Mai Kitsune Waifu – ภรรยาของผมเป็นเซียนจิ้งจอก - ตอนที่ 102
ตอนที่ 102 คุณตั้งใจทำ
กลางคืนของฤดูใบไม้ร่วงของเมืองเป่ยหลงใกล้เคียงกับความหนาวในฤดูหนาว.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อลมของฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่านซึ่งทำให้ผู้คนหนาวไปถึงกระดูก.
หลิวอวี้สวมชุดสูทของเขา. พลังงานเซียนของเขารักษาอุณหภูมิภายในร่างกายของเขา. เขาปัจจุบันอยู่ในเขตชานเมืองทางทิศตะวันออกของเมือง ยืนอยู่บนปล่องไฟโรงงานมองดูสถานการณ์ทั้งหมดรอบๆตัวเขา.
“พี่สาวเซียนจิ้งจอก ปราณฉีปีศาจมาจากที่ไหน?”
“มันค่องข้างมากทางทิศตะวันออกเฉียงเหนืออาจจะใกล้เขตก่อสร้างร้าง”
หลินถงนอนบนไหล่ของหลิวอวี้ขณะที่บอกทิศทางให้เขา.
“ยังไงก็เถอะ เจ้าควรเรียนรู้เพื่อจะทำสิ่งนี้ด้วยตัวเองเพื่อให้เจ้าสามารถตรวจจับพลังงานปีศาจได้ด้วยตัวเจ้าเอง”
“ผมมีคุณอยู่แล้ว พี่สาวเซียนจิ้งจอก ทำไมผมต้องเรียนทำสิ่งนี้ด้วย?”
หลิวอวี้ส่ายมือของเขาและกล่าว.
“มันไม่ใช่อย่างนั้น”
จิ้งจอกน้อยช่วยไม่ได้ที่จะกล่าว “ถ้าวันหนึ่งข้าจากไป เจ้าจะทำอะไรได้เมื่อเจ้าต้องอยู่คนเดียว?”
“นั่นจะเป็นไปได้อย่างไรเล่า? ถ้ามันเกิดขึ้นจริง ผมจะไปตามพี่สาวเซียนจิ้งจอกกลับมา”
หลิวอวี้ยิ้มและกล่าว “พี่สาวเซียนจิ้งจอกดีกับผม ผมจะดูแลพี่สาวเซียนจิ้งจอกแน่นอน”
“เชอะ”
จมูกของจิ้งจอกน้อยกลายเป็นเปรี้ยวเล็กน้อย. เธอแทบจะไม่สามารถเปิดปากของเธอพูดได้ “แต่ท่านหญิงคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญหยกดาราสี่ดวง ข้าไม่ต้องการให้เจ้าปกป้องข้าหรอก”
“ผมจะเติบโตขึ้นตามลำดับเพื่อปกป้องพี่สาวเซียนจิ้งจอก ผมจะพัฒนาความแข็งแกร่งของผมขึ้นเรื่อยๆ”
หลิวอวี้กำหมัดและกล่าว.
“เฮอะ ยังดีที่เจ้าเป็นเด็กที่มีความรับผิดชอบ”
“ปู่ของผมกล่าวไว้ว่า ความดีหนึ่งหยดจะกลายเป็นน้ำพุที่พุ่งขึ้น”
“ปู่ของเจ้าอีกแล้ว ข้าเกลียดปู่ของเจ้า”
“ปู่ของผมเสียแล้ว ความโกรธของคุณจะไม่ไปที่ไหนเลย”
“เจ้า เจ้า เจ้า ท่านหญิงคนนี้เกลียดเจ้าตอนนี้ ไปฆ่าตัวตายซะ”
“ถ้าผมตาย ใครจะปกป้องพี่สาวเซียนจิ้งจอกล่ะ?”
“แม่งเอ้ย ท่านหญิงคนนี้้ป็นคนดุร้าย. ข้าสามารถดูแลตัวเองได้”
เมื่อทั้งสองคนกำลังทะเลาะกัน บนเขตก่อสร้างไกลๆ ดวงไฟก้อนใหญ่พลันระเบิดออกและพุ่งขึ้นฟ้า.
“มีการต่อสู้เกิดขึ้นที่นั่น”
หลินถงช่วยไม่ได้ที่จะกล่าว “ไม่ดีแล้ว มีบางคนที่รับภารกิจเช่นกันและมาถึงก่อน หลิวอวี้ไปดูกันเถอะ”
“รับทราบ”
หลิวอวี้ผงกศรีษะและเริ่มเหยียบไอซ์สเก็ตด้านล่างเท้าของเขา คนทั้งหมดพลันกระโดดไปในราตรีที่มืดมิด.
