศกเศร้า “ท่านแม่!! ช่วยข้าด้วย!! ท่านแม่!!”
ผู้คนที่พอมีจิตสำนึกไม่สามารถช่วยพวกเธอได้ พวกเขาไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า ได้แต่เบือนหน้าหนี
เหล่าทหารที่ยืนอยู่ที่ประตูเมืองโฮลี่ไกลออกไปหลายสิบเมตรทำได้เพียงยืนมองรถม้าขุนนางชั้นสูงอย่างเงียบๆ
“หยุด!”
ในขณะนั้น เสียงตะโกนดังขึ้นจากด้านข้าง
ทุกสายตาจับจ้องไปยังทิศทางที่เสียงตะโกนมา ขุนนางหนุ่มหันไปรอบๆ เขามองเห็นหยางเฟยกำลังเดินลงจากรถม้า
“เด็กสาวคนนั้นงดงามมาก!”
บูโซ่เดินลงมาจากรถม้าและมองไปยังเด็กสาวคนนั้น ดวงตาของเขาฉายแววตื่นเต้น
ขุนนางหนุ่มหันมามองและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เนโด้ก้าวออกมาด้านหน้าและตะโกนขึ้น “ขุนนางชั้นสูงที่ยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าคนนี้คือเอิร์ลแห่งดินแดนรกร้างเรดเคลย์ที่องค์จักรพรรดิเรียกพบด้วยตัวเอง เอิร์ลแห่งดินแดนรกร้างเรดเคลย์ เอิร์ลเอียน”
“ท่านเอิร์ลเอียน!”
“นั่นคือเอิร์ล!!”
“…..”
ทุกคนที่อยู่รอบๆเมืองได้ยินเสียงของเนโด้ แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว คนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นคนของวิหารเมืองโฮลี่ ความรู้ของพวกเขามีมากกว่าชาวบ้านทั่วไป อำนาจของเอิร์ลสูงส่งกว่าเคาท์หลายร้อยเท่า แม้แต่ในพระราชวัง พวกเขายังถือเป็นขุนนางชั้นสูงในระดับหนึ่ง
ขุนนางหนุ่มที่มีท่าทีหยิ่งยโสเริ่มเปลี่ยนท่าทางเป็นสุภาพเรียบร้อย “เป็นท่านเอิร์ลแห่งดินแดนรกร้างเรดเคลย์ ข้าทายาทลำดับที่ 3 ของตระกูลแอนดิโน่ แองเจโล่ ท่านต้องการสิ่งใด?”
หยางเฟยเอ่ยขึ้นเบาๆ “ข้าต้องการเด็กสาวคนนี้”
ใบหน้าของแองเจโล่บิดเบี้ยวเล็กน้อย เขาเริ่มลังเล
บูโซ่เดินออกมาและพูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจ “แองเจโล่ เจ้าก็รู้เอิร์ลแห่งดินแดนรกร้างเรดเคลย์เป็นสิ่งที่ไม่สามารถแตะต้องได้ เจ้ามอบนางให้เขาซ่ะ มิเช่นนั้นข้าจะคุยกับบิดาของเจ้า แอนดิโน่”
หลังจากที่เห็นบูโซ่ ดวงตาของแองเจโล่หรี่ลง เขาเผยรอยยิ้มที่หล่อเหลาและเผยมือไปทางหยางเฟยและบูโซ่ “ดูเหมือนท่านเอียนจะชอบหญิงสาวคนนี้มากสินะ งั้นข้าจะมอบให้ท่านแล้วกัน ท่านเอียน ท่านเจ้าอาณาจักรบูโซ่ อีกไม่กี่วันต่อจากนี้จะถึงวันเกิดของบิดาข้า ข้าอยากเรียนเชิญท่านมาร่วมด้วย”
ทั้งหยางเฟยและบูโซ่รับคำเชิญ
“งั้นข้าขอตัวก่อน!” แองเจโล่ยิ้มและหันกลับขึ้นรถม้า หลังจากที่ขึ้นรถม้า ใบหน้าของเขามืดมน แววตาของเขาคล้ายกับงูพิษ
แววตาของบูโซ่มองไปยังร่างของเด็กสาวที่งดงาม เขาหัวเราะเบาๆ “ท่านเอียน ขอแสดงความยินดีกับท่านด้วย ท่านได้รับเด็กสาวที่งดงามคนนี้ ร่างกายของเธองดงาม ในอนาคตเธอจะกลายเป็นสาวงามคนหนึ่ง ถ้าท่านไม่ต้องการ ท่านสามารถขายนางให้ข้าได้นะ? ข้าขอซื้อในราคา 300,000 เหรียญทอง โอ้ ไม่สิ 500,000 เหรียญทองสำหรับเด็กสาวคนนี้”
หยางเฟยพูด “500,000 เหรียญทอง! ราคานั้นเจ้าสามารถซื้อทาสเอลฟ์ได้เลยนะ เจ้านี่ร่ำรวยเสียจริง”
บูโซ่ยิ้มและพูดขึ้น “ทาสเอลฟ์ไม่น่าเอามาเล่นสนุกหรอก ถ้าหากจักรวรรดิเอลฟ์รู้เรื่องเข้า อาจจะถูกลอบสังหารได้ และเด็กสาวคนนี้งดงามยิ่งกว่าทาสเอลฟ์ เป็นตัวเลือกที่น่าสนใจยิ่งกว่าขอรับ”
“ท่านแม่ อย่าทิ้งข้าไป อย่างทิ้งข้าไว้คนเดียว! อย่าไป ได้โปรด! อย่าทิ้งข้าไว้คนเดียว ข้าจะอยู่อย่างไร? ท่านแม่ อย่าทิ้งข้าไป!!” ทันใดนั้นเด็กสาวกรีดร้องออกมา
หยางเฟยมองเห็นน้ำตาของเด็กสาวที่กำลังวิ่งไปกอดร่างของหญิงสาววัยกลางคน น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย เศษดินและฝุ่นแปดเปื้อนทั่วใบหน้าของเธอ
หยางเฟยถอนหายใจเล็กน้อย “ลืมไปเถอะ ข้าเริ่มอยากทิ้งเด็กสาวคนนี้แล้ว”
บูโซ่ถอนหายใจด้วยความเศร้า “ข้าเสียใจด้วย”
หยางเฟยเดินไปหาร่างของเด็กสาวและพูดขึ้น “เจ้าอยากไปที่ไหนหรือไม่?”
เด็กสาวเงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอพูดขึ้นด้วยความโศกเศร้า “นายท่าน ข้าไม่มีใครนอกจากท่านแม่ของข้าแล้ว ได้โปรดท่านลอร์ด ท่านช่วยฝังแม่ข้าได้หรือไม่ ข้ายินดีอยู่รับใช้ท่าน ทำตามที่ท่านสั่งทุกอย่าง”
หยางเฟยพูดขึ้น “เนโด้ เจ้าฝังศพของนางซ่ะ!”
เนโด้ก้าวออกมาและตอบกลับอย่างเคารพ “ขอรับ! นายท่าน!”
เด็กสาวกล่าวด้วยสีหน้าขอบคุณ “ขอบพระคุณเจ้าค่ะ นายท่าน!”
หยางเฟยถามขึ้น “เรียกข้าว่าเอียน เจ้าชื่ออะไร?”
เด็กสาวตอบ “นายท่าน ชื่อของข้าคือ อลิเซียน่า”
“อลิเซียน่า มากับข้า เข้าเมืองกันเถอะ!”
