Mechanical God Emperor - ตอนที่ 241
241 – สิบเมืองที่แตกพ่าย
เมืองเรดเคลย์
นับตั้งแต่ที่กองทัพนักล่าออกไป ภายในเมืองเริ่มซบเซาได้ไม่นาน
แต่เหล่าพ่อค้าไม่ได้เดินทางออกไปไหน พวกเขากำลังรอคอยชัยชนะของกองทัพนักล่า และกอบโกยกำไรอีกครั้ง
ด้านนอกเมืองเรดเคลย์ กลุ่มควันฟุ้งกระจายไปทั่ว กองทหารม้า 2,000 นายวิ่งตรงมายังเมืองเรดเคลย์ดุจลูกธนู
“ศัตรู!! ศัตรู!!”
เหนือเมืองเรดเคลย์ ทหารลาดตระเวนมองเห็นกองทหารม้า 2,000 นาย ใบหน้าของเขาซีดลงและตะโกนเสียงดัง
เมื่อเขาร้องตะโกนออกไป ความวุ่นวายเกิดขึ้นทั่วทั้งเมืองเรดเคลย์ กลุ่มทหารเดินขึ้นมาบนกำแพงตามคำสั่งของแม่ทัพ ในใจของทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
กองทัพนักล่าที่ถูกส่งออกไป ทหารชั้นยอดที่ทำหน้าที่ปกป้องเมืองก็ถูกส่งออกไปด้วย เหลือกองทัพประจำเมืองเพียง 1,000 นายคอยปกป้องเมืองเท่านั้น
กองทัพประจำเมืองจำนวน 1,000 นายทำได้เพียงปราบจราจลและความวุ่นวายเท่านั้น แม้พวกเขาจะแข็งแกร่ง พวกเขาเคยแต่ต้องต่อสู้กับกองทัพทั่วไป แต่พวกเขาไม่เคยมีประสบการณ์การต่อสู้กับก็อบลิน ก็อบลินหมีและออร์คบนดินแดนรกร้างเรดเคลย์มาก่อน พวกมันไม่เคยโจมตีมายังเมืองมนุษย์ที่มีทหารยามอยู่ พวกเขาไม่สามารถสร้างอุปกรณ์ตีเมืองได้
ทหารรักษาเมืองมองกองทหารม้า 2,000 นายที่นำมาโดยหยางเฟยและตะโกนออกมา “กองทหารม้า! อย่าไปกลัว พวกมันทั้งหมดเป็นทหารม้า เป็นไปไม่ได้ที่จะบุกโจมตีเมือง! แค่ขวางม้าเอาไว้ ตราบเท่าที่พวกเราปิดประตูเมือง ก็ไม่มีปัญหาใดๆแล้ว!!”
หยางเฟยยิ้มอย่างเยือกเย็น เขาร่ายเวทย์เบาๆและชี้ไปที่ประตูเมือง เวทย์ศรเพลิง ระดับ 2 ถูกใช้ออกมา
ศรเพลิงมากมายพุ่งเข้ามาประตูเมือง เสียงระเบิดดังสนั่น ประตูเมืองเรดเคลย์แหลกละเอียดเป็นจุล
ประตูเมืองในดินแดนเฟย์สือถูกแบ่งออกเป็นประตูเมืองทั่วไปและประตูเมืองชนิดพิเศษ ประตูเมืองทั่วไปจะไม่สามารถต้านการแรงระเบิดของเวทย์ระดับ 2 ได้ แน่นอนว่าประตูเมืองชนิดพิเศษของจักรวรรดิมอร์ริส แม้แต่เวทมนตร์ระดับตำนานก็ไม่สามารถพังมันลงได้
เหล่าทหารถึงกับยืนโง่งมอยู่บนกำแพง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัว พวกเขาร้องเสียงหลงออกมา “จอมเวทย์!! มีจอมเวทย์อยู่ในกองทหารม้า!!”
