ตอนที่ 103 นางแมวเวยยี่
“คุณควรประสานการโจมตีของคุณกับคุณหนูคนนี้สิ”
เวยยี่โกรธ ‘สิบขั้นตอนของผู้ชายเพื่อนมมาที่นี่เพื่อสร้างความยุ่งเหยิงกับฉันเหรอ?’
ไอ้ตูดหมึกนี่.
ทำไม เขาเมื่อกลายเป็นปีศาจจึงกลายเป็นมีเสน่ห์แต่มีทักษะขั้นสูงด้วย?
เวยยี่ไม่รู้ว่ามีอะไรที่แปลกภายในร่างกายของสิบขั้นตอนของผู้ชายเพื่อนม.
แต่เธอค่อนข้างคาดหวังสำหรับการตื่นขึ้นของพลังปีศาจของหลิวอวี้อย่างไม่รู้ตัว.
“เวยยี่ยิงไปที่จุดที่ฉันแช่แข็งไว้”
หลิวอวี้กล่าวขณะที่เขาถูกลุ่มบอลน้ำแข็งแล้วขว้างพวกมันออกไป.
ปัง.
ปีศาจหมาป่าสามตัวถูกแช่แข็งบนพื้นทันที. กลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง.
ตูม.
เวยยี่ยิงลูกบอลเพลิงอย่างชำนาญไปยังประติมากรรมน้ำแข็งเหล่านั้น ระเบิดพวกมันเป็นชิ้นๆ.
“ต่อไป”
หลิวอวี้พยักหน้าด้วยความพอใจ ‘พลังที่อันตรายนี้แข็งแกร่งนัก’
เขาขว้างระเบิดน้ำแข็งอย่างต่อเนื่องสร้างอาณาเขตประติมากรรมน้ำแข็ง.
เวยยี่เริ่มเก็บกวาดอย่างต่อเนื่อง. ลูกบอลเพลิงของเธอส่งประติมากรรมน้ำแข็งเหล่านั้นไปเป็นเกล็ดชิ้นๆ.
พลังทำลายล้างนี้กวาดปีศาจหมาป่าฝูงนี้อย่างบ้าคลั่ง.
“อะวู๊วว อะวู๊วว อะวู๊วว”
ฝูงปีศาจหมาป่าในที่สุดพวกมันก็อยู่ในอาการร่อแร่ พวกมันไม่สามารถรวมกลุ่มเป็นสองได้. กลับกันพวกมันถูกสังหารหมู่.
ถึงแม้พวกมันมีสติปัญญาน้อย พวกมันก็รู้ว่าความรู้สึกกลัวเป็นเช่นไร.
“ไม่เลว ไม่เลว ไม่คิดว่าคุณก็มีประโยชน์ในเวลานี้”
เวยยี่กล่าวอย่างมีความสุข.
“บัดซบ พวกเจ้าปฏิบัติกับเด็กๆของข้าอย่างนี้ เจ้าพวกบัดซบ”
ลมดำที่ยืนบนท่อซีเมนต์มองดูฉากนี้ นัยน์ตาของเขากลายเป็นสีแดง.
“พวกเจ้าสองคน ตายให้ข้าซะ วายุปีศาจทมิฬ”
เขาดึงแขนออกมาจากข้างหลังของเขาแล้วยิงประสานเข้าด้วยกันไปข้างหน้า.
ทันใดนั้น ลมแรงสองสายพัดออกมาจากมือของเขาแล้วรวมเข้าด้วยกัน ก่อเป็นพายุสีดำสูงเจ็ดหรือแปดเมตรและกว้างหนึ่งเมตรแล้วม้วนตรงไปยังหลิวอวี้และเวยยี่.
ปีศาจหมาป่าเหล่านั้นรู้ถึงรูปแบบการโจมตีของเจ้านายของพวกมัน. ดังนั้นพวกมันจึงหลบพายุลูกนี้อย่างคล่องแคล่ว.
แต่หลิวอวี้และเวยยี่ทั้งสองคนตั้งตัวไม่ทัน.
