ตอนที่ 104 ขวางเส้นทางจะต้องตาย
เมฆเพลิงลูกใหญ่ระเบิดขึ้นฟ้าแล้วค่อยๆกระจายหายไปราวกับฝนดาวตกที่บินลอยไปทุกที่.
ร่างกายของลมดำแตกเป็นเสี่ยงๆเหลือเพียงศรีษะของเขาเท่านั้นซึ่งตกลงกลิ้งบนพื้น. ที่น่าแปลกคือดวงตาหนึ่งข้างของเขาไม่ได้ปิดและปากของเขายังคงขยับ.
หลิวอวี้ถอนหายใจด้วยอารมณ์ ‘สมแล้วที่เป็นเผ่าปีศาจอย่างแท้จริง พลังชีวิตของเขาแข็งแกร่งจริงๆ’
“แม่งเอ้ย ลุงคนนี้ ลุงคนนี้จะต้องตายด้วยน้ำมือของตัวบัดซบทั้งสองคนนี้จริงๆเหรอ”
ผู้เชี่ยวชาญดาราสามดวงผู้รุ่งโรจน์คนหนึ่งพ่ายแพ้พวกฝึกหัดดาราสองดวงสองคน. ลมดำผู้นี้อาจบางทีจะต้องตายจากเศษความคับข้องใจของเขาที่ไม่ได้รับการแก้ไข.
“พวกเจ้าสองคน..อย่าได้อวดดีกับเรื่องนี้”
ด้วยลมหายใจเฮือกสุดท้าย ลมดำเปล่งคำพูดเหล่านี้ออกมา.
“องค์กรสิ้นสูญ..จะไม่..ปล่อยพวกเจ้าไป..”
ปัง.
ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ เท้าของเวยยี่เตะศรีษะหมาป่าลอยไป.
เสียง ‘ตูม’ ดังลั่น. ศรีษะหมาป่าชนเข้ากับกำแพงข้างๆราวกับลูกบอลแล้วตายสนิท.
“เขายังคงพูดได้แม้ว่าเขาจะมีลมหายใจเฮือกสุดท้าย”
ชุดที่ขาดรุ่งริ่งของเธอเผยส่วนต้องห้ามของร่างกายของเธอออกมาซึ่งถูกมองเห็นด้วยการจ้องมองของหลิวอวี้ ทำให้เขาแอบกลืนน้ำลาย.
นี่คือผลประโยชน์ของการต่อสู้.
“ไม่..นี่คือภารกิจระดับ D. ฉันต้องกลับไปรายงานเรื่องนี้กับแผนกลูกค้าสัมพันธ์ของเนตรแห่งนภาให้พวกเขายกระดับภารกิจ. มิเช่นนั้น รางวัลจะไม่เพียงพอ”
“ภารกิจนี้สำเร็จด้วยความร่วมมือของพวกเรา ดังนั้นรางวัลจะต้องแบ่งครึ่ง ถูกมั้ย?”
หลิวอวี้กะพริบตาและถาม.
“เฮอะ แม้ว่าฉันเกลียดที่จะยอมรับมัน ใช่ ภารกิจสำเร็จด้วยความร่วมมือของพวกเราสองคน”
เวยยี่กล่าวอย่างอารมณ์ไม่ดี.
“จบสิ้นแล้ว ฉันสูญเงินไปห้าพันหยวนแน่ะ”
เมื่อคิดว่าภารกิจนี้ในตอนแรกเริ่มให้เขาได้รับหนึ่งหมื่นหยวน แต่ในชั่วพริบตา เขาได้รับมันแค่ครึ่งเดียว หัวใจของหลิวอวี้อยู่ในความเจ็บปวด.
“คุณ ไอ้คนโลภ เงินรางวัลจะเป็นของคุณ ยินดีมั้ยตอนนี้?”
“นี่มันอะไร? ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกเหรอ? นางแมว เธอเป็นคนใจดีอย่างนี้จริงเหรอ?”
“นางแมวน้องสาวคุณสิ ฉันไม่สนใจเกี่ยวกับเงินเล็กน้อยนั่นหรอก”
อารมณ์ยั่วยุของเวยยี่ถูกวาดออกมาโดยหลิวอวี้ “เงินนี้เป็นของคุณ แต่แต้มคุณธรรมเป็นของฉัน นั่นเป็นอย่างไร”
“นี่..ไม่ใช่ความคิดที่ดี ฉันดูเหมือนว่าประสบกับข้อตกลงที่สูญเสียอย่างหนัก”
หลิวอวี้กะพริบตา.
เขารู้สึกว่าตัวเองเริ่มกลายเป็นคนเจ้าเล่ห์.
ตัวเขาในก่อนหน้าจะต้องเห็นด้วยกับข้อตกลงนี้อย่างแน่นอน.
แต่ตอนนี้การปฏิบัติตัวอย่างนี้ ข้อตกลงนี้จะยุติธรรมกับพวกเขาทั้งสองได้อย่างไร.
เขาไม่ได้เข้าสำนักหรือนิกาย ดังนั้นแต้มคุณธรรมเป็นธรรมดาที่ไม่มีประโยชน์สำหรับเขา.
เป็นไปได้ว่าเขาเกิดเป็นคนโลภเหรอ?
หรือมันเพราะการตื่นขึ้นของด้านที่ชั่วร้ายของเขาเหรอ?
“เธอรู้มั้ยว่าแต้มคุณธรรมสามารถแลกเปลี่ยนเป็นสิ่งประดิษฐ์ได้น่ะ แต่จำนวนเงินไม่สามารถซื้อสิ่งประดิษฐ์ที่ดีได้ ถูกมั้ย?”
หลิวอวี้ยกปัญหานี้ขึ้นมาพูดกับเวยยี่อย่างเฉื่อยชา.
“สิ่งที่คุณพูดก็มีเหตุผล นี่เป็นข้อตกลงที่ไม่ยุติธรรมเล็กน้อยกับคุณจริงๆ”
เวยยี่ผงกศรีษะของเธอ “1000 แต้มคุณธรรมค่อนข้างมากจริงๆ. เอาอย่างนี้เป็นยังไง ฉันจะไม่เอาเปรียบคุณ ให้พวกเราตั้งราคาหนึ่งแต้มคุณธรรมต่อสิบหยวน. ฉันจะซื้อแต้มคุณธรรมส่วนของคุณซึ่งก็คือ 500 แต้ม คิดเป็น 5000 หยวน คุณคิดว่ายังไง?”
“อ๊ายย นี่ยังคงมีความสูญเสียอยู่บ้าง”
หลิวอวี้ถอนหายใจแล้วกล่าว “แต่เมื่อเห็นว่าพวกเราสองคนเป็นผู้ฝึกตนอมตะ ฉันจะเสียสละผลประโยชน์เล็กน้อยนี้ของฉันก็ได้”
“ขอบคุณ บางครั้งฉันก็พบว่าคุณน่ายินดีมากเวลาที่มอง”
เวยยี่ค่อนข้างดีใจที่เธอสามารถได้รับแต้มคุณธรรมจำนวนมากสำหรับตัวเองซึ่งมันจะเป็นประโยชน์อย่างมากสำหรับเธอ.
หญิงสาวคนนี้ไม่รู้ว่าหลิวอวี้ได้โกงเธอ ทำให้เธอจ่ายมากขึ้นสำหรับสิ่งที่เป็นข้อตกลงอย่างยุติธรรม.