“เมืองแตกแล้ว!! ใครขวางตาย!”
หยางเฟยมุ่งหน้าสู่เมืองเรดเคลย์และตะโกนออกมา
“เมืองแตกแล้ว!! ใครขวางตาย!”
“เมืองแตกแล้ว!! ใครขวางตาย!”
“…..”
ด้านหลังหยางเฟย กองทหารม้าทั้ง 2,000 นายตะโกนดังไปทั่วทั้งเมือง และมุ่งหน้าเข้าหาทหารประจำเมืองเรดเคลย์ที่กำลังหวาดกลัว
“มากับข้า!”
หยางเฟยกระตุกบังเฮียนและวิ่งตรงเข้าสู่เมืองเรดเคลย์
ทหารม้า 2,000 นายวิ่งตามกันไปเข้าไปภายในเมืองเรดเคลย์
ทหารประจำเมืองตกตะลึงในความแข็งแกร่งของหยางเฟยและกองทหาร พวกเขาตัวนิ่งแข็ง ยืนมองหยางเฟยนำกองทหารม้า 2,000 นายวิ่งเข้าเมือง
เมื่อกองทหารม้าทั้ง 2,000 นายของหยางเฟยเข้าไปภายในเมือง พวกเขากระจายตัวไปทั่วทุกทิศทางอย่างรวดเร็ว
เมื่อกองทัพสนับสนุนตามมาถึง หยางเฟยสั่งการกองทหารม้า 2,000 นายมุ่งหน้าเข้าหาจักรวรรดิมอร์ริสทันที
กองทัพนักล่าคือกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิมอร์ริส ตอนนี้กองทัพเกือบทั้งหมดถูกทำลายภายในดินแดนรกร้างเรดเคลย์โดยที่ไม่มีใครรู้
หยางเฟยนำกองทหารม้า 2,000 นายรุกหนักเข้าไปในดินแดนของจักรวรรดิมอร์ริส ภายใน 13 วัน เมืองทั้ง 10 เมืองแตกอย่างต่อเนื่อง ทั้ง 10 เมืองถูกปล้น ประชากรทั้งหมดถูกจับ ทรัพยากร แร่ต่างๆหายไปทั้งหมด ทรัพยากรทั้งหมดถูกส่งกลับไปยังเมืองแห่งปาฏิหาริย์
อาณาจักรโมรินสันประกอบเมืองทั้งหมด 44 เมืองใหญ่ หลังจากที่มี 10 เมืองถูกยึดครองโดยหยางเฟย เกือบ 1 ใน 4 ของอาณาจักรโมรินสันตกอยูในกำมือของหยางเฟย
ทั่วทั้งจักรวรรดิมอร์ริสถึงกับสั่นครอน เหล่าขุนนางมากมายเริ่มร้องขอความช่วยเหลือจากทางจักรวรรดิ
อาณาจักรโมรินสันไม่ใช่อาณาจักรชายแดน กองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาคือกองทัพนักล่า ตอนนี้กองทัพนักล่าถูกทำลายไปแล้ว อาณาจักรโมรินสันจึงว่างเปล่า พวกเขาเหลือเพียงกองทัพประจำเมือง 100,000 นายกระจายอยู่ในแต่ละเมือง
กองทัพประจำเมืองทั้ง 100,000 นายทำหน้าที่รักษากฎหมายและปราบรามจราจลในอาณาจักรโมรินสัน ความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาแตกต่างไปจากทหารชั้นยอดอย่างกองทัพนักล่ามากมายนัก นอกจากนี้อาณาจักรโมรินสันยังไม่เกิดสงครามมาเป็นเวลานาน ในกองทัพ 100,000 นาย มีไม่ถึง 60,0000 นายที่เป็นทหารจริงๆ ที่เหลือก็คือคนที่มีหัวหน้าเป็นทหาร จึงไม่มีความสามารถในการสู้รับ
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ อาณาจักรโมรินสันเปรียบเสมือนเค้กก้อนโตที่ไร้การป้องกัน เมื่อหยางเฟยเห็นช่องทาง เขาลงมือกัดเค้กก้อนโตนี้ทันที
ผู้ครองแคว้นอาณาจักรโมรินสันทำการติดต่อกองทัพและเรียกระดมพลทหารอย่างบ้าคลั่ง ผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้ามาในเมืองบอโรแมน เมืองหลวงแห่งอาณาจักรโมรินสัน
กองทัพดาบสีเงินจากอาณาจักรมาเจอโร อาณาจักรข้างเคียงของอาณาจักรโมรินสันถูกส่งมาตามคำสั่งของจักรวรรดิมอร์ริส
“กองทัพนักล่าหายตัวไปด้วยน้ำมือของจอมเวทย์เอียนอย่างนั้นรึ? ช่างน่าอัศจรรย์! อาเมโด้อย่าไปสนใจ แต่เฟรโด้เป็นทหารผ่านศึก พวกเขาพ่ายแพ้ให้กับจอมเวทย์เอียนง่ายดายขนนาดนี้เชียวรึ?”