“พวกเราจะทำยังไง พวกเราจะทำยังไงดี”
เวยยี่มองไปที่พายุสีดำที่ม้วนเข้าหาพวกเธออย่างรวดเร็วและถามด้วยความวิตก.
“จับฉันไว้”
หลิวอวี้ตะโกนเสียงดัง.
“ใครจะไปจับคุณ ฉันไม่.. อ๊าาา”
พายุได้มาถึงเบื้องหน้าพวกเขาทั้งสองคนแล้ว. แรงลมพัดเสื้อผ้าของพวกเขาอย่างรุนแรง.
โชคดีที่ทั้งสองคนมีพลังเซียนเพื่อปกป้องร่างของพวกเขา. มิเช่นนั้นพวกเขาคงจะล้อนจ้อนแน่นอน.
เท้าทั้งสองของหลิวอวี้ควบกลั่นพลังน้ำแข็งค้าง แช่แข็งพื้นผิวของพื้นไว้ทำให้เขามั่นคงอยู่บนพื้น.
เวยยี่ที่เกือบจะถูกพัดปลิวไปกอดเอวของหลิวอวี้ไว้อย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัวทำให้เอวของพวกเขาสองคนกระชับแน่นเข้าด้วยกัน.
เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาหยิ่งในศักดิ์ศรี.
ความแข็งแกร่งของพายุลูกนี้ทรงพลังอย่างมาก. หลิวอวี้รู้สึกว่าอีกไม่นานเท้าของเขาคงไม่สามารถยึดไว้ได้อีกต่อไป.
เขาหมอบนอนลงบนพื้น. มือทั้งสองของเขาควบกลั่นน้ำค้างแข็งผูกเขาไว้กับพื้น. แต่ท่านี้สามารถลดการกระชากและทำให้ตัวเขาทรงตัวได้ดีกว่า.
เวยยี่ก็งอตัวอยู่ข้างบนด้วยเช่นกัน นอนบนหลิวอวี้และยังกอดเอวของเขาไว้. ท่าทางของพวกเขาคลุมเครืออย่างยิ่ง.
หลิวอวี้คิดว่าถ้าพายุไม่รุนแรงอย่างนี้ เขาคงสามารถได้กลิ่นหอมร่างกายของเวยยี่แล้ว.
อามิตพุทธ ในเวลาอย่างนี้ฉันกำลังคิดอะไรอยู่.
หลิวอวี้ส่ายศรีษะไปมา.
เขาเพิ่มความหนาของน้ำแข็งของเขาและพยายามอย่างหนักเพื่อต่อต้านพายุที่บ้าคลั่ง.
หลังจากพยายามอย่างต่อเนื่องหลายนาที ความแข็งแกร่งของพายุก็ค่อยๆลดลง.
คนทั้งสองกลายเป็นน่าอนาถยิ่งขึ้น.
เสื้อผ้าของพวกเขาฉีกออก.สามารถมองเห็นรูใหญ่จำนวนมาก.
โชคดีที่หลิวอวี้เป็นผู้ชาย ดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหาสำหรับเขา.
แต่สำหรับเวยยี่ที่อยู่ถัดจากเขา ส่วนของผิวขาวเนียนนุ่มจำนวนมากของเธอเผยออกมา. โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมที่ดัดลอนเหนือสะโพกของเธอขึ้นไป. เพราะพวกเขานอนลงบนพื้นเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา จุดนั้นฉีกขาดมากที่สุด. หลิวอวี้กระทั่งสามารถมองเห็นกางเกงในลูกไม้สีดำของเวยยี่.
โอ้ นี่คือรูปแบบชุดที่ฉีกขาดในตำนานของฉัน.
แน่นอนว่าเวยยี่ไม่รู้ว่าผิวของเธอเปิดเผยมากขนาดนั้น. หลังจากลุกขึ้นแล้ว เธอโบกกำปั้นของเธอด้วยความโกรธและคำราม.
“ฆ่าเจ้าปีศาจหมาป่าบัดซบนั่น ทรงผมของฉันยุ่งเหยิงเพราะมันไปหมดแล้ว”
ฮี่ ฮี่ ฮี่.