เวยยี่รู้สึกว่าเธอถูกทำให้ขุ่นเคืองด้วยโชคร้ายเมื่อเร็วๆนี้.
หลังจากเวลาเนิ่นนานของภารกิจที่ไม่คู่ควร ในที่สุดเธอก็ได้รับภารกิจหนึ่งซึ่งเพียงต้องการให้เธอฆ่าดูเหมือนว่าจะเป็นปีศาจตัวน้อย.
แต่เมื่อเธอมาถึงที่นี่ โอ้..คุณเอ๋ย สถานที่นี้ไม่ได้มีปีศาจหมาป่าตัวเดียว. กลับกันมันเป็นรังของปีศาจหมาป่า.
ปีศาจหมาป่าตัวใหญ่หนึ่งตัวพร้อมด้วยฝูงของปีศาจหมาป่าตัวน้อย.
ในเวลานี้เวยยี่ยืนอยู่ที่มุมของเขตก่อสร้าง. ร่างกายของเธอถูกปกคลุมเต็มไปด้วยขนของต๋วนต๋วนเพื่อปกป้องเธอ.
เบื้องหน้าของเธอมีมนุษย์หมาป่าคล้ายมนุษย์หกหรือเจ็ดตนสูงสองเมตรใกล้เข้าหาเธอทีละนิดๆ.
“อะวู๊ววว”
ปีศาจหมาป่าตัวหนึ่งเดินออกมา ทั้งหมดในฝูงจึงเห่าหอนและพุ่งตรงไปยังเวยยี่.
“ต๋วนต๋วน”
“ฟ่อ ฟ่อ”
ทันทีที่เวยยี่ร้องชื่อของมัน ปากของต๋วนต๋วนพลันพ่นแถวเปลวเพลิงสีแดงพุ่งไปยังปีศาจหมาป่า. เปลวเพลิงโจมตีปีศาจหมาป่าซึ่งส่งร่างกายของมันบินออกไปทันใดกลายเป็นกองเพลิงกลิ้งอยู่บนพื้นและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด.
แต่ปีศาจหมาป่ากลิ้งบนพื้นหลายครั้งจึงดับไฟได้.
ปีศาจหมาป่าที่เหลือจ้องเวยยี่อย่างดุร้ายพร้อมที่จะเข้าโจมตีเมื่อได้จังหวะ.
“ฮี่ ฮี่ ฮี่ ข้าไม่เชื่อเลยว่าในท่ามกลางค่ำคืนจะมีหญิงสาวแสนสวยมาเคาะธรณีประตูของข้า”
ผู้ชายในชุดคลุมสีดำพร้อมด้วยบุหรี่ที่ห้อยจากปากของเขาและมีแผลเป็นที่น่ากลัวบนตาข้างหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนแถวของท่อซีเมนต์ที่เขตก่อสร้าง. เขามองลงไปที่ปีศาจหมาป่าตัวน้อยและกล่าวด้วยรอยยิ้มแปลกๆ.
“ตั้งแต่ที่เด็กๆของข้าถูกเจ้าจัดการ ข้าจะสนุกกับเจ้าก่อนแล้วค่อยกินเนื้อที่น่าอร่อยของเจ้า”
“บัดซบ สนุกกับความคิดสกปรกในฝันของแกสิ”
ถึงแม้ปากของเธอจะสบถด่าแต่หัวใจของเวยยี่อึดอัดใจอย่างมาก.
ระดับของปีศาจหมาป่าที่นั่งบนท่อซีเมนต์มองดูไม่ต่ำเลย.
สามารถกล่าวได้ว่าในระดับต่ำที่สุด เขาเป็นปีศาจดาราสามดวง.
แล้วยังมีปีศาจตัวน้อยดาราหนึ่งหรือสองดวงอีก ถ้าเธอทำพลาดสักเล็กน้อย เธออาจจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่อย่างมีชีวิตได้.
เวยยี่สัมผัสเครื่องประดับหยกบนหน้าอกของเธอโดยสัญชาตญาณ. เธอถูกลวงล่อให้ใช้หยกชิ้นนี้เพื่อเรียกศิษย์พี่ของเธอ.
ฉันไม่สามารถสำเร็จภารกิจนี้ด้วยตัวเองงั้นเหรอ?
เธอที่เคยโม้อ้างเรื่องการเป็นหญิงสาวที่ได้รับเลือกของนิกายสวรรค์.
ไม่ช้าจะกลายเป็นผู้แพ้ใหญ่.
ขณะที่เธอกลับไปกระตุ้นชะมดไฟต๋วนต๋วนเพื่อส่งลูกบอลเพลิงไปยังปีศาจหมาป่าที่เข้ามาใกล้ๆอย่างต่อเนื่อง หัวใจของเธอแอบกังวล.
“อะวู๊วว อะวู๊วว อะวู๊วว”
ในเวลานี้ฝูงของปีศาจหมาป่าพลันกระจายตัวเป็นสองกลุ่มและพุ่งไปยังเวยยี่จากทั้งสองด้าน.
“ต๋วนต๋วน”
เวยยี่ร้องออกมาอย่างรวดเร็ว.
ชะมดไฟกลายเป็นกองลูกบอลเพลิงลอยออกไปพร้อมเสียงคำราม.
ปัง ปัง ปัง
ลูกบอลเพลิงที่สว่างไสวรวดเร็วเป็นอย่างมาก. มันโจมตีปีศาจหมาป่าสามตนในแถวและจู่โจมร่างกายของพวกมันออกไป.
แต่ปีศาจหมาป่าอีกตนแสร้งเป็นบาดเจ็บอยู่ข้างหลังเวยยี่ อ้าปากใหญ่ของมันกำลังจะกัดคอขาวและละเอียดอ่อนของเวยยี่.
เวยยี่รู้สึกว่ามีลมเย็นพัดมาจากข้างหลังของเธอ แต่มันสายไปที่จะหันกลับ. หัวใจของเธอพลันหนาวเยือก.
แต่ในขณะนั้นอากาศโดยรอบเธอพลันกลายเป็นหนาวเย็น.
“บอลน้ำแข็ง”
ตูม
อากาศเย็นระเบิดออกมาเบื้องหลังของเวยยี่.
ระเบิดน้ำแข็งแช่แข็งปีศาจหมาป่าที่อยู่บนพื้น. ทำให้มันกลายเป็นหมาป่าประติมากรรมน้ำแข็ง.
“มันเป็นใคร”
ผู้ชายในชุดคลุมสีดำยืนขึ้นทันที และคำรามเสียงดัง “เจ้ากล้าบุกรุกเข้ามาในอาณาเขตของข้า ลมดำ”
“ปู่ของแกไง”
เสียงกลางอากาศกล่าวและกลายเป็นเงา. รยางค์น้ำแข็งสีน้ำเงินระเบิดออกมาจากเบื้องหลังเงานั้นอย่างไม่ขาดสาย ขยับพุ่งไปยังจุดบนท่อซีเมนต์ที่ผู้ชายในชุดคลุมยืนอยู่.
“ดีมาก เจ้ามารนหาที่ตายเอง”
ปากของลมดำเปล่งเสียงคำรามและส่งเท้าเตะออกไป.
ฝ่ามือของหลิวอวี้และเท้าปะทะเข้าด้วยกันพร้อมกับเสียงดังปัง คนทั้งสองก้าวถอยหลังไปสองก้าวพร้อมๆกัน.
“ดาราสามดาง”
หลินถงมองเห็นความแข็งแกร่งของปีศาจหมาป่าลมดำนี้และบอกกับหลิวอวี้.
“อะไรกัน เป็นคุณอีกแล้ว?”
เมื่อเห็นหลิวอวี้ยืนขึ้นจากการร่อนลงมาบนพื้น เวยยี่ถามขึ้นอย่างรวดเร็ว.
“”ฉันสิต้องเป็นคนควรถาม ที่นี่มีภารกิจมากมาย ทำไมเธอต้องเลือกภารกิจเหมือนกันกับฉัน”
“บ้าเอ้ย คุณคิดว่าฉันอยากเหรอ?”
เวยยี่ช่วยไม่ได้ที่จะหงุดหงิด “ภารกิจระดับ E มีน้อยนิด มีเพียงภารกิจไม่กี่อย่างที่เหมาะกับฉัน หลายวันนี้ เนตรแห่งนภาโกงผู้คนอยู่บ่อยครั้ง นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นภารกิจระดับ D แต่พวกเขากลับตั้งมันเป็นภารกิจระดับ E แทน. ฉันอยากจะกลับไปพบฝ่ายลูกค้าสัมพันธ์ของพวกเขาเพื่อตำหนิพวกเขา”
“……”
หลิวอวี้หลั่งเหงื่อเย็นออกมา ‘เนตรแห่งนภามีกระทั่งแผนกลูกค้าสัมพันธ์ด้วย’
“พวกเขามีทุกอย่าง”
เมื่อหลิวอวี้เช็ดเหงื่อออก ปีศาจหมาป่าที่ยืนบนท่อซีเมนต์คำราม.