ชายสวมชุดทหารของจักรวรรดิมอร์ริส อายุประมาณ 35-36 ปี ใบหน้าดูหล่อเหลาแบบคนมีอายุ เขาคือผู้บัญชาการกองทัพดาบสีเงิน มากาน่า กำลังพูดอยู่
กองทัพนักล่าแข็งแกร่งที่สุดเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของจักรวรรดิมอร์ริส และจักรวรรดิมอร์ริสยังมีจอมเวทย์ชั้นสูง 10 คน จอมเวทย์ทั่วไปกว่า 100 คนและจอมเวทย์ฝึกหัดนับพันคน เหล่าจอมเวทย์ได้รวมกลุ่มไปกับกองทัพนักล่า ไม่ว่าจะคิดอย่างไร กองทัพนักล่าก็ไม่มีทางพ่ายแพ้ให้กับเมืองแห่งปาฏิหาริย์ที่มีกองกำลังเพียงน้อยนิดและเพิ่งรวมตัวได้ไม่นาน
หน่วยสอดแนมวิ่งเข้ามารายงาน “ท่านแม่ทัพ พวกเราพบกองทหารม้าของเมืองแห่งปาฏิหาริย์ขอรับ!”
มากาน่าขมวดคิ้วและพูดขึ้น “พวกมันอยู่ที่ไหน?”
หน่วยสอดแนมตอบ “พวกมันอยู่ห่างไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของพวกเรา 10 กิโลเมตรขอรับ พวกมันดูเหมือนกำลังขนสมบัติล้ำค่ามากมายไปทางเมืองอันเจีย”
มากาน่ามองด้วยสายตาเย็นชา “ทางนั้นเป็นเมืองรูบา บ้าเอ้ย ไอ้พวกโจรมันต้องปล้นเมืองรูบามาแน่นอน ฟังคำสั่งข้า! ทุกคนออกเดินทางทันที เป้าหมายอยู่ที่เมืองอันเจีย พวกเราจะตลบหลังไอ้โจรพวกนั้น!”
ความเร็วของทหารทั้ง 20,000 นายของกองทัพดาบสีเงินเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองอันเจีย
เมื่อพวกเขาเดินทางมาได้ครึ่งทาง พวกเขามองเห็นกองทหารม้า 2,000 นายสวมชุดเกราะสีทองและสีเงินมากมาย หิ้วถุงใบใหญ่ ในขณะเดียวกัน มีม้าอีกหลายพันตัวอยู่ด้านหลังกองทหารม้า แต่ละตัวเทียมเกวียนขนาดใหญ่ ราวกับกองคาราวานของพ่อค้า กองทัพทหารม้าทั้ง 2,000 นายเดินตามลมไปอย่างช้าๆ
กองทัพดาบสีเงินมองเห็นผู้บัญชาการกองทัพทหารม้า หยางเฟย ดวงตาของพวกเขาแดงกล่ำและเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
มากาน่ามองเห็นเช่นเดียวกัน เขาชูดาบขึ้นและชี้ไปทางหยางเฟย เขาตะโกนออกมา “พี่น้องข้า! พวกมันเหล่านั้นเป็นกบฏ! ฆ่าพวกมัน แล้วสิ่งของเหล่านี้จะตกเป็นของพวกเจ้า! ข้าไม่ต้องการพวกมัน!”