มันก็ดีที่พุ่งเป้าไปที่ทรงผมในเวลานี้.
หลิวอวี้ต้องการที่จะเยาะเย้ย แต่เขาเก็บการกระทำนั้นไว้.
“พวกเจ้าสามารถต้านทานวายุปีศาจทมิฬของข้าได้เรอะ? น่าสนใจ น่าสนใจ”
ลมดำช่วยไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ “แม้ว่าพวกเจ้าสองคนจะมีความแข็งแกร่ง ความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงของพวกเจ้าคือเลือกฝ่ายตรงข้ามผิด. ลุงลมดำผู้นี้จะส่งพวกเจ้าเด็กน้อยสองคนไปสวรรค์ตะวันตกเอง”
พร้อมกันนั้น ลมดำนำตัวเองอาบแสงจันทร์และแผ่แขนของเขาออกซึ่งในสายตาของหลิวอวี้ ท่าทางของเขาราวกับคนที่ทรมานจากอาการท้องผูก และคำรามออกมา.
“วู๊วว วู๊วว วู๊วว วู๊วว วู๊วว”
รูปลักษณ์ของลมดำเปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่อง.
เขามองดูไม่เหมือนมนุษย์อีกต่อไป. ผมของเขาเริ่มงอกยาวขณะที่ใบหน้าของเขายาวขึ้นเรื่อยๆ.
ความสูงของเขาสูงขึ้นและแข็งแกร่งมาก. มือเท้าทั้งสี่กลายเป็นกรงเล็บหมาป่าหิวโหย.
เขายืนด้วยกรงเล็บเท้าล่างทั้งสอง เป็นมนุษย์หมาป่าที่มีผมสีดำ. นัยน์ตาสีเขียวมันวาวของเขาจับจ้องหลิวอวี้และเวยยี่.
“บร๊ะ นี่คือมนุษย์หมาป่าหรือปีศาจหมาป่ากันแน่”
หลิวอวี้ช่วยไม่ได้ที่จะอุทานออกมา.
ก่อนที่เสียงของเขาจะหยุดลง บางอย่างได้มาถึงเบื้องหน้าของเขาแล้ว.
ร่างสีดำที่ยืนบนท่อซีเมนต์สิบเมตรเมื่อสักครู่ได้หายไปและปรากฏเบื้องหน้าหลิวอวี้ในทันที.
เขาโบกกรงเล็บตรงไปยังหน้าอกของหลิวอวี้.
“ฉีกซะ”
มันมีความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่หน้าอกของเขา. หลิวอวี้ถูกส่งลอยออกไป เลือดไหลออกมาจากหน้าอกของเขา.
ปีศาจหมาป่าตนนี้เร็วมาก.
“หลิวอวี้ ระวังตัวไว้ คุณลักษณะของทักษะของผู้ชายคนนี้คือลม. คุณลักษณะของไม้กำเนิดทักษะของลม”
ปราณฉีน้ำแข็งของหลิวอวี้มาจากคุณลักษณะของน้ำ.
เขาทนความเจ็บปวดและลุกขึ้นเต็มไปด้วยความระมัดระวังในใจ.
เวยยี่ที่อยู่ใกล้ๆก็เผชิญกับภัยพิบัติเช่นกันในเวลานี้. หลังจากลมดำกวาดกรงเล็บไปที่หลิวอวี้ เขาก็เตรียมที่จะฉีกเวยยี่ต่อ.
“ต๋วนต๋วนรวมร่าง”
เวยยี่ควรค่าแก่การเป็นศิษย์ของสำนักผู้ฝึกตนอมตะ. เมื่อเธอเห็นว่าหลิวอวี้บาดเจ็บ เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที.
ศรีษะแมวในมือของเธอกลายเป็นลูกไฟและกระจายไปรอบร่างกายของเธออย่างรวดเร็ว.
หูของเวยยี่เปลี่ยนไปเป็นหูที่มีขนยาวแบบแมวทันที.
หางแมวโผล่ออกมาจากรอยกางเกงของเธอ.
นัยน์ตาของเธอกลายเป็นงดงามยิ่งขึ้นขณะที่คู่ของกรงเล็บของเธอแหลมคมอย่างยิ่ง.
เชี่ย.
หลิวอวี้ตกตะลึง.
นี่มันแปลกเกินไปแล้ว.
แต่ทำไมเธอมองดูน่ารักวะ.
นี่คือตำนานเจ้าแม่แมวงั้นเหรอ.
“วู๊วววว”
ลมดำโบกกรงเล็บไปในช่องว่างอากาศที่ว่างเปล่า.
แต่การรวมร่างของชะมดไฟและนางแมวเวยยี่เกิดขึ้นในชั่วพริบตา ปรากฏตัวเหนือศรีษะของลมดำ. ในเวลาเดียวกันกรงเล็บคู่ของเธอเข้าไปจับใบหน้าของลมดำเอาไว้.
ดวงตาข้างหนึ่งของลมดำไม่ทันป้องกัน.
เลือดพ่นออกมาตามด้วยเสียงร้องของลมดำ.
“อ๊ากก นังเด็กตัวดี ตาของลุงคนนี้”
ร่างกายของเขาระเบิดพายุสีดำรุนแรง ทำให้นางแมวเวยยี่ลอยออกไปชนเข้ากับเสาใกล้ๆ.
“แม่ง แม่งเอ้ย พวกเจ้าทั้งหมด”
ลมดำบ้าคลั่ง.
เขาโบกกรงเล็บ ทุกๆครั้งที่มันพัดจะพาสายลมแหลมคมซึ่งตัดทุกอย่างรอบตัวเขา.
เพราะเขามีพลังงานปีศาจ อาการบาดเจ็บบนหน้าอกของหลิวอวี้จึงดีขึ้นมาก.
เขาเดินอย่างคล่องแคล่วหลีกจากใบมีดลมเหล่านั้น.
นางแมวเวยยี่คล่องแคล่วยิ่งกว่า. เธอก้าวไปบนเปลวไฟอย่างต่อเนื่องหลบใบมีดลมแหลมเหล่านั้น.
“นางแมว พวกเราจะทำยังไงต่อไป”
หลิวอวี้หลบไปด้านข้างและถาม.
“ไปลงนรกซะ คุณสิเป็นนางแมว”
เวยยี่จ้องมองหลิวอวี้ “นี่เรียกว่าการรวมร่าง เข้าใจ๋ มันทำให้พลังของฉันบรรลุถึงดาราสามดวงชั่วคราว. แต่มันยังคงมีช่องว่างในประสบการณ์หลายปีกับดาราสามดวงของลมดำผู้นี้อยู่. ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขาตรงๆได้”
ไม่มีหนทางที่จะปะทะกับปีศาจหมาป่าตนนี้งั้นเหรอ?
นี่จะเป็นไปได้อย่างไร.
จะหยุดคุณลักษณะของลมนี้ได้อย่างไร ปีศาจหมาป่าก็รวดเร็วมาก.
ทันใดนั้นหลิวอวี้คิดถึงวิธีที่ครั้งหนึ่งเขาใช้เมื่อตอนฝึกฝนกับหลินถง.
ใช่แล้ว ฉันยังมีสิ่งนี้อยู่.
“เฮ้ย เจ้าโง่ เจ้าสุนัขดำตัวใหญ่ เจ้าสุนัขตาเดียว มานี่มา ถ้าแกมีความสามารถ ปู่ของแกอยู่ตรงนี้”
หลิวอวี้เริ่มเปิดการยั่วยุทั้งหมดที่มี เผชิญกับลมดำและร้องออกไป.
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ”
เวยยี่ตระหนก “ปากของเขายังคงตะโกนอย่างมีความสุขได้อย่างไร?”
“อะวู๊วว อะวู๊วว”
ลมดำหันกลับมาทันที. ดวงตาที่เหลืออยู่ข้างเดียวของเขามองไปที่หลิวอวี้ด้วยความรู้สึกโกรธอย่างลุ่มลึก.
“เด็กน้อย เจ้ากำลังพาตัวเองไปสู่ความตาย”
ก่อนที่เสียงของเขาจะหยุดลง ร่างกายของเขาพลันเลือนหายไป.
เท้าของหลิวอวี้ควบกลั่นน้ำค้างแข็งและกระจายมันออกไป.
ตูม แกร็ก แกร็ก แกร็ก.
ร่างของลมดำปรากฏห่างจากหลิวอวี้น้อยกว่ายี่สิบเซนติเมตร. แต่เท้าทั้งสองของเขาถูกแช่เเข็งอยู่บนพื้นชั่วคราว. นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ.
“แช่แข็งข้าอย่างสมบูรณ์เหรอ”
หลิวอวี้ถอนหายใจลึกและเพื่อให้แน่ใจยิ่งขึ้นจึงสร้างบอลน้ำแข็งอย่างต่อเนื่องและทำลายลงบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง.
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง.
ด้วยความพยายามอย่างแข็งขันไม่รู้ว่าบอลน้ำแข็งจำนวนเท่าไหร่ที่เขาขว้างไปบนพื้น.
ลมดำเบื้องหน้าเขาถูกแช่แข็งไปแล้วครึ่งหนึ่ง.
“เด็กน้อย เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถแช่เเข็งลุงลมดำผู้นี้ได้เรอะ”
ลมดำคำรามและร่างกายของเขาปะทุลมสีดำรุนแรงอย่างต่อเนื่อง พยายามทำลายน้ำค้างแข็ง.
“ยังไม่จบ”
ตรงข้ามกับที่คาดไว้ หลิวอวี้ไม่หลบแต่กลับพุ่งเข้าไปแทนและให้ตนเองพุ่งตรงไปยังร่างกายของลมดำ.
ในขณะเดียวกัน ฝ่ามือซ้ายของเขาก็เปล่งแสงสีน้ำเงินแพรวพราวออกมา. ฝ่ามือนี้ระเบิดบนหน้าอกของลมดำอย่างรุนแรง.
“ผนึกโลหิต”
ปัง
ฝ่ามือนี้ระเบิดอย่างสมบูรณ์บนเป้าหมายของมัน.
รอยประทับฝ่ามือสีแดงถูกทิ้งบนหน้าอกของลมดำ.
น้ำค้างแข็งบนร่างกายของเขากระจายออกขณะที่ผนึกโลหิตยับยั้งเส้นเลือดของเขา.
ลมสีดำรุนแรงบนร่างกายของลมดำกระจายออกและเขาไม่สามารถขยับได้อีก
เขาเพียงสามารถจ้องมองด้วยตาโตข้างเดียวของเขาเท่านั้น มองหลิวอวี้เบื้องหน้าเขาด้วยความกลัว.
“นางแมว รีบเร็วเข้า”
หลิวอวี้ร้องออกมา.
“คุณสิเป็นนางแมว”
เวยยี่ปฏิเสธ แต่เธอยกเลิกการรวมร่างและใช้ทักษะเกราะรบอีกครั้ง.
ศรีษะแมวในตอนแรกปรากฏบนฝ่ามือของเธอแล้วเป็นลูกบอลเพลิงเข้มข้นควบกลั่นข้างหน้าปากแมว.
“สิบขั้นตอนของผู้ชายเพื่อนมออกไปจากตรงนั้นซะ”
หลิวอวี้ก้าวไปบนไอซ์สเก็ตแล้ว และถอยห่างออกมากว่าสิบเมตร.
ศรีษะแมวของเวยยี่ปล่อยพลังเสาเพลิงออกมา. เพราะว่าความแข็งแกร่งของเสาเพลิงทรงพลังจริงๆ ทุกส่วนร่างกายของเธอจึงส่าย.
ตูม
เสาเพลิงปะทะกับร่างกายของลมดำ. ลูกไฟพร่างพราวพัดขึ้นไปในเขตก่อสร้างนี้ทันที.