หัวใจของหลิวอวี้สวดมนต์อยู่เงียบๆ ‘อามิตพุทธ นี่ไม่ใช่ตัวฉัน แต่เป็นด้านที่ชั่วร้ายของฉัน หลังจากนั้น ตัวฉันผู้ชั่วร้ายจะลงนรกขณะที่ฉันจะเข้าสู่สวรรค์มองหาสาวงาม’
“ถ้าพวกเราทำภารกิจระดับ E เพียงลำพัง รางวัลจะน่าสงสารและเสียเวลาด้วย”
เวยยี่ออกความคิดและเสนอแนะ “ทำไมพวกเราสองคนไม่ร่วมทีมกันทำภารกิจล่ะ. พวกเราจะมุ่งไปที่ภารกิจระดับ D และการจัดการเงินรางวัลจะเป็นเหมือนเช่นนี้. คุณคิดยังไงกับสิ่งนี้?”
ได้ยินข้อเสนอของเวยยี่ หัวใจของหลิวอวี้สั่นไหวเล็กน้อย.
ความจริงพวกเราสองคนเป็นเพียงผู้ฝึกตนดาราสองดวง. ถ้าพวกเราสองคนทำงานเพียงลำพัง พวกเราเพียงสามารถรับภารกิจระดับ E เท่านั้น.
ภารกิจระดับ E ชิ้นเดียวจะเป็นรางวัล 1000 หยวนเท่านั้น. นอกจากนี้ จำนวนภารกิจก็น่าอนาถยิ่งนัก.
ตรงกันข้าม ภารกิจระดับ D มีมากกว่า. แม้ว่ามันมีความยากเพิ่มขึ้น โบนัสคือสิบเท่าซึ่งมากกว่าภารกิจระดับ E.
มันคือ 10000 หยวนต่อภารกิจ เอ๊ะ..ไม่สิ 15000 หยวนต่อภารกิจ ถ้าจำนวนภารกิจคือหกหรือเจ็ดชิ้นต่อเดือน ฉันจะรวยในเวลาไม่นาน.
ในเวลานี้มีดาวสีทองน้อยๆปรากฏอยู่ในดวงตาของหลิวอวี้.
เมื่อเห็นความโลภของเขาอย่างนี้ เวยยี่ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกดูถูก.
“เฮ้ย เฮ้ย คุณมีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไง? คุณหนูใหญ่คนนี้มีเวลาไม่มากนัก ไม่มีเวลากับคุณที่ยังงุนงงอยู่ที่นี่หรอกนะ เร็วเลยบอกฉันมาว่าคุณยอมรับข้อเสนอของฉันหรือไม่”
“ตกลง ฉันยอมรับ เป็นอันตกลง”
หลิวอวี้ไม่พยายามต่อรอง. นี่เป็นข้อตกลงที่ไม่เลวสำหรับเขา.
ตราบเท่าที่เขาสามารถหาเงินได้ มันย่อมเป็นข้อตกลงที่ดี.
มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับเงินสำหรับคนธรรมดา โดยเฉพาะหลิวอวี้ที่เป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลาย.
“เมื่อพูดถึงเรื่องเงิน ดูตัวคุณสิ ตาของคุณกลายเป็นปู่เหมาแล้ว”
เวยยี่ช่วยไม่ได้ที่จะพูดสำบัดสำนวน.
“ปู่ของฉันได้กล่าวไว้ว่า ลูกผู้ชายรักโชคลาภในทางที่ถูกต้อง. ฉันไม่ใช่เธอนิ เกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวย. ฉันอยากเป็นคนรวย แต่ฉันเชื่อใจความแข็งแกร่งของฉันเท่านั้น”
หลิวอวี้กล่าว
“โอเค โอเค คุณรักการทำงานหนัก ฉันเข้าใจ. ไม่ว่าอย่างไรพวกเราได้ทำข้อตกลงกันแล้ว. เร็วเข้าเปิดข้อมูลลูกค้าของคุณและเพิ่มฉัน. ชื่อบัญชีของฉันคือ เวยยี่”
“เดี๋ยวนะ”
หลิวอวี้ยกศรีษะของเขาขึ้น หันนัยน์ตาของเขากลับจากโทรศัพท์มือถือจ้องไปยังใบหน้าที่น่ารักของเวยยี่.
“ชื่อบัญชีของเธอคือเวยยี่เหรอ?”
“ใช่สิ”
เวยยี่ผงกศรีษะของเธอ “คุณคิดว่าฉันจะใช้ชื่อแปลกๆเหรอ?”
“งั้นเธอตั้งชื่อนั้นได้อย่างไร”
“ชื่อจริงของฉันมีตัวอักษร ‘เวย’ อยู่. ฉันชอบโยนเหรียญเหมือนกับปรมาจารย์ยี่ผู้ยิ่งใหญ่ด้วย. ดังนั้นฉันจึงเรียกตัวเองว่า เวยยี่”
เวยยี่กะพริบตาของเธอและกล่าว.
แม่ง.
นี่เป็นชื่อทั่วไปชัดๆ.
“งั้นชื่อจริงของเธอคืออะไร?”
หลิวอวี้ถาม
“เฮ้ย ทำไมฉันต้องบอกคุณด้วย”
เวยยี่กลอกนัยน์ตาของเธอไปที่หลิวอวี้ “ฉันไม่บอกคุณ คุณ ไอ้คนสกปรกใหญ่”
“ฉันไม่ใช่คนสกปรก”
หลิวอวี้รู้สึกเศร้าอย่างมาก.
“หึยย ถ้าฉันพูดว่าคุณเป็นไอ้คนสกปรก คุณก็ต้องเป็นไอ้คนสกปรกสิ อย่าพยายามปฏิเสธเลย เปิดแอปของคุณและเพิ่มฉันเป็นเพื่อนของคุณซะ. หลังจากนั้น มันจะง่ายสำหรับพวกเราที่จะติดต่อกับอีกคน”
“เว็ปไซต์นี้..มีฟังก์ชั่น ‘เพิ่มเพื่อน’ ด้วยเหรอ?”
หลิวอวี้อยู่ในความประหลาดใจ.
“แน่นอน คุณดูถูกมาตรฐานเทคโนโลยีของพวกเราผู้ฝึกตนอมตะไปแล้ว”
เวยยี่มองหลิวอวี้ด้วยความดูถูก “แม้ผู้คนในพื้นที่ชนบทจะมีการเข้าถึงอินเตอร์เน็ตน้อยกว่าผู้คนในเมือง. มันอาจเป็นว่าผู้ฝึกตนอมตะทั้งหมดจะซ่อนตัวอยู่ในภูเขาที่ห่างไกลและในป่าบรรพกาล เพาะพันธุ์ปลาและปลูกดอกไม้เลี้ยงชีพงั้นเหรอ?”
“นี่..”
“ตัดสิ่งไร้สาระออกไปและเพิ่มฉัน เวยยี่เร็วๆ อย่าเข้าใจผิดล่ะ ตัวอักษร ‘เวย’ มันคล้ายกับ ‘เวย’ ของอักษรส่วนหัวของต้นหญ้า”
(薇易- เวยยี่ , 草 – ต้นหญ้า = มีตัวอักษร 艹 อยู่บนหัว)
เวยยี่กระตุ้นเสียงดัง.
หลิวอวี้พลิกผ่านแอปและค้นหาฟังก์ชั่นเพิ่มเพื่อนแล้วเพิ่มเวยยี่เป็นเพื่อนสนิทของเขาได้สำเร็จ.
“อืม ฉันจะกลับและสร้างสถานะกลุ่ม. ฉันเป็นหัวหน้าและฉันจะเลือกภารกิจสำหรับพวกเรา”
“ทำไมเธอถึงเป็นหัวหน้าไม่ใช่ฉันล่ะ?”
หลิวอวี้รีบถาม.
“ไม่มีเหตุผลว่าทำไม คุณหนูคนนี้ต้องการเป็นหัวหน้าทีมและเป็นเช่นนั้น. คุณจะไม่คัดค้านสิ่งที่ทำนี้สินะ”
เวยยี่กล่าวห้วนๆ “ไม่เหรอ? ดี มันเป็นข้อตกลงที่น่าพอใจ”
“……..”
ดูเหมือนว่าฉันไม่มีโอกาสที่จะเห็นด้วย.
แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงรีบพูดว่ามันเป็นข้อตกลงนะ.
เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าพวกคุณหนูทั้งหมดเป็นพวกโหดร้าย.
เวยยี่เป็นเช่นนี้. มู่หรงเตี๋ยก็เป็นเหมือนกันด้วย.
เมื่อคิดเกี่ยวกับมู่หรงเตี๋ย หัวใจของหลิวอวี้ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย.
คุณหนูใหญ่คนนี้ ฉันไม่รู้ว่าจะจัดการกับเธออย่างไรดี.
เธอโกรธฉันอย่างไม่มีเหตุผลทุกอย่าง. หลังจากนั้นพ่อของเธอมาหาฉันในตอนหลัง.
ฉันให้บทเรียนพ่อของเธอ.
สิ่งนี้ ไม่ควรทำให้มู่หรงเตี๋ยโกรธมากกว่าเดิมหรอกนะ.
เมื่อฉันไปโรงเรียนพรุ่งนี้ มันไม่ควรจะมีปัญหา ใช่มั้ย.
อามิตพุทธ ผมสวดมนต์ขอพรกับพระพุทธเจ้า.
คุณหนูคนนั้น ฉันไม่ควรวุ่นวายกับเธอ.
ถึงแม้ฉันสามารถจัดการพ่อของเธอได้.
แต่เธอ…
ฉันไม่สามารถทุบตีเธอได้ และฉันไม่สามารถทะเลาะกับเธอได้ด้วยเช่นกัน. น่าปวดหัวชะมัด
“ฉันจะนำหัวหมาป่ากลับพร้อมกับฉัน. พวกเราเป็นทีมกันแล้วตอนนี้ และฉันต้องการแจ้งกลับสิ่งนี้เพื่อรายงานการสำเร็จภารกิจของพวกเรา. ฮึ่มม อาจารย์ลุงจากสำนักที่ต้องการปรุงโอสถคงจะต้องการสิ่งนี้เช่นกัน”
เวยยี่กล่าวแล้วมองไปที่ศรีษะหมาป่าขณะที่เธอดึงกระเป๋าออกมา.
ถุงนี้มีขนาดเพียงหนึ่งฝ่ามือ แต่ลมประหลาดพลันไหลออกมาดูดเอาศรีษะหมาป่าเข้าไปในกระเป๋า.
“ถุงนี้คืออะไร. นี่มันน่าอัศจรรย์จริงๆ”
หลิวอวี้อุทาน.
“ถุงเก็บวัตถุซึ่งก็คือถุงพระสุเมรุ”
เวยยี่อธิบาย “ถุงนี้สร้างด้วยทักษะพระสุเมรุ. มีช่องว่างพระสุเมรุอยู่ภายใน. ถึงแม้ถุงนี้ดูเหมือนเล็ก ช่องว่างภายในจริงๆแล้วใหญ่มาก. มันสามารถอำนวยความสะดวกได้อย่างมาก”
“โอ้วว มันมีประโยชน์มาก”
หลิวอวี้ถอนหายใจด้วยอารมณ์ ‘ถ้าฉันเรียนทักษะพระสุเมรุนี้ก่อน มันควรจะสะดวกสบายกับฉันอย่างแท้จริง’
“หัวหมาป่านี้น่าสะอิดสะเอียนจริงๆ แต่ผู้ชายคนนี้ในก่อนหน้ากล่าวเกี่ยวกับองค์กรสิ้นสูญ คุณเคยได้ยินชื่อนั้นมั้ย?”
“ไม่..”
หลิวอวี้ส่ายศรีษะของเขา. เขาไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งต่างๆในโลกของผู้ฝึกตนอมตะสักนิด นับประสาอะไรกับองค์กรเฉพาะของพวกเขา.
“องค์กรสิ้นสูญ..นี้เป็นองค์กรใหญ่ของเผ่าพันธุ์ปีศาจ”
ในเวลานี้ หลินถงที่อยู่บนไหล่เปิดปากของเธอ.
“ความเเข็งแกร่งขององค์กรนี้น่ากลัวจริงๆ ในตอนแรกเริ่มพวกเขาจัดตั้งขึ้นเพื่อต่อต้านองค์กรของผู้ฝึกตนอมตะ แต่หลังจากนั้น พวกเขาพัฒนาใหญ่ขึ้น ใช่แล้วตอนนี้ ความแข็งแกร่งขององค์กรนี้จะต้องทำให้ผู้คนสั่นด้วยความกลัวแน่”
ขณะที่เธอกล่าว ร่างกายของหลินถงสั่นเทาเล็กน้อย.
“สำหรับเผ่าปีศาจอื่นๆเหมือนพวกเขา ถ้าไม่เชื่อฟังคำสั่งของพวกเขา ชะตากรรมเดียวที่มีคือน่าอนาถอย่างมาก หลิวอวี้ ข้าไม่กล้าพูดเกี่ยวกับสิ่งนี้เมื่อสักครู่ เพราะข้ารู้สึกกลัว ในเวลานี้เจ้ายุ่งเกี่ยวกับบุคคลที่ไม่ควรยุ่งด้วยแล้วจริง”
“คุณไม่ได้ต้องการให้ผมเป็นนักล่าปีศาจงั้นเหรอ?”
หลิวอวี้ถามอย่างรวดเร็ว.
“ข้าคิดว่านี่เป็นเพียงปีศาจน้อยตัวหนึ่ง ขณะที่ปีศาจหมาป่าตัวน้อยเหล่านั้นที่หลบหนีไปเมื่อสักครู่..”
เสียงของหลินถงสั่นเล็กน้อย “ข้าไม่เคยคิดว่า..พวกเราจะชนเข้ากับสมาชิกขององค์กรสิ้นสูญ มีปีศาจหมาป่าจำนวนมากที่หลบหนีไปได้ พวกมันจะต้องส่งข้อความไปแล้วองค์กรสูญสิ้นจะต้องรู้สาเหตุการตายของลมดำแน่ มนุษย์คนหนึ่งที่ต่อต้านองค์กรสิ้นสูญ ไม่เคยมีจุดจบที่ดี. หลิวอวี้ ใช่แล้วตอนนี้ความแข็งแกร่งของเจ้ายังต่ำอยู่. ข้ากังวลกับเจ้าจริงๆ”
“มั่นใจได้เลย ปู่ของผมได้กล่าวไว้ว่าอย่ากลัวเมื่อผมประสบกับความยากลำบาก”
หลิวอวี้กล่าวในใจ ‘แม่ไม่เคยกังวลเมื่อฉันมีปัญหาอื่นอีก’
“ผมเพียงต้องการให้พี่สาวเซียนจิ้งจอกกลับไปช่วยผมฝึกฝน เมื่อความแข็งแกร่งของผมเพิ่มขึ้น. มันไม่ใช่ปัญหา ถึงจะเป็นองค์สิ้นสูญหรือลัทธิต้าเฉิน ตราบเท่าที่ใครบางคนขวางเส้นทางในการหาเงินของผม ผมจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด”
“เฮ้ย เฮ้ย เส้นทางของเจ้าไม่ใช่ว่าเป็นผู้ฝึกตนอมตะเหรอ?”
“อ๋าาา มันเพียงแค่ลิ้นพันกันเท่านั้นเอง ลิ้นพันกันน่ะ”
“ลิ้นพันกันปู่เจ้านิ เจ้า..แม่งไอ้คนโลภเอ้ย”