หยางเฟยมองไปยังเมืองและคว้ามือของอลิเซียน่าและเดินนำเข้าไปยังเมืองโฮลี่
ภายในทางเข้าของประตูเมืองโฮลี่ได้รับพรจากเหล่าเทพ ใครก็ตามที่เข้ามาในเมืองโฮลี่จะถูกตรวจสอบโดยเวทมนตร์ สิ่งมีชีวิตเผ่าพันธุ์ความมืดเช่น ปีศาจ มาร เผ่าโลหิต ดาร์คเอลฟ์และสิ่งมีชีวิตปีศาจจะถูกค้นพบ เมื่อพวกเขาข้ามผ่านมาในเมืองโฮลี่
อลิเซียน่าสับสนเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าเธอไม่สามารถละถอนมือของออกฝ่ามือของหยางเฟยได้ และถูกหยางเฟยดึงเข้าสู่เมืองโฮลี่
หยางเฟยเดินผ่านประตูเมืองโฮลี่เข้ามา แสงศักดิ์สิทธิ์ส่องผ่านมาจากประตู ส่องไปที่ร่างของเขา
นาโนโรบอทที่ซ่อนอยู่ในหัวของหยางเฟยเริ่มจำลองกระแสพลังของเทพธิดามนตราขึ้นมา
ที่ประตูเมืองโฮลี่ แม้แต่ผู้ไม่มีศรัทธา เมื่อผ่านเข้าเมือง พวกเขาจะถูกค้นพบในทันที และพวกเขาจะถูกเผาทั้งเป็น
ผู้ไม่มีศรัทธาถือได้ว่าเป็นพวกนอกรีตของจักรวรรดิในโลกมนุษย์ พวกเขาเป็นเหมือนสุนัขโง่เง่า ไม่มีสิทธิมีเสียงในดินแดนมนุษย์
หยางเฟยเริ่มเครียด ดวงตาของเขามองไปยังอลิเซียน่าที่ยืนอยู่ด้านข้างเขาอย่างงุนงง
อลิเซียน่าไร้เดียงสาราวกับไม่รู้เรื่องราวใดๆ แสงสว่างส่องผ่านร่างของเธอและไม่มีปฏิกิริยาใดๆ
หยางเฟยขมวดคิ้วเล็กน้อยและมีประกายตาสงสัย “มันผิดงั้นรึ? เด็กสาวที่งดงามคนนี้บังเอิญมาพบข้า?”
อลิเซียน่า เด็กสาวที่สามารถเรียกได้ว่างดงามมาก ในดินแดนเฟย์สือ เด็กสาวที่งดงามเช่นนี้สามารถพบได้ในคฤหาสน์ของขุนนาง ถ้าไม่อยู่กับขุนนาง พวกเธอจะถูกส่งไปเป็นของขวัญให้กับขุนนางชั้นสูง หรือไม่ก็ตกไปอยู่กับพ่อค้าทาส
หลังจากที่ผ่านประตูเมืองโฮลี่เข้ามา หยางเฟยร่ายเวทย์ตรวจสอบและชี้ไปที่ร่างของอลิเซียน่า เวทย์ตรวจสอบปีศาจส่งไปยังอลิเซียน่า
จากร่างของอลิเซียน่า แสงสว่างส่องไปถึงจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์โดยไม่มีจิตอาฆาตแต่อย่างไร
หยางเฟยแอบคิดในใจและหัวเราะ “ดูเหมือนว่าข้านี่แหละที่น่าสงสัย!”
หลังจากผ่านประตูเมืองได้ไม่นาน ขุนนางหนุ่มผมบลอนด์สั้น มีใบหน้าหล่อเหลา เดินเข้ามาขวางพร้อมด้วยทหารหลายสิบคน
ขุนนางหนุ่มยืนอยู่ด้านหน้ากลุ่มของหยางเฟยและพูดขึ้นอย่างหยิ่งทระนง “เอียน บูโซ่ พวกเจ้าทั้งสองมากับข้า!”
หยางเฟยขมวดคิ้วและเดินลงมาจากรถม้า
บูโซ่เดินลงมาจากรถม้าเช่นกัน หลังจากที่มองเห็นขุนนางหนุ่ม ใบหน้าขาไม่มีการเปลี่ยนแปลง
หยางเฟยถาม “ชายคนนี้เป็นใครกัน?”
บูโซ่กระซิบตอบหยางเฟยทันที “เขาคือบุตรคนโตของเจ้าชายแอนเดรส เบอร์นาร์ด”
เบอร์นาร์ดยิ้มอย่างเยือกเย็นและสั่ง “ข้ารู้หมดแล้ว บูโซ่ เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับปีศาจเอียน ทำลายผลประโยชน์ของจักรวรรดิ! มอบปีศาจเอียนมาให้ข้าเถอะ+”
“ขอรับ ฝ่าบาท!”
อัศวินหลายสิบคนระเบิดพลังออกมาและพุ่งเข้าไปหาหยางเฟย
“อยากตายมากสินะ! เข้ามา!”
แววตาของหยางเฟยเต็มไปด้วยจิตสังหาร ในมือของเขาปรากฎดาบแห่งราชาที่ถูกตีด้วยเหล็กโลหิตเทพปรากฎขึ้นบนมือ เขาก้าวออกมาด้านหน้า พลังเวทย์ปกคลุมทั่วทั้งดาบ ตัวดาบส่องแสงออกมาราวกับดวงดาว
หมอกโลหิตสาดกระจายไปทั่วร่างของหยางเฟย เลือดฟุ้งกระจายไปทุกทิศทาง