“อะไรนะ พ่อคนนี้เป็นเพียงภารกิจระดับ E เหรอ บัดซบ นี่มันไม่สมเหตุผลเลย ไม่สงสัยเลยว่าสองคนที่มาที่นี่เป็นเพียงลูกหมาน้อยที่อ่อนแอ ฆ่าพวกมันทั้งสอง. คืนนี้พวกเราจะดินเนอร์เนื้อของพวกมัน”
“อะวู๊วว อะวู๊วว อะวู๊วว”
เหล่าปีศาจหมาป่าพลันเห่าหอนตามตัวอื่น.
เวยยี่ตกใจเมื่อพบว่ามีปีศาจหมาป่ามากขึ้นคำรามออกมาจากความมืดโดยรอบ.
“โอ้ สวรรค์ ฉันตกอยู่ในดงหมาป่า”
“โชคดีที่ไม่มีหมาป่าหิวโหย. ไม่งั้น เธอคงสูญเสียครั้งใหญ่แล้ว”
หลิวอวี้ยังคงมีอารมณ์หยอดมุก.
“แม่ง ใครว่าไม่มีหมาป่าหิวโหยที่นี่? มีสองตัวอยู่ที่นี่”
เวยยี่จำได้ว่าหลิวอวี้เกือบขโมยจูบแรกของเธอไปในคืนนั้น. ใบหน้าของเธอพลันกลายเป็นสีแดง และเธอช่วยไม่ได้ที่จะสบถด่า.
“สองตัว? ทำไมถึงมีสองตัวล่ะ?”
“มันคือคุณและเจ้าลมดำนั่น พวกคุณทั้งหมดเป็นไอ้คนสกปรก”
“เฮ้ย ฉันบริสุทธ์นะ”
“เจ้าพวกบัดซบทั้งสอง นี่เป็นสถานที่ของข้า ไม่ใช่สถานที่ที่พวกเจ้าสามารถคุยไร้สาระกันได้”
ลมดำหัวเราะ “ให้เด็กๆของข้าฉีกพวกเจ้าเป็นชิ้นๆ”
ไม่นานกับที่ลมดำกล่าว ปีศาจหมาป่าตัวน้อยเหล่านั้นแต่ละตัวกระโจนไปที่หลิวอวี้และเวยยี่ทั้งสองคน.
“ต๋วนต๋วน อย่าให้พวกมันดูถูกพวกเราศิษย์ของสำนักหลิงหลงได้”
เวยยี่ร้องขึ้น “ออกมา”
“โม๊ววว”
ชะมดไฟพลันกระโดดไปบนแขนของเวยยี่และกลายเป็นลูกเพลิงแล้วกลายเป็นไม้เท้าแปลกๆซึ่งมองดูเหมือนปืนสั้นอย่างไม่คาดคิด. ปลายด้านหนึ่งอยู่บนแขนของเวยยี่ขณะที่อีกด้านปรากฏเป็นรูปศรีษะของแมว.
“ลิ้มรสเมฆเพลิงของต๋วนต๋วนของพวกเราซะ ไอ้เจ้าคนสกปรก”
เวยยี่กล่าวขณะที่เธอจับไม้เท้าคล้ายปืนสั้นด้วยมือทั้งสองพร้อมกับเล็งไปที่ปีศาจหมาป่าเบื้องหน้าเธอและกราดยิงอย่างบ้าคลั่ง.
ทันใดนั้นลูกบอลเพลิงพ่นออกจากปากแมวและตกลงที่ฝูงปีศาจหมาป่า.
ตูม ตูม ตูม.
ราวกับการโจมตีจากปืนใหญ่ ลูกบอลเพลิงระเบิดออกอย่างไม่ขาดสาย ระเบิดฝูงปีศาจหมาป่าเหล่านั้น.
หลิวอวี้มองดูอย่างโง่งม.
ฉันจะบ้า ผู้เชี่ยวชาญการอัญเชิญนี้สามารถนำของเล่นแบบนี้ออกมาได้ด้วย.
น่ากลัวจริงๆ.
“นี่เรียกว่าเกราะรบ”
หลินถงพัดอากาศอย่างเฉื่อยชาบอกหลิวอวี้ “นี่เป็นเพียงทักษะทั่วไปของผู้ฝึกตนแขนงทักษะการใช้วิญญาณ. เมื่อเจ้าเปิดหยกดาราดวงที่สามได้ ข้าจะสอนทักษะแบบนี้ให้. แล้วเจ้าก็สามารถปราบสัตว์วิญญาณเพื่อใช้งานได้”
“หืม? คุณไม่ได้บอกว่าการบ่มเพาะสองแขนงจะมีจุดจบที่ไม่ดีเหรอ?”
“การอัญเชิญสัตว์วิญญาณจะไม่ยุ่งยากกับการบ่มเพาะของเจ้า”
หลินถงอธิบาย “จริงๆแล้วผู้อัญเชิญจะเริ่มฝึกสัตว์วิญญาณของพวกเขาตั้งแต่พวกเขาเป็นเด็ก. นั่นคือทำไมมันถึงยากสำหรับพวกเขาที่จะบ่มเพาะ. ถ้าเจ้าเปลี่ยนไปเป็นฝึกเลี้ยงสัตว์วิญญาณตอนนี้ จริงๆแล้วมันก็เป็นเรื่องดี. โดยทั่วไปผู้ฝึกตนอมตะไม่ต้องการเสียพลังงานอมตะของพวกเขา. นั่นคือทำไมพวกเขาถึงไม่ชอบทักษะนี้. แต่เจ้าต่างออกไป. ร่างกายของเจ้ามีพลังงานที่แตกต่างกันถึงสามสาย. ทุกๆวันพลังงานของเจ้ามีแต่จะเพิ่มขึ้นตลอด มันเพียงพอที่จะหล่อเลี้ยงสัตว์วิญญาณ. นอกจากนี้การหล่อเลี้ยงสัตว์วิญญาณอาจเป็นเรื่องดีสำหรับเจ้า อย่างน้อยๆพลังงานของเจ้าก็มีมากเกินไปและเจ้าจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง”
“อืม ตกลง งั้น”
หลิวอวี้ผงกศรีษะเห็นด้วยกับข้อเสนอของหลินถงที่ให้เขาฝึกเลี้ยงสัตว์วิญญาณ.
ไมว่าอย่างไร ฉันก็เป็นเด็กหนุ่มที่น่าสงสาร.
ฝึกเลี้ยงสัตว์น่ารักไม่เพียงจะช่วยฉันให้ผ่านช่วงเวลาไปได้ มันกล่าวได้ว่าเป็นประโยชน์ในการเกี่ยวสาวด้วย.
หึ หึ หึ ฉันมันอัจฉริยะ.
เฉินไช่จะเรียกตัวเองว่าเซียนแห่งความรักได้อย่างไร นั่นเป็นสมญาของฉัน.
มันเพียงว่าฉันเป็นผู้ชายถ่อมตน ไม่ได้แสดงออกเหมือนเฉินไช่.
ตูม ตูม ตูม.
เวยยี่ที่อยู่ใกล้ๆเป่าลูกบอลเพลิงอย่างไม่ขาดสายสาดซัดปีศาจหมาป่าเหล่านั้น.
เมื่อเธอเห็นว่าหลิวอวี้ยืนอยู่กับที่ด้วยความงุนงง จมูกของเธอยับย่นด้วยความโกรธ.
“สิบขั้นตอนของผู้ชายเพื่อนม คุณเป็นคนโง่เหรอ มาช่วยเร็วเข้า แม่เฒ่าคนนี้จะเหนื่อยตายแล้วเนี่ย”
หญิงสาวคนนี้เลือกใช้ภาษาหยาบคายแสดงว่าเธอโกรธอย่างมาก.
“ได้ ฉันกำลังไป”
หลิวอวี้ถูมือของเขาเพื่อสร้างบอลน้ำแข็งแล้วขว้างพวกมันลูกแล้วลูกเล่าไปยังปีศาจหมาป่า.
ตูม ตูม ตูม.
ระเบิดน้ำแข็งพลันระเบิดบนพื้น.
ลูกบอลเพลิงที่เวยยี่ยิงออกไปพลันกลายเป็นน้ำค้างแข็งโดยบอลน้ำแข็งของหลิวอวี้.
ด้วยความโกรธ เวยยี่เกือบส่งลูกบอลเพลิงพุ่งไปยังหลิวอวี้.
“ไอ้บ้า สิบขั้นตอนของผู้ชายเพื่อนม คุณตั้งใจทำ”
“ไม่นะ ไม่ใช่แน่นอน ฉันสาบานต่อสวรรค์ได้”