“ฆ่า!!”
“ฆ่าให้หมด!”
“ฆ่าให้หมด พวกเราจะรวยแล้ว!!”
“….”
กำลังใจของทหารในกองทัพดาบสีเงินพุ่งสูงขึ้น สายตาของทุกคนแดงกล่ำ ภายใต้คำสั่งของแม่ทัพ พวกเขาทุกคนพุ่งเข้าหากองทัพทหารม้าของหยางเฟย
“โยนทิ้งให้หมด!” หยางเฟยมองไปที่ทหารของกองทัพดาบสีเงินและยิ้มอย่างเย็นชาและสั่งการ
กองทหารม้า 2,000 นายทิ้งสมบัติทั้งหมดลง หยางเฟยยิ้มและหันหลังกลับพร้อมทั้งสั่งกองทหารม้า 2,000 นายมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองอันเจีย
“ถอย!”
หลังจากที่ทิ้งสมบัติทั้งหมดลงไป หยางเฟยนำกองทหารม้าทั้ง 2,000 นายมุ่งหน้าสู่เมืองอันเจีย
“ของข้า!!”
“สมบัติเหล่านี้เป็นของข้า!!”
“แม่เจ้า ใครกล้าเก็บทองของข้า ข้าจะฆ่ามันทิ้ง!”
“……”
ทหารจากกองทัพดาบสีเงินพุ่งเข้าหาบริเวณที่เต็มไปด้วยทองและเครื่องเพชรมากมาย ไม่นานพวกเขารีบวิ่งลงไปคว้าเพชรทองเหล่านี้ ดวงตาของพวกเขาแดงกล่ำ สำหรับเครื่องเพชรเหล่านี้ ใบหน้าของพวกเขามืดมน
ทหารของจักรวรรดิมอร์ริสได้เงินเพียง 1 เหรียญทองต่อเดือน อัญมณีมากมายบนพื้นดินสามารถขายหลายเหรียญทองสามารถขายได้หลายร้อยเหรียญทองถึงหลายพันเหรียญทอง ตราบใดที่พวกเขาเก็บเครื่องเพชรได้ พวกเขาได้เงินเดือนเพียงพอไปอีกร้อยปี ทำให้พวกเขาถึงกับคลุ้มคลั่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมากาน่าสัญญาว่าพวกเขาจะได้รับเงินทองเหล่านี้ ทุกคนไม่สนใจสงคราม ทุกคนรับรู้เพียงว่ามีเครื่องเพชรทองบนพื้นดิน แม้แต่หัวหน้าทหารบางนายของกองทัพดาบสีเงินยังลงไปแย่งเก็บเครื่องเพชร
มากาน่าตะโกนเสียงดัง “พวกเจ้าทั้งหมดลุกขึ้นมา! อย่าเก็บมันขึ้นมา!! อย่าเก็บ!! อันตราย! กองทหารม้าของเมืองปาฏิหาริย์อาจจะกลับมาโจมตีเราได้!!”
กลับไม่มีใครฟังเสียงของมากาน่า ทุกคนสนใจแต่เงินทอง เครื่องเพชร ไม่มีใครสนใจศัตรูตรงหน้า
“ได้เวลาแล้ว! มากับข้า!”
หยางเฟยมองเห็นความโกลาหลตรงหน้า เขาเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น กองทหารม้าทั้งหมดพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของกองทัพดาบสีเงิน